Ένα βήμα εμπρός, ένα βήμα πλάγια. Δίχως να μετατρέπεται σε πρόκληση, το Yoshi’s Crafted World προσφέρει ξέγνοιαστο platforming για μικρούς και μεγάλους σε έναν φανταστικό, χαρτονένιο κόσμο.
Ας ξεκινήσω από τα βασικά: λατρεύω τον Yoshi, από όταν ήμουν μικρούλης. Γλυκός, αστείος, ξέγνοιαστος και καταστροφικός για οποιονδήποτε είχε την ατυχία να βρεθεί μπροστά του, καταπίνοντας πράγματα (ή τον άτυχο που βρέθηκε μπροστά του) και μετατρέποντάς τα σε πυρομαχικά. Αλλά κυρίως γλυκός. Με τον Yoshi γνωριστήκαμε στο Yoshi’s Island, ένα εξαιρετικό platformer για το SNES όπου ο Yoshi πήρε τα ηνία του παιχνιδιού και έπαψε να είναι απλά ο «βοηθός» του Mario. Το Yoshi’s Island είχε ευφάνταστο κόσμο και ύφος, και platforming τόσο διαφορετικό από τα παιχνίδια Mario όσο χρειαζόταν για να έχει τη δική του ταυτότητα, προσφέροντας μια διαφορετική πρόκληση στους παίκτες.
Κάμποσες δεκαετίες μετά, το Yoshi’s Crafted World κυκλοφόρησε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Τα platformers δεν κυριαρχούν, και η γενιά που έπαιζε Yoshi’s Island πλέον έχει δικά της παιδιά. Και νομίζω πως το παιχνίδι απευθύνεται τόσο στα παιδιά αυτά, όσο και στους γονείς τους. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το Yoshi’s Crafted World διαδραματίζεται σε έναν κόσμο «χειροτεχνίας», όπου όλα είναι φτιαγμένα από χαρτόνι και θυμίζουν μια μεγάλη χειροποίητη μακέτα. Ο Yoshi και οι εχθροί του ταιριάζουν άψογα στα χρωματιστά σκηνικά, ενώ αδιαμφισβήτητα πρόκειται για μια ευφάνταστη και εύκολη στο μάτι δημιουργία. Μετά το εντυπωσιακό, «πλεκτό» Yoshi’s Woolly World που είδαμε στο Wii U και στο 3DS, η αλλαγή σκηνικού είναι καλοδεχούμενη και λειτουργεί εξίσου καλά με του προκατόχου του, δημιουργώντας αρκετά σενάρια που όντως θυμίζουν χειροποίητες δημιουργίες και όχι βιντεοπαιχνίδι. Θεωρώ πως η Nintendo έχει βρει μια ενδιαφέρουσα φόρμουλα εδώ, με τα Kirby και Yoshi παιχνίδια να χρησιμοποιούν υλικά όπως πηλός, ύφασμα και τώρα χαρτόνι για την βασική θεματολογία τους, καθώς επιτρέπει στους δημιουργούς (Good-Feel, στην προκειμένη, και όχι κάποιο studio της Nintendo) να δείχνουν την δημιουργική τους διάθεση πιο ελεύθερα.
Κατά βάση, ακολουθεί την κλασική, γραμμική πρόοδο των παιχνιδιών του είδους, καθώς περνώντας πίστες ξεκλειδώνεις νέους κόσμους με άλλες θεματολογίες και προκλήσεις, και αυτή είναι η ροή έως το τέλος. Η αλήθεια είναι, όπως σημείωσα και παραπάνω, πως η πρόκληση δεν είναι μεγάλο κομμάτι του παιχνιδιού. Παραμένει ένα κλασικό, εύκολο platformer με βασικό στόχο να φτάσεις από το σημείο Α της πίστας, στο σημείο Β. Αυτό που το διαφοροποιεί λίγο, είναι η 2.5D προσέγγιση που είδαμε και στο Donkey Kong: Tropical Freeze, καθώς οι κατά τα άλλα δισδιάστατες πίστες αποκτούν τρίτη διάσταση όταν ο Yoshi εκτοξεύει αυγά και αντικείμενα στο προσκήνιο ή στο παρασκήνιο και ξεφεύγει από την γραμμικότητα – επιπλέον, πολλά μονοπάτια που θα συναντήσετε σε κάθε πίστα οδηγούν τον Yoshi στο προσκήνιο ή το παρασκήνιο, και συχνά κρύβουν εκπλήξεις.
