Project CARS Review

Η αγάπη για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό χωράει σε ένα δισκάκι. Στέκεται στο ύψος του ενάντια στους γίγαντες του είδους το νέο Project CARS;

“Από racers για racers” δηλώνει περί του νέου της “παιδιού” η Slightly Mad Studios, γνωστή κυρίως από το Need for Speed Shift. Ήρθε για να σταθεί επάξια απέναντι στους γίγαντες Gran Turismo και Forza κατά τα λεγόμενα των δημιουργών, ύστερα από ένα πολυετές “ταξίδι” από την σύλληψή του ως την ολοκλήρωση και την διαθεσιμότητά τού στα ράφια. Επιτέλους, μετά από ανακοινώσεις, καθυστερήσεις και τούμπαλιν έφτασε και κρατάει τις υποσχέσεις του.

Δεν είναι Driveclub, κι οποιαδήποτε σύγκριση με τον πρόσφατο racing τίτλο της Sony θα πρέπει να μένει μόνο σε οπτικό επίπεδο. Κατ’ επέκταση, δεν είναι ούτε Need for Speed ή The Crew, αλλά ούτε και Gran Turismo. Αναφέρομαι φυσικά στην οδήγηση, την αίσθηση της και το πώς μπορείς σαν παίχτης να την επηρεάσεις. Τα αυτοκίνητα δεν “επιπλέουν” σε γωνίες ούτε φοβούνται να σπινιάρουν εκτός ελέγχου στην επαφή με γρασίδι, με τον κανόνα του “μείνε εντός πίστας” να είναι απαράβατος. Η συμπεριφορά των οχημάτων είναι πέρα για πέρα ρεαλιστική κι ανταποκρίνεται σχεδόν πλήρως στην πραγματικότητα μέσα από μικρολεπτομέρειες όπως και την γενικότερη εμπειρία οδήγησης. Επιλογές μεταξύ αυτόματου ή χειροκίνητου κιβωτίου ταχυτήτων, υποβοήθηση στις στροφές και στο φρένο αλλά και πιο βαθειά πράγματα όπως τύπος λάστιχου, ζέσταμα αυτού στις αρχές του αγώνα, αυξομείωση του ορίου έναρξης για το traction control και περαιτέρω μικρορυθμίσεις επί μικρορυθμίσεων προσκαλούν τον “τρελαμένο” με τα αυτοκίνητα όπως και τον αμύητο. Το θετικό στην οδηγική συμπεριφορά τού CARS είναι πως μπορεί να γίνει όσο εύκολο ή δύσκολο θέλει και μπορεί να “κουμαντάρει” ο παίχτης.

Αυτό οφείλεται καταρχήν στην ολοκαίνουρια μηχανή γραφικών που έχει “χτίσει” η Slightly Mad Studios, και εν συνεχεία στις εκτενείς επιλογές tuning όπου αλλάζονται παράμετροι όπως αέρας ανά λάστιχο, δύναμη ή εξαερισμός φρένων — με χειρουργική ακρίβεια από μεριάς παίχτη, αν επιθυμεί αποτελέσματα. Η μαγεία του τίτλου κρύβεται στο πόσο καλά θα μπορέσεις να διαχειριστείς τις επιλογές σου στο tuning, οι οποίες διαφέρουν από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που μπορούν να σωθούν σε μια λίστα για μελλοντική χρήση αντί να προσαρμόζονται κάθε φορά που διαλέγεις ένα όχημα. Επί του συγκεκριμένου θέματος, είναι ανεξήγητη επιλογή design το ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς το tuning εντός αγώνα και πρέπει να βγεις εντελώς, να ξαναμπείς και να δεις αν οι αλλαγές σε βολεύουν, αλλιώς ξανά από την αρχή. Η επεξήγηση εντός των μενού είναι αρκετά καλή και δίνει μια πολύ γενική εικόνα στον παίχτη που δεν έχει τόσο μεγάλη ιδέα για τα θέματα αυτά όμως γενικότερα υπάρχει ένα πρόβλημα στην επικοινωνία με τον παίχτη, και θα επεκταθώ παρακάτω.

