Η σειρά Battlefield έχει περάσει αρκετά κύματα, από τις εξαιρετικές εκδόσεις που θυμόμαστε παλαιότερα, στο λιγότερο επιτυχημένο Battlefield 2042 αλλά τώρα τα Battlefield Studios (με τη βοήθεια της Electronic Arts) κάνουν το μεγάλο «come-back» με το Battlefield 6. Η αλλαγή είναι αισθητή, επιστροφή στο σύγχρονο στρατιωτικό κόσμο, με έμφαση στην καταστροφή των περιβαλλόντων, στα οχήματα, στις αεροπορικές επιδρομές δηλαδή όλα όσα χαρακτηρίζουν το franchise. Και παρά το ότι το Campaign δεν είναι το δυνατό του σημείο, το παιχνίδι επιτυγχάνει ένα βασικό πράγμα, να σου θυμίσει γιατί ξεκίνησες να απολαμβάνεις να παίζεις σε μεγάλους χάρτες με τανκς και ελικόπτερα.
Αρχικά, ξεκίνησα το Campaign του Battlefield 6 με αρκετό ενδιαφέρον, στην αρχή τουλάχιστον. Η ιστορία σε τοποθετεί μέσα σε συγκρούσεις στο σύγχρονο κόσμο όπως ανέφερα πριν από λίγο, με στρατιώτες από ιδιωτικές εταιρείες και διεθνείς εντάσεις που περιλαμβάνουν το γνωστό NATO και την νεοσύστατη από τη φαντασία των δημιουργών PAX Armata. Καταφέρνει μερικώς να κάνει αισθητή την παρουσία του, να σε μεταφέρει σε τοποθεσίες όπως ορεινά τοπία ή πυκνά αστικά κέντρα και για περίπου έξι ώρες σου δίνει ένα δείγμα του τι μπορεί να κάνει το παιχνίδι. Ωστόσο, εδώ βρίσκεται και η άλλη πλευρά μιας και η αφήγηση δεν καινοτομεί, δεν σε κάνει να θυμάσαι ή να ενδιαφερθείς για τους χαρακτήρες. Υπάρχουν στιγμές που το Campaign μοιάζει σαν το μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στο multiplayer. Και ενώ οι σκηνές δράσης και τα set-pieces είναι όμορφα, δεν καταφέρνουν να σε κρατήσουν με την ίδια ένταση που σε κρατά το multiplayer. Με λίγα λόγια ικανοποιητική εισαγωγή στο νέο Battlefield αλλά όχι ο λόγος για να το αγοράσεις αν σε ενδιαφέρει αποκλειστικά η σόλο εμπειρία.
Αν υπάρχει ένα μέρος όπου το Battlefield 6 λάμπει, αυτό είναι το multiplayer. Και όχι απλώς καλά αλλά είναι ξανά… Battlefield. Η αίσθηση των μαχών, με οχήματα, αεροπλάνα, 64 παίκτες (ή περισσότερους ανάλογα τον χάρτη) συνδυάζεται με πυροβολισμούς από πάσα κατεύθυνση, κατεστραμμένα κτίρια, εκρήξεις, καπνούς, όλα όσα περιμένεις από τη σειρά. Η κίνηση είναι πιο ελεγχόμενη, δεν σε πιάνει πανικός όπως σε μερικά άλλα shooters, τα όπλα έχουν «βάρος» και η καταστροφή των περιβάλλοντων επιτέλους λειτουργεί ως gameplay στοιχείο. Κάποιοι χάρτες όπως οι «Siege of Cairo», «Liberation Peak» και ο ανανεωμένος «Operation Firestorm» έχουν ποικιλία και αυτή την ωραία αίσθηση μεγάλης κλίμακας. Βέβαια, δεν λείπουν τα σχόλια ότι μερικά επίπεδα καταλήγουν να χάνουν την ποικιλία τους, κάτι που σημαίνει πως κάποια matches να φαίνονται πιο… «γνώριμα» μεταξύ τους.
