Το Grand Theft Auto V κυκλοφορεί εδώ και σχεδόν οχτώ χρόνια από τη στιγμή που το πρωτογνωρίσαμε στο τέλος της «ζωής» κονσολών δύο γενιές πίσω και από τότε όχι μόνο συνεχίζει ακάθεκτο να εξελίσσεται μέχρι τη γενιά που διανύουμε αλλά τα πηγαίνει εξαιρετικά και σε θέμα πωλήσεων. Παρόλα αυτά θεωρώ πως λίγοι έως κανένας είναι αυτοί που βρίσκονται μεταξύ μας που θα λέγαμε όχι σε ένα νέο Grand Theft Auto ενώ για να το πάω λίγο παραπέρα, κατά τη γνώμη μου πιστεύω ότι έπρεπε να είχαμε γνωρίσει ήδη το διάδοχό του. Anyway, εκεί λοιπόν που δεν έχουμε δει διάδοχο μέχρι σήμερα ξαφνικά μαθαίναμε φήμες για μία remaster τριλογία Grand Theft Auto, οι φήμες εντάθηκαν και συνοδεύτηκαν με στοιχεία μέχρι που είχαμε την κυκλοφορία του Grand Theft Auto: The Trilogy – Definitive Edition πριν από λίγες ημέρες. Αποτελεί συλλογή τριών, άλλων περισσότερων και άλλων λιγότερο θρυλικών Grand Theft Auto και περιλαμβάνει τα Grand Theft Auto III (που κυκλοφόρησε αρχικά το 2001), Grand Theft Auto: Vice City (που κυκλοφόρησε αρχικά το 2002) και το προσωπικά αγαπημένο εκ των τριών, Grand Theft Auto: San Andreas (που κυκλοφόρησε αρχικά το 2004). Αυτά λοιπόν τα τρία που γνωρίσαμε ευρέως την εποχή που μεσουρανούσε το PS2 κυκλοφορούν πλέον ως remastered για PC, PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X/S, Xbox One και Nintendo Switch, με τη μπαγκέτα της επιφόρτισης εκμοντερνισμού να έχει ανατεθεί στο στούντιο Grove Street Games, ένα στούντιο που είναι γνωστό για μεταφορές παιχνιδιών στην iOS και Android σκηνή, υπό την ομπρέλα της Rockstar Games, κάτι που σημαίνει και γνωρίζουμε άλλωστε ότι το Grand Theft Auto: The Trilogy – Definitive Edition θα κυκλοφορήσει και σε φορητές συσκευές το πρώτο εξάμηνο του 2022.
Από αυτά λοιπόν τα τρία κλασσικά παιχνίδια της εποχής του PlayStation 2 και που τότε (επαναλαμβάνω -τότε-) ήταν πολύ μπροστά για την εποχή τους ειδικά όσον αφορά το σχεδιασμό ανοιχτού κόσμου, τα γραφικά, το gameplay, τις επιλογές που σου έδινε, τους χαρακτήρες και άλλα πολλά το αγαπημένο μου αλλά και όσο πιο αντικειμενικά γίνεται να το δω, το καλύτερο είναι το Grand Theft Auto: San Andreas με τον γνωστό θεωρώ CJ. Μετά θα έβαζα το Vice City, που βγήκε σχεδόν αμέσως μετά το III και θυμίζει περισσότερο expansion του αλλά η 80ίλα στην αισθητική το κάνουν ξεχωριστό. Το Grand Theft Auto III από την άλλη σε αυτή τη συλλογή είναι και αυτό που δείχνει και το πιο γερασμένο αλλά αυτό το κομμάτι του πως τα βλέπουμε σήμερα, είναι και αυτό στο οποίο θα σταθώ περισσότερο. Πριν πάω εκεί όμως να αφηγηθώ ένα σύντομο fun fact καθώς θυμάμαι ακόμα ένα απόγευμα που είχαμε μάθει με ένα φίλο μου ότι ένα κατάστημα στην επαρχιακή πόλη που πηγαίναμε φροντιστήριο (μαθητές γαρ) είχε ένα κομμάτι του San Andreas για το PS2. Κοιταχτήκαμε στα μάτια με αυτό το φίλο μου και άτυπα βάλαμε μια κόντρα για το ποιος θα το προλάβει με τη λήξη του φροντιστηρίου, εν τέλει βρήκα μια δικαιολογία για να φύγω νωρίτερα, το αγόρασα εγώ και έχω να ομολογήσω πως δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια μετά δεν το έχω μετανιώσει (sorry φίλε). Αρκετά με μένα όμως επιστρέφω στη συλλογή.
