“Χωρίς Λόγια” ή Mute – μια ταινία του Netflix

To Νetflix μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα μας έχει φέρει δυο ταινίες δικής του παραγωγής και συμπαραγωγής που δεν έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα από τους κριτικούς άλλα στο διαδίκτυο φάνηκε να έχουν ένα μικρο φανατικό κοινό πίσω τους. Αναφέρομαι στο Bright που ανέβηκε κατά την διάρκεια των Χριστουγεννιάτικων διακοπών που μας περάσαν και στο Cloverfield Paradox που ανέβηκε ξαφνικά στις αρχές του Φλεβάρη.

Σήμερα (23 του Φεβρουαρίου), το Netflix ανέβασε άλλη μια ταινία δικής του παραγωγής, που δεν έχει γίνει μέσα στις πρώτες ώρες κυκλοφορίας της αποδεκτή από διάφορους κριτικούς, και που προσωπικά περίμενα από τον Ιανουάριο, όταν ανακοινώθηκε ότι επιτελούς αυτό το cyberpunk έργο του Duncan Jones θα κυκλοφορήσει επιτέλους. Δυστυχώς όμως ο Duncan Jones μέχρι τώρα έχει παρουσιάσει μοναχά μέτριες παραγωγές, προϊδεάζοντας και αυτήν την ταινία έως τρίτο “πλήγμα” σε αυτές τις εσωτερικές παραγωγές του Netflix.

Ο Duncan Jones μέχρι τώρα έχει στην καριέρα του ταινίες όπως το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με τον απλό τιτλο Moon το 2009, το οποίο του έδωσε μερικά BAFTA βραβεία και αρκετές προτάσεις για βράβευση σε αρκετά άλλα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Ακόμα σκηνοθέτησε το Source Code το 2010 και το WarCraft το 2016. Το Mute δηλαδή είναι η τετάρτη του ταινία, που έχει μια αόριστη σχέση με το Moon – και ένα cameo από τον πρωταγωνιστή- και είναι ξεκάθαρα εμπνευσμένο και επηρεασμένο από το Blade Runner.

Στο Mute ο πρωταγωνιστής Leo Beiler (Alexander Skarsgard) έχει χάσει την ομιλία του από όταν ήταν πολύ νεαρός σε ένα πολύ ακραίο ατύχημα. Χρονιά μετά, ζει στο Βερολίνο του 2035 ή 2036 και συγκατοικεί με την κοπέλα του Naadirah (Seyneb Saleh).

Όλα μοιάζει να πηγαίνουν καλά στην σχέση τους μέχρι που η Naadirah εξαφανίζεται και με όση ερευνά μπορεί ο ίδιος ο Leo να κάνει, βρίσκεται μπροστά σε δυο Αμερικάνικης καταγωγής χειρούργους, τον “Cactus” Bill (Paul Rudd) και τον Duck Teddington (Justin Theroux), και ένα υπόγειο και παράνομο κύκλωμα.

Η ταινίες του Duncan Jones δεν είναι τρομερές, είναι απλά μέτριες. Δύσκολα θα τις δεις ξανά με ενθουσιασμό, αλλά δεν θα περάσεις άσχημα εάν το κάνεις. Έχουν συνήθως καλούς ηθοποιούς, γνωστά πρόσωπα που έχεις πολύ καιρό να τους δεις σε κάτι άλλο.

Ένα από αυτά που σχολίασα αρκετές φορές μέσα μου όσο έβλεπα την ταινία, ήταν το πόσο πρωτότυπο μου μοιάζει ότι ο πρωταγωνιστής είναι άλαλος, και το πως συνεννοείται μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο τεχνολογία και συνθετικά μέλη. Ένα άλλο ήταν η πολυπληθησμικότητα που παρουσίασε το Βερολίνο, με τον ποιο εντυπωσιακό χαρακτήρα, για εμένα, ήταν ένας Ρώσος Νέγρος, ο Μαξίμ.

Τέλος στα θετικά της ταινίας ήταν τα cyberpunk σκηνικά που, έχοντας δει στις αρχές του μήνα το Altered Carbon, εάν κάποιος μου έλεγε ότι γυρίστηκε στα ίδια σκηνικά με το που τελείωσε το γύρισμα του, θα τον πίστευα.

Δυστυχώς όμως, το σενάριο δεν είναι ισχυρό, άνετα θα μπορούσε να διαδραματίζεται στο Βερολίνο του 1983 δηλαδή, οι χαρακτήρες δεν είναι όλοι πολύ ενδιαφέρων, παρά τους αρκετά κάλους και γνωστούς ηθοποιούς. Συνολικά πέφτει ακριβός στην κατηγορία ταινιών που έπεσε και το Bright και το Cloverfield Paradox.

Μέτριες, όχι άσχημες παραγωγές στο σύνολο τους, σίγουρα θα βρουν ένα μικρο κοινό που θα τους αρέσει. Το Mute θα αρέσει λίγο σε εκείνους που έχουν δει το Moon και σε αυτούς που θέλουν λίγο Cyberpunk ακόμα παραπάνω.

Όλοι οι άλλοι, ίσως με καλή παρέα να περάσετε δυο ευχάριστες ώρες.

Fun Fact: η ταινία είναι αφιερωμένη στον πατέρα και στην μητέρα του Duncan Jones. Ο πατέρας του, David Jones, ήταν γνωστός καλύτερα σε όλους μας σαν David Bowie και η μητέρα του, Mary Angela Barnett ήταν γνωστή σαν Angie Bowie.

Μην ξεχάσετε να μας ακολουθήσετε στα παρακάτω Social Media. Busted είστε!

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!