Ο υπότιτλος του review θα διατεθεί ως δωρεάν update σε μελλοντική ημερομηνία. Το Street Fighter V είναι τρομερό παιχνίδι, αλλά και τρομακτικά λειψό με ένα επικίνδυνο μοντέλο πληρωμής.
Το Street Fighter V είναι, θεωρητικά, το πέμπτο μέρος της ιστορικής σειράς fighting, και ο πρώτος ολοκαίνουριος τίτλος της τελευταίας επταετίας. Ο προκάτοχός του, Street Fighter IV, είδε τρεις ακόμη ανανεωμένες επανεκδόσεις με πλούσιο πρόσθετο υλικό, όμως η Capcom υποσχέθηκε ότι το Street Fighter V θα κυκλοφορούσε μια φορά και θα άντεχε για όλη τη γενιά κονσολών μέσω αναβαθμίσεων στην έκδοση αντί για νέες κυκλοφορίες.
Μέσα σε αυτές τις υποσχέσεις ήταν και αυτή της ανανεωμένης στρατηγικής στο παιχνίδι, όπου οι φημισμένα δύσκολοι συνδυασμοί πλήκτρων που εξαπέλυαν δυνατές κινήσεις έγιναν λίγο πιο απλουστευμένοι όμως όχι κατωτάτου επιπέδου. Εκεί που οι προηγούμενοι τίτλοι απαιτούσαν από τον απλό παίκτη να πάθει κράμπα στα δάκτυλα για να έχει μια ελπίδα να εκτελέσει κάτι δυνατό πέρα από απλά χτυπήματα, το Street Fighter V φέρνει τον ίδιο παίκτη στην αρένα για μια ακόμη φορά, οπλίζοντάς τον με ευκολότερα κατανοητό και εφαρμόσιμο gameplay.
Μην φοβάστε, χαρακτηριστικές περιπτώσεις όπως τα hadouken ή τα shoryuken δεν υποφέρουν από τέτοιες αλλαγές. Οι προσθήκες έχουν την μορφή των V-Skills (που υποκαθιστούν τα Focus Attacks του προκατόχου), τα οποία αντιπροσωπεύουν μια ξεχωριστή, διαφορετική κίνηση αποκλειστική στον κάθε χαρακτήρα, πατώντας απλώς medium punch και medium kick. Ο Ryu για παράδειγμα, χρησιμοποιεί μια κίνηση parry ενώ ο Ken τρέχει ταχύτατα προς τον αντίπαλο. Αυτά βοηθούν να δοθεί μια ξεχωριστή ταυτότητα στον κάθε χαρακτήρα, κάτι που το παιχνίδι απεγνωσμένα χρειαζόταν – θα αναλυθεί σε μετέπειτα σημείο.
Αντίστοιχα, τα V-Triggers που ενεργοποιούνται με ταυτόχρονο πάτημα των heavy punch και heavy kick, και ξανά είναι κάτι ξεχωριστό για τον κάθε μαχητή, προσθέτοντας νέες ιδιότητες στον καθένα για περιορισμένο διάστημα και μπορεί να ενεργοποιηθεί μόνο όταν γεμίσουν οι αντίστοιχες μπάρες V-Trigger (διαφορετικές μπάρες ενέργειας που γεμίζουν με την ώρα). Η Rainbow Mika, η παλαιστής που επιστρέφει μετά από μια απουσία διαρκείας, καλεί προσωρινά έναν φίλο παλαιστή για μια επίθεση, ενώ ο ολοκαίνουριος Necalli μεταμορφώνεται από την κορυφή ως τα νύχια και οι επιθέσεις του ενδυναμώνονται, όμως χάνει την ευκαιρία να πραγματοποιήσει V-Reversal.
