Μετά το A Way Out και το Brothers: A Tale of Two Sons (ως Starbreeze Studios τότε με τον Josef Fares) το Hazelight Studios μας φέρνει, μέσω της EA ως Publisher και πάλι, το It Takes Two, που συνεχίζει και εξελίσσει το όραμα των δημιουργών της για ποιοτικούς και αποκλειστικά co-op τίτλους (όπως το A Way Out). Γιατί τα πολλά λόγια είναι φτώχια θα σας πω από τώρα πως το It Takes Two είναι ίσως το καλύτερο co-op παιχνίδι που έπαιξα τελευταία και θα σας εξηγήσω ακριβώς το γιατί.
Όσοι έχετε δει την ταινία «Αγάπη μου, Συρρίκνωσα τα Παιδιά» (πείτε ναι να μην νιώθω μεγάλος), θα βρείτε κοινά σημεία στο concept της ιδέας του It Takes Two. Έχουμε λοιπόν ένα αντρόγυνο, την May και τον Cody που έχουν μια μικρή κορούλα την Rose, που κατοικούν σε μία κατοικία στην εξοχή. Η May και o Cody τρώγονται λίγο σαν το σκύλο με τη γάτα και νιώθουν ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο και πρέπει να πάρουν διαζύγιο. Μία τέτοια λογομαχία κρυφάκουσε η Rose, που σαν μικρό κοριτσάκι που είναι σε τρυφερή ηλικία, τρέχει στο safe zone της για να κλάψει και να ανατρέξει στο «Book of Love» της, κραδαίνοντας ταυτόχρονα δύο κούκλες στα χέρια της που παρομοιάζουν γι’ αυτήν τον μπαμπά της και τη μαμά της, με την ευχή, τι άλλο, να μην χωρίσουν. Τα δάκρυα σκορπίζονται πάνω στις κούκλες και εκεί είναι που αρχίζει το ταξίδι μας. O Cody εισέρχεται στο σώμα της εύσωμης από πηλό φτιαγμένης κούκλας και η May στην αντίστοιχη ξύλινη, ενώ ταυτόχρονα τα πραγματικά τους σώματα πέφτουν για «ύπνο» στο σπίτι. Πάνω που ψάχνονται να δούνε τι τους έχει συμβεί πετάγεται και ο Dr. Hakim που δεν είναι άλλος από το «Book of Love» που αποστολή του είναι να φέρει αυτό το πρώην ερωτευμένο αντρόγυνο ξανά κοντά. Από αυτό το σημείο και μετά το χιούμορ δίνει και παίρνει και μάλιστα με πολύ επιτυχημένο τρόπο δημιουργώντας πολλές διασκεδαστικές στιγμές στην πορεία μας μέσα στο It Takes Two. Να φανταστείτε το πρώτο μας «boss» είναι η ηλεκτρική σκούπα που είχαν πετάξει επί της ουσίας οι Cody και May στην αποθήκη, με τον πρώτο να την είχε χαλάσει και την δεύτερη να είχε υποσχεθεί ότι θα την φτιάξει και εν τέλει αγόρασε καινούρια. Σε αυτόν τον νέο μικρόκοσμο λοιπόν γιατί οι κούκλες που αποτελούν τους ήρωές μας είναι στο μέγεθος τσέπης και μία θυμωμένη ηλεκτρική σκούπα πιστέψτε με φαντάζει ιδιαίτερα τρομακτική. Οι Cody και May λοιπόν σε πρώτη φάση αποφασίζουν να βρούνε την Rose για να καταφέρουν να αντιστρέψουν την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει και να ανακτήσουν τα σώματα τους και τις ζωές τους. Ο Dr. Hakim όμως, με πολύ δόση χιούμορ, έχει διαφορετικά σχέδια γι’ αυτούς.
