Yoshi’s Woolly World Review

Ξετυλίγοντας το πολύχρωμο νήμα της χαράς και ξεγνοιασιάς, κλωστή-κλωστή. Παρουσιάζουμε το Yoshi’s Woolly World.

Χαμόγελο. Αυτή είναι η πρώτη μου αντίδραση όταν προχώρησα από τα μενού του Yoshi’s Woolly World για να πλοηγηθώ στο μικρό hub από όπου διαλέγω τον κόσμο και την πίστα που θέλω να παίξω. Αυτή, έκρινα, έπρεπε να ήταν και η πρώτη λέξη του review. Γιατί αν μη τι άλλο, το Yoshi’s Woolly World είναι ένα παιχνίδι τόσο χαριτωμένο και γλυκό που πρέπει να είσαι εξαιρετικά κυνικός ή άκαρδος για να μην αντιδράσεις έτσι.

Αυτό οφείλεται στην αισθητική του τίτλου, ο κόσμος του οποίο είναι εξ ολοκλήρου δημιούργημα από κλωστές, από τις πλατφόρμες ως τον ίδιο τον Yoshi! Η ίδια τακτική είχε δοκιμαστεί και στο Kirby’s Epic Yarn του Wii από την Good-Feel, όμως η χαμηλή ποιότητα των γραφικών δεν έδινε πολλές ευκαιρίες στο εντυπωσιακό κι ασυνήθιστο οπτικό σχεδιασμό του τίτλου να λάμψει. Αυτό αλλάζει εδώ, όπου τα HD γραφικά και η ανανεωμένη μηχανή γραφικών αποτυπώνουν το πλεκτό τοπίο σε όλο του το μεγαλείο, το οποίο φυσικά έχει και τεράστιο αντίκτυπο στο gameplay.

Για τους πρωτάρηδες, ανέκαθεν τα παιχνίδια Yoshi από όταν ξεκίνησαν στο SNES ως σήμερα εμπεριείχαν τον ομώνυμο Yoshi, βοηθό του Mario, ως πρωταγωνιστή σε ρόλο παρόμοιο με αυτό του φημισμένου υδραυλικού. Σκοπός του πράσινου δεινοσαυροειδούς φίλου μας είναι να πηδάει από πλατφόρμα σε πλατφόρμα ως το τέλος της κάθε πίστας εν μέσω εχθρών που του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Στην κατοχή του έχει την δυνατότητα να αιωρείται για λίγη ώρα μετά από άλματα, να αρπάζει αντικείμενα ή μικρούς εχθρούς με τη γλώσσα του για να τα χρησιμοποιήσει ως “σφαίρες” από κλωστή, να χτυπάει την γη με δύναμη μετά από άλμα, όπως και να καταπίνει πράγματα που τρώει ώστε να τα μετατρέπει σε “πυρομαχικά” για μετέπειτα χρήση. Σε ορισμένα σημεία, άλλοτε απαραίτητα κι άλλοτε κατόπιν επιλογής του παίχτη, (μυστικές) πόρτες ανοίγουν τον δρόμο για σύντομα mini-games όπως να ελέγχετε έναν μεταμορφωμένο Yoshi σε δελφίνι, ή ακόμα και μηχανή, με στόχο το υψηλότερο δυνατό high-score. Όλα τα παραπάνω διαδραματίζονται σε δύο διαστάσεις, με μερικές στιγμές στις οποίες η κάμερα αλλάζει ελαφρώς την γωνία θέασης όμως όχι τον χειρισμό. Όταν λοιπόν εξοικειωθείτε με το πώς χειρίζεστε τον Yoshi, πρέπει να μπείτε και στην λογική του παιχνιδιού. Εχθροί μεγαλύτεροι από τον Yoshi πρέπει να “δεθούν” μέσω κλωστής ώστε να ακινητοποιηθούν με χτύπημα έπειτα. Πλατφόρμες που έχουν απλώς το περίγραμμά τους φτιαγμένο θα πρέπει να χτυπηθούν από μπάλα κλωστής ώστε να δημιουργηθούν πραγματικά και να είναι προσβάσιμες. Φυσικά, δεν θα μπορούσε να λείπει κάποια μπάρα ενέργειας, η οποία εδώ έχει τη μορφή καρδιών που αφαιρούνται κάθε φορά που ο Yoshi δέχεται ζημιά. Σε περίπτωση που εξαντληθούν, αναγκάζεστε να ξεκινήσετε από το τελευταίο εκ των checkpoints που κατέγραψε το παιχνίδι.

