Πραγματικότητα αποτελεί πως από την E3 του 2016 που ανακοινώθηκε επίσημα το Spider-Man, μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το Studio που ανέλαβε να φέρει τον Spidey στο PlayStation 4 και να του δώσει τη φροντίδα ενός μεγάλου αποκλειστικού παιχνιδιού με τις ευχές και τις παροτρύνσεις της Marvel Games, παρά το ίδιο το παιχνίδι, τουλάχιστον με όσα είχαμε δει εκείνη τη χρονική περίοδο. Παρεμπιπτόντως η Insomniac Games, δεν είναι τυχαία αλλά υπεύθυνη για σειρές όπως Spyro, Ratchet & Clank, Resistance ενώ το τελευταίο της δημιούργημα ήταν το πολύ αξιοπρεπές και διασκεδαστικότατο Sunset Overdrive που κυκλοφόρησε το 2014 αποκλειστικά για το Xbox One. Δεν είναι ότι η ανακοίνωση του Spider-Man με είχε αφήσει αδιάφορο, αντιθέτως, απλά δεν είχε καταφέρει να μου δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες έως και τη φετινή παρουσίαση του PlayStation στην E3 που θεωρώ ότι είδαμε ένα πολύ ενθαρρυντικό δείγμα από το παιχνίδι.
Όσον αφορά την ιστορία του Spider-Man θα προσπαθήσω να μην πέσω στην παγίδα των spoilers γιατί αλήθεια είναι πως έχει γίνει ένας μικρός χαμός στο διαδίκτυο τελευταία από δαύτα και συστήνω να είστε αρκετά επιφυλακτικοί, ιδιαίτερα αν έχετε σκοπό να ασχοληθείτε με το παιχνίδι. Αυτά που μπορώ να αποκαλύψω είναι ότι το παιχνίδι ξεκινά με τον Peter Parker να είναι ήδη οχτώ χρόνια Spider-Man και ταγμένος στο να υπηρετεί την Νέα Υόρκη απέναντι στην εγκληματικότητα, από όπου και αν προέρχεται. Επομένως ξεχνάτε έναν πιτσιρικά Peter Parker που δουλεύει ως κακόμοιρος φωτογράφος και τρέχει πίσω από τα σχολικά που κουβαλάνε την Mary Jane. Πλέον έχουμε να κάνουμε με έναν πιο ώριμο και υπεύθυνο Peter Parker που διατηρεί όμως την παιδικότητα του χαρακτήρα του αλλά από την άλλη δείχνει «ψημένος» στον ρόλο του ως Spider-Man και στους κινδύνους που έχει να αντιμετωπίσει. Το σενάριο ως γενική αποτύπωση δεν είναι κακό αν και οι όποιες ανατροπές μέχρι το μέσο της ιστορίας είναι λίγο πολύ αναμενόμενες εντούτοις στο δεύτερο μισό αρχίζει να φορτσάρει και να δημιουργεί ένταση και εναλλαγή συναισθημάτων στον παίκτη με ακόμα μεγαλύτερες ανατροπές.
Το φορτσάρισμα αυτό όμως διακόπτεται λίγο βίαια ορισμένες στιγμές καθώς η Insomniac προσπαθεί να μας βάλει στα παπούτσια και άλλων χαρακτήρων του παιχνιδιού αναλαμβάνοντας playable ρόλο όπως για παράδειγμα της Mary Jane – είδατε τι ωραία αποφεύγω τα spoilers – . Αντιλαμβάνομαι ότι η ομάδα ανάπτυξης προσπαθεί να μας παροτρύνει να δούμε τα εξελισσόμενα γεγονότα από μία άλλη οπτική γωνία αλλά θεωρώ ότι από τις τέσσερις πέντε αποστολές, η μία ήταν αυτή που τα κατάφερε πιο αποτελεσματικά. Για να σταθώ επεξηγηματικά λίγο παραπάνω σε αυτό το σημείο, όταν για παράδειγμα έχουμε στον χειρισμό μας τον Spider-Man υπάρχει ένας γρήγορος ρυθμός παιχνιδιού με αρκετές και εντυπωσιακές ικανότητες ενώ όταν αναλαμβάνουμε έναν άλλο ρόλο, το πιο σημαντικό που μπορούμε να κάνουμε πρακτικά είναι να κρυβόμαστε από εμπόδιο σε εμπόδιο. Κι όταν η μετάβαση, ειδικά όταν ακολουθείται αυστηρά το story line, δεν έχει την απαραίτητη συνοχή τότε δημιουργεί πτώση στον αυξανόμενο ενθουσιασμό.