Ωραία ιστορία λοιπόν, με ωραία voice overs, ανάπτυξη χαρακτήρων και πολύ πολύ επιτυχημένο χιούμορ. Το σημείο όμως που κάνει ακόμα περισσότερο τη διαφορά στο It Takes Two είναι το gameplay του. Όπως ανέφερα και στην αρχή το It Takes Two είναι ένα αποκλειστικά co-op παιχνίδι. Το παίζετε είτε με παρέα από τον καναπέ σας σε splitscreen είτε διαδικτυακά. Εδώ η ομάδα ανάπτυξης και ο publisher έχουν κάνει μια ωραία «μαγκιά» καθώς προσφέρεται δωρεάν το friend’s pass. Δηλαδή, για όσους δεν παίξουν το παιχνίδι τους με παρέα από τον καναπέ τους, με το ταίρι τους (όπως εγώ και το απολαύσαμε) ή έναν φίλο/η τους στο σπίτι, ισχύει ότι αν κάποιος αγοράσει το παιχνίδι μπορεί να προσκαλέσει διαδικτυακά και δωρεάν (το σημαντικότερο) έναν φίλο του όπου θα κατεβάσει το παιχνίδι και θα παίξουν παρέα. Η ακόμα μεγαλύτερη «μαγκιά» της ομάδας ανάπτυξης που έχει εφαρμόσει στο It Takes Two είναι ότι οι μηχανισμοί gameplay περιοχή με περιοχή διαφοροποιούνται και η έννοια της συνεργασίας για να προχωρήσεις έχει πολύ μεγάλη σημασία. Μπορεί δηλαδή σε μία περιοχή ο Cody να κουβαλάει τα καρφιά και η May το σφυρί και σε άλλη ο Cody να «πυροβολεί» εύφλεκτη ύλη και η May τα σπίρτα που την πυροδοτούν. Μου έκανε τρομερή εντύπωση η ποικιλία, η εναλλαγή και η σημασία του παίζω συνεργατικά. Αποτέλεσμα, δεν το βαριέσαι ποτέ. Μάλιστα δεν λείπουν και εκπλήξεις όπως το να πιλοτάρεις ένα αεροπλάνο που για φτερά έχει ένα παλιό χαμένο εσώρουχο του Cody (μην ρωτάτε γιατί θα το δείτε στο παιχνίδι) ή να οδηγήσεις με πολύ έξυπνο τρόπο και πάλι μία βάρκα και πόσα ακόμα. Μέχρι και σκηνή από fighting παιχνίδι βρέθηκα να παίζω. Πολύ ωραία λεπτομέρεια είναι ακόμα διάφορα mini games που βρίσκεις στις περιοχές και μπορείς άνετα να ρίξεις μία «κόντρα» με τον συμπαίκτη σου.
Το It Takes Two το έπαιξα εξολοκλήρου στο PS5 ενώ προφανώς περιέχεται και η έκδοση για PS4 αλλά στο PS5 τα γραφικά είναι ακόμα καλύτερα. Προσωπικά βρήκα τα γραφικά και την απόδοση στον τίτλο εξαιρετικά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα (με κάποια ελάχιστα frame drops) και μπορεί να μην είναι επιπέδου The Last of Us Part II αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και ποιον σκοπό υποστηρίζουν κάθε φορά. Και τον σκοπό του It Takes Two τον υποστηρίζουν άριστα. Το art direction γενικά είναι υψηλού επιπέδου ενώ πολύ μεγάλη θετική εντύπωση μου έκανε η ποικιλία των περιοχών και η ομορφιά που αποτυπώνεται στις οθόνες μας καθώς και η αποτύπωση της κλίμακας. Το να μας πείσει ότι σαν μικρή κούκλα που είμαστε βρισκόμαστε σε ένα εργαστήριο ή σκαρφαλώνουμε ένα δέντρο ή ακόμα καλύτερα είμαστε μέσα σε αυτό, δεν είναι τόσο εύκολο αλλά το It Takes Two καταφέρνει να μας μεταφέρει σχεδόν πάντα στον κόσμο που θέλει να μας αναπαραστήσει. Ηχητικά, τα είπα και πιο πάνω όσον αφορά τα πολύ καλά voice overs, με τις κάποιες μικρές αστοχίες τους, αλλά γενικά δεν έχω ιδιαίτερο παράπονο και από αυτόν τον τομέα καθώς θεωρώ ότι κινείται στα πολύ καλά επίπεδα που βρίσκεται γενικά όλος ο τίτλος.
Ολοκληρώνοντας, θα επαναλάβω αυτό που είπα και στην αρχή, ότι το It Takes Two είναι από τα καλύτερα co-op παιχνίδια που έπαιξα τα τελευταία χρόνια και μπορώ να θυμηθώ και οι δώδεκα δεκατέσσερις ώρες που υπολόγισα ότι μας πρόσφερε με τη σύντροφό μου που το παίξαμε ήταν απολαυστικές και άκρως διασκεδαστικές. Το κυριότερο που καταφέρνει το It Takes Two είναι να σε κρατά σε εγρήγορση και να μην το βαριέσαι (σχεδόν) λεπτό. Για μένα αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα που κάνει εξαιρετικά. Οφείλω να του αναγνωρίσω και την αρχική budget τιμή του και το δωρεάν friend’s pass που διαθέτει καθιστώντας το ό,τι πιο ελκυστικό μπορεί κάποιος να βρει αυτή τη στιγμή για ποιοτικό co-op παιχνίδι αυτού του είδους, που προορίζεται για όλη την οικογένεια. Πιστεύω ότι σε ένα δύο σημεία μέσα στη ροή του θα μπορούσε να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο ειδικά στο δεύτερο μισό όπου ο ρυθμός πέφτει λίγο και κάποια chapters κρατάνε λίγο περισσότερο από αυτό που θα προτιμούσα αλλά παρατηρώντας τη μεθοδικότητα και την προσήλωση της Hazelight Studios στις ιδέες της και την εξέλιξη που επιδεικνύει με κάνει να ανυπομονώ για τον επόμενο τίτλο της.
Ευχαριστούμε θερμά την επίσημη αντιπρόσωπο της Electronic Arts στην Ελλάδα για την παραχώρηση του παιχνιδιού για τις ανάγκες του Review.
Τι σημαίνουν οι βαθμολογίες στο Busted
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