Τις δυνάμεις του Yoshi πρέπει να τις χειρίζεστε και εκτός μάχης, για το θετικότερο δυνατό αποτέλεσμα. Κρυμμένα στον κόσμο θα βρείτε κουτιά σημαδεμένα με ερωτηματικά, τα οποία αν δεν μπορούν να ενεργοποιηθούν άμεσα μέσω χτυπήματος, τότε πρέπει να σκεφτείτε τί θα μπορούσε να τα “εμφανίσει” από το άμεσο περιβάλλον. Ίσως η κλωστή που κρέμεται από τον τοίχο μπορεί να τραβηχτεί για να εμφανίσει μια κρυφή περιοχή… ποιος ξέρει! Κάθε πίστα από τις 48 που προσφέρονται έχει πέντε κρυμμένα λουλούδια, πέντε κουβάρια κλωστής και σφραγίδες για το MiiVerse, τα οποία αποτελούν την πραγματική πρόκληση του τίτλου: δεν αρκεί να φτάσεις από το σημείο Α στο σημείο Β αν θες να πεις πως ολοκλήρωσες την πίστα, καθώς τα περισσότερα από τα collectibles απαιτούν άψογη κατανόηση και χρήση του χειρισμού ώστε να συλλεχθούν. Ευτυχώς που τα βασικά δεν έχουν αλλάξει, οπότε οι βετεράνοι θα νιώθουν σαν στο σπίτι τους, ενώ οι νέοι παίχτες δεν θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες στο να αφομοιώσουν τις ιδιαιτερότητες.

Με την πρόοδο στο παιχνίδι έρχονται και τα Power Badges, επιπλέον ιδιότητες οι οποίες ξεκλειδώνονται πριν από κάθε πίστα, αγοράζοντάς κάθε Badge με διαμάντια που μαζεύετε απλώς παίζοντας. Η ποικιλία δυνάμεων, από προστασία ενάντια σε χτυπήματα, μεγαλύτερης δύναμης χτύπημα στη γη ή και “δεύτερη ευκαιρία” δίνουν μεγάλο αβαντάζ στον παίχτη, όμως η σχετικά υψηλή τους τιμή με κάνει να πιστεύω πως είναι περισσότερο αντικείμενα για τον συλλέκτη ή τον άπειρο παίχτη που τα βρίσκει σκούρα παρά “πατερίτσα” για να στηρίζεστε ανά πάσα στιγμή. Μια απλή διαδρομή από την αρχή ως το τέλος του τίτλου, με ελάχιστες στάσεις για collectibles, διαρκεί περίπου 9-10 ώρες. Εννοείται πως η προσθήκη κυνηγιών θησαυρού ενδέχεται και να προσθέσουν άλλες τόσες, ακόμα και περισσότερες, ώρες στο σύνολο.

Τα άνωθεν δίδονται στον παίχτη προς κατανάλωση με ρυθμό που δεν θα χαρακτήριζε ένα Super Mario ή ένα Donkey Kong Country, δηλαδή είναι επί το πλείστον αργό παιχνίδι και σπάνια περιέχει απότομα “γκάζια”. Οι πίστες, ωστόσο, θυμίζουν και τα δύο. Ποικίλουν από μεγάλους λαβύρινθους με πολλαπλά μονοπάτια, κρυμμένα μυστικά και ακροβατικά που θα ζήλευε ο Ταρζάν ως πιο ανοιχτά, απλοϊκά στο μάτι όμως δύσκολα στην πλοήγηση levels. Η ποικιλία, επίσης, επεκτείνεται και στο οπτικό κομμάτι, καθώς θα περπατήσετε σε καταπράσινα μονοπάτια, ερήμους, ζούγκλες και άλλα. Κι όταν όλα τελειώνουν, στο τέλος κάθε ενός κόσμου αντιμετωπίζετε ένα ξεχωριστό boss με ξεχωριστή τακτική μάχης. Δυστυχώς, οι μάχες με αυτά είναι μεικτής ποιότητας, καθώς συχνά βασίζονται σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Αυτές οι μάχες ξεχωρίζουν και “μένουν”, διότι οι καλοσχεδιασμένες τις κάνουν να φαίνονται σαν από άλλο παιχνίδι. Boss, είπα; Σωστά, το Woolly World περιλαμβάνει μια τυπική ιστορία όπου το βασίλειο της κλωστής (σ.σ.: όχι πραγματικό όνομα) απειλείται από τον Kamek που απαγάγει τον πληθυσμό, κι ο Yoshi είναι προφανώς ο μοναδικός που μπορεί να βάλει τέλος στην επικείμενη τυραννία. Δεν είναι επιπέδου Final Fantasy, όμως δεν νομίζω πως είναι selling-point και προφανώς δεν αποτελεί σημείο βαρύτητας. Είναι αρκετό για να χαμογελά ένα άτομο οποιασδήποτε ηλικίας, για διαφορετικούς λόγους: οι μεγαλύτεροι για την συγκίνηση της απλής ιστορίας που, σε συνδυασμό με το παιχνίδι γενικότερα θυμίζει τα πρώτα βήματα της Nintendo, ενώ οι μικρότεροι λόγω της αδιαμφισβήτητα χαριτωμένης, ίδιας απλότητας.

