Αναγνώστη μου είχαμε καιρό να τα πούμε και ξέρω πως τώρα είναι σα να λες «Συγγνώμη κύριε ποιος είστε» σαν ένας γνήσιος συνεχιστής των 90’s μιας και λίγοι πλέον πιάνουν την αναφορά. Θα ξεκινούσα τα κλασσικά αστεία με την ηλικία μου αλλά θα πέσω σε κατάθλιψη οπότε όχι τόσο μαζόχα δεν είμαι. Κοίτα να δεις. Μαζόχα. Τι λέξη κι αυτή. Είναι όταν έχεις κάνει μια βλακεία, έχεις μάθει (;) από το λάθος σου (ή και όχι) και όμως εκεί επιμένεις πως κάτι θα αλλάξει… Κάπως έτσι είναι και με ένα franchise ταινιών που πηγαίνουν σαν τις μετοχές της Ελλάδας στις παγκόσμιες αγορές. Κάτι ρε παιδί μου σε κάνει να ελπίζεις. Κάπως έτσι είναι και με τους Πειρατές της Καραϊβικής. Λες πως παρά την κρίση, παρά το δυσοίωνο της υπόθεσης για το μέλλον, που θα πάει κάτι μπορεί να αλλάξει…! Αλλά όλα κι όλα, ας σπάσουμε τα κομμάτια του παζλ που λέγεται «Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales» και ας δούμε αν θα βρούνε απάντηση τα εξής ερωτήματα: Ήταν καλή η τελευταία ταινία της σειράς; Ήταν το ουράνιο τόξο μετά από τη βροχή της προηγουμένης ταινίας; Ήταν αρκετή για να κάνεις μαθήματα ξιφομαχίας; Εν τέλει να τα δώσεις ρε παιδί μου τα ευρώ σου ή να τα κρατήσεις για πουθενά αλλού; Έχει και πολλές τρύπες να βουλώσεις και ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΝΝΟΩ ΚΑΤΙ ΠΟΝΗΡΟ! Πρόστυχοι εκεί πέρα έξω όλοι… Φώτα, κάμερα, μουσκέτο και ΠΑΜΕ!!
Είμαστε που λες μερικά χρόνια μετά τα γεγονότα της τελευταίας ταινίας που επιδεικτικά και μάλλον ηθελημένα κάνουν πως παίζει να μη βγήκε ποτέ. Γιατί ήταν σαν τη φιλοσοφία: Ήταν ιδέα και μάλιστα μια ανυπόστατη ιδέα (μεταξύ μας πιστεύω πως ακόμα και τα σκηνικά αναρωτήθηκαν στην προηγουμένη γιατί ήταν στο πλατό). Από τις πρώτες κιόλας σκηνές, έχεις το όνομα του ενός από τους δυο «βασικούς» πρωταγωνιστές που είναι Henry Turner (Brenton Thwaites. Το επίθετο εάν δε σας θυμίζει κάτι, είναι γιατί μάλλον θα έχετε ξεχάσει τις πρώτες ταινίες, αλλά μην ανησυχείτε θα σας το κάνει υπερβολικά λιανά ΠΟΙΑΝΟΥ γιος είναι και γιατί ψάχνει απεγνωσμένα να βοηθήσει τον μπαμπάκα του και την κατάρα που τον στοιχειώνει (εδώ ένας ήχος από μπουζούκι ποτισμένο με δάκρυ της φάμπρικας θα μπορούσε να παίζει στο βάθος. Σόρρυ δεν έχουμε λεφτά στην συγγραφική ομάδα για να το ακούτε όντως)…!! Επίσης, μιας και έπρεπε να κάνουνε το δυναμικό δίδυμο άντρας-γυναίκα, έχουμε το «αντίπαλο» δέος καπατσοσύνης που ακούει στο όνομα Carina Smyth (Kaya Scodelario) (και εδώ δε θέλω εξυπνάδες να βάλουμε κανένα r ανάμεσα στο a και στο y) να είναι το επιστημονικό μυαλό πίσω από την ομάδα. Γιατί κυρία μου και κύριε μου η ταινία έχει την απάντηση που κάποιοι τυχάρπαστοι ονόματι Καρτέσιος ή Κοπέρνικος νομίζανε κάνανε κάτι τότε (κοινώς η CARINA ΞΕΡΕΙ ΕΣΥ ΟΧΙ!!)