Pro Evolution Soccer 2016 Review

Η στρογγυλή θεά βρήκε το ψηφιακό ταίρι της. Το Pro Evolution Soccer 2016 επιστρέφει την σειρά στις παλιές, χρυσές εποχές.

Σαν σκόρερ-“εκτελεστής” που καλείται να βγάλει την ομάδα του από τον βούρκο στο 93′, έτσι και το Pro Evolution Soccer (PES) 2016 έρχεται να ολοκληρώσει την μεταμόρφωση που άρχισε με το PES 2014. Το πρώτο σουτ που έγινε με το επιεικώς κακό παιχνίδι εκείνης της χρονιάς ήταν εντελώς άστοχο, κάνοντας άλματα προόδου με το περυσινό PES 2015, και εν τέλει στέλνοντας την μπάλα στο “παραθυράκι” με το εξαιρετικό PES 2016.

Από τον πρώτο αγώνα, αυτό που με “αιχμαλώτισε” ήταν η φυσικότητα, ή καλύτερα, η γνώση του πόση από αυτή μπορεί να χωρέσει σε ένα παιχνίδι για να μην ρισκάρει με το ψεύτικο ή το υπερβολικά αληθινό. Οι κινήσεις των παιχτών σε κενό χώρο γίνονται αστραπιαία και με την καλύτερη δυνατή τοποθέτηση, αναλόγως πάντα με τα στατιστικά του κάθε παίχτη. Αυτή η όμορφη ροή συνεχίζει και σε άλλα σημαντικά κομμάτια του παιχνιδιού, όπως τα animations κίνησης που επηρεάζουν άμεσα το ματς σε κάθε δευτερόλεπτο. Η ποσότητα καρέ που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί μια κίνηση είναι ακριβώς όση πρέπει, κάτι που ξεχωρίζει το PES 2016 από τον ανταγωνισμό του, το FIFA, καθαρά γιατί όλα “τρέχουν” πιο ομαλά, με λιγότερες καθυστερήσεις, αμεσότερη ανταπόκριση και μη υπερβολική χρήση ρεαλισμού. Αυτό μεταφράζεται σε αγώνες με συνεχή ανταλλαγή πλευρών, όπου η μπάλα είναι “πάνω-κάτω”, κρατώντας έναν σταθερό ρυθμό ακόμα και σε στιγμές διακοπής — γρήγορη εκτέλεση πλαγίων άουτ και φάουλ, για παράδειγμα, ή γρήγορη επαναφορά σε όρθια στάση μετά από τάκλιν ή πέσιμο.

Κάτι που θα έπρεπε να αντιγραφεί από το FIFA είναι η αίσθηση επαφής που υπάρχει. Σε κάθε κόντρα, σε κάθε μονομαχία, σε κάθε διεκδικήσιμη κεφαλιά, η στενή επαφή των παιχτών γίνεται άμεσα αντιληπτή και είναι απόλαυση να τη βλέπεις. Όταν έρχεται η στιγμή του μαρκαρίσματος ή του τάκλιν, η εξελιγμένη ποιότητα animation σε συνδυασμό με την Fox Engine (που χρησιμοποιείται και στο Metal Gear Solid V) επιτρέπει παιχνίδι δίχως διακοπές, με ρυθμό και φυσικότητα — σε παλαιότερες εκδόσεις, η παραμικρή επαφή με αντίπαλο, ακόμα και δίχως φόρα, ήταν αιτία για φάουλ που περισσότερο εκνεύριζε παρά έκανε οτιδήποτε άλλο. Στο μεγαλύτερο μέρος της, η ανίχνευση επαφής είναι παραλίγο αψεγάδιαστη, όμως σε κοντινότερη ανάλυση είδα μερικές στιγμές όπου μέλη του κορμιού του ενός πέρασε μέσα από του άλλου, ή ο ένας παίχτης άρχισε να πέφτει πριν γίνει επαφή. Παρόλα αυτά, μιλάμε για “επίμαχες” φάσεις που δεν θα φαίνονταν αν δεν τις ξαναζούσα μέσα από το Replay, και δεν επηρέασαν το παιχνίδι καθεαυτό.

