Θα έλεγε κανείς που πάει να με διαβάσει «βρε καλώς τον, σαν τα χιόνια» και παραλίγο να είχε δίκιο (ειδικά αν κρίνεις από τον καιρό, ένα καλό φθινόπωρο πήγα να το πω), μιας και άργησα λίγο να δω τη νέα ταινία από το DC Universe, οπότε εντάξει να παρακαλέσω τις ντομάτες και άλλες εξυπνάδες και ειρωνείες να τις πετάξετε άλλη φορά, που τουλάχιστον θα φοράω πρόχειρα ρούχα! Αναγνώστη μου παντός φύλου να σε χαιρετήσω και να σου μιλήσω για τον άσχημο βιασμό της ψυχολογίας μου όταν πήγα να δω την ταινία. Ενώ περίμενα όπως και στις προηγούμενες, να δω περήφανα τη γενιά μου να εκπροσωπεί με σθένος την nerd-οσύνη μας, μέσα στην αίθουσα ο πιο μεγάλος κατά μέσο όρο, παίζει να μην είχε δώσει καν πανελλήνιες. Έζησα ένα δράμα και είναι ίσως το καμπανάκι που χτύπησε να μου πει «Άλλη φορά χοντρέ να πηγαίνεις πιο νωρίς, που θα είσαι μαζί με τη φυλή σου…». Η συνείδηση μου είχε δίκιο για άλλη μια φορά και αφού μου έριξε κάνα-δυο χαστούκια παιδαγωγικού χαρακτήρα (μιας και ανήκω στη γενιά που το ξύλο ακόμα έβγαινε από τον παράδεισο) κάθισε μαζί μου για να δούμε το νέο πόνημα της DC. Οπότε χωρίς πολλά πολλά, τα ερωτήματα ανάλυσης που πέφτουν έχουν ως εξής: Ποια είναι αυτή η μυστήρια τύπισσα και γιατί κυκλοφορεί με τα μίνια χειμώνα-καλοκαίρι; Η DC έκανε το αναμενόμενο ρελάνς για να μπει στη μύτη της Marvel και περήφανα να φωνάξει «νια νια μπορώ κι εγώωωωωω» με τις απαιτούμενες γλώσσες και μεσαία δάχτυλα να βγαίνουν έξω; Τελικά είχαμε ταινία της προκοπής ή από τώρα να φυλάμε λεφτά για τις μηνυτήριες αναφορές που θα αποσταλούν στην εταιρεία παραγωγής; Μην ανησυχείς αναγνώστη μου θα στα πω όλα εδώ πέρα με το D και με το C όπως άλλωστε κάθε φορά και θα δούμε αν αξίζει να δώσεις εν τέλει τα λεφτά σου σε εισιτήρια και ποπ-κορν. Εκτός άμα δεν είσαι μερακλής, οπότε σταμάτα να με διαβάζεις :-Ρ
Η ιστορία μας ξεκινάει με την πλέον μεγάλη και έμπειρη Wonder Woman (Gal Gadot) ( για τους φίλους Diana και όχι ουδεμία σχέση με την πάλαι αδικοχαμένη πριγκίπισσα. Εδώ οι μισοί και βάλε που θα το διαβάσουν δε θα καταλάβουν καν την αναφορά) να βρίσκεται στο Λούβρο και να δέχεται ένα δωράκι από τον κύριο Batman αυτοπροσώπως (μη ξερογλείφεστε δε θα δείτε κανέναν από τις υπόλοιπες ταινίες) που μέσα έχει την επίμαχη φωτογραφία που είδαμε στην προηγούμενη ταινία. Έτσι λοιπόν ξεκινάει το πιο μακροσκελές flash–back στην ιστορία του κινηματογράφου (που και να μην είναι, έχεις την εντύπωση πως εδώ κάνουμε σοβαρή ας πούμε ιστορική αναδρομή, ΕΤΣΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΓΡΑΨΩ ΚΙ ΑΜΑ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ! Όλοι γίναμε κριτικοί :-Ρ).