Το πώς θα αντιμετωπίσετε κάθε εμπόδιο, είναι στο χέρι σας. Συχνά, θα πρέπει να ρουφήξετε ένα αντικείμενο ή έναν ολόκληρο αντίπαλο, και να τον μετατρέψετε σε αυγά-πυρομαχικά ώστε να ενεργοποιήσετε κάποιον μακρινό μηχανισμό, ή να επιτεθείτε σε πιο ισχυρούς εχθρούς που δεν αποδημούν εις Κύριον απλώς πηδώντας επάνω τους. Στο τέλος κάθε κόσμου, δε, θα κληθείτε να αντιμετωπίσετε ένα boss και οι μάχες είναι συνήθως αρκετά διασκεδαστικές και φρέσκες – ενσωματώνουν μηχανισμούς που χρησιμοποιείτε σε ολόκληρο το παιχνίδι, αλλά με νέους τρόπους.
Καθώς η πρόκληση γενικώς απουσιάζει από το παιχνίδι, το βασικότερο ίσως στοιχείο gameplay που με κράτησε, ήταν τα collectibles. Σε κάθε πίστα, στόχος είναι να μαζέψεις όλα τα νομίσματα, όλα τα λουλούδια (τα οποία χρειάζονται για να ξεκλειδώνονται νέες πίστες) και όλα τα μυστικά που μπορεί να κρύβονται σε κάθε πιθανό εκατοστό της πίστας, ώστε να έχεις την ικανοποίηση πως δεν σου ξέφυγε τίποτα. Τα νομίσματα που συγκεντρώνονται, μπορούν να εξαργυρωθούν σε μηχανήματα με κάψουλες, οι οποίες περιέχουν νέα κοστούμια για τον Yoshi – εννοείται (ίσως και όχι, βέβαια) πως δεν υπάρχει καμία υποψία συναλλαγών με πραγματικά χρήματα στα εν λόγω μηχανήματα.
Τα τόσα κοστούμια του Yoshi, είναι ο λόγος που θα θέλετε να βρείτε όσο το δυνατόν περισσότερα νομίσματα σε κάθε πίστα. Είναι οτιδήποτε από χαριτωμένα, αστεία έως εντελώς γελοία ή εξωπραγματικά, και πάντοτε με τον αξιαγάπητο Yoshi να ξεπροβάλλει, είτε είναι ντυμένος σκουπιδοτενεκές, είτε αγελάδα. Κάποια από αυτά βοηθούν τον Yoshi στην πράξη, κάνοντάς τον ικανό να απορροφήσει περισσότερα χτυπήματα προτού οι «καρδούλες» μηδενίσουν και δείτε το Game Over, κι έτσι έχετε έναν ακόμη λόγο να επιστρέψετε σε πίστες που ενδεχομένως να σας δυσκόλεψαν και να συλλέξετε τα πάντα με μεγαλύτερη ευκολία και προστασία.
Η αποστολή, τέλος, πλαισιώνεται από μια ιστορία που παραμένει αρκετά απλή και όπως πάντα, εύκολη να ακολουθήσετε. Οι Kamek και Baby Bowser επισκέπτονται το φιλήσυχο νησί όπου κατοικούν οι Yoshi και επιχειρούν να κλέψουν την Sundream Stone. Όταν αυτή σπάει και τα κομμάτια της βρίσκονται σκόρπια στον κόσμο, οι Yoshi αναλαμβάνουν δράση και ξεκινούν το ταξίδι για την εύρεσή τους και την επιδιόρθωση του μαγικού κρυστάλλου.