Υπάρχει, δηλαδή, ένα βάρος στην οποιαδήποτε φάση που εκτυλίσσεται. Ο τρόπος που θα κινηθούν όλοι, ακόμα και οι εκτός φάσης παίχτες, ο τρόπος που θα τοποθετηθεί κάποιος για να κάνει σουτ, είναι όλα μελετημένα και με απόλυτη πιστότητα στην πραγματικότητα. Αυτό αντανακλάται και στην ίδια την μπάλα, η οποία είναι εντελώς ανεξάρτητη — εννοώντας πως σε διάφορα παιχνίδια φαίνεται να έχει την τάση να μαγνητίζεται από τον τότε χειριστή της, ενώ εδώ οι παίχτες κάνουν το παν για να φανεί ότι την ελέγχουν, είτε αυτό σημαίνει συνεχές “τσίμπημα” με το μυτάκι του παπουτσιού, είτε αλλαγή ποδιών στο ντριμπλάρισμα είτε οτιδήποτε παρεμφερές. Οι σέντρες είναι επίσης πιο αληθοφανείς, καθώς κάτι που με ενοχλούσε σε παλαιότερα PES λόγω του προαναφερθέντος μαγνητισμού, ο οποίος δεν υπάρχει εδώ. Σύσσωμο το gameplay επηρεάζεται από την προσθήκη δυναμικού καιρού και των εφέ της βροχής, κατά την οποία ο παίχτης μπορεί να γλιστρήσει ή η μπάλα μπορεί να μην αναπηδήσει (και ενδεχομένως, ταξιδέψει) όπως θα θέλαμε ή θα περιμέναμε. Είναι εντυπωσιακό να παίζεις στη βροχή, ή ακόμα καλύτερα να ξεκινάει στα μισά του ματς, και αυτό να έχει αντίκτυπο στο παιχνίδι σου. Η Fox Engine κυριολεκτικά κάνει θαύματα.

Βέβαια, κύριο ρόλο σε αυτό έχουν οι παίχτες, οι πρωταγωνιστές του παιχνιδιού. Είναι απίθανο το πόσο αυθεντικές είναι οι συμπεριφορές τους, κάτι που με έκανε να νοιάζομαι για τον παίχτη συγκεκριμένα κι όχι για τον ποδοσφαιριστή στην τάδε θέση, όταν αυτός τραυματιζόταν ή δεν μπορούσε να συμμετάσχει λόγω κούρασης. Η χαρακτηριστική παιχνιδιάρικη διάθεση του “μάγου” Messi υπάρχει αυτούσια και κάνει τη διαφορά σε κάθε παιχνίδι, για παράδειγμα, κάτι που αλλάζει εντελώς όταν στην θέση του μπει ο Dzeko, όντας πιο βαρύς, αργός αλλά και δυνατός, αντίθετα με τον Messi. Ολόκληρη η δυναμική του τρόπου παιχνιδιού μου αλλάζει, και παρότι οι επιθέσεις μου ξεκινούν ξανά με προσεκτικές πάσες από τα πίσω προς τα εμπρός, πρέπει να καταλάβω πως μιλάω για δύο πολύ καλούς επιθετικούς που όμως είναι ριζικά διαφορετικοί στον τρόπο παιχνιδιού τους. Οπότε, οι γρήγορες πάσες που ωφελούσαν τον Messi πρέπει να μετατραπούν σε ψηλές σέντρες για τον σωματώδη Dzeko, ειδάλλως η μπάλα δεν θα βρεθεί ποτέ στο δίχτυ του αντιπάλου μου.

Όλο αυτό είναι μέρος ενός πλάνου που ο παίχτης πρέπει να έχει μπαίνοντας σε κάθε μα κάθε αγώνα ώστε να βελτιστοποιήσει την απόδοσή του. Η “συλλογή ονομάτων” μπορεί να σε φτάσει όχι και τόσο μακριά, καθώς μιλάμε για χαρακτήρες κι όχι για αριθμούς. Ο Kompany είναι ένας αμυντικός κλάσης, ένα σχεδόν κυριολεκτικό “τείχος” στην άμυνα της Manchester City που όμως αδυνατεί να πιάσει τον “δαιμόνιο” Kroos αν ο δεύτερος σπριντάρει σε κενό χώρο με την μπάλα. Αυτό ενισχύει την ανάγκη επιλογής διαφορετικών παιχτών ανάλογα με την περίσταση ενάντια στο πάλαι ποτέ καθεστώς των superstars που έκαναν τα πάντα, πάντοτε.