Επίσης, το σύστημα προόδου είναι πιο απαιτητικό, για παράδειγμα δεν ξεκλειδώνεις όπλα σε 5 λεπτά, χρειάζεται λίγο grind και αυτό μπορεί να κουράσει όσους θέλουν γρήγορα αποτελέσματα. Στην πράξη όμως, αν είσαι multiplayer τύπος που θέλεις μεγάλες μάχες, στρατηγική με οχήματα, συνεργασία εντός ομάδας και ocasional βαβούρα, το Battlefield 6 σου τα παρέχει απλόχερα μαζί με πολύ περιεχόμενο (μόλις πρόσφατα προστέθηκε και το – Battle Royale – RedSec)
Τεχνικά, μπήκα στη μάχη με το PS5 Pro κυρίως και έριξα και μερικές ώρες στο απλό PS5 περισσότερο για να δω πως παίζει κι εκεί. Το συμπέρασμα είναι πως έχει γίνει πολύ καλή δουλειά. Υπάρχουν δύο επιλογές γραφικών οι κλασσικές Performance mode (σταθερότερο και υψηλότερο frame-rate) και Quality mode (βελτιωμένα εφέ, πιο καθαρή εικόνα και χαμηλότερο frame-rate). Ομολογώ πως δεν εντόπισα προβλήματα που χαλούσαν την εμπειρία και θεωρώ ότι δικαίως χαρακτηρίζεται ως η πιο polished κυκλοφορία Battlefield τα τελευταία χρόνια. Θεωρώ ακόμα πως η προσπάθεια των BF Studios δεν ήταν να το κάνουν το πιο τεχνικά ανεπτυγμένο Battlefield που έγινε ποτέ αλλά το πιο προσβάσιμο στην καλύτερη δυνατή ποιότητα και νομίζω ότι έχουν βρει τη «χρυσή τομή» σε μεγάλο βαθμό. Όλα δουλεύουν ικανοποιητικά και αναφέρομαι κυρίως στο πεδίο των καταστροφών ενώ τα μοντέλα των χαρακτήρων και των οχημάτων είναι καλά επίσης, αν και σε μερικές περιπτώσεις οι μικρολεπτομέρειες δεν με έκαναν να σταματήσω και να πω «ουάου». Στα του ήχου το Battlefield 6 δεν δείχνει να συμβιβάζεται. Οι εκρήξεις ακούγονται όπως πρέπει, τα ελικόπτερα πάνω απ’ το κεφάλι σου (με τον κατάλληλο εξοπλισμό βέβαια σε headset ή ηχοσύστημα) σε κάνουν να θες κοιτάξεις προς τα πάνω και οι ριπές των όπλων μέχρι τα εφέ των καταστροφών συνδυάζονται για να σου δώσουν την αίσθηση της μάχης. Honourable mention θεωρώ αξίζει και η σωστή αξιοποίηση των εξαιρετικών δυνατοτήτων του DualSense που προσθέτει στο immersion.
Ολοκληρώνοντας, το Battlefield 6 είναι μια επιστροφή για την οποία είχα προσμονή και τελικά πήγε καλύτερα απ’ ότι περίμενα. Δεν είναι τέλειο, για να μην παρεξηγηθώ, όπως το Campaign που δεν εντυπωσιάζει ή ότι οι μερικοί χάρτες μοιάζουν λίγο ανολοκλήρωτοι, σε συνδυασμό με το ότι η πρόοδος θέλει επιμονή και υπομονή. Αν είσαι τύπος που θέλει να πατά το κουμπιά για «βάρα, τρέχα, πήδα» και θες συνέχεια γρήγορη δράση, το CoD μπορεί να σου φτιάχνει την ψυχούλα περισσότερο. Το Battlefield 6 όμως σε παίρνει μαζί του σε πιο στρατηγικά μονοπάτια, σε πιο μεγάλους χάρτες, με οχήματα και με την ομάδα σου να παίζει ρόλο. Το Battlefield 6 λοιπόν επέστρεψε και είμαι έως και ενθουσιασμένος για το τι επιφυλάσσει το μέλλον στο franchise με την προϋπόθεση ότι Studio ανάπτυξης και Publisher θα παίρνουν τις σωστές -μη βιαστικές- αποφάσεις.
Τι σημαίνουν οι βαθμολογίες στο Busted
