Το Call of Duty: Black Ops 7 φέρνει την υπογραφή της Treyarch όπως πάντα αλλά αυτή τη φορά δείχνει ότι θέλει να αλλάξει τα «κατεστημένα» του franchise. Αν στα προηγούμενα games είχαμε πιο ρεαλιστικές, στρατιωτικές αποστολές ή την παλιά stealth ροή, εδώ η μπάλα γυρίζει. Το παιχνίδι πάει στο 2035, όλα είναι μελλοντικά και τεχνολογικά ανεπτυγμένα, οι μηχανές πιο… τρελές και η γραμμή ανάμεσα σε sci-fi, horror και FPS θολώνει. Αυτό δημιουργεί προσδοκίες αλλά και δίνει αφορμές για πολύ αιχμηρά σχόλια. Το στοίχημα φαίνεται να ήταν αν θα καταφέρει το Black Ops 7 να ισορροπήσει ανάμεσα στο εκκεντρικό, στο action και στο «καθαρό» shooter, χωρίς να χάσει τα βασικά; Για μένα… χμμμ όχι τόσο.
Το Campaign του Black Ops 7 δεν είναι αυτό που περιμέναμε από Call of Duty, τουλάχιστον ως προς την «παλιά σχολή». Αντί για ένα ξεκάθαρο πολεμικό τοπίο ή ιστορία με χαρακτήρες που θυμάσαι, έχουμε έντεκα αποστολές που θυμίζουν sci-fi / horror movie, όπλα που μοιάζουν από παράλληλο σύμπαν, υπερβολικά set-pieces και… zombies. Η λογική του ρεαλισμού είναι σχεδόν εξαφανισμένη. Το πρόβλημα δεν είναι απλά ότι το σενάριο πήγε στα κόκκινα λες και αντιμετωπίζεις τον Scarecrow στο Batman, το πρόβλημα είναι πως το Campaign απαιτεί co-op (ή τουλάχιστον σύνδεση). Αν παίζεις μόνος, δεν έχεις AI teammates· είσαι μόνος σου. Αν αποσυνδεθείς ή πας AFK, χάνεις την πρόοδο. Παρόλα αυτά κάποιες αποστολές είναι πραγματικά διασκεδαστικές, το gunplay εθιστικό και οι μάχες έχουν βάρος. Όταν το action συνδυάζεται σωστά με τα set-pieces υπάρχει αίσθηση «νέου» αλλά συνολικά, η εμπειρία φαντάζει σας πηγαίνεις σε πάρτι και δεν ξέρεις καν ποιος τα διοργάνωσε, διασκεδαστικό για λίγο λοιπόν αλλά χωρίς βάθος.
Στα του Multiplayer το Black Ops 7 δείχνει γιατί υπάρχει ακόμα σειρά. Είναι καθαρό, γρήγορο και fun, όπως πάντα. Οι χάρτες ποικίλλουν, οι μάχες δεν είναι απλά «run-and-gun» (αν θες μπορεί να είναι αλλά δεν κολλάει εκεί) και το shooting, όπως ανέφερα και προηγουμένως, έχει βάρος. Τα όπλα νιώθουν «σωστά» στα χέρια σου, με καλό recoil και feedback και η ταχύτητα του ρυθμού δίνει ικανοποίηση όταν πετυχαίνεις το πολυπόθητο kill. Έχουν περάσει βέβαια και καινούργια πράγματα, ειδικά στο movement που επιτρέπει wall-jumps, γρήγορους ελιγμούς και shooting ενώ κάνεις slide, δυνατότητα για διαφορετικά είδη loadouts και εξελιγμένα perks. Αν με ρωτάς για το αν θες Call of Duty για σφαίρες, μάχες και multiplayer ανταγωνισμό είναι, χωρίς να κάνει κάτι ground breaking, από τα πιο fun που έχουν βγει τελευταία.
