Disney Infinity 2.0 Review

Με τον ερχομό των Avengers κάτι χάθηκε στην πορεία, παρότι το concept παραμένει πιστό στην ιδέα “Infinity”.

Πριν ένα χρόνο περίπου, η Disney κυκλοφόρησε το Disney Infinity, παιχνίδι με επιπλέον φιγούρες προς αγορά που ενισχύουν το gameplay. Ήταν τόσο επικερδές, που φέτος κυκλοφόρησε έναν ακόμα τίτλο στη σειρά, το Disney Infinity 2.0, που μας έδωσε καινούρια σετ χαρακτήρων και κόσμων, συγκεκριμένα υπερήρωες της Marvel.

Αυτό ακούγεται καλό στο χαρτί, όμως στην εκτέλεση δεν είναι τόσο καλά τα πράγματα. Αρχικά, κάθε χαρακτήρας που αγοράζετε (το παιχνίδι έρχεται με τη βάση διαβάσματος χαρακτήρων και 3 αρχικούς χαρακτήρες) έχει πρόσβαση σε ένα Play Set, ουσιαστικά έναν κόσμο με αποστολές. Ο Thor ας πούμε, που περιλαμβάνεται στους τρεις αρχικούς, δίνει μερικές αποστολές μέσα στον κόσμο των Avengers. Η πρώτη αποστολή μας δείχνει την διάθεση για ένα πιο κωμικό, ελαφριού τύπου σενάριο, το οποίο καταρρέει μόλις η αποστολή τελειώσει. Δεν υπάρχει ουσιαστικό σώμα στην ιστορία, και η δράση συχνά περιορίζεται σε αποστολές τύπου «φέρε το Χ αντικείμενο». Δεν λέω, είναι κλασικός τύπος αποστολής σε παιχνίδια, αλλά μετά τις 10 φορές στο ίδιο παιχνίδι, αρχίζεις να κουράζεσαι. Οι διαφορετικοί χαρακτήρες και τα διαφορετικά play sets δίνουν μια διαφορετική πνοή, όμως και πάλι δείχνουν ότι είτε η επιλογή υπερηρώων είτε η ενσωμάτωσή τους ήταν, θα έλεγα, κακή και πιο πολύ μιλάω για το δεύτερο. Αυτό που θα πω τώρα είναι πιο πολύ προσωπική άποψη· νομίζω ότι με την έμφαση στους χαρακτήρες Marvel κι όχι στους χαρακτήρες Disney (κι ας είναι μία εταιρία πλέον, πιάνετε το νόημα) η μαγεία του πρώτου τίτλου δεν υπάρχει. Έχοντας τον αγαπημένο Sully του «Μπαμπούλας Α.Ε.» υπό τον έλεγχό σας και τρομάζοντας τους άλλους ήταν διασκεδαστικότατο και έβγαζε το παιδί από μέσα σου! Τώρα, με έναν παραμορφωμένο Hawkeye ή Iron Man, προσπαθείς να μείνεις πιστός στο πνεύμα του χαρακτήρα, το οποίο όμως λόγω της παιδικής φύσης του παιχνιδιού, είναι αδύνατο να υπάρξει.

Με την έλλειψη υπο-αποστολών από τους πολίτες και γενικότερα κάποιας ενδιαφέρουσας δραστηριότητας εκτός της κύριας ιστορίας, το παιχνίδι είναι ουσιαστικά στο είδος των superhero παιχνιδιών. Δεν λέω να ανταγωνιστεί τα Batman Arkham, αλλά ακόμα και το μέτριο Spider-Man: Friend or Foe έκανε πολύ καλύτερη δουλειά στο να ενσωματώνει διάφορους χαρακτήρες με ποικίλες δυνάμεις και να τους κάνει να είναι ξεχωριστές οντότητες. Εδώ όλοι κινούνται σχεδόν με τον ίδιο ρυθμό και σε περίπτωση που δεν πετάνε, τη βάψανε, καθώς για να δουν την άλλη άκρη της πόλης θα χρειαστεί αδιάκοπο περπάτημα. Μπορείς μεν να οδηγήσεις οχήματα για να κάνεις λίγο πιο γρήγορη τη διαδικασία, όμως ο χειρισμός τους είναι επιεικώς άθλιος. Οπότε οι επιλογές σου είναι: είτε περπατάς, είτε οδηγάς ένα όχημα που δεν οδηγείται ειδικά σε στροφές. Γιατί ως Hulk για παράδειγμα δεν έχω την δύναμη να σκαρφαλώνω κτίρια ή να κάνω το γρήγορο, απερίσκεπτο σπριντ του εμπρός; Επιλογές αυτού του τύπου σε κάνουν να νιώθεις πως ελέγχεις τον ίδιο χαρακτήρα με παραλλαγές.