Οι (αντ)επιθέσεις V-Reversal ενεργοποιούνται με σχετικά απλό τρόπο, δηλαδή προχωρώντας εμπρός και πατώντας τα τρία είδη (light, medium, heavy) επιθέσεων, είτε γροθιές είτε κλωτσιές. Είναι μια κίνηση που μπορεί να σε βγάλει από δύσκολες καταστάσεις, ή, στην χειρότερη, να διακόψει ένα καταστροφικό σερί επιθέσεων του αντιπάλου και σαν bonus, να κερδίσεις 1-2 δευτερόλεπτα ελεύθερης κίνησης καθώς ο αντίπαλός σου θα είναι ζαλισμένος και ακίνητος.
Τα Critical Arts είναι επίσης ο μηχανισμός που παίρνει τη θέση των Ultra Combos από το Street Fighter IV, όντας οι “ultimate” επιθέσεις που εκτελούνται με διαφορετικό τρόπο για τον κάθε μαχητή και χρησιμοποιούν ενέργεια από τις τρεις κύριες μπάρες που γεμίζουν όταν δέχεσαι ζημιά. Αντίθετα από τον προηγούμενο τίτλο της σειράς, τα Critical Arts διαρκούν ελάχιστα δευτερόλεπτα, όμως είναι εξαιρετικά φαντεζί και προκαλούν ανείπωτη ζημιά στον αντίπαλο. Η ταχύτητα των επιθέσεων βοηθά στο να παραμένει συνεχής η δράση, ακόμη κι αν το παιχνίδι στηρίζεται σε μπλόφες ή ελαφριά χτυπήματα ενώ αναζητά ο ένας το άνοιγμα από τον άλλο. Σε βοηθά να αναπτύξεις τακτικές που σε φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον αντίπαλό σου, αντί να κάνεις υπεράσπιση της ζώνης και να παίζεις αμυντικά.
Θα μπορούσες να παρομοιάσεις κάθε μάχη με μια παρτίδα σκάκι, όπου πίσω από κάθε κίνηση κρύβεται υπολογισμός και σκέψη – το Street Fighter V είναι περισσότερο παιχνίδι μυαλού παρά επίδειξης δύναμης.
Το γενικότερο σύστημα μάχης είναι επίσης λιγότερο «επιθετικό» προς τον παίκτη και περισσότερο ευέλικτο. Από το Street Fighter IV που απαιτούσε εξαιρετικά αντανακλαστικά από τους παίκτες για ακόμη και την σκέψη δημιουργίας combo, έχει αλλάξει εντελώς η φιλοσοφία του Street Fighter V, η οποία είναι πιο κοντινή σε αυτή τίτλων όπως το παλαιότερο Street Fighter III, καθώς έχει επίσης χαλαρώσει τα παράθυρα χρόνου ανάμεσα σε επιθέσεις κάνοντας ευκολότερη την εκτέλεση επιθέσεων σε σειρά.
Ακόμα και αν πέσεις στο έδαφος μετά από δυνατό χτύπημα, μπορείς να σηκωθείς ταχύτατα και να ξαναμπείς στο παιχνίδι (ρισκάροντας ένα υποτιθέμενο combo του αντιπάλου), ή και να κάτσεις στο έδαφος για να τον μπερδέψες και να τον βγάλεις εκτός πλάνου. Με λίγα λόγια, το Street Fighter V επιστρέφει στις καθαρές ρίζες της σειράς, όπου ένα μεγάλο combo δεν θα σε ωφελήσει τόσο όσο ένα καλά εκτελεσμένο hadouken. Θα μπορούσες να παρομοιάσεις κάθε μάχη με μια παρτίδα σκάκι, όπου πίσω από κάθε κίνηση κρύβεται υπολογισμός και σκέψη – το Street Fighter V είναι περισσότερο παιχνίδι μυαλού παρά επίδειξης δύναμης.
