Από τους δημιουργούς του εξαιρετικού A Way Out και του Game of the Year, It Takes Two, έρχεται το Split Fiction, παίρνοντας μεγαλοπρεπώς τη σκυτάλη και το στούντιο της Hazelight να συνεχίζει αχάμπαρο να κάνει «τα δικά του», με την μοναδική όπως έχουν εξελίξει ικανότητα να δημιουργούν δυνατές αφηγηματικές εμπειρίες μέσα από συνεργατικό gameplay. Όπως καταλαβαίνετε ή για όσους τυχαίνει να μην γνωρίζετε (και) το Split Fiction παίζεται μόνο Co-Op είτε τοπικά, το λεγόμενο Couch Co-Op είτε Online με τη δυνατότητα μάλιστα του Friend’s Pass να ισχύει μετά το It Takes Two και στο Split Fiction, επιτρέποντας σε δεύτερο παίκτη να παίξει συνεργατικά με αυτόν που αγόρασε το παιχνίδι χωρίς να το αγοράσει κι αυτός. Αν όλα αυτά σας ακούγονται ιδανικά, χαίρομαι ιδιαίτερα, γιατί είναι. Από τη στιγμή λοιπόν που πάτησα Start, ήξερα ή τουλάχιστον υπέθετα σε βαθμό βεβαιότητας πως με περίμενε κάτι ξεχωριστό και το τελικό αποτέλεσμα δεν με απογοήτευσε καθόλου. Μάλιστα με τους τίτλους της Hazelight έχουν αναπτύξει και μια οικογενειακή συνήθεια σε βαθμό ιεροτελεστίας, κάτι το οποίο συνεπάγεται ότι το παιχνίδι το έπαιξα εξολοκλήρου σε Local Co-Op.
Το Split Fiction καταφέρνει να συνδυάσει μια συναρπαστική ιστορία με έναν έξυπνο αφηγηματικό μηχανισμό που παίζει με τις έννοιες της πραγματικότητας και της φαντασίας. Χωρίς να θέλω να κάνω προφανώς spoilers, μπορώ να πω πως η πλοκή εστιάζει σε δύο βασικούς χαρακτήρες, που αν και προέρχονται από εντελώς διαφορετικούς κόσμους, βρίσκονται μπλεγμένες σε μια «διπλή» περιπέτεια. Πιο συγκεκριμένα, οι Zoe και Mio είναι εν δυνάμει συγγραφείς που προσκαλούνται από την εταιρεία Rader Publishing, με πρόσχημα να συζητήσουν το ενδεχόμενο να εκδώσουν τις ιστορίες τους αλλά ουσιαστικά βρίσκονται εκεί για να δοκιμάσουν μια πειραματική συσκευή προσομοίωσης μαζί με άλλους τέσσερις συγγραφείς. Η συσκευή που ελλείψει φαντασίας αποκαλείται «Μηχανή» και θυμίζει κάτι από Abstergo και Animus, επιτρέπει στους «συνδεόμενους» να βιώσουν τις ιστορίες του σαν να είναι πραγματικότητα. Ενώ λοιπόν οι συμμετέχοντες έχουν τοποθετηθεί ήδη στις φούσκες του, η πιο επαναστάτρια Μίο πανικοβάλλεται και στην προσπάθεια της να φύγει και έπειτα από μια μικρή διαμάχη με τον επικεφαλής της Rader, πέφτει κατά λάθος στη φούσκα της Zoi. Εκεί ξεκινά να ξετυλίγεται ή καλύτερα να τυλίγεται το «κουβάρι» τοποθετώντας μας στο επίκεντρο δύο διαφορετικών ιστοριών, μίας κλασσικής και μία επιστημονικής που μεταφερόμαστε από τη μία στην άλλη στην προσπάθεια μας να διαφύγουμε. Η ροή συχνά μοιάζει σαν roller coaster, η εξέλιξη της ιστορίας με έκανε να αναρωτιέμαι συχνά τι θα συμβεί στη συνέχεια, ενώ οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και γεμάτοι συναίσθημα. Αξίζει να επισημάνω ακόμη ότι η μια ντουζίνα side ιστορίες έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μοναδική αισθητική η κάθε μία και σίγουρα αξίζουν την εξερεύνηση.
