Δεν ξέρω πόσοι από εσάς περιμένατε την κυκλοφορία του The Lord of the Rings: Gollum αλλά ήμουν από αυτούς που το είχα βάλει στο μάτι για τον εξής προφανή λόγο. Αφορούσε ένα παιχνίδι από τον κόσμο του The Lord of the Rings του J. R. R. Tolkien και νομίζω ότι αυτό από μόνο του αρκεί. Μπορεί ο Gollum από τις ταινίες και τα ομότιτλα βιβλία να μην ήταν ένας χαρακτήρας που μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση εξαρχής και να είχα αντιληφθεί από νωρίς ότι το επερχόμενο παιχνίδι είναι μία μικρότερης κλίμακας παραγωγής αλλά μεταξύ μας δεν με είχε χαλάσει καθόλου, ειδικά το τελευταίο. Η προσμονή μου ήταν εκεί και ήταν πραγματική, μέχρι που ήρθα αντιμέτωπος με τον τίτλο αποδεικνύοντας μου περίτρανα ότι το μόνο «precious» στην όλη κατάσταση ήταν η προσμονή μου και μόνο.
Το The Lord of the Rings: Gollum λοιπόν της Daedalic Entertainment είναι ή προσπαθεί τουλάχιστον να είναι ένα third-person stealth platformer, γιατί action δεν το λες και δυστυχώς αποτυγχάνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον ακόμα και από τις πρώτες ώρες του σύντομου γενικά περιεχομένου του που μετά βίας αγγίζει και ξεπερνά τις δέκα ώρες. Τα γεγονότα τοποθετούνται μεταξύ του The Hobbit και του The Fellowship of the Ring, ο Bilbo Baggins έχει ήδη αποσπάσει το precious ring από τη διχασμένη προσωπικότητα του Gollum/Smeagol, με τον πανούργο πρωταγωνιστή μας να βρίσκεται φυλακισμένος και να ανακρίνεται από τον Gandalf που τον καλεί να εξιστορήσει τα γεγονότα που προηγήθηκαν. Γενικά η αφήγηση δεν μπαίνει και πολύ στην ουσία του πλούσιου lore που πραγματεύεται και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που φαίνεται ότι έγιναν από την Daedalic Entertainment ο τίτλος καταφέρνει απλά να ξύσει την αίσθηση του The Lord of the Rings αφήνοντας μας με την όρεξη να βιώσουμε μία εμπειρία από τον κόσμου του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Παρά τις εικονικές τοποθεσίες του Άρχοντα που προσπαθεί να μας μεταφέρει το παιχνίδι, το level design είναι αρκετά άγαρμπο και το gameplay βασίζεται στο stealth και στο platforming ενώ για το κερασάκι στην τούρτα μας πετάει και κάποια επίπεδα με fetch quest. Η αγαρμποσύνη επεκτείνεται και στους μηχανισμούς gameplay βέβαια με τον χειρισμό μερικές φορές ειδικά σε μεγάλα κομμάτια platforming να μην είναι ιδιαίτερα υπάκουος με αποτέλεσμα να ακολουθεί πτώση και θάνατος, σε σημείο ενοχλητικό. Η AI επίσης είναι σε επίπεδα δύο γενιές πίσω και σε συνδυασμό με την προσπάθεια να κινηθείς stealth και την αποτυχία που επέρχεται αυτόματα αν σε ανακαλύψουν με έκαναν μερικές φορές να ιδρώνουν οι παλάμες μου στο DualSense λίγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε, ένεκα και των υψηλών θερμοκρασιών του καλοκαιριού. Παρόλα αυτά η Daedalic Entertainment εφάρμοσε έναν ενδιαφέρον μηχανισμό που αφορά τον Gollum/Smeagol και έχει να κάνει με την επιλογή μας με ποια πλευρά της διχασμένης του προσωπικότητας συντασσόμαστε και μετά πρέπει να πείσουμε την άλλη πλευρά του για την επιλογή μας. Πρωτότυπο κατά τα άλλα ναι αλλά ξεχνιέται γρήγορα ο ενδιαφέρον χαρακτήρας του στο συνολικό συνονθύλευμα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Πάμε στον τεχνικό τομέα, όπου το παιχνίδι αναπτύχθηκε μα τη χρήση της Unreal Engine 4 και μπορώ να πω ότι από πλευράς απόδοσης είναι μια χαρά και στο performance mode τα 60fps μοιάζουν ακατέβατα. Από εκεί και πέρα όμως τα μοντέλα των κεντρικών χαρακτήρων και δει των Gollum και του Gandalf για παράδειγμα είναι παρά κάτι εφιαλτικά. Δεν ξέρω πραγματικά γιατί έγινε αυτή η άστοχη προσέγγιση και δεν δόθηκε λίγη επιπλέον βαρύτητα, ώστε οι γνωστοί χαρακτήρες να καταφέρουν να μοιάζουν μεταξύ τους. Επαναλαμβάνω ότι γνώριζα ότι πρόκειται για έναν χαμηλού προϋπολογισμού τίτλου αλλά δεν περίμενα να με ταξιδέψει και στην εποχή του PS3. Προς ευχάριστη έκπληξη μου πάντως γίνεται από τον τίτλο εκμετάλλευση του haptic feedback του DualSense και μάλιστα ικανοποιητική ενώ και ηχητικά δεν είναι καθόλου κακό.
Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ να κρεμάσω στα μανταλάκια το στούντιο ανάπτυξης του παιχνιδιού, Daedalic Enternainment, το οποίο μάλιστα λίγα εικοσιτετράωρα μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού έβγαλε μία ανακοίνωση απολογίας. Βέβαια θα μου πείτε, δεν γνώριζε τι επρόκειτο να κυκλοφορήσει; Προφανώς θα αποκριθώ αλλά νομίζω ότι είχε φτάσει σε ένα σημείο που απλά αποφάσισε «βγάλ’ το να φεύγει από πάνω μας». Στο The Lord of the Rings: Gollum αναζητούσα να ανακαλύψω διαρκώς κάποια ψήγματα ποιότητας που θα ανταποκρινόταν σε έναν τίτλο που φέρει έναν βαρύ τίτλο και ας μην είχε υψηλό προϋπολογισμό, που δυστυχώς όμως δεν βρήκα. Κακός σχεδιασμός στο μεγαλύτερο μέρος, αφήγηση που δεν μπαίνει στην ουσία του The Lord of the Rings αν και είναι παρούσα και κάποιες ιδέες που αρχικά παρουσιάζουν ενδιαφέρον αλλά δεν αποκτούν ποτέ βαρύτητα.
Ευχαριστούμε τις Daedalic Enternainment και AVE για τη διευκόλυνση πραγματοποίησης του Review.
Τι σημαίνουν οι βαθμολογίες στο Busted
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