Προς το παρόν, ας μείνουμε λίγο ακόμα στην φύση του βασικού του gameplay. Η πληθώρα επιλογών μπορεί να “σερβίρει” σενάρια όπως αγώνες με 20+ αντιπάλους, κατανάλωση βενζίνης και φθορά λάστιχων όπως και φθορά του αυτοκινήτου. Με ενεργοποιημένες όλες τις επιλογές για πιο ρεαλιστική απόδοση, ο παίχτης πρέπει να σκέφτεται πριν “χωθεί” στην στροφή με καινούρια, κρύα λάστιχα ή πριν συγκρουστεί με κάποιον αντίπαλο καθώς ο κίνδυνος προβλημάτων στην αεροδυναμική, στις αναρτήσεις ή (πραγματικά) οπουδήποτε αλλού παραμονεύει και μοναδική λύση είναι τα pits. Με άλλη μια έξυπνη κίνηση, η στρατηγική των pits είναι εντελώς προσαρμόσιμη, που σημαίνει πως μπορείς να διατάξεις τους μηχανικούς να μην επισκευάζουν, για παράδειγμα, τα προβλήματα αεροδυναμικής ή να βάζουν μια Χ ποσότητα βενζίνης στο όχημα, το οποίο με τη σειρά του επηρεάζει άμεσα τον παίχτη εντός του αγώνα (δεδομένου ότι θα τρέχει “τραυματισμένος”) όμως μπορεί να του χαρίσει μερικά πολύτιμα δευτερόλεπτα! Ας προσθέσουμε και το πλήρως επεξεργάσιμο HUD, όπου επιτρέπεται να καθορίσεις την θέση όλων των αντικειμένων και να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις στοιχεία όπως θες — μπορείς να τρέχεις και να μην βλέπεις απολύτως τίποτα αν αυτό επιθυμείς!

Η έμφαση στην λεπτομέρεια επεκτείνεται και εκτός της ασφάλτου, όπου τα αμάξια αντιδρούν όταν εξέλθεις αυτής κι αντιδρούν ρεαλιστικά — με έναν τροχό στο γρασίδι και τρεις στην άσφαλτο, είναι λογικό επόμενο πως η “σβούρα” δεν απέχει πολύ — όπως επίσης και το απότομο γκάζι με μπροστινοκίνητο αυτοκίνητο που ακουμπάει ελάχιστα το γρασίδι με τον ίδιο τροχό μπορεί να είναι η αιτία ενός άσχημου τρακαρίσματος. Η τεχνολογία του παιχνιδιού δεν συγχωρεί, και η εσωτερική ταχύτητα υπολογισμού επιτρέπει την αναγνώριση οποιασδήποτε αλλαγής (όπως έδαφος κ.λ.π.) πολύ πιο άμεσα από τον ανταγωνισμό — οπότε μην ελπίζετε να “κοροϊδέψετε” το παιχνίδι πατώντας ίσα-ίσα το γρασίδι για να κλέψετε λίγο χώρο, αφού αν δεν το διαχειριστείτε σωστά μάλλον θα καταλήξετε σε κάποιον τοίχο ασφαλείας. Πέρα από τα της οδήγησης, δεν συμπεριφέρονται μόνο τα αυτοκίνητα φυσικά όμως και ο περίγυρος του οδηγού, κι εκεί είναι που το CARS αποκτά πραγματικά την ταυτότητα ενός εξομοιωτή αγώνων πίστας κι όχι ενός απλού εξομοιωτή οδήγησης. Οι κανόνες που υφίστανται και στην πραγματικότητα, όπως η ποινή για συνεχόμενη έξοδο από την πίστα ώστε να κόβεις δρόμο ή το επιτηδευμένο τρακάρισμα, είναι εκεί και συχνά μεταδίδονται μέσω ενός μηχανικού που μιλάει στον οδηγό — εσένα — μέσα από την ενδοεπικοινωνία σας. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει πάντα και ουκ ολίγες φορές βρέθηκα να κόβω δρόμο στην ίδια πίστα και τον ίδιο αγώνα, κι άλλες φορές να δέχομαι παρατήρηση ενώ άλλες πάλι όχι. Να προσθέσω πως κι ο μηχανικός είναι “ασταθής”· εμφανίζεται όποτε θέλει, ακόμα και σε εντελώς άσχετες στιγμές, για να σχολιάσει την κατάταξή σου ή τον τάδε αντίπαλο και να προτείνει τακτικές αντιμετώπισης, όπως περισσότερο τρόμαζα όποτε άκουγα την φωνή του να βγαίνει από το DualShock 4 παρά χαιρόμουν για τον ρεαλισμό.

