Splinter Cell: Blacklist Review

Επιστροφή στις «ρίζες» για τον Sam Fisher

Το splinter cell είναι παιχνίδι που έχει γίνει ένα με τη λέξη «stealth» από τους πρώτους τίτλους του franchise. Αυτό πήγε να αλλάξει ελαφρώς με το Conviction αλλά οι τύποι στην Ubisoft επέλεξαν (και τελικά για το καλό όλων) να επαναφέρουν το παιχνίδι στις «ρίζες» του. Ίσως και αυτό να είναι το στοιχείο που κάνει επιτυχημένο το νέο Splinter Cell.

Story

Η γνωστή πλέον, τρομοκρατική απειλή ενάντιων τον Ηνωμένων Πολιτειών έχει πάρει τη μορφή των Engineers. Οι συγκεκριμένοι τρομοκράτες απειλούν  με χτυπήματα κάθε μία εβδομάδα σε ανύποπτα σημεία τις ΗΠΑ με κωδικό όνομα της αποστολής τους το “The Blacklist”. Αίτημα τους, η επιστροφή όλων τον Αμερικάνικών στρατευμάτων που έχουν εγκατασταθεί σε όλο τον κόσμο, στις βάσεις τους στην Αμερική.  Κοινότυπο αλλά «not bad» σενάριο θα λέγαμε.

Gameplay

Έχετε και πάλι τον ρόλο του Sam Fisher με αρκετές από τις δυνατότητες του παρά την προχωρημένη ηλικία του. Η βάση σας είναι το Paladin ένα αεροσκάφος μέσα από το οποίο γίνονται τα πάντα: Το briefing των αποστολών, οι συζητήσεις με μέλη της ομάδας, η επικοινωνία με την πρόεδρο των ΗΠΑ και άλλα. Φανταστείτε τη δομή του παιχνιδιού όπως το Normandy του Mass Effect.

Οι αποστολές σας χωρίζονται στις κύριες και στις δευτερεύουσες. Οι τελευταίες δίνονται από μέλη της ομάδος σας και είναι μικρότερης διάρκειας από τις κύριες αλλά αρκετά ενδιαφέρουσες.

Στο πεδίο των αποστολών τώρα το παιχνίδι είναι αρκετά σκοτεινό με το stealth να καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του gameplay. Αν όλα πάνε στραβά όμως θα χρειαστεί να βγάλετε και τον σιγαστήρα σας. Ο χειρισμός είναι στιβαρός και ακριβής και δύσκολα θα προδοθείτε από λάθος του παιχνιδιού. Το αξιοπερίεργο πάντως είναι η τρομερά γρήγορη και ελαστική κίνηση του Fisher ιδιαίτερα κατά το σκαρφάλωμα και αυτό γιατί μιλάμε για ένα χαρακτήρα που πλέον φτάνει στα 50 έτη. Η ποικιλία σε όπλα gadgets και στολές είναι τρομερή και πρωτοφανείς για τα δεδομένα της σειράς κάτι που μόνο θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί.

 

Οπτικοακουστικός τομέας

Δεν θα ξετρελαθείτε με τις επιδόσεις του παιχνιδιού σε αυτόν τον τομέα μιας και δεν πρόκειται για κάτι το εξαιρετικό. Υπάρχουν όμως και οι στιγμές που το παιχνίδι “λάμπει“, κυρίως στις αποστολές κατά τη διάρκεια της ημέρας. Ο ήχος και το soundtrack του παιχνιδιού είναι σε καλά επίπεδα με μόνο αρνητικό τη κακή ποιότητα των ήχων σε μερικούς εχθρούς και όπλα (κάτι που πάντα υπήρχε στη σειρά και φαίνεται πως διατηρείται). Να τονίσουμε εδώ πως σχεδιαστικά έχει αλλάξει ελαφρώς η μορφή του Sam και η φωνή του πλέον δανείζετε από διαφορετικό voice actor, που η αλήθεια είναι ότι δεν του ταιριάζει και πολύ.

Διαδικτυακά

Ένα από τα δυνατά χαρτιά του τίτλου είναι το multiplayer του. Τα co-op missions είναι εξαιρετικά και διασκεδαστικά με δύο άτομα αλλά και το γνωστό από προηγούμενους τίτλους της σειράς, Spies VS Merks έρχεται τώρα πιο δυνατό. Σίγουρα όλα αυτά ανεβάζουν ακόμα περισσότερο την ήδη καλή διάρκεια του τίτλου.

Συνοψίζοντας, Το Blacklist είναι το Splinter Cell που περιμέναμε. Δεν θα δείτε τις τρελές action σκηνές του Conviction, εδώ τα πράγματα είναι πιο σοβαρά και σκοτεινά. Το κακό της υπόθεσης είναι ότι η ubisoft δεν πήρε τα ρίσκα ώστε να κάνει κάτι πιο επαναστατικό και δεν εξέλιξε καθόλου τη σειρά. Με λίγα λόγια ίσως σε μερικούς το παιχνίδι φανεί πολύ κλασικό. Από την άλλη όμως ο τίτλος αυτό που κάνει το κάνει εξαιρετικά και η ιστορία του είναι αρκετά καλή για να σας κρατήσει μέχρι το τέλος. Οι περισσότεροι θα το λατρέψετε γι ‘αυτό και το συστήνουμε.

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!