Το Studio της Sucker Punch αφού άφησε κατά μέρους τα επιτυχημένα παιχνίδια Infamous και κυκλοφόρησε το Ghost of Tsushima πριν από μια πενταετία περίπου αρχικά στο PS4, φαινόταν ότι κάτι μοναδικό είχε αρχίσει να χτίζει. Αν και οι εντυπώσεις μου από την PS4 αρχική έδοση του παιχνιδιού ήταν αρκετά θετικές, αυτές απογειώθηκαν με την αναβάθμιση του παιχνιδιού για το PS5 με την κυκλοφορία της Director’s Cut έκδοσης και του εκπληκτικού Expansion Iki Island, αναγάγοντάς το ως ένα από τα all-time αγαπημένα μου σε αυτό το open world είδος. Η επιτυχία και η αγάπη που γνώρισε από τους παίκτες έμοιαζε σχεδόν προδιαγεγραμμένη και έτσι φτάσαμε στο σήμερα με την επικείμενη κυκλοφορία του Ghost of Yōtei, το «sequel» κατά μία διασταλτική ερμηνεία του Ghost of Tsushima, αφού ιστορικά διαδραματίζεται περίπου 300 χρόνια μετά, οπότε αντιλαμβάνεστε ότι και με μεγάλη ανυπομονησία το ξεκίνησα αλλά και με μεγάλες προσδοκίες, που καμιά φορά αυτό αποτελεί και εν μέρει «παγίδα». Πάμε λοιπόν να σας καταθέσω τις εντυπώσεις μου από αυτό, πάντα χωρίς spoilers.
Η Sucker Punch πήρε τη γενναία απόφαση να μην οδηγηθεί σε μία απευθείας συνέχεια του Tsushima εντούτοις αποφάσισε να μας γνωρίσει μία νέα πρωταγωνιστρία και με μία τελείως διαφορετική ιστορία που στηρίζεται περισσότερο σε φανταστικά γεγονότα και όχι τόσο σε ιστορικές αναδρομές, όπως επιχειρήθηκε στο πρώτο παιχνίδι με την εισβολή των Μογγόλων στο νησί του Tsushima. Στο Ghost of Yotei λοιπόν μεταφερόμαστε στον 17ο αιώνα, στην περιοχή γύρω από το όρος Yotei, στο Ezo, σημερινό Hokkaido της Ιαπωνίας. Ηρωίδα μας η Atsu που αφού πρώτα είδε την οικογένεια της να δολοφονείται βίαια και άδικα, αφέθηκε να πεθάνει σε ένα φλεγόμενο δέντρο, ακριβώς έξω από το σπίτι της, τραυματισμένη και ακινητοποιημένη από ένα Katana που είχε σφυρηλατίσει ο ίδιος της ο σιδηρουργός πατέρας της. Υπεύθυνη για αυτή την τραγωδία η «συμμορία» των πολύ ισχυρών Yotei Six, που οδηγείται από τον Lord Saitō. Η Atsu με κάποιο τρόπο κατάφερε να επιζήσει και επέστρεψε στην περιοχή δεκαέξι χρόνια μετά, σφυρηλατόντας τις δεξιότητες της στη μάχη από τα ταξίδια της και τις εμπλοκές της σε μάχες και πολέμους και το κυριότερο, οδηγούμενη από ένα και μόνο συναίσθημα, εκδίκηση χωρίς να την ενδιαφέρει το κόστος. Το συναίσθημα αυτό είναι κυρίαρχο από τα πρώτα λεπτά του τίτλου και η αφήγηση κάνει εξαιρετική δουλειά στο να μας το περάσει σαν να είναι δικό μας. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι αν ακολουθείτε αυστηρώς τις κύριες αποστολές, η επανάληψη της ανάγκης για εκδίκηση καθώς μετακινούμαστε από περιοχή σε περιόχη του επόμενου στόχου μας μπορεί να καταλήξει λίγο δυσβάσταχη. Γι’ αυτό πάρτε το χρόνο σας να ανακαλύψετε κάθε περιοχή, να κάνετε δραστηριότητες ώστε να ξεκλειδώσετε ικανότητες και να αναβαθμίσετε τα στατιστικά σας, να κυνηγήσετε επικηρυγμένους και να ξεκλειδώσετε καλά κρυμμένα μυστικά πριν κυνηγήσετε με αβυσσαλέο μίσος τον επόμενο στόχο σας από τους Yotei Six.