Που, λοιπόν, μπορείς να τα εφαρμόσεις όλα αυτά; Το πως παίζει ένα παιχνίδι είναι το μισό μέρος, κατ’εμέ, και το άλλο μισό είναι η ποσότητα (ή πυκνότητα) του περιεχομένου. Δυστυχώς, το Street Fighter V είναι μισό παιχνίδι, εκπροσωπώντας ένα απαράδεκτο μοντέλο πληρωμής, και εξηγούμαι.
Φτάνοντας στο κεντρικό μενού,και αφού είχα κατεβάσει το day one update των 6GB (!!!) στο PS4 μου, μένω έκπληκτος που βλέπω επιλογές όπως τα Challenges και το Shop να είναι γκρι και μη επιλέξιμα. Λέω, ΟΚ, θα ξεκινήσω με το Story Mode για να είναι ομαλή η μετάβασή μου από το Street Fighter IV σε αυτό, παίζοντας μερικές όχι τόσο δύσκολες μάχες, στη σειρά και με έναν χαρακτήρα για να εγκλιματιστώ. Από τους 16 χαρακτήρες, λοιπόν, διαλέγω τον Ken (που, παρεπιπτόντως, πλέον δεν είναι ένας Ryu #2 αλλά μια σημαντική παρουσία στο roster) και ξεκινώ. Τα πανέμορφα εικαστικά με προετοιμάζουν για την ιστορία, και ξεκινώντας την μάχη, νικώ με ευκολία τον αντίπαλό μου. Προς έκπληξή μου, η μάχη κράτησε έναν γύρο. Φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν αρκετές μάχες έπειτα, καθώς συνήθως διαρκούν δύο γύρους τουλάχιστον. Αφήνοντάς με άλλη μια φορά με ανοιχτό το στόμα, μετά από μόλις τρεις μάχες τέτοιου είδους, βλέπω το βίντεο τέλους και ανακαλύπτω πως ολοκλήρωσα την ιστορία του Ken!
Μη θέλοντας να το πιστέψω, δοκιμάζω άλλους χαρακτήρες, και πάντα οι μάχες ήταν 2 με 4. Σε λιγότερο από μια ώρα, είχα τελειώσει το υποτιθέμενο Story Mode και για τους δεκαέξι χαρακτήρες, οπότε με τα Fight Money που απέκτησα από τις νίκες μου ήθελα να αγοράσω τα κοστούμια χαρακτήρων που ξεκλείδωσα. Φυσικά, το Shop δεν λειτουργεί, και θα είναι διαθέσιμο με το update του Μαρτίου, δημιουργώντας μια αστεία κατάσταση όπου ο παίκτης ξεκλειδώνει κάτι το οποίο δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ακόμη! Γνωρίζοντας ότι το πλήρες (σ.σ.: πραγματικό) Story Mode θα κυκλοφορήσει τον δωρεάν μέσω update, αποφάσισα να παίξω solo versus CPU –όμως, διαλέγοντας την επιλογή του Versus, διαπίστωσα πως η μοναδική μορφή του είναι αυτή που απαιτεί και δεύτερο παίκτη, επομένως δεν μπορούσα να παίξω ενάντια στο CPU! Η μοναδική άλλη επιλογή μου, πέρα από το προφανές Practice Mode, ήταν το Survival Mode, στο οποίο πρέπει να φτάσεις από 10 ως 100 γύρους (αναλόγως την δυσκολία) πολεμώντας με τον χαρακτήρα σου και ενώ τα στατιστικά του όπως η μπάρα ζωής μεταφέρονται αυτούσια στην επόμενη μάχη, με την επιλογή να θυσιάσεις λίγο από το σκορ σου για να τα αναπληρώσεις ενδιάμεσα στις μάχες. Όχι μια ιδανική επιλογή αν θες να γνωριστείς με το παιχνίδι.