Από εκεί και πέρα, είμαι σίγουρος ότι θέλετε να μάθετε πως είναι η αίσθηση της κίνησης και της ταλάντευσης του Spider-Man από κτίριο σε κτίριο μέσα στη Νέα Υόρκη και η αλήθεια είναι πως από τη στιγμή που θα συνηθίσετε το χειρισμό δεν θα θέλετε να πατήσετε άσφαλτο. Μάλιστα εδώ αξίζουν τα εύσημα στην Insomniac γιατί πέρα από την εξαιρετική δουλειά σε αυτό το κομμάτι, επιλέγει να μας ξεκλειδώσει τα fast travels λίγο αργότερα μέσα στο παιχνίδι προκειμένου να συνηθίσουμε την ταλάντευση από κτίριο σε κτίριο και πιστέψτε με θα είναι ελάχιστες οι φορές που θα επιλέξετε να μετακινηθείτε μέσω αυτών εφόσον καταντά εθιστική η εκτόξευση με τον ιστό του Spidey από ταράτσα σε ταράτσα. Γενικότερα υπάρχει αυξημένη ταχύτητα όπως θα περιμέναμε άλλωστε κατά την μετακίνηση του Spider-Man μέσα στην πόλη, σε σημεία να θυμίζουν παλαιότερα πολύ καλά Infamous του PS3. Επίσης, ο χάρτης του παιχνιδιού που αντικατοπτρίζει την Νέας Υόρκη, για μένα τουλάχιστον, έχει το απαραίτητο μέγεθος καθώς ναι μεν είναι μεγάλος αλλά ξεφεύγει από την παγίδα που πέφτουν αρκετά open-world παιχνίδια τη σημερινή εποχή, που δημιουργούν έναν αχανές και με ασάφειες πολλές φορές, χάρτη.
Στα ίδια επίπεδα συναντούμε και το σύστημα μάχης του Spider-Man όπου ομοίως, μόλις εξοικειωθείτε λίγο με τους μηχανισμούς και τα gadgets, θα θέλετε να μπλέκετε σε καυγάδες όλο και συχνότερα. Ναι υπάρχουν ομοιότητες με τα παιχνίδια Batman της σειράς Arkham, και το αναφέρω μόνο για θετικό αυτό, αλλά μεγαλύτερη διαφορά είναι ο αισθητά πιο γρήγορος τρόπος μάχης αλλά και λειτουργικότητας των gadgets σε αυτή. Από εκεί πέρα υπάρχει ένα παρόμοιο μοτίβο με τα παιχνίδια Batman όταν σε συγκεκριμένες περιοχές βρισκόμαστε πάνω από τα κεφάλια των κακοποιών και προσπαθούμε να τους εξοντώσουμε κυρίως stealth. Για όσους θυμόσαστε, αναφέρομαι σε περιοχές που πηδούσαμε από gargoyle σε gargoyle. Όσο απολαυστικό ήταν εκεί άλλο τόσο είναι κι εδώ.
Όσες βασικές ή δευτερεύουσες αποστολές ολοκληρώνουμε, όσα collectibles συλλέγουμε ακόμα και τα τσαλίμια που κάνουμε καθώς ταλαντευόμαστε στα κτίρια της Νέας Υόρκης μας προσφέρουν XP με αποτέλεσμα ο Spider-Man να ανεβαίνει level και να δυναμώνει σε εκάστοτε κατηγορίες αλλά μας δίνετε επιπλέον η δυνατότητα με τους πόντους που αποκτούμε να ξεκλειδώνουμε νέες δυνατότητες. Επίσης, μέσω των collectibles, των challenges καθώς και κάποιου είδους mini-games συγκεντρώνουμε διάφορα tokens που χρησιμοποιούνται συνδυαστικά είτε για να ξεκλειδώσουμε ένα gadget, να το αναβαθμίσουμε αλλά για να αποκτήσουμε κοστούμια. Διαφορετικά Spider-Man κοστούμια που πραγματικά δίνουν μια ένεση φρεσκάδας στο παιχνίδι, με το καθένα να διαθέτει διαφορετική απεικόνιση και σημασία στον κόσμο του Spider-Man αλλά και δικό του ξεχωριστό ability. Θα μπορέσετε να ξεκλειδώσετε πάνω από μια ντουζίνα κοστούμια αλλά είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν μπόλικα DLC και για δαύτα. Γενικά το πως είναι δομημένο το Spider-Man σαν παιχνίδι με την ευχάριστη και μη απαιτητική συλλογή των collectibles, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, ανάγεται στην «χαρά του completionist» – ναι έχω μαζέψει σχεδόν τα πάντα από το παιχνίδι και φορτσάρω για πλατίνα – . Πριν περάσω όμως στον τεχνικό τομέα για τον οποίο έγινε πολύς λόγος τελευταία θέλω να σταθώ λίγο στα QTE (Quick Time Events) που συναντούμε αραιά και που στο παιχνίδι και κατά τη γνώμη μου δεν είναι ότι με ενόχλησαν ιδιαίτερα απλά αντιλήφθηκα ότι ο λόγος που προστέθηκαν είναι για να κρατιόμαστε σε επαγρύπνηση ειδικά σε κάποια cut scenes που έχουν σχετικά μεγάλη διάρκεια και όχι γιατί έχουν να προσδώσουν κάτι στην συνολική εμπειρία.
