Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που μπορώ να εξηγήσω σε νεαρούς φίλους όταν αρχίζουμε και συζητάμε για το gaming είναι το γεγονός ότι είμαι Retro Gamer και ότι μου είναι πιο εύκολο να παίξω κάποιο παιχνίδι 10+ ετών, -και ακόμα πιο παλιό όπως ίσως έχετε καταλάβει όσοι διαβάζετε τα κείμενα μου-, πάρα να επενδύσω χρόνο και χρήμα σε παιχνίδι που μόλις κυκλοφόρησε σε ένα από τα μεγάλα καινούρια συστήματα (βλέπε PS4 & Xbox One ή ένα ολοκαίνουριο PC).
Η αφορμή για αυτό το Editorial ήρθε από μια κουβέντα με φιλους όπου οδήγησε στο να εγκαταστήσουμε το Diablo 2 και το Expansion του Lord of Destruction, να φτιάξουμε ένα VPN με το Hamachi, και να παίξουμε πάλι ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε το 2000 και έχουμε σίγουρα ξεπεράσει τις 5.000 ώρες παιχνιδιού μέσα στα τελευταία 17 χρονιά.
Όποτε άρχισα (αφού είχαμε ολοκληρώσει το ACT I και το κλείσαμε για σήμερα) να φιλοσοφώ λίγο και να απαριθμώ τους λογούς που εγώ θέλω να παίζω παλιά παιχνίδια. Και ιδού, το κείμενο που διαβάζετε.
Ο κυριότερος λόγος νομίζω ότι είναι καθαρά η Νοσταλγία. Αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που όλοι οι gamers συχνά πυκνά παίζουμε, έστω και για μια με δυο ώρες, διάφορα παλιά παιχνίδια σε κονσόλες όπως το Nintendo 64, το GameBoy ή το PlayStation 1.
Όλα έχουν να κάνουν πιστεύω με τις μνήμες που μας έχουν προσφέρει αυτά τα παιχνίδια σε νεαρότερες ηλικίες και πολύ δύσκολα κάτι θα τα αντικαταστήσει.
Ο άλλος λόγος είναι ότι εκείνα τα παιχνίδια είχαν φτιαχτεί ολόκληρα από την ώρα που κυκλοφορήσαν. Όσο πιο πίσω πάμε, τόσο λιγότερα ήταν τα Patch, τα Expansions και τα Add-on, ή πιο απλά, αυτά που σήμερα αποκαλούμε DLC, και σε αρκετά από τα παλιά παιχνίδια δεν ήταν ένα κομμάτι που έλειπε ή κάποιο side mission που κρατούσε οριακά μια ώρα, άλλα ένα ολοκαίνουριο παιχνίδι.
Θυμηθείτε το Warcraft 3 – Reign of Chaos με το 10ωρο campaign του με τις τέσσερις παρατάξεις και το τρομερό Expansion του με τον τίτλο The Frozen Throne που προχωρούσε την ιστορία μέσα από ένα ολοκαίνουριο 10ωρο campaign και πρόσθετε δεκάδες καινούρια πράγματα που έμελε να κάνουν την εμφάνιση τους στο ακυκλοφόρητο τότε World of Warcraft.
Σίγουρα άλλος ένας λόγος που μου αρέσει να παίζω παλιά παιχνίδια είναι γιατί θέλω να βλέπω ή να θυμηθώ πως άρχισε μια σειρά παιχνιδιών που τώρα έχει φτάσει στον 7ο τίτλο της, χωρίς να μετράω τα επιπλέον spin off που έχει κυκλοφορήσει από το 1997. Είναι αρκετά αναζωογονητικό να παίζεις το Resident Evil 1 στο PSX και μετά να βλέπεις την εξέλιξη της σειράς και το πως έχει καταφέρει να εδραιωθεί στον κόσμο του gaming.
Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το δούμε σε αρκετές σειρές παιχνιδιών, όπως το Tomb Raider, που εάν δεν κάνω λάθος η σειρά αυτή έχει κάνει τρία σεναριακά Reboot, σχεδόν ένα σε κάθε γενιά κονσολών που έχει κυκλοφορήσει. Είναι πολύ ενδιαφέρων να βλέπεις οτι το “πρωτόγονο” ήταν το αρχικό στο Sega Saturn (!!) και που έχει φτάσει η σειρά από πλευράς αφήγησης και gameplay με το νεότερο Rise of the Tomb Raider.
Ένας ακόμα παράγοντας για να μου αρέσει να παίζω παιχνίδια 10 ή 20 ή ακόμα και 30 ετών είναι η δυσκολία τους. Μπορεί σήμερα το Dark Souls να είναι ένα από τα πιο δύσκολα franchise που υπάρχουν στην αγορά, όμως ποιος από αυτούς που παίζουν σήμερα κατάφερε να ολοκληρώσει το Megaman 2 στο NES με μια ζωούλα ή το Final Fantasy VII με μια μοναχά κράτα μνήμης που ίσα που χωράει ένα Save του;
Μιλάμε για μια εποχή που είτε δεν υπήρχαν Saves, είτε έπρεπε να τα διαχειριστείς σωστά ένα προς ένα, από διαφορετικά παιχνίδια με διαφορετικά μεγέθη, μια εποχή που ήθελε αντανακλαστικά και να μάθεις την κάθε λεπτομέρεια του παιχνιδιού, όπως μαθαίνουμε τους δρόμους στην πόλη μας και το που βάζουμε τον καφέ στο σπίτι μας και φυσικά, το πως φτιάχνουμε καφέ. Τα παλιά παιχνίδια ήθελαν -και απαιτούσαν- να τα κάνεις δεύτερη φύση σου.
Θα έλεγα ότι λόγω της ηλικίας μου -οντάς ο 33 στα 34 gamer- είμαι και ένας από αυτούς που έζησαν τα πρώτα console wars ανάμεσα σε nintendo και sega στα τέλη του 80 με αρχές 90 και ίσως και αυτός να είναι ένας λόγος που παίζω παλιά παιχνίδια, άλλα, δεν περιορίζομαι μοναχά στα παιχνίδια του Super NES και του Mega Drive, όπως ίσως παρατηρήσατε μέχρι τώρα στο κείμενο.
Αυτοί είναι για έμενα οι κυριότεροι λογού που θεωρώ ότι εγώ παίζω παλιά παιχνίδια και είμαι retrogamer, και δεν είμαι ο μοναδικός, όπως βλέπουμε από αρκετούς youtubers, άλλα και από τις πωλήσεις έκπληξη του Classic Mini-NES ελάχιστους μήνες πιο πριν.
Σίγουρα υπάρχει αρκετός κόσμος που θεωρεί ήδη το Xbox 360 ένα πολύ παλιό σύστημα που δεν αξίζει κάποιος να το αγοράσει αυτήν την στιγμή και δεν έγραψα αυτό το κείμενο για να τους αντικρούσω και να τους αλλάξω την γνώμη, όμως σίγουρα αρκετοί από αυτούς που απολαμβάνουν τα νέα συστήματα ή ένα σύγχρονο ισχυρό PC, συχνά πυκνά, αν και όχι τόσο φανατικά όσο εγώ, γυρνούν σε παλιότερους τίτλους με την πρώτη ευκαιρία.
Ίσως για λογούς παρόμοιους με αυτούς που σαν παρουσίασα εγώ, ίσως για κάποιον λόγο που δεν μπορώ να σκεφτώ αυτήν την στιγμή.
Εσείς, γιατί επιστρέφετε σε παλιά παιχνίδια ή γιατί είσαστε retrogamer;
Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερα.
- Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
- Κάντε μας follow στο Twitter | Instagram
- Κάντε μία εγγραφή στο κανάλι μας στο YouTube
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