Ας περάσουμε λοιπόν και στον δεύτερο (για εμένα) σημαντικότερο τομέα: αυτοκίνητα και πίστες. Είναι υπέροχο να έχεις μια θετική εμπειρία από την οδήγηση του τίτλου, όμως τι οδηγάς ακριβώς; Η απάντηση είναι 60+ αυτοκίνητα κατηγοριών retro, δρόμου, karts, μονοθέσια πίστας, supercars, πρωτότυπα Le Mans, Grand Touring και τις αγαπημένες φόρμουλες και διάφορες υποκατηγορίες τους. Θα δείτε πασίγνωστες μάρκες και μοντέλα, όπως επίσης θα δείτε οχήματα που δημιούργησε η Slightly Mad με την βοήθεια της κοινότητας αποκλειστικά για το παιχνίδι· τα επονομαζόμενα Marek. Το ρόστερ των οχημάτων ικανοποιεί τον σκοπό του όμως μου άφησε ένα τεράστιο κενό: παντελής έλλειψη Ferrari, Lamborghini (θα προστεθούν στο μέλλον), Alfa Romeo, Nissan, Honda, Mazda κι άλλες πολλές, διάσημες μάρκες. Κατανοώ πως δεν χωρούν όλα στο template του αγωνιστικού μοντέλου και λόγω budget δεν ήταν εφικτή η απόκτηση δικαιωμάτων για πολλά-πολλά (όπως τα περίπου 1000 αυτοκίνητα των τελευταίων Gran Turismo ή οι εκατοντάδες του Forza) αλλά δεν με παρηγορεί αυτό. Τουλάχιστον κάθε μήνα θα προστίθεται ένα δωρεάν αυτοκίνητο και θα το μαθαίνουμε προς το τέλος του κάθε μήνα, οπότε ίσως οι απόψεις των παιχτών παίξουν ρόλο.

Για τα αυτοκίνητα που παρέχονται δεν έχω κανένα παράπονο πάντως. Από τον ακουστικό τομέα, όλα είναι στην εντέλεια και “κελαηδάνε” με ένα καλό ηχοσύστημα ή ακουστικά. Αυθεντικός, ωμός ήχος μεταξύ του παίχτη και του παιχνιδιού σε βάζει ακόμα πιο βαθιά στο αγωνιστικό πνεύμα, παρέα με την πλήρη έλλειψη φανταχτερού και ακριβοπληρωμένου soundtrack. Κάθε “γκαζιά”, κάθε τσιρίδα των ζεστών λάστιχων στο τερέν έρχεται να συμπληρώσει την εμπειρία και δεν σταματάει εκεί. Οι διάφορες οπτικές γωνίες, κλασικές και μη, έχουν προσαρμοσμένο τον ήχο στα μέτρα τους — για παράδειγμα, η εντυπωσιακή και αυθεντική, αν μη τι άλλο, οπτική γωνία από το κράνος του οδηγού κάνει τους ήχους κάπως πιο “πνιγμένους”. Αντίστοιχα, σε μεγάλες ταχύτητες ή αλλαγές στο κιβώτιο το κεφάλι του οδηγού ανταποκρίνεται στο κούνημα του αυτοκινήτου κι ακούς την ανάσα του, απόρροια της πίεσης από τις υψηλές ταχύτητες και τις απότομες αλλαγές — είπα πως είναι ένα λεπτομερέστατο παιχνίδι;