Παρότι αυτό παίζει το κομμάτι του στο γενικότερο σύνολο, το μέρος το οποίο λάμπει είναι τα διάφορα modes που περιλαμβάνονται, ακόμα κι αν τα ίδια τα modes φέρνουν ανάμεικτα συναισθήματα. Το Become A Legend επιτρέπει να δημιουργήσετε τον δικό σας παίχτη και να χρησιμοποιείτε αποκλειστικά αυτόν στον δρόμο σας προς την καταξίωση και το να γίνετε θρύλος. Αρκετά απλοϊκό και με καμιά ουσιαστική αλλαγή από την προηγούμενη μορφή του, είναι ένα ενδιαφέρον mode που δυστυχώς φαίνεται να είναι ξεχασμένο. Ευχάριστο είναι τουλάχιστον το γεγονός πως ο Character Editor έχει μεγάλο βάθος επιλογών, επιτρέποντας την δημιουργία προσώπων που σε προηγούμενα PES ήταν απλά φαντασία. Διοργανώσεις όπως Champions League, Europa League, Copa Libertadores και άλλες παίζονται ακριβώς όπως μια πραγματική αντίστοιχη διοργάνωση πλην την περίοδο μεταγραφών, απαιτώντας από τον παίχτη να “κολλήσει” με μια ομάδα ως το τέλος, είτε νικητής είτε ηττημένος. Ξανά, αρκετά απλά πράγματα, θα έλεγα μια σειρά από ματς με τα επίσημα λογότυπα, τους ύμνους κλπ σκορπισμένα γύρω.

Τα δύο κύρια modes του παιχνιδιού έχουν όμως αλλάξει προς το καλύτερο: το κλασικό Master League, που προσομοιώνει την δομή ενός πρωταθλήματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και το myClub, όπου ξεκινάς από το μηδέν και προσπαθείς να κατακτήσεις την κορυφή ενάντια σε ομάδες άλλων παιχτών ανά τον κόσμο. Το πρώτο, Master League, σε βάζει στα ρούχα ενός μάνατζερ και σου αναθέτει την λειτουργία του κλαμπ, από τα συμβόλαια ως τους αγώνες. Οι προσθήκες έρχονται στη μορφή ενός απλούστερου μενού έναντι στα πολύπλοκα απολιθώματα παλαιότερων τίτλων, καθώς και μικροαλλαγές στο gameplay. Η δυνατότητα να εξετάσετε μια αντίπαλη ομάδα μπορεί να αποκαλύψει αδύναμα σημεία της, τα οποία μπορείτε να εκμεταλλευτείτε με τους κατάλληλους παίχτες — κάθε παίχτης ενδέχεται να έχει έναν “ρόλο”, ένα μπόνους χαρακτηριστικό ας το πούμε, το οποίο μπορεί να επηρεάσει όλο το κλαμπ. Αυξημένες πωλήσεις σε merchandise ή σπόνσορες με μεγαλύτερες προσφορές, καθώς και αυξημένο ηθικό που μετατρέπεται σε υψηλότερα στατιστικά για τους συμπαίχτες του, είναι μόνο μερικά από αυτά που μπορεί να κερδίσει ο παίχτης μέσω του ποδοσφαιριστή του. Η προσθήκη cutscenes επίσης δίνει έναν πιο ρεαλιστικό τόνο που φέρνει τον παίχτη πιο κοντά στην ομάδα του, αποτρέποντάς τον από το να τη βλέπει σαν εργαλείο και το πρωτάθλημα όπου συμμετέχει σαν μια απλή σειρά από αγώνες.

Το “ζουμί” είναι, βεβαίως, στο myClub. Ξεκινώντας με ένα ρόστερ χαμηλού επιπέδου παιχτών, κερδίζεις GP (πόντους, σαν χρήματα) μέσα από ματς ή πωλήσεις παιχτών. Τα συμβόλαια των παιχτών ανανεώνονται με GP, όπως επίσης αγοράζονται κι έτσι μέσω ενός συστήματος ρουλέτας όπου ένας σκάουτερ με εξειδίκευση (π.χ., Αφρικάνους ή δεξί μπακ ή δεξιοπόδαρους παίχτες) σε βάζει στον “χορό”. Ανάλογα με την αξία του σκάουτερ, ο τροχός γυρίζει και σταματάει σε μια μπάλα με χρώμα που δείχνει την σπανιότητά της — άσπρη, μπρούτζινη, ασημένια, χρυσή και μαύρη, με σειρά χειρότερη προς καλύτερη. Αυτό, με την σειρά του, σας χαρίζει έναν παίχτη εντελώς τυχαία με κριτήριο τον τομέα του σκάουτερ. Όλα αυτά μπορούν να αγοραστούν με myClub Coins, τα οποία αποκτώνται είτε αγοράζοντάς τα με πραγματικά χρήματα, είτε εκπληρώνοντας ειδικούς στόχους στο myClub· μια περίπτωση άκακων και εντελώς προαιρετικών μικροσυναλλαγών, αν αναλογιστούμε πως στο αντίστοιχο FIFA Ultimate Team είναι δυνατόν να φτιάξεις μια υπέρ-ομάδα ξοδεύοντας μεγάλα ποσά. Να σημειωθεί πως ο ίδιος παίχτης δεν είναι δυνατόν να δοθεί εφόσον είναι ήδη στο ρόστερ, και ότι δεν υπάρχει δυνατότητα ανταλλαγής, κάτι που κρίνω ως δίκαιο από την στιγμή που εμπλέκεται πραγματικό χρήμα.

