Τα τελευταία χρόνια η gaming βιομηχανία είχε μερικά σκαμπανεβάσματα. Από την ανακοίνωση των κονσολών τελευταίας γενιάς μέχρι την κυκλοφορία του προσφάτου PlayStation 4 Pro, υπήρξαν φορές οπού η σχέση developer-gamer ήταν εκμετάλλευσης και όχι αγάπης όπως θα πρέπει. Αρχικά να ξεκινήσουμε με κάποια νούμερα. Η βιομηχανία του gaming αποτελεί από τις μεγαλύτερες με ετήσια έσοδα δις. το 2014, δις. το 2015 και δις. το 2016. Όπως παρατηρούμε οι αριθμοί αυξάνονται, το ίδιο και οι προβλέψεις για τα επόμενα χρόνια. Παράλληλα, οι gamers υπολογίζονται κοντά στους 1.8 δισεκατομμύρια, με τους 1.2 δις. από αυτούς να παίζουν και στον υπολογιστή. Αυτό σημαίνει ότι ένας developer μπορεί να διαθέσει το προϊόν του σε μια τεράστια αγορά, με εκατομμύρια υποψήφιους αγοραστές.
Αρχικά, να σκεφτούμε γιατί τα παιχνίδια είναι τόσο ακριβά. Όλα τα προϊόντα έχουν ένα δίχτυ ασφάλειας, ώστε αν δεν πετύχει σαν ιδέα, ο δημιουργός θα πάρει κάποια χρήματά πίσω από τα υπόλοιπα κομμάτια που πωλήθηκαν. Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα παιχνίδι δεν πάει όπως ήλπιζαν οι κατασκευαστές του. Μερικά που μου έρχονται στο μυαλό είναι το Evolve, το Mafia 3, το No Man’s Sky και το Titanfall 2. Ακόμα και ιδέες που υλοποιήθηκαν άψογα μπορεί να αποτύχουν. Αν η ημερομηνία κυκλοφορίας συμπέσει με αυτή άλλου τίτλου, τότε υπάρχει σφαγή και δεν θα κερδίσει απαραίτητα ο καλύτερος. Σε αυτό προστίθενται οι αμέτρητες εργατοώρες που αφιέρωσαν οι προγραμματιστές, σχεδιαστές, ερευνητές και γενικά το κάθε άτομο που ασχολήθηκε με την παραγωγή. Τα πιο σύγχρονα παιχνίδια έχουν περισσότερες λεπτομέρειες, τόσο στα γραφικά όσο και στην φυσική του περιβάλλοντος, κάτι που σημαίνει περισσότερο χρόνο για την ανάπτυξη ενός παιχνιδιού.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα 3 φίλων που θέλουν να βρουν ένα online FPS για να περνούν τον χρόνο τους. Στον πρώτο αρέσει το Battlefield, στον δεύτερο το Call of Duty και στον τρίτο το Titanfall. Θα πρέπει να αποφασίσουν ποιο θα αγοράσουν και όταν το κάνουν η εταιρία ανάπτυξης έστω ότι θα εισπράξει 3*60=180 ευρώ. Εδώ όμως υπάρχουν δυο χαμένοι που δεν θα λάβουν τίποτα σε αντίθεση με αν έπαιρνε ο καθένας αυτό που θέλει. Αυτό φτάνει και σε παγκόσμιο επίπεδο όταν κάποιος έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δυο σχετικά παρόμοιά παιχνίδια, λόγου χάρη COD – Titanfall, FIFA – Pro, ένα κριτήριο επιλογής είναι το κοινό που τα υποστηρίζουν. Όταν το Α παιχνίδι έχει τους μίσους ενεργούς παίχτες από ότι το Β τότε είναι λογικό να επιλέξεις το δεύτερό αφού θα έχει περισσότερο κόσμο για να παίξεις. Η συγκεκριμένη βιομηχανία είναι αρκετά ευμετάβλητη. Σίγουρα υπάρχουν τα fanboys που αποτελούν τα εύκολα λεφτά όμως δεν ανταποκρίνονται στην πλειοψηφία των παιχτών. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου οι κατασκευαστές προτιμούν να επενδύσουν μερικά εκατομμύρια στην προώθηση του τίτλου, αντί να αναπτύξουν περισσότερο υλικό. Αυτό το βλέπουμε σε πολλά παιχνίδια με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Call of Duty: Modern Warfare 2 με budget $250 εκ. από τα οποία μόνο τα $50 εκ. πήγαν στην παραγωγή.