Όσον αφορά τις πίστες όπου θα αγωνίζεστε, θα βρείτε μια ποικιλία γνωστών και λιγότερο γνωστών τοποθεσιών, όμως όλες είναι κατασκευασμένες με την ίδια αγάπη από το στούντιο. Για την ακρίβεια, 30 τοποθεσίες αποτελούν την βάση για 110 πίστες, από μικρότερες εκτάσεις φτιαγμένες για καρτ 125κ.ε. ως την παραδοσιακή Nurburgring. Ιαπωνία, Αγγλία, Βέλγιο κι άλλες χώρες και μέρη συνθέτουν την λίστα, όμως ίσως να μην αναγνωρίσετε μερικές λόγω έλλειψης δικαιωμάτων χρήσης — αντ’ αυτού, ονομάζονται βάσει της τοποθεσίας. Πιστό στην απόδοση της πραγματικότητας για την οποία παλεύει, το CARS παρουσιάζει μια πίστα όπως θα έπρεπε να είναι: ωμή, απλή και λειτουργική. Χαρωπά και πολύχρωμα events δεν χωρούν στον συγκεκριμένο επαγγελματικό χώρο και κατά την διάρκεια του αγώνα, έτσι και το κοινό απλώς κάθεται πίσω από τα κάγκελα ή στις κερκίδες και απολαμβάνει το θέαμα. Αντί για χρωματιστά πανό με διαφημίσεις σκορπισμένα παντού, θα αντικρίζετε στοίβες με λάστιχα, ψηλά σαμαράκια σε μερικές στροφές και τοιχώματα στον περίγυρο.

Τι ακριβώς μπορείτε να κάνετε όμως; Το παιχνίδι περιλαμβάνει ένα Career Mode όπου ξεκινάτε με μια κατηγορία της επιλογής σας, υπογράφετε ένα συμβόλαιο και ξεκινάτε τη δουλειά. Μέσω του ημερολογίου βλέπετε τους επερχόμενους αγώνες και την πλήρη επεξήγησή τους, όπως το αν περιέχουν φάσεις προπόνησης ή κατατακτήριες δοκιμές προ των αγώνων. Όλα όσα είπαμε μεταφέρονται κι εδώ, με την διαφορά πως το κάθε event καθορίζει το τι αμάξι θα χρησιμοποιείς και που, παρά το γεγονός πως όλα είναι ξεκλείδωτα και το Career απλώς αποτελεί μια σειρά αγώνων. Στο τέλος κάθε σεζόν μπορείτε να αλλάξετε κατηγορία εφόσον αποδώσατε αρκετά καλά ώστε να σας προσφερθεί νέο συμβόλαιομε χρήματα που δεν χρησιμοποιούνται πουθενά, κι έτσι ξανά δεν υπάρχει το συναίσθημα της επιβράβευσης για τον κόπο σας. Μιλώντας για εμένα, η επιβράβευσή μου είναι το να τερματίζω πρώτος μετά από έναν σκληρό αγώνα, όμως η πλήρης έλλειψη ενός οποιουδήποτε συστήματος προόδου είναι “φάουλ” για το κοινό που θέλει να επενδύσει σε κάτι μακροπρόθεσμο και λείπουν τα μικροπράγματα που το κάνουν να μένει. Ωστόσο, ένα δείγμα κάποιας προόδου έρχεται από κάποιους ιστορικούς στόχους όπως το να προστατεύσεις τον τίτλο σου για τρεις σερί χρονιές. Το κεντρικό του μενού είναι κυρίως καθαρό και συχνά θα βρείτε συμβουλές από την ομάδα σας, όπως και ένα εντελώς άσκοπο social κομμάτι που φέρνει στο Twitter, με το οποίο δεν μπορείς να κάνεις κάτι παρά να διαβάζεις πόσο σε σιχαίνεται ή σε αγαπάει ο κόσμος, μεταξύ μερικών creepy σχολίων. Αυτή του η γενικότερη δομή, της πλήρους ανοιχτής πρόσβασης σε όλα, δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω ενός παραδοσιακού συστήματος προόδου όμως. Το CARS — κυριολεκτικά — σου δίνει τα “κλειδιά” εξ αρχής και σε αφήνει να χαρείς το “πορνό αυτοκινήτων” που προσφέρει ακόμα και μέσα από το απλούστατο Career που είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό ημερολόγιο.