… Άρα πρέπει να αποδείξει στον εαυτό της πως μπορεί να βρει άκρη με την προσωπική της αναζήτηση που (ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΥ TURNER) και να κλείσει τα στόματα που θέλουν τις γυναίκες να είναι μόνο στην κουζίνα (βασικά ναι οκ μπορούν να φύγουν, μιας και οι καλύτεροι πλέον σεφ είναι όντως άντρες… ΜΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑ. Εγώ γράφω εδώ, deal with it!). Την ομάδα σε αυτό το σημείο θα κλείσουν ο πολύς-για-τέτοια-ταινία-αλλά-την-ανεβάζω-οχτώ-επίπεδα-μαζί-με-τον-Geoffrey-Rush Captain Salazar (Javier Bardem) να ψάχνει εκδίκηση για την κατάντια του από τον (ΒΡΕ ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ) Jack Sparrow (Johnny Depp) (ΡΕ ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ) που είναι κι αυτός μπλεγμένος στην κατάρα του Salazar. Και όχι, ο Salazar μπορεί να βγάζει κάτι από Slytherin αλλά παρακαλώ να μην μπερδευόμαστε στα σύμπαντα. (τι εννοείς έχει και εκεί μαγεία, αλλά όχι δεν έχει σχέση!!). Και αυτό είναι το στόρυ χωρίς spoiler για τους πειρατές μας… Γει.. Τι; Θέλετε να μου πείτε πως περιμένατε κάτι καλύτερο;; ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Παιδιά ας το πάρουμε απόφαση. Για άλλη μια φορά, όπως έχω πει άλλωστε πολλάκις, έχουμε το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Ξέρεις τι θα πας να δεις, ίσως μέσα σου ελπίζεις πως κάτι θα αλλάξει, αλλά όχι προφανώς… Λατρεύεις τον απαγωγέα σου, τον παντρεύεσαι και εν τέλει μπορεί να ζήσετε μια χαρούμενη ζωή! Αυτό είναι το δια ταύτα των ταινιών για τους Πειρατές της Καραϊβικής.
Γενικά όπως έχω σκεφτεί και συζητήσει πάρα μα πάρα πολλές φορές, οι ερμηνείες και τα εφέ δε σώζουν μια ταινία. Σίγουρα δεν μπορώ σε καμιά περίπτωση να πω πως ήταν το χάλι μαύρο προσωποποιημένο όπως η προηγούμενη, αλλά… Βασικά κατά την ταπεινή μου γνώμη (είναι η γνώμη μου άρα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΤΑΠΕΙΝΗ! Κόλπο ήταν να σε δοκιμάσω αναγνώστη μου, μην πέφτεις πάλι στην παγίδα) θεωρώ πως ήταν καλύτερη της προηγούμενης αλλά και πάλι δεν είναι πως τρελαίνεσαι μέσα με στόματα ανοιχτά και σάλια να χρειάζονται σκούπισμα από κάτω… Τα χρόνια του franchise φάνηκαν έντονα, η εισαγωγή του «νέου» αίματος ήταν κάπως άχαρη και βιαστική, άφηνε μερικά ερωτήματα και το βασικό ήταν πως πολλά από τα plot twists που αποτελούσαν τα «ορόσημα» της εξιστόρησης έσκαγαν απλά με το όλο deus ex machina (από μηχανής θεός για όσους είναι τσακωμένοι με τη γλωσσολογική επιστήμη). Θα σου πω μετά αναγνώστη μου στο ταμείο την γνώμη μου επί τούτου. Κάτσε έχω ακόμα πράμα να γράψω και τα μάτια σου να κουράσω…
