Δείτε στο νέο μας Βίντεο: «Η Sony συνεχίζει να κάνει τα... δικά της | Game Recap #157»

Us

Μετά το εκπληκτικό Get Out, το οποίο μας έδωσε μια πολύ twisted και ταυτόχρονα έξυπνη έκδοση του ρατσισμού απέναντι στους Αφρό-Αμερικάνους, με τον εκπληκτικό Daniel Kaluuya στον ρόλο του Chris, ο Jordan Peele, ο οποίος θα φέρει κιόλας ξανά στην ζωή την “Ζώνη του Λυκόφωτος”, την “ανθολογία” από horror επεισόδια, επιστρέφει με μια ολοκαίνουργια ταινία τρόμου και ακόμα πιο περίπλοκη από την προηγούμενη, το Us, μια ιστορία τόσο ανορθόδοξη, που ταυτόχρονα γίνεται και ενδιαφέρουσα. Αλλά ας αναλύσουμε όμως λίγο παραπάνω το τι είδαμε στο Us, σε αυτό το ολοκαίνουργιο Busted Movie Review. 

Η πλοκή είναι “απλή”. Μια οικογένεια, αποτελούμενη από τέσσερα μέλη, πατέρα (Winston Duke), μητέρα, κόρη και γιο πηγαίνει διακοπές στη Santa Cruz, όπου η μητέρα (Lupita Nyong’o) έχει ζήσει κάποιες άσχημες αναμνήσεις. Εκεί συναντάνε τους οικογενειακούς τους φίλους, όπου θα περάσουν μαζί τις διακοπές τους. Ξαφνικά, ένα βράδυ, παρατηρούν ότι μια άλλη οικογένεια τους παρακολουθεί έξω από το σπίτι τους, η οποία δεν έχει και τόσο φιλικές διαθέσεις. Όταν εισβάλλουν στο σπίτι τους, παρατηρούν ότι είναι οι ίδιοι τους οι εαυτοί, μόνο που εκείνοι, βγάζουν κραυγές άγριων ζώων και δεν έχουν λαλιά. Από κει και μετά ξεκινάει το παιχνίδι “κυνηγητού” μεταξύ των κανονικών ανθρώπων και των doppleganger τους.

Ο άξονας της πλοκής είναι αυτός. Το πόσο όμορφα δομημένο είναι το Us δεν μπορεί να το περιγράψει κανείς με λόγια, αν πρώτα δεν το παρακολουθήσει. Όλα είναι σεταρισμένα υπέροχα και σε κάθε σκηνή, ο Peele “παίζει”με το μυαλό σου και φυσικά με το στοιχείο της έκπληξης. Φυσικά το στοιχείο αυτό φαίνεται έντονα τόσο στο πως θα κινηθεί η ιστορία που μας αφηγείται η ταινία, όσο και από τα jumpscares και το τι δράση θα δούμε. Μερικά τα περιμένουμε, αφού μας έχει προϊδεάσει ήδη από πριν ο σκηνοθέτης, με κάποια μικρά πλάνα και λεπτομέρειες, στα οποία πρέπει να είσαι “αετομάτης” για να τα δεις. Άλλα ωστόσο δεν τα περιμένεις και αυτό είναι που κάνει το Us ήδη εξαρχής, μια πολύ πετυχημένη ταινία του είδους της.

Άλλα φυσικά, επειδή τα πάντα δεν είναι μονόπλευρα, όσο έχει να κάνει με ένα μυαλό, όπως του Peele, πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός, προκειμένου να δεις ότι τα πάντα δεν έχουν να κάνουν με τον τρόμο. Μέσα στην ταινία τίθενται θέματα, όπως το παρελθόν της σκλαβιάς και ο ρατσισμός, σε ακόμα πιο έντονο βαθμό και από το “Get Out. Το κύριο μήνυμα ωστόσο που μου πέρασε εμένα (τουλάχιστον αυτό που κατάλαβα εγώ πιο πολύ) είναι ότι ο χειρότερος σου εχθρός είναι ο ίδιος σου ο εαυτός και το ότι όλοι μας μπορούμε να αποκτήσουμε “ανιμαλιστικές” τάσεις, για να επιβιώσουμε. Όλα αυτά, ωστόσο, φανερώνονται μέσα από το πρίσμα του horror genre, πράγμα που κάνει και πετυχημένη την προσπάθεια του σκηνοθέτη.