Αφού τα όνειρά μου για solo παιχνίδι εξανεμίστηκαν, δοκίμασα να παίξω online, το οποίο είναι και η βάση του παιχνιδιού. Η Capcom ολοφάνερα ανέπτυξε το παιχνίδι με γνώμονα τους competitive παίκτες από τουρνουά και διοργανώσεις, αν κρίνουμε από τα διαθέσιμα modes και το εξαιρετικά βελτιωμένο gameplay, οπότε φαντάστηκα πως online θα διασκέδαζα. Προς καμία έκπληξή μου, δεν κατάφερα ούτε να συνδεθώ για δύο ημέρες, ενώ ακόμα κι όταν συνδέομαι πλέον, μερικές φορές οι αποσυνδέσεις με κάνουν απλώς να αλλάξω το παιχνίδι που παίζω για να μην εκνευριστώ περαιτέρω. Παρόλα αυτά, όταν κατάφερα να παίξω αρκετά παιχνίδια online, η εμπειρία ήταν εξαιρετική, όμως όπως ήταν φυσικό ήμουν εντελώς άμαθος καθώς ενάντια σε έμπειρους fans που παίζουν αρκετά από το προηγούμενο παιχνίδι (φαντάζομαι). Η έλλειψη ουσιαστικών modes για solo παίκτες οδηγεί σε έλλειψη εκπαίδευσης στους νέους μηχανισμούς αλλά και σε έλλειψη εμπειρίας μάχης σε πραγματικά σενάρια, όπως ένα… arcade mode, το οποίο λείπει εντελώς!
Δυστυχώς, ακόμη και online, πέρα από τα όποια προβλήματα σύνδεσης, υπάρχουν και άλλα θέματα όπως η παράλειψη καταγραφής νίκης σε πολλές περιπτώσεις ή και η δυνατότητα παιχνιδιού μόνο 2 vs 2 online, καθώς τα lobbies… έρχονται στο update του Μαρτίου! Για να τελειώνει το αστείο, ας κάνω μια λίστα:
- Δεν υπάρχει arcade mode, ούτε στα χαρτιά
- Τα Challenges, αποτελούμενα από 4 modes, έρχονται σε άλλες ημερομηνίες
o Το Battle Tips έρχεται τον Μάρτιο
o Τα Trials έρχονται τον Μάρτιο
o Το Extra Battle έρχεται «σύντομα»
o Το Targets έρχεται «σύντομα» - Online lobbies ως 8 άτομα, έρχονται τον Μάρτιο
- Spectator Mode, έρχεται τον Μάρτιο
- Story Mode, έρχεται τον Ιούνιο
Είναι προφανές ότι το παιχνίδι κυκλοφόρησε απλώς και μόνο για να προλάβει το Capcom Pro Tour, το φημισμένο τουρνουά που σύντομα ξεκινάει. Όσα έχουν να κάνουν με περιεχόμενο, online και offline, μπαίνουν όχι σε δεύτερη αλλά σε πέμπτη μοίρα, δημιουργώντας ένα παιχνίδι που μόνο για τους solo παίκτες δεν είναι – στην προκειμένη, με δυσκολία το προτείνεις ακόμη και σε κάποιον που του αρέσει μόνο το multiplayer, καθώς το μοναδικό online mode είναι οι μάχες ένας με έναν. Στα θετικά θα έβαζα, τουλάχιστον, την προσθήκη cross-platform multiplayer, όπου παίκτες από PC μπορούν να παίξουν με παίκτες από PS4 και τούμπαλιν. Η λειτουργία υπάρχει ήδη στο παιχνίδι, οπότε μπορείς να απολαύσεις άμεσα το μπόλικο «ζουμί» που προσφέρει το gameplay με φίλους και αγνώστους μέσω matchmaking.