Παραδόξως, θα αποκαλούσα το myClub ως “PES RPG“, λόγω του ότι επίσης πρέπει να αποκτήσεις έναν προπονητή βάσει του οποίου θα χτίσεις την ομάδα σου. Για παράδειγμα, αν εφαρμόζει σύστημα 4-5-1, δεν γίνεται να το αλλάξεις παρά μόνο να κάνεις μικρές αλλαγές στις τοποθετήσεις των παιχτών, ούτε καν στις στρατηγικές τους, κάτι που σημαίνει ότι η ομάδα ορίζεται από εσένα και το πώς παίζεις, από τους ποδοσφαιριστές σου και φυσικά τον προπονητή (ο οποίος ανά πάσα στιγμή μπορεί να αλλαχτεί). Το ομαδικό πνεύμα καθορίζει την ομαδικότητα και αποτελεσματικότητα των παιχτών, και μπορεί να φτάσει ως το επίπεδο 99 εφόσον οι παίχτες παίζουν στις σωστές θέσεις τους αλλά και ταιριάζουν στο πλάνο παιχνιδιού του προπονητή τους. Κρατώντας τον ίδιο προπονητή ανεβάζει τον δείκτη οικειότητάς του με την παρούσα ομάδα, κάτι που επίσης συμβάλλει στο πνεύμα. Εκεί που ξεχωρίζει όμως ως καλοφτιαγμένο mode κατ’ εμέ είναι και στον δείκτη αξίας συνόλου, ο οποίος καθορίζεται από τις ικανότητες του προπονητή και σε περίπτωση που η συνολική αξία των παιχτών το υπερβεί, τότε χάνεται η άψογη συνεργασία τους και η εκτέλεση τακτικών εντολών, λόγω της αδυναμίας συντονισμού από τον προπονητή. Όπως προείπα, αυτό λειτουργεί ως άμυνα ενάντια στις ομάδες που αποτελούνται αποκλειστικά από superstars — για παράδειγμα, με το παρών σύστημα και σύνθεση που έχω, αποδίδει καλύτερα ο πολύ χαμηλότερος ποιοτικά Drmic στην επίθεση συγκριτικά με τον Dzeko, ενώ και οι δύο παίζουν στις φυσικές τους θέσεις.

Αν όντως είναι τόσο καλό στα modes και κυρίως στο gameplay, που χάνει σαν τίτλος; Η μόνιμη πληγή των δικαιωμάτων για ομάδες και πρωταθλήματα επιστρέφει, οπότε καλή σας διασκέδαση αν απολαμβάνετε να βλέπετε κόντρα μεταξύ Νορθ Λόντον και Μέρσισαϊντ Ρεντ. Η συμπερίληψη δεύτερης κατηγορίας Αγγλίας, Γαλλίας και Ιταλίας είναι μια όμορφη επιλογή παρότι τα δικαιώματα της πρώτης χώρας λείπουν, ενώ οι προσθήκες αυθεντικών πρωταθλημάτων όπως το Αργεντίνικο και το Βραζιλιάνικο δεν με συγκίνησαν στο ελάχιστο. Ευχάριστα νέα για τους κατόχους PlayStation κονσόλας πάντως αποτελεί το Import feature, με το οποίο μπορείτε να εισάγετε εικόνες από USB stick στην κονσόλα και να τις ενσωματώσετε στις ομάδες/πρωταθλήματα που επιθυμείτε. Όπως είδατε στα ανωτέρω screenshots, αυτό ακριβώς έκανα με την αγαπημένη Liverpool. Απορίας άξιο είναι το γιατί λείπει από τις εκδόσεις Xbox. Πάντως, ανυπομονώ να δω πώς θα χρησιμοποιηθούν τα δικαιώματα του Euro 2016 που πρόσφατα απέκτησε η Konami, αν και προβλέπω κάποια κουτσουρεμένη έκδοση του ήδη φτωχού Champions League mode. Τέλος, μην περιμένετε να δείτε άλλη Ελληνική ομάδα πέρα από τον Ολυμπιακό.