Οι δραστηριότητες που συναντούμε στο Ghost of Yōtei που θα οδηγήσουν και στην αναβάθμιση των στατιστικών μας ή στην απόκτηση χρήσιμων φυλακτών με ξεχωριστές ιδιότητες, αρκετές είναι όμοιες με αυτές που συναντήσαμε και στο Ghost of Tsuhima, με το κόψιμο στήλων μπαμπού μέσω Quick Time Events, θερμές λίμνες για να ξεκουράσουμε το κορμί μας – ναι, βλέπουμε και εδώ πλήρως την πίσω όψη της Atsu εν είδει πανσελήνου – ή με το να ακολουθήσαμε την αγαπημένη πλέον αλεπουδίτσα εντούτοις έχουμε και νέες όπως για παράδειγμα την απελευθέρωση λύκων για να ενδυναμώσουμε τη σύνδεση μας μας με τη λύκαινα που ενίοτε και κατά περίπτωση μας βοηθάει στις μάχες, τη σύνθεση τραγουδιών με το μουσικό όργανό μας shamisen, που μοιάζει σαν τρίχορδη κιθάρα ή να ζωγραφίσουμε με το touch pad ένα τοπίο για να χαλαρώσουμε από την ένταση των μαχών. Παρόλο πάντως που όλες σχεδόν στο σύνολό τους έχουν νόημα για το κέρδος που θα αποκομίσουμε από αυτές, είτε μικρό είτε μεγάλο, κάποιες, σε προσωπικό επίπεδο τουλάχιστον, μου περνούσαν λίγο αδιάφορες και τις έκανα πέρα από το να αποκομίσω κάτι από αυτές και για χάρη του εσωτερικού μου completionist.
Η Atsu λοιπόν, που τριγυρνάει στις πεδιάδες του Ezo με την φήμη του onryō, του πνεύματος της εκδίκησης δηλαδή, στις συνειδήσεις των ντόπιων και των αντιπάλων της, παρόλο που γνωρίζει άριστα να χρησιμοποιεί το Katana, δεν είναι Samurai επομένως δεν διακατέχεται από κάποιον ανώτερω κώδικα τιμής όπως ο Jin του Ghost of Tsushima για να προβληματίζεται ιδιαίτερα για το πως θα εξοντώσει τους εχθρούς. Ομολογώ ότι μπήκα για τα καλά στο πετσί του ρόλου όταν έριχνα σε αντιπάλους που τρέχανε με το τόξο μου αφού πρώτα τους είχα ανακρίνει υπό την απειλή του σπαθιού μου να μου δώσουν πληροφορίες για τους Yotei Six και στη συνέχεια τους άφηνα να φύγουν. Μην το αρνείστε είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα μπείτε στον πειρασμό και θα το δοκιμάσετε. Επίσης, δεν περιορίζεται στην χρήση του Katana και μόνο, επομένως ξεχνάμε την επιλογή στάσεων που είχαμε με τον Jin. Το σύστημα μάχης με τις διάφορες στάσεις έχει αντικατασταθεί με την χρήση διαφόρων όπλων, από το Katana που προανέφερα, μέχρι Dual Katanas, δόρυ, Odachi και Kusarigama, το καθένα περισσότερο ή λιγότερο αποδοτικό ανάλογα με τον αντίπαλο, τον οπλισμό και το στυλ μάχης του. Επίσης, στα range weapons έχουν προστεθεί εκτός από τα πάντα χρήσιμα τόξα, πρώιμα κοντόκανα και μακρύκανα πυροβόλα όπλα. Βέβαια για να αποκτήσουμε πρόσβαση σε έναν νέο οπλισμό πρέπει πρώτα να ανακαλύψουμε τον Sensei που θα μας διδάξει τη χρήση του, κάτι που θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό και ιδιαίτερο έτσι όπως εντάχθηκε από τους developers δίνοντας περισσότερο νόημα αλλά και επιλογή για το πως θα διαμορφώσουμε τις δεξιότητες μας και πόσο αποτελεσματικοί θα είμαστε στην εκάστοτε απειλή. Πάνω κάτω στο ίδιο πνεύμα κινείται και ο εξοπλισμός που φέρουμε και αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμος για να διαμορφώσουμε τον τρόπο παιχνιδιού μας. Για ακόμη μία φορά έχω να αναφέρω πολλά, όσον αφορά τα στοιχεία που απαρτίζουν τον τίτλο και την εμπειρίας μας από αυτόν αλλά