Θα τολμήσω να πω πως οι διάλογοι ήταν εξαιρετικοί, με το κλασσικό χιούμορ των ταινιών, που ενώ το περίμενες να έρθει από κάθε γωνία, ποτέ δεν ήξερες ποια γωνία θα ήταν αυτή. Μια προσθήκη των ταινιών για να κρατάει τουλάχιστον το φανατικό κοινό σε εγρήγορση και ταυτόχρονα να κερδίζει και τον σχετικά αδιάφορο θεατή. Όσο για τις ερμηνείες των ηθοποιών μέσα, όπως κατάλαβες και πριν, η συλλογή από τα καπελά μου βγαίνει για το «δίδυμο» Rush-Bardem που ειλικρινά ίσως ήταν οι πλέον απολαυστικοί μέσα… ΝΑΙ ΚΑΛΑ ΔΙΑΒΑΣΕΣ!! Ακόμα και ο Depp, που οκ είναι ο λόγος που λάτρεψες τη σειρά, μέσα είναι απλά ο Depp και όχι ο Sparrow στο 100% που έσωζε κατά πολύ τις προηγούμενες ταινίες. Γενικά οι ερμηνείες, με εξαίρεση του δίδυμου που σου είπα, ήταν κάτι παραπάνω από το μέτριο (άντε και ο Depp να είναι λίγο παρακάτω από τους 2 που είπα) αλλά σε καμία περίπτωση δε σου έβγαζαν ρε παιδί μου αυτό το κάτι που θέλω (άλλο ένα reference για τους γεννημένους στα 80’s και μεγαλωμένους στα 90’s). Ήταν διασκεδαστική μέχρι ένα σημείο δε θα πω όχι, αλλά… Ειδικά προς το τέλος βιαζόταν κάπως να τελειώσει και πραγματικά αυτό στο έβγαζε κάπως έντονα. Σώθηκε από τις ερμηνείες σε ορισμένες φάσεις των «καλών» χαρτιών που είχε, αλλά και πάλι δεν…
Σαν ακριβοδίκαιος πικρόχολος που είμαι, πρέπει να πω και κάτι θετικό. ΟΚ περίμενες να έρθει προφανώς, αλλά ας δώσω τον πραγματικό λόγο να πας να δεις την ταινία: η εικόνα. Φίλη και φίλε μου εδώ εντάξει θα ήταν κακεντρέχεια (ή όπως γράφεται, ελπίζω μη με κάνει ρεζίλι ο διορθωτής κειμένου) να μην πω πως ήταν χάρμα οφθαλμών, κάτι που άλλωστε μας έχει συνηθίσει η συγκεκριμένη σειρά ταινιών. Καλογυρισμένες σκηνές, έξυπνα πλάνα που σε πήγαιναν εκεί ακριβώς που ήθελαν την προσοχή, υπερβολές όπου και όποτε χρειάζονταν και πολλά ακόμα τεχνικά σκηνοθεσίας που δε ξέρω πως λέγονται, αλλά είμαι σίγουρος θα ακούγονται πολύ ψαρωτικά! Αν είναι ένας λόγος λοιπόν να δεις την ταινία, είναι να είσαι φίλος όλης αυτής της ορολογίας που δε ξέρω πως λέγεται. Κοινώς αν πας για το θέαμα κυρίως, οκ εκεί η ταινία θα σε καλύψει πλήρως αναγνώστη μου. Όσο για το ηχητικό, ε εντάξει τα λόγια είναι περιττά. Όποτε έσκαγε αυτί (μιας και μύτη δεν κολλάει με τον ήχο HELLOOOOOO!) ένα κομμάτι στο background σου έφτιαχνε το συναίσθημα της σκηνής και τι ήθελε να πετύχει… Όσο χαζό και αν ακουστεί, νομίζω το soundtrack έσωσε πολύ την ταινία και σου δημιουργούσε τη διάθεση να τη βλέπεις πιο ευχάριστα, ακόμα και σε σημεία που θα ήθελες να βαρέσεις το επιτελείο. Μιας και όλα κι όλα, ο ταξιθέτης και οι εργαζόμενοι στο σινεμά δε σου φταίνε σε τίποτα!