Άλλη μια πηγή εσόδων είναι τα microtransactions και μην νομίζετε ότι είναι μικρό το ποσό. Η 343 έχει βγάλει από το Halo 5 περίπου $1.5 εκατομμύρια, μέχρι τις αρχές του 2016. Τα πακέτα REQ είχαν κόστος από μέχρι , όποτε καταλαβαίνετε για τι μέγεθος αγορών μιλάμε. Αν και ένα μέρος του ποσού πήγε στο βραβείο του Halo World Championship που έλαβαν οι νικητές του πρωταθλήματος, οι δημιουργοί έβγαλαν αρκετά χρήματα. Αναλογικά, την πρώτη εβδομάδα το παιχνίδι συγκέντρωσε $400 εκ. σπάζοντας τα κοντέρ, σε 3 μήνες πούλησε 5 εκ. αντίτυπα, ενώ το συνολικό budget έφτανε τα εκ σύμφωνα με τις φήμες. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το Rainbow 6: Siege. Ενώ οι επιπλέον χάρτες είναι δωρεάν και οι χαρακτήρες μπορούν να αγοραστούν με in game χρήματα, υπάρχει η δυνατότητα να αγοράσετε skin, booster και διακοσμητικά με πραγματικά χρήματα. Αυτή είναι μια ευπρόσδεκτη τακτική, αφού όσοι δεν θέλουν να ξοδέψουν παραπάνω δεν είναι υποχρεωμένοι.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ενοικίαση server για το online παιχνίδι. Όσοι έχουν αγγίξει το Battlefield θα καταλάβουν τι εννοώ, αλλά παρατηρείται και σε άλλα παιχνίδια με online περιεχόμενο. Ξεκίνησε με το Battlefield 3 οπού ο παίχτης μπορούσε να νοικιάσει έναν server και να τον προσαρμόσει στα μετρά του. Να βάλει ότι mode θέλει, ότι λίστα πιστών του αρέσουν, ότι κανόνες επιθυμεί κ.τ.λ. Ακούγεται πολύ βολικό και συμφωνώ, όμως τι γίνεται με τον κόσμο που δεν θέλει να πληρώσει; Υπάρχουν οι official servers από την DICE, όμως το πλήθος τους μειώνεται με το πέρασμά του χρόνου. Την αρχή της κυκλοφορίας του είναι πολλοί, στην συνέχεια λιγότεροι και όταν βγει το πρώτο DLC εστιάζονται στις νέες πίστες. Με αυτή την passive aggressive τακτική σε αναγκάζουν ή να παίρνεις το DLC ή να βάζεις λεφτά και να παίζεις στον server σου. Δεν έχουν ακολουθήσει το παράδειγμα περισσότεροι κατασκευαστές και ελπίζω να μην το κάνουν, όμως τα λεφτά που δαπανά κάποιος είναι πολλά.
Ακόμα μια μανία είναι τα season pass και οι προπαραγγελίες. Μέχρι έναν βαθμό συμφωνώ και με τα δυο. Οι παραγγελιές βοηθούν στον κατασκευαστή να σφυγμομετρήσει την αγορά, ποσό ενδιαφέρεται για το πόνημα του, ενώ παράλληλα ο πελάτης αποκτάει το προϊόν σε χαμηλότερη τιμή – είναι το δίχτυ ασφάλειας που προανέφερα. Πλέον, αυτό που παρατηρείται είναι η ενσωμάτωσή ψηφιακού υλικού στο πακέτο της παραγγελιάς και η εξίσωση του με τη τελική τιμή. Η παραγγελιά αντιμετωπίζεται ως άλλο ένα κομμάτι της αγοράς και ωφελεί μονό ένα μέρος της αγοράς, τους εκδότες. Τα season pass είναι άλλη μια παρόμοια παγίδα. Τα πακέτα συνήθως περιέχουν όλο το extra υλικό που θα κυκλοφορήσει η εταιρία και ίσως κάτι παραπάνω, όμως αποτελούν ένα μεγάλο ρίσκο. Τι γίνεται αν ο δημιουργός αποφασίσει να βγάλει 3 αντί για 4 DLC, ή βάλει λουκέτο ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του τίτλου ή πολύ απλά παραδώσει λιγότερα από όσα έχει υποσχεθεί γιατί απλά μπορεί. Το έθιμο του season pass το υποστηρίζω όταν το αξίζουν. Τέσσερά DLC με 2 χάρτες το καθένα και μερικά skin δεν δικαιολογούν 40 ευρώ season pass.