Ένα άλλο ανεξήγητο φαινόμενο είναι η κέρινη υφή του δέρματος πολλών παιχτών. Σε αντίθεση με το FIFA, το δέρμα πολλές φορές φαίνεται γυαλιστερό και ψεύτικο, σαν από κέρινο ομείωμα και ποτέ δεν ευθύνεται ο καιρός γι’ αυτό — ίσως ευθύνεται ο ασταθούς ποιότητας φωτισμός. Κατά τ’ άλλα, η Fox Engine “πετάει”, με σταθερότατη απόδοση σε όλες τις πλατφόρμες και απίστευτη λεπτομέρεια σε ραφές ρούχων, γρασίδι ή τούφες μαλλιών. Για τα animations, λίγο-πολύ τα αποθέωσα νωρίτερα, οπότε απλώς θυμίζω την κορυφαία ποιότητά τους και το πόσο βοηθούν την ομαλή ροή του gameplay. Μιας και πιάνεται ως γραφικό στοιχείο, να σημειώσω πως τα μενού έχουν, κατά κύριο λόγο, βελτιωθεί και συμπυκνωθεί όπως και διάφορες επιλογές έχουν συγχωνευθεί κάτω από μια ενότητα ή λειτουργία, σε καμιά περίπτωση όμως δεν θα χαρακτήριζα τα μενού και την διάταξη ως “ιδανικά”. Πολλές φορές, μπλέκεσαι για χάρη μιας λεπτομέρειας ή ψάχνεις με τις ώρες κάτι συγκεκριμένο δίχως επιτυχία, δίχως ούτε καν μια βοήθεια.

Εκεί που θα ήθελε βοήθεια είναι το κομμάτι του σχολιασμού, καθώς ο ήχος γενικότερα περνάει σχεδόν με άριστα, κι εξηγούμαι. Τα διάφορα εφέ, όπως η κλωτσιά της μπάλας (ή και του παίχτη!) ακούγονται με τέλεια ακουστική ευκρίνεια, όμως οι οπαδοί είναι αλλόκοτα ήσυχοι — ή έστω, μονότονοι — καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Υπάρχουν “εκρήξεις” στις πιο σημαντικές φάσεις, όμως ποτέ δεν ένιωσα πως το κοινό με σιγοντάρει στην προσπάθειά μου· θα έλεγα ένιωθα αποκομμένος όταν επικεντρωνόμουν εκεί. Κι εκεί είναι που έρχεται ο σχολιασμός να αποτελειώσει το συναίσθημα αυτό. Οι Χρ. Σωτηρακόπουλος και Γ. Θαναηλάκης επιστρέφουν για την περιγραφή του ματς, κάτι που σίγουρα θα κάνει κάθε Έλληνα να χαρεί και προσθέτει άλλο τόσο στην αυθεντικότητα, όμως η ποιότητα είναι επίσης μεταβαλλόμενη διαρκώς. Υπάρχουν πολλές ανακυκλωμένες εκφράσεις, κάτι που δεν με πείραξε όσο με πείραξε η απότομη εναλλαγή τόνου και οι παράξενες παύσεις στην ομιλία οι οποίες πρόδιδαν την ένωση δύο κομματιών ήχου. Μερικά θα μπορούσαν να είχαν μιξαριστεί καλύτερα, μερικά άλλα είναι πέρα κάθε σωτηρίας.

Σε πιο συμπυκνωμένη μορφή: στο 20ό ραντεβού του με την ιστορία, το PES 2016 είναι το καλύτερο “ποδοσφαιράκι” που έχω παίξει εδώ και χρόνια. Σχεδόν αψεγάδιαστο στο κομμάτι gameplay, που είναι προφανώς το σημαντικότερο, αλλά χρειάζεται αρκετή δουλειά στα modes (εκτός των εξαιρετικών Master League και myClub), στην παρουσίασή του, τον σχολιασμό και τα μενού. Αν δεν σας νοιάζουν αυτά, θα απολαύσετε τον καλύτερο εξομοιωτή ποδοσφαίρου που έβγαλε η σειρά, κι έναν από τους καλύτερους στην ιστορία.

Bonus Round: H Anniversary Edition διατίθεται αποκλειστικά για PlayStation 3 και 4, προσφέροντας ένα όμορφο χρυσό steelbook αφιερωμένο στα 20 χρόνια της σειράς. Επίσης, προσφέρει διάφορα μπόνους με διάρκεια για το myClub, το σημαντικότερο εξ’ αυτών να είναι η απόκτηση του Neymar ως μόνιμο παίχτη εφόσον μπορείτε να τον συντηρήσετε οικονομικά.

[wp-review]

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!