Tales of Hearts R Review

Ένα φανταστικό JRPG από τα παλιά έρχεται να εμφυσήσει ζωή στο ξεχασμένο handheld. Το Tales of Hearts R “τικάρει” όλα τα κουτάκια ενός σωστού JRPG!

Μέσα στην πλήρη αφάνεια του PlayStation Vita και το γεγονός πως η Sony φέρεται σαν να μην υπάρχει, υπάρχουν μερικοί που δεν κατέθεσαν τόσο εύκολα τα όπλα. Παρότι δραστικά αλλαγμένη επανακυκλοφορία ενός τίτλου του Nintendo DS, το Tales of Hearts R είναι ένα γράμμα αγάπης προς την χρυσή εποχή του JRPG είδους και μας μεταφέρει μια εκπληκτική, γεμάτη εμπειρία.

Χειριζόμενος τον Kor Meteor, τον εγγονό του θρυλικού Somatic, Sydan Meteor, ο παίχτης ξεκινάει την ιστορία με χαρούμενο τρόπο ως ότου το — αναμενόμενο για τα Ιαπωνικά δεδομένα — μεγάλο κακό χτυπάει την πόρτα των χαρακτήρων μας. Ο Kor θα βρεθεί να βοηθάει την Kohaku, μια νεαρή που ξέβρασε το κύμα στο χωριό του και ψάχνει τον αδερφό της. Αφού τον βρουν μαζί, μια μυστηριώδης μάγισσα επιτίθεται στους ήρωες μας με αποτέλεσμα το Spiria της Kohaku (η ψυχή, δηλαδή) να σπάει σε διάφορα κομμάτια που περιέχουν τα συναισθήματά της και να μοιράζονται στον κόσμο.

Από εκείνο το σημείο και μετά, αργά αλλά σταθερά αρχίζουμε να γνωρίζουμε ένα διαρκώς αυξανόμενο και ενδιαφέρων καστ πολυποίκιλων χαρακτήρων. Φυσικά, αρκετοί από αυτούς είναι τα κλασικά Ιαπωνικά στερεότυπα, όπως κι ο εντελώς ξέγνοιαστος Kor Meteor με ατάκες του στυλ “Kor Meteor doesn’t try. Kor Meteor DOES!”… ναι. Η ιστορία δεν ξεφεύγει ποτέ από τα ασφαλή στάνταρ, που σημαίνει ότι ο τυχαίος νεαρός μετατρέπεται σε ήρωα και κατατροπώνει ένα μυθικό κακό. Είναι κάπως κλισέ, αλλά ένα καλογραμμένο κλισέ του οποίου τα κυριότερα σημεία μεταφέρονται μέσα από όμορφα anime cutscenes, τα οποία με τη σειρά τους δένουν τέλεια με τα γραφικά του παιχνιδιού. Είναι ένας τίτλος 6 χρονών, σαφώς, αλλά η 7th Chord έκανε τρομερή δουλειά στο να το κάνει να φαίνεται σαν καινούριο παιχνίδι: ζωντανά, πολύχρωμα και εύκολα στο μάτι.

Κάτι που δεν μου άρεσε είναι το πόσο αργεί να πιάσει ρυθμό η ιστορία και να σου προσφέρει νέες προσθήκες στο party. Όχι μόνο από την άποψη του να εμπλουτιστούν οι συμπεριφορές και καταστάσεις, αλλά και για να εμπλουτιστεί ένα ήδη άκρως ενδιαφέρον σύστημα μάχης. Σε δισδιάστατο ή τρισδιάστατο (d-pad ή αναλογικός μοχλός αντίστοιχα) περιβάλλον κίνησης, ελέγχεις αποκλειστικά τον Kor και μπαίνεις στο πεδίο μάχης με άλλους δύο συμμάχους. Ο καθένας από την τριάδα μπορεί να έχει διαφορετικό τρόπο προσέγγισης στις μάχες, όπως το τι τύπο επιθέσεων να προτιμάει κλπ, και είναι ευχάριστο το ότι μπορείς να βάλεις πόντους στα πέντε στατιστικά τους και να τους προσαρμόσεις στο στυλ παιχνιδιού σου. Για παράδειγμα, ο Kor μου είναι damage dealer κι ο Hisui healer και damage dealer εξ’ αποστάσεως. Μεγάλο ρόλο σε αυτά παίζουν και τα Soma, τα όπλα με δυνατότητα μεταμόρφωσης τα οποία προσφέρουν και διάφορα μπόνους κατά τη χρήση (εξ’ ου και ο όρος Somatic πιο πάνω). Οι επιθέσεις που χρησιμοποιείς εντός της μάχης μπορούν να αλλαχτούν ανά πάσα στιγμή (εκτός μάχης), οπότε το να πειραματίζεσαι δεν είναι απλά εφικτό αλλά προτείνεται.