Οι ερμηνείες φυσικά κάνουν και αυτές την δουλειά τους. Ο “M’Baku” (Duke) στην ταινία κάνει ίσως το καλύτερο acting που τον έχω δει να κάνει τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να μην κάνει πολλά, αλλά κάνει εξαρχής τον ρόλο του ξεκάθαρο. Αυτοί που ξεχωρίζουν εδώ ωστόσο είναι η Lupita Nyong’o και ο μικρός Evan Alex, που κάνει τον γιο της οικογένειας, τον Jason. H Nyong’o είναι εξαιρετική και είναι η ηθοποιός-κλειδί στην επιτυχία της ταινίας. Βγάζει ποικίλα συναισθήματα, τρόμου, επιβίωσης, μητρικού ενστίκτου και ταυτόχρονα ως “doppleganger” κάνει φοβερή δουλειά στο να σε σοκάρει και να σε τρομάξει. Ο μικρός Jason επίσης κάνει φοβερή δουλειά στο να σου δώσει αναμνήσεις τύπου “Έκτης Αίσθησης” και Haley Joel Osment, με τέτοιου είδους ερμηνεία, να τον εκτοξεύει ίσως και σε μια μελλοντική δυναμική καριέρα.

Βέβαια, να πούμε εδώ πως το πολιτικό σχόλιο δεν λείπει από την ταινία, ειδικά όταν ο Peele δηλώνει έντονα Anti-Trump. Πλάνα, όπως για παράδειγμα, το ότι μια λευκή γυναίκα λέει στην Siri του i-Phone να πάρει την Αστυνομία και εκείνη βάζει το “F*ck The Police” των N.W.A ή τα σχόλια για τα σύνορα ή ακόμη και το τέλος της ταινίας. Τα πάντα είναι πολιτικό σχόλιο αν το δει κανείς και ο Peele αυτό το κάνει με “τσαγανό”, ντόμπρα και κάπου κάπου με χιούμορ. Για παράδειγμα μέχρι και ο τίτλος δεν μπορεί να σημαίνει μόνο το “Εμείς” αλλά και το United States (U.S), ή ακόμη και η μητέρα-σωσίας, όταν την ρωτάνε από που προέρχεται, εκείνη απαντάει ότι “Είμαστε Αμερικανοί”.


Χωρίς τους dopplegangers, δεν μπορεί να υπάρξει μήνυμα για το διαφορετικό. Χωρίς τις ενέργειες και τις αντιδράσεις τρόμου των κανονικών ανθρώπων, δεν μπορεί να υπάρξει μήνυμα για την λανθασμένη αντιμετώπιση του διαφορετικού. Αυτό που θέλει να περάσει ο Peele, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι πως όλοι είμαστε άνθρωποι και το μόνο που θέλουν οι μειονότητες που ζουν έξω από τις ζωές μας (οι dopplegangers στην προκειμένη περίπτωση) είναι την προσοχή μας και το σεβασμό μας και θα τον κερδίσουν με τον οποιοδήποτε τρόπο, ακόμη και με το να μας “σκοτώσουν”. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε το ίδιο και θέλουμε δεν θέλουμε, πρέπει να είμαστε ενωμένοι, ανεξαρτήτως του τρόπου ζωής, του χρώματος, του φύλου, της θρησκείας.

Ίσως είμαι υπερβολικός, αλλά η ταινία δεν έχει αρνητικά. Θα μπορούσα να προσθέσω τον αργό ρυθμό σε μερικά σημεία, που σε βγάζει για λίγο από το κλίμα της, αλλά κατά τα άλλα, την βρήκα άρτια. Σίγουρα, πρέπει να την δεις 2-3 φορές, για να “πιάσεις” πλήρως το νόημα της, ωστόσο, αξίζει να την δείτε στον κινηματογράφο. Ο Peele θέλει να αλλάξει το είδος του horror όπως το ξέρουμε, τώρα και να μας επαναφέρει σε παλιά vintage horror πρότυπα με μια πινελιά από σύγχρονο. Το Get Out ήταν μόνο η αρχή, με το Us πήγε στο επόμενο επίπεδο. Ελπίζουμε η συνέχεια να είναι ακόμα πιο ευοίωνη. Με αποτελέσματα, σαν το Us πάντως, δεν τον φοβάμαι.

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!