Στο Grand Theft Auto: The Trilogy – Definitive Edition λοιπόν το Grove Street Games προσπάθησε να εκσυγχρονίσει αυτά τα ομολογουμένως παλιά για να μην πω αρχαία για τα δεδομένα του σήμερα παιχνίδια. Όντως λοιπόν κάποιες περιοχές έχουν εκσυγχρονιστεί όπως και ο χειρισμός και ο έλεγχος της κάμερας, ελαφρώς το gameplay και δει το shooting (ελαφρώς επαναλαμβάνω γιατί γενικά έχουμε θέμα) ενώ έχουν προστεθεί όπως είναι λογικό και checkpoints. Οι νεότεροι μπορεί να σκεφτείτε: «μα καλά πως παίζατε τότε χωρίς checkpoints;» – «Έλα ντε» θα αποκριθώ και εγώ σήμερα. Γενικότερα πάντως εκεί που είδα καθαρά σημάδια εκσυγχρόνισης είναι στο χειρισμό, στην επιλογή των όπλων κλπ. παίρνοντας assets από το Grand Theft Auto V. Παρόλα αυτά και επιστρέφω στον πυρήνα του gameplay, είναι πολλές οι στιγμές που θα θυμίσει (κυρίως γιατί είναι) περασμένων δεκαετιών και μόνο οι βαθιά νοσταλγούντες δεν θα δυσανασχετήσουν. Εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς.
Τα γραφικά από την άλλη είναι περίεργα τις περισσότερες των περιπτώσεων και δεν το αναφέρω με καμία θετική διάσταση. Τα μοντέλα των χαρακτήρων ξενίζουν ενώ το στούντιο του Grove Street Games και πάλι, χρησιμοποίησε τεχνητή νοημοσύνη προκειμένου να αναβαθμιστούν τα textures. Το αποτέλεσμα είναι δυστυχώς απογοητευτικό γιατί κυρίως αυτό παθαίνεις όταν στηρίζεσαι στην τύχη, η καλύτερα στην τεχνητή νοημοσύνη, από το να αφιερώσεις χρόνο και πολύ κόπο προφανώς να τα δουλέψεις ξεχωριστά ή έστω να ελέγξεις παραμετροποιώντας ότι χρειάζεται. Γενικά θέλω να κρίνω με σεβασμό προς κάθε ομάδα developers που ασχολείται με την ανάπτυξη κάθε τίτλου γιατί είναι μια δουλειά απαιτητική με εμπόδια να ξεπετάγονται συνεχώς αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις δεν γίνεται να κλείνεις τα μάτια. Να είμαι δίκαιος όμως αυτά τα απογοητευτικά αποτελέσματα δεν είναι γενικευμένα (έτσι κι αλλιώς αναφερόμαστε σε τρία τεράστια παιχνίδια) και περισσότερο στο San Andreas και λιγότερο στο Vice City βλέπουμε λεπτομέρειες σε υψηλή ανάλυση που αγνοούσαμε ότι υπήρχαν. Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο υπάρχει και η ενδιάμεση κατάσταση. Προβλήματα όμως υπάρχουν και στην απόδοση και είναι λυπηρό να βλέπεις remaster τίτλο που στοχεύει σε 60fps να δέχεται «χτυπήματα» μέχρι και κάτω από το μισό και μάλιστα σε κονσόλα όπως το PS5 που το έτρεξα.
Τα τρία αυτά παιχνίδια, σταθμοί στην ιστορία του gaming θα πω ανερυθρίαστα εγώ, πάντως δεν παύουν να είναι διασκεδαστικά στον πυρήνα τους και για την εποχή που κυκλοφόρησαν ήταν οι υψηλότερες παραγωγές που είχαμε δει τότε. Το δε San Andreas (που σας έπρηξα με αυτό) για παράδειγμα, καθ’ ομολογία μπορεί να συγκριθεί και να σταθεί δίπλα σε μερικούς τομείς με αρκετά αντίστοιχα παιχνίδια του είδους ακόμα και σήμερα. Παρόλα αυτά το έχω πει στο παρελθόν και θα το ξαναπώ και σήμερα. Όταν επιχειρεί μία εταιρεία να επανακυκλοφορήσει παιχνίδια τέτοιας ηλικίας θεμιτό είναι να επιλέγει το δύσκολο δρόμο (και πολυέξοδο) του remake γιατί ο πιο εύκολος δρόμος του remaster δεν ξέρω (ή δεν θέλω να ξέρω) που ακριβώς αποσκοπεί. Για μένα που έχω μνήμες και από τα τρία Grand Theft Auto χάρηκα που είχα την ευκαιρία να τα παίξω εν μέρει βελτιωμένα στη νέα κονσόλα και πιο πολύ το εξαιρετικό San Andreas (δεν το ξανά αναφέρω υπόσχομαι) αλλά γενικότερα ως αποτέλεσμα εκσυγχρονισμού των παιχνιδιών μέσα από τη λογική του remaster θεωρώ ότι απέτυχε. Τα memes που έχουν ξεπηδήσει από την ημέρα κυκλοφορίας του μέχρι σήμερα και έχουν να κάνουν με παράξενα bugs μιλάνε σχεδόν από μόνα τους. Αναβαθμίσεις προκειμένου να βελτιωθούν έχουν υπάρξει και είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν κι άλλες προκειμένου να εξομαλυνθεί η κατάσταση αλλά το θέμα είναι να κοιτάμε το δάσος και όχι το δέντρο.
Ευχαριστούμε τη CD Media για τη διευκόλυνση πραγματοποίησης του Review.
Τι σημαίνουν οι βαθμολογίες στο Busted
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