Πάμε τώρα στον τεχνικό τομέα του Spider-Man και για να ξεμπερδεύουμε πιο γρήγορα θα ξεκινήσω με τον ηχητικό όπου έχει γίνει εξαιρετική δουλειά και ξεχωρίζουν για μένα τόσο τα voice overs όσο και η μουσική υπόκρουση που θυμίζει έντονα την επικότητα των τελευταίων καλών ταινιών της Marvel. Τα γραφικά του παιχνιδιού τα οποία έχουν δεχτεί τόση κριτική τελευταία για το αν έχει υποστεί downgrade από το trailer της φετινής E3 και το αν υπάρχουν μικρές ή μεγάλες λιμνούλες με νερό στα εργοτάξια θα συστήσω ψυχραιμία και θα ήθελα να διαχωρίσουμε τα γραφικά του Spider-Man σε δύο κατηγορίες, σε αυτά των cut scenes και στα καθαρά in-game. Τα cut scenes λοιπόν αν τα μαζεύαμε και τα ενώναμε θα μπορούσαν να αποτελέσουν κάλλιστα μία animated ταινία ενώ τα in-game γραφικά μπορεί να μην είναι αντάξια τους αλλά από την άλλη δεν υστερούνε τόσο πολύ. Μπορεί να μην είναι τα καλύτερα γραφικά που έχουμε δει ως τώρα στο PlayStation 4 αλλά δεν παύουν ειδικά σε σημεία να εντυπωσιάζουν και θέλω να επισημάνω κάποια σημεία. Σε κλειστά περιβάλλοντα ο Spidey πραγματικά εντυπωσιάζει, σε άνοιχτα πάλι θα ήθελα το κάτι παραπάνω κυρίως από τους περαστικούς χαρακτήρες που συναντούμε μέσα στην Νέα Υόρκη. Η μετάβαση πάντως από cut scenes σε in-game αξίζει να αναφερθεί γιατί είναι ομαλότατη και πολύ καλά δουλεμένη. Και για να μην τρελαινόμαστε, το Spider-Man στην τελική έχει καλά γραφικά άσχετα αν καλομάθαμε τελευταία, ειδικά από αποκλειστικούς τίτλους του PS4, να παρουσιάζονται αψεγάδιαστοι και οφείλουμε να συνυπολογίσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα open world τίτλο που καλείται να «τρέξει» όσο να’ ναι σε hardware που έχει περιορισμούς. Αξίζει ακόμα να επισημάνω ότι θετική εντύπωση μου έκαναν οι μικροί χρόνοι loading μέσα στο παιχνίδι μετά το αρχικό.
Ολοκληρώνοντας, για να τερματίσετε την βασική ιστορία του Spider-Man θα χρειαστείτε κάπου ανάμεσα στις 15 με 20 ώρες αλλά δεν γίνεται ακόμα και να μην θέλετε να μπείτε στη διαδικασία, να συλλέξετε ένα collectible, να ορμίσετε σε ένα εν εξελίξη έγκλημα ή να ολοκληρώσετε μερικά challenges, επεκτείνοντας τις ώρες ενασχόλησης. Το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού είναι ότι καταφέρνει να μας βάλει στα παπούτσια του Spider-Man και να το νιώσουμε στο πετσί μας πιο επιτυχημένα από κάθε άλλη προσπάθεια του παρελθόντος. Η Marvel έδωσε στη Sony το έργο να δημιουργήσει έναν αποκλειστικό τίτλο Spider-Man και να του δώσει τη φροντίδα που δίνει και στις υπόλοιπες μεγάλες αποκλειστικότητες της και η άποψή μου είναι ότι, μέσω της Insomniac Games, τα κατάφερε εντυπωσιακά και είμαι σίγουρος ότι θα έχουμε, ευτυχώς, και συνέχεια. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως το Spider-Man κυκλοφορεί στην Ελλάδα με ελληνικούς υπότιτλους.
[vc_row][vc_column width=”1/2″]
[/vc_column][vc_column width=”1/2″]Πλατφόρμα που χρησιμοποιήθηκε για Review: PS4 ProΕίδος Παιχνιδιού: Action – Adventure
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 07/09/2018
Κυκλοφορεί για: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Insomniac Games
Εκδότρια Εταιρεία: Sony Interactive Entertainment
Ευχαριστούμε θερμά την Sony Hellas για τη έγκαιρη παραχώρηση του παιχνιδιού για τις ανάγκες του review.
[/vc_column][/vc_row]Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
