Γατογονείς μαζευτείτε, σήμερα θα μιλήσουμε για ένα νέο χνουδωτό φιλαράκι μας. Πρόκειται για το Stray, ένα indie παιχνίδι της BlueTwelve Studio, το οποίο δέχτηκε έντονο hype και μεταξύ μας, ποιος δεν θα ήθελε να παίξει ως μία γάτα; Σε έναν κόσμο όπου η ανθρωπότητα έχει εξαλειφθεί και κυριαρχεί η τεχνητή νοημοσύνη, αυτό το παιχνίδι κατάφερε να μου κλέψει τη καρδιά για πολλούς λόγους (πέραν από τους προφανείς).
Η ιστορία λαμβάνει μέρος σε μία Cybercity στην οποία κατοικούν ρομπότ τα οποία φέρονται και αισθάνονται όπως θα έκανε και ένας άνθρωπος. Ο πρωταγωνιστής μας βρίσκεται εκεί κατά τύχη, ύστερα από μία πτώση που, είχε με αποτέλεσμα να χάσει τους φίλους του. Στην αναζήτηση του να βρει την έξοδο, συναντάει ένα droid, τον B-12, ο οποίος θα είναι ο συνοδοιπόρος και φίλος του σε αυτό το ταξίδι, καθώς είναι ο μόνος που μπορεί να επικοινωνήσει με τα υπόλοιπα ρομπότ και μαζί με μία μικρή ομάδα τους “Outsiders”, θα προσπαθήσουν να βρουν μία διέξοδο, αλλά και απαντήσεις για το τι απέγινε ο πραγματικός τους κόσμος.
Μπορεί η ιστορία να μην βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, η γάτα όμως είναι πέρα για πέρα αληθινή. Στην πραγματική ζωή ο Murtaugh, είναι παιδί των Viv και Koola, των co-founder της BlueTwelve Studio, ο οποίος βρέθηκε κάτω από ένα αμάξι μέσα στους δρόμους του Μονπελιέ της Γαλλίας. Στον ελεύθερο του χρόνο κοιμάται, βοηθάει τα αφεντικά του να φτιάξουν το Stray και (επειδή όλα αυτά είναι πολυ κουραστικά για μία γάτα) ξανακοιμάται.
Όπως ξέρουμε λοιπόν, ο πρωταγωνιστής μας είναι μία τιγρέ πορτοκαλί γάτα, αγνώστου φύλου και ονόματος (εγώ το εκμεταλλεύτηκα αυτό και έδωσα όνομα στον φιλαράκο μου), η οποία κινείται, φέρεται και μοιάζει σαν μία οποιαδήποτε φυσιολογική γάτα. Μην περιμένετε να δείτε γάτα να μιλάει 2-3 γλώσσες, να πολεμάει με κατάνα ή να είναι ο εξολοθρευτής. Η απλότητα του χειρισμού του παίκτη μας είναι κάτι που εκτίμησα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά αυτό που εκτίμησα ακόμα παραπάνω και φρόντιζα να το πατάω συνεχώς, ήταν το κουμπί με το οποίο νιαούριζε. Όποιος έχει γάτα ή έστω έχει παρατηρήσει πως συμπεριφέρονται οι γάτες, πρέπει να παραδεχτεί πως η κινησιολογία του παίκτη μας είναι αλάνθαστη και έχουν δώσει έμφαση και στις λεπτομέρειες, όπως όταν πηδάς από ταράτσα σε ταράτσα, όταν τρίβεσαι στα πόδια του κόσμου και βλέπεις την αντίδραση τους, όταν ξύνεις τα νύχια σου σε διάφορες επιφάνειες ή όταν βρίσκεις ένα σημείο να κουλουριαστείς και να κοιμηθείς, γιατί στην τελική, πάντα είναι καλή ώρα για ύπνο.
Στην αρχή του gameplay ίσως μπείτε σε σκέψεις, καθώς το πρώτο μισάωρο του παιχνιδιού έχει πιο αργούς ρυθμούς από αυτούς που θα περίμενε κανείς. Δώστε όμως λίγο χρόνο και απολαύστε το παιχνίδι όπως του αρμόζει. Μην παραλείψετε να εξερευνήσετε όσο πιο καλά μπορείτε τη πόλη είτε αυτό σημαίνει να μιλήσετε σε κάθε ρομπότ, είτε να βρείτε τα πιο έξυπνα κρυφά σημεία. Εδώ πέρα δεν θα υπάρξει item το οποίο θα πάει χαμένο, πάντα θα χρησιμοποιήσετε κάτι για να πάρετε κάτι άλλο που θα χρειαστείτε, καθώς επίσης το κάθε item είναι χρήσιμο για το chapter στο οποίο βρίσκεστε ήδη (με 1-2 εξαιρέσεις). Σε γενικές γραμμές ο βαθμός δυσκολίας είναι πολύ χαμηλός και ίσως στην τελική να θέλαμε κάτι λίγο πιο απαιτητικό, όμως μην ξεχνάμε ότι παίζουμε με μία κοινή θνητή γάτα. Το παιχνίδι θα μπορούσε να μπει στην κατηγορία των indie – puzzle games, χάρη στους γρίφους και στο stealth – action που συναντάμε μέσα στο παιχνίδι.
Όσον αφορά το οπτικό κομμάτι τα γραφικά δεν θυμίζουν σε τίποτα την τωρινή γενιά παιχνιδιών αλλά την προηγούμενη. Είναι λογικό μιας και είναι φτιαγμένο σε Unreal Engine 4, όπως επίσης είναι λογικό το γεγονός ότι είναι ένα indie παιχνίδι, φτιαγμένο από ένα μικρό στούντιο. Παρόλα αυτά έμεινα μαγεμένη από το πόσο όμορφος ήταν ο σχεδιασμός του, με τα νέον φώτα σε όλα τα κτήρια, τα φιλικά μπαράκια, οι “ζεστές” γωνιές με όμορφη διακόσμηση και όλα αυτά τα χρώματα που έδιναν ζωή μέσα σε μία τόσο άτονη και sci-fi πόλη. Μέσα σε όλα αυτά δεν γίνεται να ξεχάσουμε και το εκπληκτικό soundtrack, το οποίο δεν γινόταν να δένει καλύτερα με το παιχνίδι, όμως υπήρχαν σημεία που ήταν αρκετά διακριτικό και θα ήθελα να κάνει πιο έντονη την παρουσία του.
Συνοψίζοντας, το Stray είναι ένα άκρως μαγευτικό παιχνίδι που σε προβληματίζει σχετικά για την ύπαρξη του ανθρώπου και όχι μόνο, χωρίς να χρειάζεται διαλόγους για να το καταφέρει αυτό. Είναι ένα απολαυστικό παιχνίδι που αξίζει όλοι να του δώσουν μία ευκαιρία. Η BlueTwelve Studio κατάφερε να δημιουργήσει έναν τίτλο που εκτός από μοναδικό, δεν έχει μπουχτίσει από κάτι, αλλά ούτε και χάνει. Δώστε του μια ευκαιρία, θα μαγευτείτε και θα χαθείτε και εσείς στα στενά της Cyberpunk πόλης. Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως το Stray έγινε διαθέσιμο από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας του στους συνδρομητές του PlayStation Plus στα tiers Extra και Premium.
Τι σημαίνουν οι βαθμολογίες στο Busted
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