Διπλό, τοπικό co-op από μια κονσόλα είναι δυνατό, καθώς το παιχνίδι υποστηρίζει οτιδήποτε από GamePad ως WiiMote και Pro Controller. Ο δεύτερος παίχτης είναι απλώς μια βοήθεια για εσάς, που όμως μπορεί να σας “ξελασπώσει” από μια δύσκολη πίστα ή να βοηθήσει να φτάσετε κάποιο αντικείμενο σε δύσβατη περιοχή, αφού μπορεί ο ένας να “καταπιεί” και να εκσφενδονίσει τον άλλο όπως ακριβώς και με τους εχθρούς. Κατ’ εμέ, καλό θα ήταν να αφιερώσετε χρόνο στα collectibles, αν όχι για τα νέα χρωματιστά designs του Yoshi τότε για τις έξτρα πίστες που ξεκλειδώνονται, οι οποίες είναι οι πραγματικές δοκιμασίες. Όμως, ακόμα κι αν δεν συλλέξετε τίποτα, μπορείτε ακόμη να ξεκλειδώσετε ξεχωριστά designs μέσω οποιουδήποτε Amiibo, από την πρώτη σειρά του Super Smash Bros. ως την πιο πρόσφατη με το Splatoon, κατά την χρήση του οποίο ο Yoshi θα “βαφτεί” με τα χρώματα του χαρακτήρα που χρησιμοποιήσατε, συχνά λαμβάνοντας και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Η σειρά Amiibo Yarn Yoshi του παιχνιδιού προσφέρει έναν επιπλέον χαρακτήρα στο παιχνίδι σας, ο οποίος είναι ουσιαστικά ένας ΑΙ κλώνος που βοηθάει σε μερικά σημεία που θα χρειαζόσασταν co-op, όπως το πέταγμα σε μακρινή πλατφόρμα. Πέραν τούτου, είναι πλεκτά και πανέμορφα, μεγαλύτερα από τα ως τώρα Amiibo και δεν είναι κολλημένα σε κάποια βάση — αντίθετα, έχουν μια περιοχή στο κάτω μέρος τους που λειτουργεί ως βάση.

Οπτικά, είναι μια πολύχρωμη πανδαισία φτιαγμένη από κλωστή που τρέχει σταθερά στα 60fps με ελάχιστες πτώσεις, οι οποίες δεν ρίχνουν το “60άρι” κάτω από τα 52-55 frames, κι αυτό στιγμιαία. Η προσοχή που έχει δοθεί σε όλο τον κόσμο από την Good-Feel είναι εξαιρετική, κρίνοντας όχι μόνο από την λεπτομέρεια των κλωστών αλλά και στις στιγμές όπου ο Yoshi συγκρούεται με κάποιον τοίχο και το τροφαντό μέρος του κεφαλιού του μαζεύεται για να απορροφήσει το άγγιγμα. Πολλές μικρές πινελιές συνθέτουν μια εικόνα ενός παιχνιδιού που φτιάχτηκε με γνώμονα την αγάπη από τον δημιουργό, κι ένα “ραβασάκι” για τους παίχτες που μπορεί να γνώρισαν τον Yoshi ως και δυο δεκαετίες πριν. Το soundtrack, από την άλλη, περιέχει πολλά όμορφα τραγούδια που μένουν στην μνήμη και συνοδεύουν το συμπαθητικό art design, όμως συχνά ένιωθα πως επαναλαμβάνονται λίγο περισσότερο από όσο έπρεπε.

Τέλος, ας προσθέσω και μερικά παράπονα για τα checkpoints, τα οποία φαίνονται να απέχουν χιλιόμετρα μεταξύ τους κυρίως λόγω του αργού ρυθμού τού παιχνιδιού. Συχνά δηλαδή θα βρεθείτε να παίζετε τα ίδια και τα ίδια σημεία δίχως λόγο, απλώς επειδή αρκετά παρακάτω αποτύχατε. Για τα bosses αναφέρθηκα παραπάνω, κι εδώ απλώς θα ξαναπώ πως είναι μια χαμένη ευκαιρία. Εντυπωσιακά στο μάτι, μούδιασμα στο μυαλό.

Το Yoshi’s Woolly World αποτελεί ένα ολοκληρωμένο platformer που προτείνεται στον απλό παίχτη τόσο όσο και στον “φτασμένο” gamer. Η πληθώρα αντικειμένων και οι αυξανόμενες απαιτήσεις από αυτό είναι σίγουρο πως θα τραβήξουν τους ενδιαφερόμενους με ευκολία, αν όχι μέσω του εκπληκτικού οπτικού προφίλ του. Όποιος απολαύσει το Yoshi’s Woolly World, σίγουρα θα φύγει με ένα πράγμα: χαμόγελο.

Σημείωση: το review πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας κωδικό λήψης του παιχνιδιού ο οποίος μάς παραχωρήθηκε από την Nintendo, την οποία και ευχαριστούμε θερμά, για τις ανάγκες αυτού.

[wp-review]

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!