Υπάρχουν παιχνίδια που η ίδια η ιστορία ανάπτυξής τους είναι μερικές φορές πιο συναρπαστική από το τελικό αποτέλεσμα. Το Lost Soul Aside ξεκίνησε ως προσωπικό project ενός ανθρώπου πριν από δέκα και πλέον χρόνια, τράβηξε τα βλέμματα με εντυπωσιακά trailers, και τελικά κατέληξε να κυκλοφορήσει σε PS5 και PC. Το ερώτημα όμως είναι: άξιζε η αναμονή και το όποιο hype είχε δημιουργηθεί; Πρόκειται λοιπόν για ένα action-RPG παιχνίδι με έντονη έμπνευση από τίτλους όπως Final Fantasy και Devil May Cry, που αναπτύχθηκε από το κινεζικό στούντιο Ultizero Games και κυκλοφορεί για PS5 και PC.
Στον ρόλο του Kaser, ξεκινάς μια πορεία με σκοπό να σώσεις την αδερφή σου, τη Louisa, της οποίας η ψυχή έχει χαθεί. Στο πλευρό σου βρίσκεται η Arena, μια μυστήρια οντότητα που παίρνει μορφή δράκου και δανείζει δυνάμεις στον ήρωα. Η σύλληψη έχει ενδιαφέρον, μια σχέση συνεργασίας που προσφέρει δύναμη αλλά και βάρος, μια ισορροπία ανάμεσα στον άνθρωπο και το υπερφυσικό. Η ιστορία πατάει σε γνώριμα μοτίβα φαντασίας, κατεστραμμένοι κόσμοι, εισβολείς από άλλη διάσταση (Voidrax), προσωπικό δράμα αλλά ενώ ξεκινά με δυναμική, γρήγορα γίνεται προβλέψιμη.
Η αφήγηση πάσχει από έλλειψη βάθους. Οι χαρακτήρες, αν και καλοσχεδιασμένοι εμφανισιακά, δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα κλασσικά κλισέ. Δεν υπάρχει εκείνη η συναισθηματική σύνδεση που θα σε κάνει να ενδιαφερθεί παραπάνω από επιφανειακά για την τύχη τους. Τα cutscenes είναι κινηματογραφικά αλλά πολλές φορές αφήνουν κενά, σαν να λείπουν κρίσιμες πληροφορίες που θα έδιναν περισσότερο βάρος στην πλοκή. Η ιστορία ξεκινά με ενδιαφέρον αλλά δεν εξελίσσεται με τον ίδιο ρυθμό. Οι χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένου του Kaser και της Louisa, προσφέρονται περισσότερο ως τα μέσα για τις μάχες παρά ως πρωταγωνιστές με βάθος. Επίσης, αν και η αφήγηση προσπαθεί να δημιουργήσει ατμόσφαιρα και μερικές φορές δράμα, σε σημεία χάνεται μέσα σε επαναλαμβανόμενες σκηνές που γρήγορα σε κάνει να ξεχνάς ποιος είναι ο πραγματικός στόχος.
Εκεί που το Lost Soul Aside πραγματικά κερδίζει έδαφος είναι στη μάχη. Ο Kaser εναλλάσσει όπλα με ρευστότητα, δημιουργεί combos που θυμίζουν χορογραφία και αξιοποιεί τις δυνάμεις της Arena για θεαματικές επιθέσεις. Το gameplay είναι γρήγορο, σε εντυπωσιακό βαθμο και πάρχει μια αίσθηση δύναμης που σε διακατάχει. Κάθε επίθεση από τις απλές μέχρις τις ειδικές επιθέσεις δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στο επίκεντρο μια μάχης βγαλμένης από Anime.