Οι δεκαέξι χαρακτήρες που περιέχονται είναι δραστικά διαφορετικοί μεταξύ τους, με τέσσερεις ολοκαίνουριους και πολύ ενδιαφέροντες (όπως ο θηριώδης Necalli), όμως εμβληματικές φιγούρες σαν τον Guile, τον Blanka, τον Akuma, τον Balrog, τον Sagat και αμέτρητοι άλλοι δεν φαίνονται πουθενά – και δεν μιλώ για χαρακτήρες-παρωδίες ή χαρακτήρες σχεδόν κλώνους άλλων, αλλά για αυτούς που μπορούν να διαφοροποιηθούν από τη μάζα του roster. Και το νούμερο είναι πολύ, πολύ μικρότερο όχι μόνο από τα standards της σειράς, όπου η Ultra έκδοση του προκατόχου του περιείχε περίπου 50 χαρακτήρες, αλλά και με βάση ανταγωνιστές όπως το Mortal Kombat X (που επίσης κατέκρινα για το μικρό κι ανούσιο roster του) που κατάφερε να έχει πάνω από 20 χαρακτήρες!
Το μοντέλο πώλησης της Capcom είναι επίσης σχεδόν τίμιο, καθώς οι χαρακτήρες που θα κυκλοφορήσουν μελλοντικά θα αγοράζονται με πραγματικά χρήματα ή με Fight Money, τα οποία αποκτάς απλώς παίζοντας το παιχνίδι. Μια πραγματικά καλή κίνηση, όμως όχι κάποια που θα περίμενα να δω σε ένα παιχνίδι των 69.99€ — αν αυτή ήταν 19.99€, τότε ναι, θα τους έδινα thumbs up και με τα δύο χέρια. Δεν πρόκειται να συμβεί αυτή τη στιγμή.
Ίσως η τιμή να θέλει να δικαιολογήσει την εξαιρετική ποιότητα παραγωγής, με την αλλαγή από την MT Framework μηχανή παιχνιδιού της Capcom στην Unreal Engine 4 να βοηθά να υπάρχει ένα πιο βαρύ κλίμα, όπου τα καρτουνίστικα γραφικά δεν επηρεάζουν την βαρύτητα των μαχών. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι μαχητές ανταλλάζουν ενεργειακές μπάλες, φλεγόμενες κλωτσιές και ιπτάμενα uppercut, τα οποία αποτυπώνονται με όλη τη ζωηράδα και το απαιτούμενο βάρος. Η λεπτομέρεια που έχει δοθεί σε όλα, από τις κινήσεις των μαχητών και τον τρόπο που συμπεριφέρονται σε όλα (ηχητικά και οπτικά) αλλά και στο παρασκήνιο των arenas, όπου τα πάντα φαντάζουν ζωντανά και μερικές εκπλήξεις – ίσως και μελλοντικοί χαρακτήρες – κάνουν την εμφάνισή τους.
Συνοψίζοντας, τι σου προσφέρουν τα 70€ (50€ για την PC έκδοση) που θα δώσεις για να το κάνεις δικό σου; Ένα ομολογουμένως εξαιρετικό fighting παιχνίδι με έξυπνους μηχανισμούς και πανέξυπνη φιλοσοφία που πάει κόντρα στο οπτικά εντυπωσιακό αλλά τεχνικά αδύναμο αποτέλεσμα που βγάζουν πολλά άλλα παιχνίδια. Παρόλα αυτά, είναι το φτωχότερο παιχνίδι που έχω παίξει εδώ και χρόνια, φτωχότερο κι από το πάμφτωχο Evolve που κατέκρινα σχεδόν για τα ίδια πράγματα.
[vc_row][vc_column width=”1/2″]
[/vc_column][vc_column width=”1/2″]
Ταυτότητα Παιχνιδιού
Πλατφόρμα που χρησιμοποιηθήκε για Review: PlayStation 4
Είδος: Fighting
Κυκλοφορεί για: PlayStation 4, PC
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 16/02/2016
Εκδότρια εταιρία: Capcom
Εταιρία ανάπτυξης: Capcom
[/vc_column][/vc_row]
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