Η ιστορία μας λοιπόν ξεκινάει με το πανέμορφο νησί της The…, της Them…, της Themy…, ΤΗΣ ΘΕΜΙΣΚΙΡΑΣ (μα όταν έχουν έμπνευση αυτοί οι δημιουργοί κόμικς, πρέπει να ερωτοτροπούν με την αρθρογραφία μονίμως. Ρε τι βίτσια!! Και όχι μη βγάλετε εισιτήρια τώρα για την άδεια, είναι VIP νησί σας το λέω) με τη μικρή πλην περιπετειώδη πριγκίπισσα Diana να την έχει δει Xena the early years (αμφιβάλω αν και αυτό θα το πιάσουν όλοι) και να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να μάθει την τέχνη του πολέμου και πώς να χώνει τους αντίπαλους της πιο εύκολα και από συνδυασμό ταινιών του Chuck Norris και του Steven Seagal μαζί. Στο νησί που λέτε δεν υπάρχει ίχνος πέους μιας και κατοικείται από τη μυθική φάρα των Αμαζόνων και όπως καταλάβατε δεν έχουν δει για δείγμα αιώνες τώρα (εδώ θα μπορούσα να κάνω προφανώς τους πλέον επικούς συνειρμούς, αλλά είναι σα να βλέπω τον Δημήτρη στην αρχισυνταξία να χαπακώνεται με ηρεμιστικά, οπότε δεν το συνεχίζω. Μήτσο να ξέρεις κάτι βάλανε στον καφέ μου :-Ρ). Μάλιστα το νησί είναι τόσο VIP που μέχρι και μαγική προστασία έχει γύρω του, για να το κρύβει από ματάκηδες και λοιπούς (τελικά ο Μήτσος δεν το γλυτώνει το εγκεφαλικό). Αλλά ό,τι ξόρκια και να έχεις βάλει, η θεότητα της κινηματογραφικής μοίρας απλά θα γελάσει επιδεικτικά και με το κλασσικό «Ω! Μα πως έγινε αυτό!! Αναπάντεχο!!» θα σου έρθει ο υπερκατάσκοπος των 5 ηπείρων Steve Trevor (Chris Pine ή αλλιώς ο Chris Pratt των φτωχών), κυνηγημένος από μια διακριτική αρμάδα Γερμανών (μα παντού αυτός ο λαός επιτέλους) με χρονική περίοδο τα γεγονότα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο έτσι λοιπόν αφού έτυχε να πέσει σε ένα νησί γεμάτο με γυμνασμένες πολεμίστριες (άμα είσαι άτυχος όμως στη ζωή) και αφού ξεπαστρέψουν τους οχτρούς (που έλεγε και ο Ξυλούρης), τις ενημερώνει πως ο κόσμος δεν πάει καλά και πρέπει να επιστρέψει πίσω με κάτι σχέδια που μπορεί να ανατρέψουν την έκβαση του πολέμου. Ε μη σας τα πολυλογώ, ποια θα ήταν η συνοδεία πίσω και ο λόγος να έχουμε ταινία; Μα φυσικά η Diana (αν δεν το είδες να έρχεται από 8 χιλιόμετρα μακριά, τότε πρέπει να ξαναδείς λίγο τη ζωή σου και τι λάθη έχεις κάνει με αυτήν). Αρματωμένη λοιπόν με σπαθί, το Λάσο της Αλήθειας (που I shit you not, είναι αντικείμενο που κάνει τον όποιον έρχεται σε επαφή, να λέει μόνιμα την αλήθεια. Ορίστε μια λαμπρή καριέρα στο ανακριτικό της Αστυνομίας) και με ασπίδα που χειρίζεται μάλλον αφού έχει δει τις ταινίες του Captain America (ρε DC σοβαρά τώρα; Πως και δεν είχες μέσα και κάναν τύπο να πετάει ιστούς;), καθώς και με τη δύναμη να βάζει κάτω όποιον άτυχο έμπαινε στο οπτικό της πεδίο, δρόμο πήρε και άφησε για να πάει να βρει τη μοίρα της…
Στην ταινία βλέπεις κάποια καλά ονόματα όπως ο ταλαντούχος κύριος David Thewlis (οι φανατικοί του Harry Potter όπου και αν τον δείτε, δε θα πάψετε να φωνάζετε «ο Lupin είναι ρε, όλα τα άλλα είναι οδοντόκρεμα») όπως και ο Danny Huston (στο ρόλο Γερμανού αξιωματικού με το great plan). Γενικά από εκεί και πέρα μην περιμένετε και τα τρελά ονόματα μέσα, που όμως σε καμία περίπτωση δεν ήταν λόγος να χάσει σε ερμηνείες η ταινία. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες της υπόθεσης, μιας και θα χαλούσε ελαφρώς την ατμόσφαιρα και τα plot twists ειδικά προς το τέλος. Αυτό άλλωστε μου έκανε και αίσθηση, πως ενώ το σενάριο δεν είναι πως έπαιρνε και βραβείο ευρεσιτεχνίας ISO, από την άλλη δεν το έλεγες ακριβώς απλοϊκό και κυρίως σε κέρδιζε από το πόσο καλογραμμένοι ήταν οι χαρακτήρες. Χωρίς να μπαίνει σε τραγικές λεπτομέρειες για τον καθένα, σου έδινε άμεσα ή έμμεσα τις απαραίτητες πληροφορίες για να δεις αν θα τον συμπαθήσεις ή όχι. Μάλιστα την τοποθέτηση του προϊόντος για τον καθένα χαρακτήρα την έκανε τόσο έξυπνα, που πραγματικά απορείς γιατί τόσα χρόνια η DC δεν είχε πάρει αυτούς τους σεναριογράφους και επέμενε προφανώς σε ετοιματζίδες χειρότερους και από αλυσίδα fast-food (όχι πως δεν αγαπάμε προφανώς, αλλά οκ άλλο να παίρνεις το πλαστικό φαγητό και άλλο ρε παιδί μου το φτιαγμένο με αγάπη. Έχει διαφορά!).