Επίσης μιας και πιάσαμε τα καλά στοιχεία του παιχνιδιού, το Zombies mode, παραδόξως, έρχεται κι αυτό δυνατά. Η φόρμουλα είναι κλασική, κύματα ζόμπι, συνεργασία και επιβίωση αλλά πλέον με καλύτερο pacing και σχεδιασμό αν και υποκειμενικά έχω δηλώσει ότι γενικά δεν είμαι μεγάλος οπαδός πλέον αυτού του mode εντούτοις δεν γίνεται να μην δω τι κάνει καλά ή μάλλον καλύτερα. Οι χάρτες είναι πιο μεγάλοι, υπάρχουν όπλα και perks που δείχνουν ότι δούλεψαν λίγο… περισσότερο αυτή τη φορά. Δεν είναι κάτι ανατρεπτικό, ούτε επαναστατικό αλλά όταν παίζεις με φίλους και θες κάτι πιο σταθερό από το αλλοπρόσαλλο Camaign, το Zombies είναι εκεί, σταθερό με ουσία και διασκέδαση.
Τεχνικά τώρα, το έπαιξα κυρίως σε PS5 Pro και λίγο σε «κανονικό» PS5 και γενικά δεν έχω παράπονο. Τα fps κρατιούνται σταθερά, δεν είδα frame-drops και η επιλογή μεταξύ performance και quality mode βοηθάει. Τα γραφικά αν και καλογυαλισμένα δεν είναι κάτι που θα δεις και θα πεις «είναι το καλύτερο από τα next-gen blockbusters». Δεν είναι wow με την έννοια του photo-ρεαλισμού αλλά για FPS, γίνεται η δουλειά. Τα μοντέλα, τα περιβάλλοντα, τα όπλα όλα είναι καθαρά και λειτουργικά. Με λίγα λόγια, δεν θα το πω «τεχνικό θαύμα» αλλά είναι solid. Ίσως θα έπρεπε οι ομάδες ανάπτυξης να κοιτάνε σιγά σιγά αλλαγή ή έστω αναβάθμιση στη μηχανή γραφικών των επόμενων COD αλλά πως αφήνεις πίσω εκατομμύρια χρήστες των PS4 και Xbox One, σωστά; Ηχητικά, οι εκρήξεις, οι σφαίρες, τα βήματα, το 3D audio όλα αποδίδονται σωστά. Όταν έχεις ακουστικά, παίρνεις αυτή την αίσθηση ότι «είσαι μέσα στη μάχη». Ακόμη, το DualSense δίνει καλό feedback όπως αναμενόταν και τον χειρισμό τον νιώθεις… ζωντανό.
Ολοκληρώνοντας, το Call of Duty: Black Ops 7 δεν αποτελεί μία ένδοξη επιστροφή. Είναι ένα βήμα μπροστά σε κάποια πράγματα όπως για παράδειγμα στα Multiplayer, Zombies και το Gunplay του αλλά τη «σούπα» τη χαλάει σε βαθμό γκριντζαρίσματος το Campaign του, συγκεκριμένα σε στήσιμο, σε ύφος και σε συνολική εμπειρία. Αν περιμένεις ένα Call of Duty με σοβαρό σενάριο, βάθος χαρακτήρων και ιστορία που να σε κρατήσει, θα απογοητευτείς. Αν όμως θέλεις γρήγορη δράση, ανταγωνισμό, όπλα και χάρτες, τότε έχεις στα χέρια σου ένα καθαρό, πιο ευέλικτο, COD. Σε σχέση με τα προηγούμενα games της σειράς, προφανώς δεν είναι στην κορυφή. Τα παλιά Black Ops είχαν πιο στρατιωτικό, πιο «ζωντανό» υπόβαθρο. Να πω όπως πάντα την αλήθεια όμως δεν μπορώ να πω ότι δεν με κράτησε από το να παίζω ακόμα και το Campaign που ολοκλήρωσα, που αν και αδιαφορούσα για το τι συμβαίνει τριγύρω μου, όταν μπαίνανε παίκτες στο Co-Op Squad μου περνούσα ωραία. Από την άλλη όμως, υπάρχει και το «αρχαίο» ρητό πως ακόμα και τάβλι να παίζεις συνεργατικά είναι διασκεδαστικό.
Ευχαριστούμε τις Activison και AVE για τη διευκόλυνση πραγματοποίησης του Review.
Τι σημαίνουν οι βαθμολογίες στο Busted