Στην «αποστολή» σου αυτή, μπορεί να σε βοηθήσει ένας ακόμη παίκτης, και νομίζω πως το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για να το απολαμβάνουν δύο. Από την αρχή του παιχνιδιού, όπου διαλέγεις με ποιον από τους 8 χρωματιστούς Yoshi θέλεις να παίξεις, υπάρχει η επιλογή να συμμετάσχει ένας ακόμη παίκτης και η βοήθειά του είναι ουσιαστική στη διάρκεια του παιχνιδιού: εκεί που ο Yoshi δεν έχει αντικείμενα ή εχθρούς για να ρουφήξει και να μετατρέψει σε πυρομαχικά, βρίσκεται ο σύμμαχος Yoshi που μπορεί να αναλάβει αυτόν τον ρόλο. Επιπλέον, ο ένας Yoshi μπορεί να μεταφέρει τον άλλο στην πλάτη του, θυμίζοντας λίγο τις κλασικές σκηνές με τον Mario στην πλάτη του πιστού δεινοσαύρου φίλου του.
Στον τεχνικό τομέα, τα πράγματα είναι αρκετά απλά. Το παιχνίδι βασίστηκε στην Unreal Engine 4 και ως εκ τούτου, «τρέχει» με αρκετά καλή απόδοση δεδομένου του συστήματος στο οποίο βρίσκεται, όμως γίνονται κάποιοι συμβιβασμοί για να επιτευχθεί αυτό. Σε docked mode, κατά κύριο λόγο επιτυγχάνει ανάλυση 720p, όμως σε portable mode, η πτώση ανάλυσης είναι εμφανής. Εκεί που στην τηλεόραση όλα είναι καθαρά και ευδιάκριτα, όταν η δράση μεταφέρεται στην οθόνη της κονσόλας, οι άκρες όλων των αντικειμένων γίνονται πιο θολές και παύουν να είναι τόσο ευδιάκριτες. Το κακό είναι μικρό βέβαια, αν αναλογιστεί κανείς πως δεν μιλάμε για φωτορεαλιστικά γραφικά, και το art style του παιχνιδιού, σε συνδυασμό με τα τόσα χρώματα και τις χαρτονένιες κατασκευές, βοηθούν στο να μην γίνεται εύκολα αντιληπτή η πτώση αυτή.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν, με οδηγούν στο συμπέρασμα με το οποίο ξεκίνησα το κείμενο: το Yoshi’s Crafted World είναι ένα ευδιάθετο, χαλαρό παιχνίδι που ικανοποιεί (αλλά ίσως δεν εντυπωσιάζει) τους πιστούς ακολούθους της σειράς, όμως σίγουρα θα είναι μια πολύ ευχάριστη ασχολία για γονείς, παιδιά, και τον συνδυασμό αυτών. Το γεγονός πως λείπει η πρόκληση δεν συνεπάγεται αυτόματα κάτι αρνητικό, καθώς ίσως είναι ο ιδανικός τρόπος να «μυήσετε» έναν νεαρότερο στην μαγεία του gaming και τον κόσμο του Yoshi, δίχως να του κρατάτε το (μεταφορικό) χέρι καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Δεν πρόκειται για το platformer που θα παίζετε ασταμάτητα για ώρες επί ωρών με σκοπό να γίνεστε όλο και καλύτεροι, να επιτυγχάνετε καλύτερους χρόνους ολοκλήρωσης κ.ο.κ., όμως σίγουρα αξίζει μια ματιά για όσους αναζητούν μια ήρεμη, αστεία, ξέγνοιαστη περιπέτεια για να περνούν τον χρόνο τους, μόνοι ή με παρέα. Και μερικές φορές, αυτό είναι παραπάνω από αρκετό.
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