Πέρα από το Career, υπάρχει το Quick Race Weekend όπου δημιουργείς τους δικούς σου αγώνες με τις δικές σου προδιαγραφές. Μπορείς να τρέξεις αποκλειστικά με αυτοκίνητα της ίδιας κατηγορίας, αποκλειστικά με άλλης ή οτιδήποτε ενδιάμεσο. Μπορείς επίσης να διαλέξεις φυσικά τις πίστες, τους γύρους και τις καιρικές συνθήκες που άμεσα επηρεάζουν την οδήγησή — τρέχοντας με λάστιχα στεγνού οδοστρώματος στην βροχή έχει τις προφανείς επιπτώσεις για παράδειγμα, οπότε αν στις (ως) 4 θέσεις καιρού που μπορείς να συνδυάσεις βάλεις την βροχή τότε μια στάση στα pits θα είναι απαραίτητη κι αποτελεί μεγάλο κομμάτι στρατηγικής. Μπορείτε επίσης να διαλέξετε και την περίοδο αλλαγής των διαλεγμένων φάσεων του καιρού, όπως και το πέρασμα της ώρας το οποίο είναι εξίσου σημαντικό, καθώς αγώνας την νύχτα είναι εξαιρετικά δύσκολος, πόσο μάλλον όταν έχεις απενεργοποιήσει τον χάρτη, έχεις προσθέσει ομίχλη και δεν πατάς το πλήκτρο που ανάβει τα φώτα!

Τα ίδια στοιχεία του Race Weekend μπορούν να μεταφερθούν στο Online κομμάτι του κεντρικού μενού, μέσα από όπου μπορείτε να δείτε μια λίστα παιχνιδιών που δημιούργησαν άλλοι παίχτες και να συνδεθείτε με ως 16 άτομα ακόμη, να δημιουργήσετε το δικό σας matchday με δικούς σας κανόνες για αυτοκίνητα κ.λ.π. ή να μπείτε σε ένα “Quick Random” αγώνα. Το Driver Network, τέλος, προσφέρει Community Events και Time Trials, τα οποία ανανεώνονται τακτικά και προσφέρουν διάφορες κατηγορίες αντί για ένα και μοναδικό event. Όλα όσα κάνετε στο παιχνίδι καταγράφονται στο Driver Profile σας, στατιστικά όπως είσοδοι σε αγώνες, ποσοστό νικών, χρήση αυτοκινήτων, ρεκόρ και άλλα. Δυστυχώς, τα restarts που θα κάνετε μετράνε αρνητικά στο σύνολο ως εγκατάλειψη, και εδώ συνδέεται το πρόβλημα επικοινωνίας που ανέφερα αρκετά νωρίτερα — πιο συγκεκριμένα, η ανάγκη να πειράξεις περαιτέρω το tuning μιας και δεν ακολουθούν όλα τα αυτοκίνητα τα ίδια standards, το πιο σύνηθες φαινόμενο “εγκατάλειψης”.