Μεγάλη δυναμική προσθέτουν τα Artes, οι σπέσιαλ επιθέσεις δηλαδή που μπορείς να ενώσεις για combo, ενώ παράλληλα πρέπει να προσέχεις τις κινήσεις των αντιπάλων που πολύ συχνά είναι ίσως και οι διπλάσιοι από την ομάδα σου! Οι άμυνες με τέλειο timing επιβραβεύονται με την δυνατότητα αντεπίθεσης, ενώ αν χτυπάς τον ίδιο εχθρό συνεχόμενα, εκείνος κοκκινίζει και επιτίθεται — αν καταφέρεις να “πιάσεις” τέλεια άμυνα σε αυτό το σημείο, μπορείς να τον υπολογίζεις εκτός, αρκεί να έχεις υπολογίσει τις αντεπιθέσεις όλης της ομάδας, καθώς και οι μεν δικοί σου και οι δε αντίπαλοι αφομοιώνουν τις τακτικές του άλλου και αλλάζουν συμπεριφορά άμεσα, κάτι που κάνει πολύ ζωντανές και μη τυποποιημένες όλες τις μάχες.

Στη συνέχεια του παιχνιδιού, ξεκλειδώνεται το Chase Link, όπου αν επιτεθείς πολλές φορές με επιτυχία στον ίδιο αντίπαλο μπορείς να μπεις σε Chase Link mode. Όταν, ενώ είσαι σε Chase Link, κάνεις 4 επιτυχείς επιθέσεις στέλνεις τον αντίπαλο στον αέρα με μια δυνατή επίθεση και με ένα πλήκτρο μπορείς να τηλεμεταφερθείς δίπλα του και να συνεχίσεις το combo. Όταν η ζωή του αντιπάλου ή ο χρόνος του Chase Link τελειώνει, κρατώντας το τετράγωνο μπορείς να κάνεις ένα τελειωτικό χτύπημα που όχι μόνο σου λύνει τα χέρια, αλλά όλη η διαδικασία που περιέγραψα είναι φανταστικά πανέμορφη να παρακολουθείς!

Όταν όλα αυτά συνδυαστούν και με το Spiria Drive, κάτι σαν buff που τους κάνει δυνατότερους και γρηγορότερους για ένα χρονικό διάστημα, οι μάχες αποκτούν ακόμα ένα στρώμα που πρέπει να υπολογιστεί πριν οποιαδήποτε πράξη. Μέσα από επιτυχή απόδοση στις μάχες η μπάρα του Spiria Drive ξαναγεμίζει, επιτρέποντας συχνά την χρήση του ως και δύο φορές ανά μάχη. Ευτυχώς, το παιχνίδι σας τα παρουσιάζει όλα αυτά σε πολύ πιο αργό ρυθμό (οι πρώτες 7-8 ώρες αφιερώνονται σε πιο “light” σημεία της ιστορίας και μαθήματα χειρισμού) οπότε ποτέ δεν “πνίγεστε” από τις πληροφορίες και τους κανόνες. Το βάθος της τακτικής είναι τεράστιο, παρά την απλότητα του χειρισμού, και οι μάχες τόσο αναζωογονητικές που θα βρεθείτε να επαναλαμβάνετε τις ίδιες και τις ίδιες περιοχές για να ανεβάσετε levels χωρίς να το καταλάβετε. Επίσης, πριν εισέλθετε σε μάχες, γίνεται να μαγειρέψετε διάφορα πιάτα με συστατικά διάφορα πράγματα που βρίσκετε στον κόσμο, και κάθε χαρακτήρας έχει διαφορετικό μενού. Τα εν λόγω πιάτα προσφέρουν buffs και θα πρότεινα να τα χρησιμοποιείτε όταν νιώθετε ότι ακολουθούν δύσκολες μάχες, καθώς κάνουν τεράστια διαφορά!