Ωστόσο, ο αρχικός εντυπωσιασμός με την ώρα αρχίζει να φθίνει. Οι μηχανισμοί αρχίζουν να επαναλαμβάνονται, τα boss fights σε ορισμένα σημεία φαίνονται περισσότερο απαιτητικά για την υπομονήας μας παρά για τις δεξιότητες μας και η ισορροπία στη δυσκολία είναι έως και άνιση. Υπάρχουν μάχες που καταναλώνουν τον χρόνο σου χωρίς ουσιαστικό λόγο μερικές φορές κι άλλες που ξεμπερδεύεις σχετικά άκοπα. Σε σύγκριση με Devil May Cry, το Lost Soul Aside καταφέρνει ναι μεν να προσφέρει θεαματικό σύστημα μάχης αλλά στερείται την ποικιλία των μηχανισμών και κυρίως το στιλ που κάνουν τον τίτλο της Capcom τόσο ξεχωριστό. Όσο για το Final Fantasy, η αφήγηση δεν φτάνει το επίπεδο των μεγάλων τουλάχιστον παιχνιδιών της σειράς.
Μπορεί το στιλ των μαχών να μην φέρνουν στο Devil May Cry αλλά δεν μπορώ να πω πως γενικότερα και ειδικότερα τεχνικά πως δεν έχει στιλ. Από τα εφέ μέχρι τα τοπία που μοιάζουν να βγήκαν από concept art μεγαλύτερου στούντιου ανάπτυξης, το Lost Soul Aside εντυπωσιάζει. Όταν οι μάχες γεμίζουν την οθόνη με εκρήξεις και combos επιθέσεων, μπορεί να μείνουμε μέχρι και με το στόμα ανοιχτό. Η μουσική άξια παρούσα, συνοδεύει με ένταση, δίνοντας τον κατάλληλο ρυθμό. Αλλά και εδώ εμφανίζονται κάποια προβλήματα. Το framerate δεν είναι πάντα σταθερό, ειδικά στο PC, με stuttering και lag που αφαιρούν από την εμπειρία. Στο PS5 ένιωσα καλύτερα τα πράγματα όμβς. Δυστυχώς υπάρχουν και κάποια glitches, εχθροί που κολλάνε, animations που δεν υπακούνε πάντα στους κανόνες της φυσικής αν και τα καλοδεχούμενα patches προσπαθούν να βελτιώσουν την κατάσταση.
Το βασικό campaign μπορεί να ολοκληρωθεί σε 20 με 30 ώρες, ανάλογα με το πόσο ασχολείσαι με προαιρετικές δραστηριότητες και αποστολές. Υπάρχουν επιπλέον προκλήσεις, όπως τα Dispersed Dimensions, που προσφέρουν μεγαλύτερη δυσκολία και ανταμοιβές για τους πιο αφοσιωμένους. Για όσους αγαπούν να τεστάρουν τα όριά τους, το παιχνίδι έχει υλικό αναμφησβήτητα. Όμως η αίσθηση επανάληψιμότητας σε συνδυασμό με την άνιση δυσκολία, είναι πιθανό να κουράσει όσο πλησιάζουμε προς το τέλος.
Δεν γίνεται να μιλήσει κανείς για το Lost Soul Aside χωρίς να το συγκρίνει με τα παιχνίδια που φαίνεται να έχει εμπνευστεί. Από τη μία, θυμίζει Devil May Cry με τις ακροβατικές μάχες του, από την άλλη, φέρνει και προς το Final Fantasy XV με τα μεγάλα περιβάλλοντα και την αισθητική του. Το πρόβλημα είναι ότι σπάνια καταφέρνει να σταθεί δίπλα σε αυτά τα μεγαθήρια. Περισσότερο δηλαδή δανείζεται ιδέες παρά τις εξελίσσει.
Ολοκληρώνοντας, το Lost Soul Aside είναι ένα παιχνίδι γεμάτο αντιφάσεις. Από τη μια, εντυπωσιακό, θεαματικό, με μάχες που βάζουν φωτιά στην οθόνη. Από την άλλη, αφηγηματικά άδειο, τεχνικά ασταθές και άνισο. Είναι μια εμπειρία που θα λατρέψουν όσοι αναζητούν ασταμάτητη δράση και δεν δίνουν τόση σημασία στην ιστορία. Όσοι όμως περίμεναν κάτι που θα σταθεί ισάξιο με τους μεγάλους του είδους, μάλλον θα απογοητευτούν.
Ευχαριστούμε την Sony PlayStation Ελλάδας για τη διευκόλυνση πραγματοποίησης του Review.
Τι σημαίνουν οι βαθμολογίες στο Busted
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
