Στον δρόμο μου προς τον κινηματογράφο, για να παρακολουθήσω το Creed II, σκεφτόμουν γενικότερα τι αντιπροσώπευε ο Rocky Balboa στις προηγούμενες ταινίες Rocky που είχαμε δει. Έξι ταινίες έχουν βγει με πρωταγωνιστή αυτόν, ζωή να έχουν. Ο Rocky ξέφυγε από την τυπικότητα που χαρακτηρίζει έναν χαρακτήρα ταινίας και έγινε, ένα cultural icon, όπως λένε οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι. Ο ήρωας που δημιούργησε ο Sylvester Stallone αντιπροσωπεύει την φράση “Αμερικάνικο Όνειρο”. Ένας άνθρωπος της εργατικής τάξης, ο οποίος με σκληρή δουλειά, επιμονή και αντιμετωπίζοντας την κάθε δυσκολία με χαμόγελο και μια παιχνιδιάρικη διάθεση, έφτασε στην κορυφή του επαγγελματικού boxing. Ήταν ένας ήρωας, ο οποίος αντιπροσώπευε και συνεχίζει ακόμα να αντιπροσωπεύει 100% την ιδέα της χώρας των ΗΠΑ για το πως μπορεί ο κάθε ένας να τα καταφέρει.
Παράλληλα, αγγίζει και εμάς τους ίδιους, αφού όλοι μας μπορούμε να ταυτίσουμε τις δυσκολίες που περνάει ο Balboa με τις δικές μας δυσκολίες και να δούμε και εμείς με άλλο μάτι την ζωή. Εννιά χρόνια μετά το Rocky Balboa λοιπόν, το 2015, ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε τον Adonis Creed, τον γιο του Apollo Creed, του αγαπημένου και θα τολμούσα να προσθέσω, “φανταχτερού” ως προς την προσωπικότητα φίλου του Rocky, ο οποίος έχασε όπως ξέρουμε όλοι την ζωή του, στο Rocky IV, στα χέρια του Ρώσου “Μακελάρη” Ivan Drago. Το πρώτο Creed, με την επιμέλεια του σκηνοθέτη Ryan Coogler, πήρε διθυραμβικές κριτικές, δίνοντας μάλιστα και την υποψηφιότητα Β’ Ανδρικού Ρόλου στα Academy Awards για τον Stallone.
Βλέποντας λοιπόν, αυτά, πηγαίνουμε στο δεύτερο μέρος του franchise, το Creed II. Ο Adonis Creed, βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου, παίρνοντας, μετά την ήττα του από τον Ricky Conlan στην πρώτη ταινία, συνεχόμενες νίκες και εν τέλει τον πρώτο παγκόσμιο του τίτλο. Ωστόσο, ξαφνικά, εμφανίζονται οι δύο άνθρωποι που θα στοιχειώσουν τους Rocky & Adonis σε αυτήν την ταινία. Οι Drago. O Ivan Drago, ο πρώην Ρώσος πρωταθλητής, ο οποίος μετά την ήττα του από τον Rocky, ατιμάστηκε από τους δικούς του ανθρώπους και τον γιο του, τον Viktor Drago, που σκληραγωγήθηκε από τον πατέρα του, για να ακολουθήσει τα χνάρια του και να κερδίσει πίσω την τιμή της οικογένειας του. Πως θα το κάνει αυτό; Φυσικά προκαλώντας τον γιο του ανθρώπου, με τον θάνατο του οποίου, ο Ivan κατάφερε να χτίσει τον μύθο του ως η ασταμάτητη Σοβιετική δύναμη.
Η ταινία είναι η αλήθεια, αργεί να πάρει μπρος. Γιατί, ενώ έχουμε ένα αρκετά καλό opening, όπου μας εισάγει στην κατάσταση των δύο αντιπάλων, τονίζοντας μας την αντίθεση που υπάρχει μεταξύ τους, θυμίζοντας μου αρκετά το Rocky III, όπου βλέπαμε ένα βίντεο μοντάζ, όπου ο Rocky ζούσε πλουσιοπάροχα και ο Clubber Lang ( “I pity the fool”) προπονούνταν σκληρά ως μαχητής του δρόμου, ακολουθεί ένα μισάωρο, το οποίο είναι αρκετά ρηχό και μπορεί να μας αποπροσανατολίσει από το κλίμα της ταινίας.
Παρ’όλα αυτά, αυτό που κάνει πολύ καλά, είναι να χτίσει χαρακτήρες. Και κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά στο χτίσιμο του χαρακτήρα του Ivan Drago. Δεν περίμενα καθόλου από τον Dolph Lundgren, να διαθέτει κάποια πλευρά ηθοποιίας, αφού τον έχουμε συνηθίσει, σε ρόλους, όπου να το πω λαϊκά, θα ρίχνει μπόλικο ξύλο. Ωστόσο, στην ταινία βλέπουμε έναν Ivan Drago, ο οποίος έχει χάσει όλα όσα είχε, έχει περιφρονηθεί από όλους όσους κάποτε αγαπούσε, συμπεριλαμβανομένου και της γυναίκας του, Ludmilla (Brigitte Nelsen), η οποία είναι και από τους λόγους που έρχεται σε διαρκή σύγκρουση με τον γιο του. Η σχέση Ivan-Viktor θυμίζει πάρα πολύ και την σχέση Κράτου- Ατρέα στο God of War, με την έννοια ότι ο Ivan, μολονότι περήφανος για τον γιο του, δεν του δείχνει τα συναισθήματα του και προτιμάει να τον σκληραγωγεί και να τον πιέζει να ανακτήσει πίσω την χαμένη τους τιμή.