Επειδή λοιπόν νομίζω αρκετά έγραψα, μιας και μετά το πέρας των ακαδημαϊκών μου υποχρεώσεων, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, πάμε να κάνουμε ταμείο. Οι ερωτήσεις έχουν ως εξής: Ήταν μια καλή ταινία; Όχι ήταν μια μέτρια, ίσως προς το καλή ταινία. Ήταν μια διασκεδαστική ταινία; Ναι, αν δεν έχει κάτι άλλο καλύτερο να δεις. Εν ολίγοις αναγνώστη μου θα σου πω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ τι γίνεται. Η ταινία πήρε αυτούσιο τον κλασσικό πυρήνα των ταινιών της σειράς: Ο Sparrow να είναι μπλεγμένος σε μια κατάρα, να χάνει το πλήρωμα, να προσπαθεί να κερδίσει το πλήρωμα και να νικήσει την κατάρα, απλά τα πρόσωπα που μπλέκονται κάθε φορά αλλάζουν και απλά δίνεται σε αυτά παραπάνω ή λιγότερο βάρος. Κάθε φορά λοιπόν πρέπει αυτόν τον πυρήνα να τον συνδέσουμε με πρόσωπα καταστάσεις και πράγματα. Σίγουρα έγινε πιο πετυχημένα από την προηγούμενη αλλά σε καμία περίπτωση δεν έβγαλε την ιδιαιτερότητα των πρώτων ταινιών. Θυμάσαι τι σου έλεγα και πιο παλιά για το όλο αγελάδα (οι vegans παρακαλώ να αποχωρήσουν, ακολουθούν γραφικές σκηνές) και πως πρέπει να τη ξεζουμίσουμε; Αυτό φάνηκε και στην προηγούμενη, αυτό και τώρα απλά κάπως πιο καλά δοσμένο. Για μένα θεωρώ πως 2 βαριά 3 ταινίες θα έπρεπε να είναι αρκετές ή έστω η σειρά να προσπαθούσε λίγο περισσότερο στο να μην πασάρει τα ίδια, απλά με άλλα πρόσωπα. Ήλπιζα να με βγάλει ψεύτη πραγματικά, μιας και ποιος δε θέλει να δει μια καλή ταινία στο πανί. Αλλά μου φαίνεται θα πάω μονός μου τελικά με τον παπαγάλο στον ώμο, να ξεκινήσω εγώ τις περιπέτειες στη θάλασσα. Αυτό γενικά με την εμπορική μέχρι τώρα επιτυχία το έχω εξηγήσει. Ειδικά η πρώτη ταινία και μετά η δεύτερη, δημιούργησαν το κλίμα του όλου «ρε δεν μπορεί, η επόμενη θα είναι καλύτερη, τι στο καλό» κυρίως επειδή ακριβώς αυτές οι 2 ήταν τόσο καλές. Το σύνδρομο που σου λέω συχνά. Άρα να δώσεις τα σκληρά βγαλμένα ευρώ σου; Χμ. Θα σου πω. Ναι, υπό την προϋπόθεση πως απλά θες να πας να σκοτώσεις σαν εγκληματίας την ώρα σου, αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις. Αυτά τα ολίγα παιδούλες και παίδες και ραντεβού σύντομα, μιας και έρχονται (θέλω να ελπίζω) ταινιάρες… Θείος Γιώργος over and out!
[review]Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
