Glory to Mankind!
Πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για το NieR: Automata θα ήθελα λίγο να σταθώ στην ομάδα ανάπτυξης του παιχνιδιού, την Platinum Games, για την οποία τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση. Προφανώς και δεν γνωρίζω προσωπικά τα άτομα που την απαρτίζουν και τον “τι καπνό φουμάρει” ο καθένας τους αλλά μπορώ να σταθώ σε μερικά παιχνίδια που αναπτύχθηκαν από αυτούς, όπως τα Vanquish, Bayonetta, Metal Gear Rising: Revengeance κ.α. που διέθεταν τουλάχιστον αξιομνημόνευτο σύστημα μάχης και ήταν στο σύνολό τους αξιολογότατα action games. Με το NieR: Automata, η Platinum Games καταφέρνει να συνδυάσει τα παραπάνω στοιχεία με στοιχεία RPG δημιουργώντας έναν, σχετικά πάντα, πρωτότυπο αλλά και πολύ δυνατό τίτλο.
Το NieR: Automata λαμβάνει τόπο σε μία μακρινή περίοδο και έπειτα από την εισβολή εξωγήινων δυνάμεων στη γη όπου και καταφέρνουν να πετύχουν ένα πολύ σημαντικό πλήγμα στην ανθρωπότητα με την εξελιγμένη τεχνολογία και τον στρατό από ρομπότ που διέθεταν. Όσοι επέζησαν και τα κατάφεραν, αναζήτησαν καταφύγιο στη σελήνη. Ο αγώνας όμως δεν εγκαταλείπεται και οι άνθρωποι αναδιοργανώνονται και αποφασίζουν να αντεπιτεθούν. Μία διαδικασία όμως που χρειάστηκε λίγες χιλιάδες χρόνια αλλά πλέον η ανθρωπότητα έχει δημιουργήσει τον δικό της στρατό από ανδροειδή ρομπότ. Όπως σε κάθε τακτικό στρατό όμως, έτσι κι εδώ υπάρχουν οι ειδικές μονάδες που αναλαμβάνουν τις πιο ριψοκίνδυνες αποστολές. Στον στρατό λοιπόν από τα ανδροειδή ρομπότ τον ανθρώπων, υπάρχει η YoRHa, που φέρει στις τάξεις της τα πιο αποτελεσματικά σε ακραίες αποστολές ανδροειδή. Εμείς ακολουθούμε την διαδρομή των 2B(η σούπερ σέξυ κοπελιά) και 9S(ο κλασσικός έφηβος μετροσέξουαλ) που προσπαθούν να αλλάξουν την έκβαση του πολέμου προς όφελος της ανθρωπότητας. Μπορεί να αναφέρθηκα παραπάνω για ανθρώπους και εξωγήινους αλλά οι πραγματικές μάχες γίνονται ανάμεσα σε μηχανές. Η ιστόρια και η εξέλιξή της με άφησαν ικανοποιημένο παρά τις μάταιες προσπάθειες του παιχνιδιού, ορισμένες φορές, να περάσει με δόση υπερβολής έναν πιο δραματικό τόνο ενώ αξίζει να αναφέρω επιπλέον ότι το NieR: Automata διαθέτει…wait for it…26 εναλλακτικά τέλη και επιλόγους! Οπότε καταλαβαίνετε το κίνητρο να το επαναλάβεις για να δεις τον επιπλέον επίλογο είναι τεράστιο.
Αυτό που μου έκανε θετική εντύπωση από τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού είναι ότι σε στιγμές μάχης γίνεται κάτι το εκπληκτικό και κάτι που δεν θυμάμαι να έχω συνταντήσει αντιστοίχως τελευταία. Και εξηγούμαι, η κάμερα από τρίτου προσώπου μπορεί να γίνει δύο διαστάσεων, τύπου side-scrolling, είτε πανοραμική. Ο τρόπος που πραγματοποιείται η μετάβαση τον θεωρώ το λιγότερο μαεστρικό καθώς δεν αποπροσανατολίζει καθόλου αλλά ταυτόχρονα κρατάει το ενδιαφέρον στη μάχη, μέσα από την εναλλαγή προβολής και χειρισμού, αμείωτο.