Στην ουσία, για να περιγράψουμε καλύτερα, τον Ivan Drago στην ταινία, έχουμε μια εσωτερική πάλη ανάμεσα στα συναισθήματα του Ivan για το παιδί του και την επούλωση των τραυμάτων που έχουν δημιουργηθεί από τα λάθη του παρελθόντος, που του στέρησαν εν τέλει και ότι αγαπούσε. Η ταινία κάνει πολύ καλά, ότι έκανε και στον Rocky, στο πρώτο Creed. “Εξανθρωπίζει” έναν άνθρωπο-σύμβολο και τον κάνει θνητό μπροστά στα μάτια μας. Ωστόσο, αυτό λειτουργεί θετικά και όχι αρνητικά, για την πλοκή μας. Ο Viktor, από την άλλη, είναι πληγωμένος και απογοητευμένος από όλα όσα έχουν συμβεί στην οικογένεια τους και προσπαθεί να μεταφέρει τα συναισθήματα του, στον πατέρα του, δίχως αποτέλεσμα.
Από την άλλη, έρχεται η πλήρως αντίθεση, αφού η σχέση Balboa-Creed, θυμίζει μια σχέση πατέρα και γιου. Ο Rocky. που τον υποδύεται άψογα για ακόμη μια φορά, ο “Sly” της καρδιάς μας, στην τελευταία του “παράσταση” ως ο θρυλικός αυτός χαρακτήρας, συμβουλεύει τον Adonis, προσπαθεί να τον αποτρέψει από το να αγωνιστεί απέναντι στον Viktor, φοβούμενος μην έχουμε επανάληψη των γεγονότων του Rocky 4, αλλά όταν καταλαβαίνει ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να κάνει ο Adonis και τον χρειάζεται δίπλα του, εκείνος πάλι με την σοφία του έρχεται και αποτελεί την κατευθυντήριο δύναμη του.
Μιλώντας για τον Adonis Creed, η ζωή του, βρίσκεται σε κρίση. Το προσωπικό επίπεδο της μάχης, αφού αντιμετωπίζει τον γιο του ανθρώπου, που σκότωσε τον πατέρα του και δεν του επέτρεψε να τον γνωρίσει, σε συνδυασμό με τα προσωπικά προβλήματα που αντιμετωπίζει στην οικογένεια του, του έχουν “κάτσει βαριά”. Εκεί όμως, για να τον στηρίξει, βρίσκεται η Bianca (Tessa Thompson) η οποία στην ταινία, αποτελεί το πρότυπο της δυναμικής γυναίκας που βρίσκεται πίσω από τον άντρα της και αποτελεί την δικιά του “σπονδυλική στήλη”. Αντέχει την απομάκρυνση του Adonis και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τον βοηθήσει, συμβουλεύοντας τον, να πάει στον τάφο του πατέρα του (το έχετε δει άλλωστε στο trailer, μην μου λέτε ότι δίνω spoilers) για να έχει την δικιά του εσωτερική “κάθαρση”.
Γενικότερα, η ταινία είναι άριστα δομημένη, χωρίς ωστόσο να αποφεύγει μερικά κλισέ, τα οποία μεν δεν σε αποσπούν για πολύ από το mood της, αλλά σε ενοχλούν που τα παρατηρείς. Οι χορογραφίες των πυγμαχιών είναι σωστές, με ωραία φωτογραφία και σωστά πλάνα, που σου δείχνουν πλήρως, όλα όσα βλέπουν οι δύο γωνίες. Η νοσταλγία επίσης, είναι ένας παράγοντας, πάνω στον οποίο, ο σκηνοθέτης Steven Caple Jr, βασίζεται ,προκειμένου να “χτίσει” κάτι καινούργιο. Η δομή της είναι κλασσική, όπως τα Rocky, με το μοντάζ μουσικής και σκληρής προπόνησης να μην λείπει, ενώ για όσους είναι fans των παλιών ταινιών, υπάρχει μια σκηνή στο πόνημα, που σου λέει πονηρά “Αχ, πόσο καλή είναι η άτιμη η νοσταλγία.”.
Κλείνοντας αυτήν την κριτική, το Creed II, είναι από τις ταινίες, που αξίζει να τις παρακολουθήσεις στον κινηματογράφο. Θα συγκινηθείς, θα περάσεις ευχάριστα και ψυχοπλακωτικά (λόγω των γεγονότων) η ώρα σου και αποτελεί σίγουρα ένα σωστό “love letter” προς όλους τους παλιούς καλούς fans του Rocky Balboa. Μπορεί να αργεί να πάρει μπρος, όμως εν τέλει, η τελευταία ταινία που περιλαμβάνει τον “Ιταλό Επιβήτορα”, αποτελεί ένα ιδανικό κλείσιμο στον θρύλο που ξεκίνησε από χαμηλά και έφτασε στην κορυφή και το ιδανικό άνοιγμα σε έναν νέο χαρακτήρα, με τις ίδιες βλέψεις και τους ίδιους στόχους. Το όνομα Creed είναι βαρύ και η ταινία κάνει εξαιρετική δουλειά στο να αναδείξει τον Adonis ως τον κατάλληλο συνεχιστή της παρακαταθήκης που άφησε πίσω του ο θρυλικός Apollo.
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!