στην προσπάθεια μου να παραμείνω συγκεκριμένος για τις ανάγκες του κειμένου νιώθω ότι συνεχώς ανοίγω την περιγραφή μου, επομένως θα αυτό-συνετιστώ για να παραμείνει η ανάγνωση ευχάριστη. Στα του Gameplay θα προσθέσω ακόμα το κομμάτι της περιήγησης που το σκαρφάλωμα είναι συγκεκριμένο, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να σκαρφαλώνουμε κάνοντας για παράδειγμα parkour όπου θέλουμε αλλά σε συγκεκριμένα εμφανή σημεία ενώ συνεχίζει να υπάρχει ο γάντζος που μας βοηθάει να πηδάμε σε μακρύτερες πλατφόρμες ή να σκαρφαλώνουμε λίγο ψηλότερα. Το άλογο συνεχίζει να είναι ο πιστός συντροφός μας για γρήγορη περιήγηση με τον άνεμο και πάλι οδηγό μας και αγάπησα ιδιαίτερα τη δυνατότητα να πηδάμε με το άλογο απλά πατώντας το Χ ενώ ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η δυνατότητα που μας προσφέρει ο τίτλος να κάνουμε fast travel σχεδόν παντού, σε κάθε σημείο ενδιαφέροντος δηλαδή που βρίσκουμε στο χάρτη, είτε μικρό είτε μεγάλο και το fast travel γίνεται στιγμιαία με μηδενικό loading κάτι που πριν το συνηθίσετε, να με θυμηθείτε θα εντυπωσιαστείτε.
Τεχνικά το Ghost of Yōtei είναι ένας πανέμορφος τίτλος, με εξαιρετικά περιβάλλοντα, χρωματική παλέτα και draw distance που σε μαγεύει. Όπως επίσης συμβαίνει και με την παρουσίαση γενικά του τίτλου, φαίνεται ότι έχει ιδιαίτερα προσεγμένη δουλειά. Τα μοντέλα των χαρακτήρων και ιδιαίτερα της Atsu είναι καλοσχεδιασμένα και μου άρεσει η προσέγγιση της Sucker Punch να δημιουργεί πιο ανθρώπινους με ατέλειες στα χαρακηριστικά τους χαρακτήρες. Η αίσθηση γενικότερα είναι κινηματογραφική που όμως υποβαθμίζεται λίγο in-game, με την έννοια ότι τα μοντέλα των χαρακτήρων χάνουν λίγο σε λεπτομέρεια ενώ εμφανίζονται και κάποια clumsy animations από npcs. Επιλογές στα γραφικά είναι και εδώ παρούσες, είτε για να ενισχύσουν την ευκρίνεια και τον φωτορεαλισμό είτε για να ενισχύσουν την απόδοση. Προσωπικά είχα τη χαρά να απολαύσω τον τίτλο στο PS5 Pro όπου υπάρχει η επιπλέον επιλογή που ισορροπεί την καλύτερη δυνατή απεικόνιση με την απόδοση. Πέρα από κάποια framedrops εδώ και εκεί δεν είχα ιδιαίτερα προβλήματα. Επιπλέον δίνονται επιλογές να παίξουμε τον τίτλο με ειδικά φίλτρα, όπως μεταξύ άλλων μονοχρωματικό ή με τη διαμόρφωση ήχου που θυμίζει παλιές ιαπωνικές ταινίες σαμουράι και φυσικά Kurosawa Mode. Επίσης, η εκμετάλευση των φανταστικών δυνατοτήτων του DualSense συνεχίζει να είναι υποδειγματική ενώ δεν γίνεται να μην κάνω ειδική μνεία στην υποστηρίξη της ελληνικής γλώσσας στα μενού και στους υπότιτλους.
Το Ghost of Yōtei είναι αυτό που περίμενε κάποιος να παίξει που λάτρεψε το Ghost of Tsushima αφού δεν ξεμακραίνει πολύ, παρά τις διαφοροποιήσεις και τις προσθήκες, από την τελική εμπειρία που θα αποκομίσει. Αποτελεί ένα ταξίδι εκδίκησης, μυστηρίου και εκπλήξεων που θα σε οδηγεί το εκπληκτικό σύστημα μάχης, είτε αντιμετωπίζεις κοινούς αντιπάλους που πρόσκεινται στους Yotei Six, είτε Ronins είτε αναμετρήσεις με δυνατά Bosses.
Ευχαριστούμε την Sony PlayStation Ελλάδας για τη διευκόλυνση πραγματοποίησης του Review.
Τι σημαίνουν οι βαθμολογίες στο Busted
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