Κι ερχόμαστε στον τομέα των δυνάμεων. Συγκριτικά με το πρώτο παιχνίδι, έχουμε μεγαλύτερη ποικιλία και την παρουσία των skill trees, όπου μπορείς να ξεκλειδώνεις νέες ικανότητες και δυνάμεις μαζεύοντας πόντους εμπειρίας από αποστολές. Παρότι καλή ιδέα, ξανά στην εκτέλεση χάνεται η μπάλα. Όταν προχωρήσεις προς το τέλος των περίπου 5-6 ωρών που διαρκεί ένα play set, τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά το παιχνίδι προϋποθέτει πως έχεις αναπτύξει τον χαρακτήρα σου. Αν όμως ο χαρακτήρας πεθάνει κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, καλείσαι να τοποθετήσεις άλλον στην βάση για να συνεχίσεις την αποστολή. Σε περίπτωση που δεν έχεις προνοήσει να έχεις όλους σου τους χαρακτήρες στα ίδια «κυβικά», η πρόοδος είναι δύσκολη ως αδύνατη δεδομένων των όπλων του καθενός — δηλαδή ένα combo και μια δυνατή επίθεση με μηδέν πρόοδο στα skill trees. Και έχοντας στον νου την επανάληψη που μαστίζει τις κύριες αποστολές, νομίζω ότι δύσκολα κάποιος θα το καταφέρει αυτό, να είναι δηλαδή όλοι περίπου στα ίδια στάδια εξέλιξης.

Τι έχουμε πέρα από τα Play Sets και τους χαρακτήρες όμως; Το δυνατότερο «χαρτί» του Infinity. Όλη η σειρά χτίστηκε γύρω από το σκεπτικό του να χτίζεις μέχρι εκεί που τραβάει η ψυχή σου. Το Toy Box, όπως ονομάζεται, δίνει αυτή τη δυνατότητα, με αρκετά κομμάτια σκηνικού που μπορείς να παραλλάξεις, να ενώσεις και να «πειράξεις» παράλληλα με την μορφή του εδάφους για να δημιουργήσεις κάτι δικό σου. Στον χρόνο μου με το παιχνίδι, η φαντασία μου με έφερε στο να φτιάξω μια πόλη που είχε εγκαταλειφθεί από τους ανθρώπους και την κατοικούσαν τέρατα, με την βλάστηση να ξεχειλίζει από κάθε πιθανή γωνιά, και τους ήρωες να καλούνται να επαναφέρουν τον πολιτισμό. Το gameplay ήταν τυπικό platformer με πολύ λίγα δυναμικά αντικείμενα, και είμαστε έτοιμοι. Σίγουρα όμως αυτό είναι μόνο η επιφάνεια, καθώς δημιουργίες άλλων παιχτών που μπορείτε να βρείτε online είναι πολύ πιο καλοφτιαγμένες, και η «εργαλειοθήκη» του παιχνιδιού προσφέρει μεγάλη ελευθερία. Κάτι που σημείωσα με ευχαρίστηση είναι ότι συγκριτικά με τον πρώτο τίτλο εδώ έχουμε πολύ πιο εύκολο και βολικό χειρισμό, καθώς και μικροαλλαγές στα μενού δημιουργίας. Το Toy Box, για εμένα, είναι ο λόγος αγοράς του Infinity όχι γιατί τα Play Sets είναι τόσο άσχημα, αλλά γιατί το «ζουμί» του παιχνιδιού κρύβεται εδώ. Όσο έχεις φαντασία (και τσέπη για να αγοράζεις καινούριες φιγούρες και Power Discs, άρα καινούρια αντικείμενα στο Toy Box) μπορείς να αποσπάσεις άφθονες ώρες δημιουργικού παιχνιδιού μόνο από εκεί. Κι είναι ό,τι καλύτερο και για νεαρότερης ηλικίας παίχτες, μιας και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη γνώση Αγγλικών για να κάνεις απλά πράγματα – παίζοντας λίγο με τις επιλογές και τα μενού είναι εύκολο να κατανοήσεις τι κάνει τι ακόμα κι από τις εικόνες τους.