Τεχνικά, το παιχνίδι έχει μερικές “τρύπες“. Παρότι πανέμορφο στην κίνηση και διατηρεί τα 60fps πάρα πολύ συχνά, σε αγώνες με πολλούς συμμετέχοντες ή/και φανταζί καιρικά φαινόμενα το νούμερο σταδιακά μειώνεται. Το αποτέλεσμα παραμένει εντυπωσιακό, ειδικά σε ένα δυνατό PC, κι αυτό είναι που με στεναχωρεί όταν σε πολύ κοντινή ανάλυση μερικά textures (κυρίως κειμένου, από διαφημίσεις) δείχνουν να ξέμειναν στην προηγούμενη γενιά! Κατά τ’ άλλα, η γυαλάδα των αυτοκινήτων και ειδικότερα στην βροχή είναι μια μαγευτική εικόνα, ή οι σταγόνες που πέφτουν στο παρμπρίζ και μπορείς να διώξεις ενεργοποιώντας τους υαλοκαθαριστήρες! Παρόμοιας ποιότητας είναι και το μοντέλο ζημιάς, το οποίο δεν είναι προκαθορισμένο και ίδιο σε κάθε περίπτωση αλλά προσαρμόζεται στον τύπο και την κλίση της πρόσκρουσης, κι αντίστοιχα επηρεάζει εξαρτήματα που υπάρχουν στο σημείο. Κάτι πρωτόγνωρο για τις κονσόλες είναι η πληθώρα ρυθμίσεων για γραφικά που επηρεάζουν εφέ όπως της μεγάλης ζέστης στην λαμαρίνα, τα bloom effects και άλλα παρόμοια. Είτε για αισθητικούς λόγους, είτε για πρακτικούς, είναι μεγάλο συν που οι παίχτες στις κονσόλες έχουν επιτέλους το δικαίωμα να προσαρμόσουν έστω λίγα στοιχεία στα γραφικά τους. Τα γραφικά μπορείτε να τα επιδείξετε σε φίλους, γνωστούς και οτιδήποτε άλλο μέσω του Photo Mode, το οποίο είναι επιεικώς “γυμνό” — οι ρυθμίσεις του δεν κάνουν κάποια αισθητή διαφορά πλην των εφέ χρωμάτων, και η έλλειψη ελεύθερης κίνησης της κάμερας είναι τουλάχιστον αστεία (με την κακή έννοια).

Τέλος, μερικά bugs όπως αγώνες που δεν ξεκινούν, το να περνάς μέσα από αντίπαλους, το να εμφανίζεται το ένα όχημα επάνω στο άλλο στην αρχή του αγώνα μεταξύ άλλων είναι φαινόμενα που αντιμετώπισα αρκετά στις περίπου 16 ώρες παιχνιδιού που αφιέρωσα. Ελπίζω να είναι κάτι διορθώσιμο μέσα από updates και για άλλη μια φορά στεναχωριέμαι που bugs τέτοιου μεγέθους εμφανίζονται σε παιχνίδι των 69.99€. Δεν θα μπορούσα και να μην ασχοληθώ με το εκνευριστικό ΑΙ των αντιπάλων, που κινείται μεταξύ πολύ καλού, ως λειτουργικού ή απλούστατα άμυαλου. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιος αντίπαλος θεώρησε έξυπνη την ιδέα να καρφωθεί επάνω μου με 120 χλμ/ώρα σε σημείο που μπορούσε κάλλιστα να περιμένει ή να προσπεράσει με πολλή προσοχή. Αποτέλεσμα; Και οι δύο βρεθήκαμε με χαλασμένα αυτοκίνητα που μετά βίας έφταναν στα pits, αν έφταναν.

Ας δώσω την δική μου πολύ σύντομη απάντηση στο ερώτημα για το οποίο μπήκατε εδώ: αξίζει το Project CARS; Αν ελπίζετε να μπείτε χαλαροί και να μην ιδρώσετε, θα τα βρείτε λίγο σκούρα. Αν δεν “ματώσεις”, δεν βλέπεις την γραμμή του τερματισμού. Αυτό σημαίνει πως μιλάμε για ένα δίκαιο, δύσκολο παιχνίδι αγώνων, φτιαγμένο με μεράκι από ανθρώπους που αγαπούν το αντικείμενο και το αποτύπωσαν με τον περισσότερο δυνατό ρεαλισμό. Αν προσπεράσετε το (σχετικά) λίγο υλικό από άποψη καριέρας και λίστας αυτοκινήτων, θα βυθιστείτε στον κόσμο του επαγγελματία οδηγού.

[wp-review]

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!