Κι αυτό μας φέρνει στον κόσμο του παιχνιδιού, ο οποίος έχει την τυπική overworld δομή ενός JRPG, που σημαίνει ένας μεγάλος χάρτης με χωριά, dungeons κι άλλα αξιοθέατα για εξερεύνηση. Στα διάφορα χωριά η κάμερα παραμένει κλειδωμένη, αντίθετα με το υπόλοιπο παιχνίδι, όμως θα έλεγα πως δεν με πείραξε καθόλου μιας και η θέση της επιτρέπει να βλέπεις πολλά σε μεγάλη απόσταση, οπότε έβρισκα μαγαζιά και ανθρώπους που χρειαζόμουν πιο εύκολα. Πέρα από τα μαγαζιά που πουλάνε πανοπλίες και αντικείμενα μιας χρήσης, υπάρχει πληθώρα από NPC’s που προσφέρουν υπό-αποστολές και την ευκαιρία να γνωριστείς περισσότερο με την παρέα σου. Μια στο τόσο, η επιλογή να πατήσεις το Select και να ακούσεις έναν διάλογο μεταξύ μελών του party δίνει μια φυσικότητα — μιλάμε για νεαρά άτομα που από το πουθενά βρέθηκαν σε περιπέτεια, οπότε και η συμπεριφορά τους δεν γίνεται να είναι άκρως επαγγελματική ή σοβαρή.

Κι όταν τελικά βρίσκουν ένα-ένα τα κομμάτια του Spiria της Kohaku, τηλεμεταφέρονται μέσα σε αυτά για να εξολοθρεύσουν το κακό που εισέβαλλε. Αυτό προβάλλεται ως ένα πολύ linear dungeon με μικρά τερατάκια που οδηγούνται από ένα μεγάλο, κακό boss. Οι μάχες με τα boss είναι πολύ απαιτητικές, όμως δεν ξετρελάθηκα από τα εν λόγω dungeons, αφού είναι κυριολεκτικά ευθείες γραμμές-διάδρομοι που ενώνονται, εν αντιθέσει με τον ανοιχτό κόσμο και τα αρκετά ελεύθερα dungeons.

Παρότι πιο πολύ μιλήσαμε για μάχες, το παιχνίδι δεν αφοσιώνεται μόνο εκεί. Η ιστορία του δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, όμως είναι τόσο καλογραμμένη όσο και οι χαρακτήρες της και οι διάλογοι πάντα διασκεδάζουν και δίνουν μια καλύτερη ματιά στους πρωταγωνιστές μας. Αυτό που θα ήθελα να δω — μάλλον, να ακούσω — είναι Αγγλικές φωνές. Όλοι μιλούν στα Ιαπωνικά και υπάρχουν υπότιτλοι σε διάφορες γλώσσες, όμως η σειρά δεν είναι ξένη με ταλέντα όπως ο Troy Baker που έχει παλαιότερα δανείσει την φωνή του, κι έτσι ένιωσα ότι λείπει κάτι, παρά τον ενθουσιώδη τρόπο που μιλούν οι Ιάπωνες. Η μουσική του επίσης συνυπάρχει τέλεια με την δράση, τις ήρεμες στιγμές, τις θλιβερές και τις χαρούμενες. Το τραγούδι τίτλων του μου έχει μείνει στην μνήμη, παρότι δεν το ακούω πολύ συχνά, αφού το παιχνίδι είναι “κολλημένο” μέσα στο Vita μου εδώ και βδομάδες!

Για να κλείσουμε: αν έχετε Vita και σας αρέσουν τα (J)RPG, δεν πρέπει να χάσετε το Tales of Hearts R. Είναι μια τεράστια, ολοκληρωμένη, άκρως διασκεδαστική εμπειρία που υψώνει τον πήχη όσον αφορά το σύστημα μάχης, και πολλά μοντέρνα RPG καλό θα ήταν να κοιτάξουν προς την μεριά του. Η ιστορία του ίσως να μη σας μείνει τόσο όσο οι χαρακτήρες του, όμως είναι σίγουρο πως θα το θυμάστε για πολύ καιρό αφότου το τερματίσετε.

[wp-review]