Το Toy Box όμως «δένεται» άμεσα και με τα Play Sets, καθώς όσο κάνεις πρόοδο εκεί έχεις και το δικαίωμα στο ξεκλείδωμα περισσότερων αντικειμένων για το Toy Box, που μας επιστρέφει στην τρίτη παράγραφό μου και το πόσο μη-διασκεδαστική είναι αυτή η διαδικασία. Ευτυχώς τουλάχιστον που τα αντικείμενα στο Toy Store, το κατάστημα αγορών αντικειμένων εντός του παιχνιδιού (μη φοβάστε, αγοράζετε με νόμισμα του παιχνιδιού), έχουν τεράστια ποικιλία. Για τους φίλους της Marvel, μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας σενάριο με τους Avengers και τους Guardians of the Galaxy και να το συγκεντρώσετε γύρω από το Infinity Gauntlet, το οποίο περιλαμβάνεται ως αντικείμενο. Σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι που λάμπει η έξυπνη ιδέα του Infinity! Τέλος, να σημειωθεί πως φιγούρες και Power Discs (πλαστικά δισκάκια προς πώληση που ξεκλειδώνουν δυνατότητες, αντικείμενα κλπ τυχαία) που έχετε από την πρώτη έκδοση του Infinity λειτουργούν πλήρως εδώ, και μπορείτε να μεταφέρετε ακόμα και τη βάση σας – κάθε βάση από κάθε κονσόλα ταιριάζει σε κάθε κονσόλα, με εξαίρεση τα Xbox 360 και Xbox One, που λειτουργεί το καθένα με τη δική του. Η επιλογή χαρακτήρων έχει μεγάλη ποικιλία, και μην αφήσετε τον υπότιτλο “Marvel Super Heroes” να σας ξεγελάσει. Από τον Donald Duck και τον Aladdin ως τον Stitch και την Tinkerbell στη πλευρά Disney, ή τον Spider-Man και τους Guardians of the Galaxy στην μεριά Marvel, έχετε μεγάλη ποικιλία που θα ικανοποιήσει μικρούς και μεγάλους. Και μεγάλους που νιώθουν μικροί.

Εν τέλει; Διχασμένο σαν παιχνίδι: τα Play Sets είναι βαρετά κι επαναλαμβανόμενα σε σημείο που δεν θα το τερμάτιζε ούτε παιδί που παίζει για πρώτη φορά video games. Από την άλλη, το Toy Box είναι διασκεδαστικό και σε περιορίζει ελάχιστα· δεν είναι μάρκετινγκ αυτό που θα πω, αλλά η πείρα μου στο παιχνίδι μου έδειξε πως η φαντασία μου ήταν το πραγματικό όριο. Η αγορά επιπλέον φιγούρων και Power Discs δεν είναι απαραίτητη, συμφωνώ πως σίγουρα θα καλυτέρευαν το παιχνίδι, όμως αν είναι η πρώτη σας φορά στον κόσμο του Infinity προτείνω να φτάσετε στο τέρμα ό,τι μπορείτε να κάνετε με τους starters Thor, Iron Man και Black Widows και να αγοράσετε κάτι επιπλέον μόνο κι εφόσον σχεδιάζετε να αφιερώσετε πολύ επιπλέον χρόνο. Πάντως να πω την αμαρτία μου, οι φιγούρες που έχω είναι στολισμένες σε ράφια, οπότε ακόμα και για σκοπούς συλλογής μπορείτε να το σκεφτείτε!

[wp-review]

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!