Εδώ αναγνώστη μου να σου πω την αμαρτία μου στην ταινία πήγα αρκετά προκατειλημμένος ως προς το εξής. Έχοντας δει τον ντόρο στην Αμερική με το όλο «φεμινιστικό» κίνημα (εδώ τα πρώτα trigger αρχίζουν να οπλίζουν), στην ταινία περίμενα να δω μερικές ακρότητες ως προς αυτό. Ξέρεις το όλο girl power only και άλλα κάπως ακραία που έχουν ειπωθεί ανά καιρούς. Αν λοιπόν εξαιρέσεις κάποια διακριτικά σχολιάκια, που είχαν δόση αλήθειας (το δίνω αυτό για να μη λέτε συνέχεια ένα φαλλοκρατικό γουρούνι), κατά τα άλλα δε σε κούρασε με κάτι τέτοιο και παρέμενε κυρίως στη φυσική εξέλιξη της πλοκής, που όλοι λίγο ή πολύ είχαν έναν διακριτό ρόλο. Κοινώς δεν το άφησε πάνω μόνο στη βασική πρωταγωνίστρια, ένα λάθος που έκαναν αρκετές φορές στο παρελθόν όσοι δημιουργούσαν ταινίες για τη DC. Όλοι οι χαρακτήρες είχαν κάτι να δώσουν, όλοι έπαιζαν έναν μικρό ή μεγάλο ρόλο στην πλοκή και για πρώτη φορά ΕΙΧΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ 2-3 ΑΣΤΕΙΑ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ DC. Ειλικρινά δε ξέρω πόσο κουλτούρα είχαν ρίξει στο ποτό τους, αλλά ρε φίλε τόσα χρόνια πια είχα βαρεθεί το όλο «βαρύ και ασήκωτο σαν τον μάγκα από τον Βοτανικό» που κατείχε τις ταινίες της DC. Η ταινία ανάμεσα στα άλλα είχε ΚΑΙ πλάκα, χωρίς αυτό να την κάνει γελοία. Μάλλον έμαθαν επιτέλους κάτι από τη Marvel και αυτό όντως βγήκε προς τα έξω.
