Τόσες φορές έχω ακούσει ότι τα video games είναι ένας ακόμα τρόπος να αποχαυνωθούν τα παιδιά. Ένας ακόμα τρόπος να κλειστούν στον εαυτό τους και να αποκλειστούν από τη κοινωνία. Πόσες φορές έχω ακούσει ότι οι μεγαλύτεροι δολοφόνοι ήταν φανατικοί gamers. Για να γίνω σαρκαστικός: άλλωστε είναι γνωστό ότι ο Χίτλερ μαζί με τον Χίμλερ, και ο Στάλιν μαζί με τον Τρότσκι έπαιζαν φανατικά Call of Duty πριν αρχίσουν να καθαρίζουν κόσμο. Πόσες φορές έχω ακούσει ότι η εγκληματικότητα ανέβηκε από τότε που τα παιδιά ασχολήθηκαν με αυτά τα ”διαόλια”. Πόσες φορές άκουσα ότι τα video games δεν διδάσκουν τίποτα απολύτως. Ούτε αξίες. Ούτε μουσική.
Όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν κάθε πράγμα έχει τη δική του οπτική γωνία. Το θέμα είναι αν εσύ πραγματικά θες να μάθεις. Αν εσύ πραγματικά έχεις όρεξη να αναγνωρίσεις καταστάσεις μέσα από τα video games.
Προσωπικά, πόσες φορές έκατσα και ασχολήθηκα μικρός με τις πίστες του Battlefield: Guadalcanal Campaign διάβαζα. Κάποιος θα μπορούσε να το προσπεράσει. Όχι. Ρώτησα. Διάβασα. Άνοιξα βιβλίο. Άνοιξα αργότερα ίντερνετ. Ναι. Έμαθα τι έγινε τότε. Ορίστε γνώση. Ορίστε όρεξη για μάθηση. Επιχείρηση Market Garden. Όχι δε πήγε κάποιος στο μανάβη. Έψαχναν τότε.
Μήπως έχει αλλάξει η παιδεία μου μας δίνουν οι γονείς; Μήπως αλλού πρέπει να ψάξουμε τι φταίει; Μήπως έχει αλλάξει η ποιότητα των παιχνιδιών και το marketing; Ποιος να ξέρει. Ποιος ασχολείται άραγε. Ποιος ασχολείται με τη μουσική στα video games. Αρκετές εταιρείες την έχουν μυριστεί τη δουλειά και ασχολούνται σοβαρά με αυτό. Το έχουμε καταλάβει ότι δεν γίνεται σοβαρό παιχνίδι χωρίς gameplay και ήχο. Ίσως το αφήνουμε σε δεύτερη μοίρα γιατί προφανώς αν το φαγητό έχει αλάτι δεν ασχολείσαι με το αν είναι νόστιμο. Αυτό είναι ο ήχος. Το αλατοπίπερο των video games.
Πόσες φορές σας έχει σηκωθεί η τρίχα σε αγαπημένα σας παιχνίδια μόνο και μόνο γιατί η κάθε νότα πάταγε στα νευρικά σας κύτταρα. Κλείστε μάτια σας. Φανταστείτε μία αγαπημένη σας σκηνή από ένα παιχνίδι. Φανταστείτε τη χωρίς την αντίστοιχη μουσική. Τι έγινε; Ξενερώσαμε λίγο; Κάπως έτσι ασχολήθηκα με το πιάνο. Είχα σκάσει μικρός να μάθω να παίζω τη μουσική του Metal Gear Solid 1. Άκουγα, μάθαινα, ηρεμούσα, εκστασιαζόμουν.
Η μουσική παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, αν όχι στα παιχνίδια. Η ζωή μας χωρίς ήχο, χωρίς βιμπράτα, χωρίς οκτάβες και μελωδίες είναι ένα τίποτα. Όλοι μας κατά βάθος, αγαπήσαμε, ερωτευτήκαμε μέσα από τη μουσική. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και στα παιχνίδια. Μη κρύβεστε. Πολλές φορές κλείνετε τη πόρτα και πληκτρολογείται ”τάδε game soundtrack”. Όλοι το κάνουμε. Έτσι ταυτίζεσαι με τον ήρωα. Μέσω της μουσικής. Δεν αλλάζει ποτέ αυτό. Ακόμα και σε ταινίες το ίδιο συμβαίνει. Πόσοι από εσάς έχετε ήχο κλήσης στο κινητό κάποιο soundtrack από video games.
Δε θέλω όμως να πλατιάσω. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι η παιδεία από τους γονείς, σε συνδυασμό με τη προσωπική κρίση και όρεξη για γνώση είναι το καλύτερο μείγμα για να εκμεταλλευτείς τα video games και όχι να σε εκμεταλλευτούν αυτά. Είναι κρίμα ένα άτομο να μην έχει κριτική σκέψη. Να μπορέσει να έχει δική του άποψη πάνω στα πράγματα. Να μην προσπερνά καταστάσεις και να είναι ”ρομαντικός” σε κάθε στιγμή της ζωής του. Έτσι και στα games. Πολλές φορές θέλουμε απλά να παίξουμε κάτι ”απλό” και να περάσει η ώρα. Όμως δεν φταίει το παιχνίδι ή η εταιρεία που εσύ δεν κάθεσαι να ασχοληθείς με το υλικό που σου προσφέρει. Όταν δεν κατανοείς κάτι και απλά το προσπερνάς ή χειρότερα προσποιήσεις ότι το ξέρεις. Τα video games κύριοι και κυρίες είναι απίστευτη πηγή γνώσεων. Μεγαλύτερη από ότι ίσως πιστεύουν αρκετοί. Εκμεταλλευτείτε αυτή τη πηγή σαν τα healing wells στο Warcraft. Μην αφήσετε την ευκαιρία χαμένη. Να ασχολείστε από το μικρότερο και ίσως πιο αδιάφορο τομέα μέχρι το πιο οφθαλμοφανές. Καμία φορά άλλωστε ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Δεν είναι τυχαίο το video που θα δείτε παρακάτω. Είναι και αυτοί όλοι ”αμόρφωτοι” ; Απολαύστε!
Μην ξεχάσετε να μας ακολουθήσετε στα παρακάτω Social Media. Busted είστε!