Αν κάτι με εντυπωσίασε στο Split Fiction, πέρα από την αφήγηση, είναι το gameplay του. Η Hazelight, με την εμπειρία που κουβαλάει πλέον και την εξειδίκευση που με το σπαθί της έχει κερδίσει σε αυτό το είδος, έχει τελειοποιήσει την τέχνη του συνεργατικού παιχνιδιού και το βαθμό που εναλλάσσει τους μηχανισμούς και την προοπτική κρατώντας μας συνεχώς σε εγρήγορση. Το παιχνίδι προσφέρει στιγμές έντονης δράσης και γρίφους που απαιτούν συνεργασία, χωρίς να νιώθω ποτέ ότι κάτι γίνεται επαναλαμβανόμενο. Ακόμα και στις πιο ήρεμες στιγμές, το Split Fiction με κρατούσε σε εγρήγορση, είτε μέσω του τρόπου που επικοινωνούσαν οι χαρακτήρες είτε με μικρές, διαδραστικές λεπτομέρειες που έκαναν τον κόσμο του ακόμα πιο ζωντανό. Η μόνη πραγματική παρατήρηση που έχω να κάνω είναι ότι σε μερικές περιπτώσεις, ειδικά όταν ο συμπαίκτης τυχαίνει να «χάσει» και να κάνει respawn γίνεται λίγο δύσκολο να προλάβεις τον άλλον στην προσπάθεια να ξαναβρείς το δρόμο σου αλλά και πάλι δεν είναι κάτι που δεν λύνεται με μία τυπική συνεννόηση μεταξύ σας.
Τεχνικά, ένα από τα πρώτα πράγματα που ξεχωρίζει στο Split Fiction είναι το εικαστικό του στυλ. Τα ποικίλα περιβάλλοντα είναι πλούσια σε λεπτομέρειες, η εξαιρετική χρήση του φωτισμού ενισχύει την ατμόσφαιρα και τα animations των χαρακτήρων είναι ρεαλιστικά. Παίζοντας το παιχνίδι στο PS5 και PS5 Pro, η απόδοση ήταν απροβλημάτιστη, με σταθερά 60fps και ανάλυση που εκμεταλλεύεται πλήρως τις δυνατότητες της νέας γενιάς. Αξίζει επίσης να σημειώσω ότι ο ηχητικός τομέας είναι εξίσου δυνατός, με voice acting που δίνει ζωή στους χαρακτήρες και μια μουσική επένδυση που ταιριάζει απόλυτα τόσο στις έντονες γεμάτη δράση όσο και συναισθηματικές στιγμές της ιστορίας.
Το Split Fiction είναι από εκείνα τα παιχνίδια που όταν ξεκινάς να παίζεις δύσκολα αφήνεις χειριστήριο κάτω ενώ όταν τα τελειώνεις, νιώθεις ότι έζησες κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Κάθε του πτυχή είναι προσεγμένη μέχρι λεπτομέρειας, από την ιστορία και τους χαρακτήρες μέχρι το gameplay και την τεχνική του ποιότητα. Η Hazelight κατάφερε ξανά να δημιουργήσει μια εμπειρία που δεν μοιάζει με καμία άλλη παρά μόνο με τις δικές της δημιουργίες, που αυτομάτως ο εαυτός της ανάγεται και στον μεγαλύτερο ανταγωνιστή της. Είναι χωρίς πολλά λόγια το τέλειο co-op παιχνίδι που κατά βάση απευθύνεται σε όλους κάτι που αντικατοπτρίζεται πέρα από τα δομικά στοιχεία του παιχνιδιού τόσο στη δυνατότητα να παίξουν δύο το παιχνίδι με την αγορά ενός αντιτύπου όσο και στην budget αρχική του τιμή. Δεν γίνεται να μην βγάζω το καπέλο σε στούντιο σαν αυτό της Hazelight που παραμένει σταθερό στη φιλοσοφία του χαρίζοντάς μας διαμάντια που στοχεύοuν στον πυρήνα του Gaming συνολικά.
Ευχαριστούμε τις EA και Bandai Namco Hellas για τη διευκόλυνση πραγματοποίησης του Review.
Τι σημαίνουν οι βαθμολογίες στο Busted
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