Τέλος, θα αναφερθώ στα bundle – εκμετάλλευση (remake). Αφορμή είναι το νέο COD που αποφάσισε να προωθήσει το remake του Modern Warfare στο πακέτο της Special Edition. Η νοσταλγία είναι μια κάρτα που παίζουν οι δημιουργοί συχνά και όχι τυχαία. Ένα remake είναι σίγουρα έσοδα αφού απαιτεί λίγη δουλεία και το fan base είναι ήδη στημένο. Αυτό που δεν δικαιολογώ είναι τα remake παιχνιδιών που βγήκαν 3 ή 4 χρόνια πριν και αυτά που έχουν ελάχιστη διάφορα με το αρχικό. Λόγου χάρη, τα επετειακά Halo, Gears of War και MW είχαν μπόλικη δουλεία στην πλάτη τους και ήταν πραγματικά ευχάριστο να ξαναζείς τις αγαπημένες σου στιγμές. Αντίθετα τo Batman: Return to Arkham έλαβε άσχημες κριτικές σχετικά με την μέτρια γραφική αναβάθμιση που δέχθηκε.
Σαν λύση μπορούμε να δίνουμε την ψήφο εμπιστοσύνης μας στις εταιρίες που το αξίζουν. Παραδείγματος χάρη, το Witcher 3 της CD Project Red έχει DLC που θα μπορούσαν να είναι standalone τίτλοι, ενώ η Respawn αποφάσισε να δώσει τα DLC του Titanfall 2 δωρεάν. Δεν χρειάζεται να τιμωρήσουμε τις “κακές” εταιρίες με μίσος και αποστροφή, απλά να ευχαριστήσουμε τις τίμιες. Παράλληλα, το hype είναι που παίζει τεράστιο ρόλο. Όλοι μείναμε με το στόμα ανοιχτό με το trailer του NMS αλλά η εταιρία ερευνάται για εξαπάτηση σήμερα. Είναι δύσκολο να διακρίνεις το καλό παιχνίδι με την πρώτη ματιά. Σαν τα μπέργκερ στις διαφημίσεις. Εκ πρώτης όψεις είναι ωραία και ζουμερά, όμως όταν το φέρνουν στο πιάτο σου είναι στραβά, πατημένα και βελάζουν. Θα μπορούσε το BF1 να είναι στην ιδία θέση με το NMS ή το Infinite Warfare να είχε τρελή αποδοχή από το κοινό.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως οι εταιρίες βλέπουν ότι υπάρχει περιθώριο για έσοδα και το εκμεταλλεύονται. Πως; με υπερτιμολογημένα DLC, ακριβά παιχνίδια, υλικό που αποκτάς με in game συναλλαγές και remake. Η μόδα που μαστίζει τον τελευταίο καιρό τους AAA τίτλους είναι το in game υλικό που αγοράζεις με διάφορα πακέτα. Μια μόδα που ξεκίνησε από τα F2P παιχνίδια με σκοπό να φέρει κάποια έσοδα στους δημιουργούς, γίνεται must σε όλα τα P2P. Την συζήτηση την έχω κάνει πολλές φορές και η κατακλείδα είναι η ιδία. Κάποτε έβλεπες ένα ωραίο skin και ήξερες ότι ο παίχτης έπρεπε να κάνει 100 headshot ή 1000 kill ή να αφιερώσει 10 ώρες παιχνιδιού, τώρα ξέρεις ότι απλά το αγόρασε. Εσείς τι άποψη έχετε; Θεωρείτε ότι τα βιντεοπαιχνίδια έχουν σωστή τιμολόγηση;
Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερα.
- Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook
- Κάντε μας follow στο Twitter | Instagram
- Κάντε μία εγγραφή στο κανάλι μας στο YouTube
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