Πάμε τώρα στο οπτικοακουστικό κομμάτι της ταινίας. Εδώ ρε παιδιά ειλικρινά δε ξέρω αλλά χαλάστηκα ελαφρώς και θα εξηγήσω γιατί πριν με βαρέσετε όσοι την είδατε (τραμπούκοι όλοι εκεί έξω, σας έχω μάθει πια :-Ρ). Δεν είναι πως δεν είχε καλά εφεδάκια και λοιπά χαριτωμένα. Η απόδοση ας πούμε του κλίματος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, οι στολές και τα όπλα, τα άρματα μάχης και μπλα μπλα οκ παράπονο δεν είχα. Τα 3D γραφικά ήταν όσο καλά έπρεπε και απέδιδαν όμορφα τις λεπτομέρειες (εντάξει δεν ήταν και τα τοπ για μένα, αλλά ήταν πολύ καλά και άλλωστε δεν εξυπηρετούσαν κάτι παραπάνω από την υποστήριξη της ήδη καλής ροής της ταινίας, οπότε και δεν τους έδινες και τρελή βάση). Αλλά ρε φίλε αυτή η επιλογή πάλι της μουντίλας και της καταχνιάς με χάλασε κάπως. Είναι όπως όταν είσαι έφηβος ρε παιδί μου και δε ξέρεις τι στο καλό σου φταίει, απλά κάτι σου φταίει μόνιμα (είδατε δεν είπα σαν τις γυναίκες, αν και τώρα που το ανέφερα προφανώς και το σκέφτεστε, έτσι για να χαρίσω μερικά triggers ακόμα εκεί έξω… ΜΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!). Γενικά η DC για λόγους που μόνο ο ιστορικός του μέλλοντος θα μπορέσει να επεξηγήσει, εμμένει στο να έχει μην έχει ίχνος ζωηράδας και χρώματος επι του πανιού. Τελικά όντως έφηβοι με ψυχολογικά είναι πίσω από όλα… Δε ξέρω αν είναι θέμα απόδοσης ή απλά εκεί στο μοντάζ είναι τσακωμένοι με τα χρωματιστά φίλτρα, αλλά ρε παιδιά ειλικρινά μου έχουν γίνει τα νεύρα κρόσσια μιλάμε!! Εδώ φαίνεται η ανδρική οπτική ίσως, που έχουμε στο γνωστικό μας επίπεδο βαριά 5 χρώματα (για να μη με λέτε κολλημένο μυαλό :-Ρ).
Όσο για το όλο πενιές, ρε παιδιά ειλικρινά είχα μια απογοήτευση. Αδιάφορο το soundtrack κατά κύριο λόγο και ενώ περίμενες να παίξει η υπερμουσική που περιμέναμε όλοι από την προηγούμενη ταινία και να κάνουμε ένα mosh pit μέσα στην αίθουσα, άντε να έπαιξε σε μερικά σημεία για λίγο, με τα υπόλοιπα μουσικά χαλιά από κάτω να είναι μάλλον από λαϊκή αγορά και όχι από τα ακριβά μαγαζιά που θα άξιζαν στην ταινία.
Φτάσαμε λοιπόν στο κλασσικό ταμείο του review. Ήταν μια καλή ταινία; Ναι φίλη και φίλε μου ήταν. Μια αναπάντεχα καλή ταινία αν μπορώ να προσθέσω. Ήταν μια καλή DC ταινία; Για μένα καταρχάς ήταν η καλύτερη των reboot ταινιών και υποκειμενικά μιλώντας νομίζω χαλαρά ακουμπούσε και την τριλογία Batman. Αν και μετά την ταινία είχα ένα debate με το άλλο μου μισό αν μπορούμε να συγκρίνουμε τις ταινίες, μιας και ακολουθούν μια εντελώς διαφορετική τεχνοτροπία εξιστόρησης, νομίζω πως αν συγκρίνεις σύνολα, χαλαρά το Wonder Woman στέκεται επάξια. Εντάξει, δε θα με δεις να κάνω και cosplay την Wonder Woman (δε μου πάνε τα κοντά, όχι τίποτα άλλο), αλλά σίγουρα ευχαριστήθηκα πάρα πολύ την ταινία. Είχε τα πάντα σε προσεγμένες δόσεις, η Gadot σαν πρωταγωνίστρια ήταν εξαιρετική χωρίς όμως να επισκιάζει το υπόλοιπο cast (μάλιστα οι υπερβολικά μερακλήδες των animated movies θα παρατηρήσουν μερικά στοιχεία και αστειάκια που τα έχουμε δει εκεί) και γενικά ρε παιδί μου βγήκες από την αίθουσα και είπες «ναι ρε DC επιτέλους το έκανες σωστά». Πράγμα που αυτόματα σηκώνει αρκετά τον πήχη για τις επόμενες ταινίες, που οκ θα το πω, δε ξέρω αν θα κρατήσουν το καλό επίπεδο… Σε τέτοια θέματα θέλω όμως να με βγάζουν ψεύτη και εύχομαι για το καλύτερο. Εν ολίγοις ήταν μια πάρα πολύ καλή ταινία comic και πήγες χθες να τη δεις. Μην πάρεις παράδειγμα από μένα που το άργησα πιο πολύ και από το replay σε αγώνα δρόμου σαλιγκαριών! Αυτά από το θείο Γιώργο και μιλάμε πάλι στην επόμενη ταινία. Μέχρι τότε καθυστερημένες ευχές για καλό καλοκαίρι και τα σέβη μου εκεί έξω.
[review]Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