Το NieR: Automata είναι ένα παιχνίδι με βάθος και έχει πολλά πράγματα τόσο για να κάνεις όσο και για να παραμετροποιήσεις, σεβόμενο φσυικά την RPG φύση του. Είναι ανούσιο να τα απαριθμήσω ένα προς ένα απλά θα σταθώ στα πιο σημαντικά και σε αυτά που μου κάνανε εντύπωση, είτε θετική είτε αρνητική. Η πολυπλοκότητα λοιπόν του Automata, ευτυχώς, εξομαλύνεται με τη χρησιμοποιήση κάποιων NPCs που δίνουν είτε συμβουλές είτε καθοδηγητικά quests προκειμένου να μας συστήσουν καλύτερα στο παιχνίδι. Αξίζει να σημειώσω πως ο τίτλος της Platinum Games δεν διαθέτει auto-save αλλά μπορεί να πραγματοποιηθεί (quick)save σε συγκεκριμένα μέρη. Ακούγεται “τρομακτικό” αλλά τα σημεία είναι και σχετικά συχνά και σε καλή τοποθεσία αρκεί βέβαια να μην ξεχαστούμε. Επίσης, σε περίπτωση που το ανδροειδή μας “αποδημήσει εις τον Κύριον”, κοινώς τα τινάξει, πρέπει να αναζητήσουμε το σημείο της “πτώσης” προκειμένου να ανασύρουμε τα περιεχόμενα που μαζέψαμε προηγουμένως. Παρόλα αυτά στην εύκολη και στην μέση δυσκολία που έπαιξα το παιχνίδι παίζει να πέθανα δύο με τρεις φορές το πολύ και εκείνο τις πρώτες ώρες που προσπαθούσα να βρω τα πατήματά μου. Μία ακόμη ωραία λεπτομέρεια επίσης, αποτελεί η δυνατότητα να αναβαθμίσουμε τα skills μας είτε να προσθέσουμε μερικά που πραγματοποιείται με τη χρήση ειδικών chip που προσαρμόζουμε στο σύστημά μας. Πολύ έξυπνο θεωρώ καθώς από τη στιγμή που είμαστε ανδροειδή τότε τα διάφορα chips είναι κι αυτά που προσαρμόζουν και τις εκάστοτε λειτουργίες μας. Ο κάθε παίκτης μπορεί να προσπαρμόσει το δικό του συνδυασμό ανάλογα με το τι επιθυμεί όπως για παράδειγμα περισσότερη ταχύτητα, auto-heal κ.ο.κ.
Τεχνικά το NieR: Automata υστερεί σε σχέση με τους άλλους τομείς, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια και αυτιά. Η χαρακτήρας μας και ο συνοδοιπόρος της, δηλαδή τόσο η 2B όσο και 9S είναι καλοσχεδιασμένα μοντέλα, πάντα στα ιαπωνικά πρότυπα, αλλά από εκεί και πέρα η φαντασία είναι λίγο περιορισμένη. Οι τοποθεσίες που θέλουν να δείχνουν έρημες και καταστραμένες το παρακάνουν κατά τη γνώμη μου με την απλοϊκότητα τους καθώς δεν θεωρώ ότι ο σχεδιασμός ενός κατατεστραμμένου περιβάλλοντος θα πρέπει να χαρακτηρίζεται και από απλοϊκότητα. Από θέμα απόδοσης, δυστυχώς τα 60 καρέ δεν είναι δεδομένα και το frame rate κυμαίνεται κάπου ενδιάμεσα. Καταφέρνοντας παρόλα αυτά να κάνουν την εμπειρία ομαλή αν δεν υπήρχαν όμως κάποια στιγμιαία “σπασίματα”. Βέβαια τα όποια τεχνικά θεματάκια απέχουν κατά πολύ από αυτό που λέμε “deal breaker” απλά θέλω να επισημάνω κάποια πραγματικά ελαττώματα του παιχνιδιού γιατί έχω δει και διαβάσει τέρατα αλλά και διθυράμβους που δεν ανταποκρινόνται, πάντα κατά τη γνώμη μου, στη πραγματικότητα. Ηχητικά, τα εφέ ανταποκρίνονται στο ύψος των περιστάσεων αλλά μουσικά δεν μπορώ να πω πως με συνεπήρε ενώ θεωρώ ότι σε ορισμένες περιοχές η μουσική υπόκρουση ήταν όλιγον τι άσχετη με τη ροή του παιχνιδιού.
Ένα σημείο που θέλω να θίξω και λαμβάνει τόπο στο μέγιστο βαθμό και στο NieR: Automata είναι αυτού του σεξισμού, αν μπορώ να το πω έτσι και με αυτό τον όρο, προς το γυναικείο φύλο. Οκ αντιλαμβάνομαι ότι οι Ιάπωνες και η κουλτούρα τους σε αυτό το τομέα προϋθέτουν γλυκά κορίτσια με μεγάλα στήθη, πρόστυχα εσώρουχα και κοντά φουστανάκια, που μπορούν ενίοτε να προσελκύσουν και πετυχημένα cosplays αλλά μήπως κάπου έχει παραγίνει το “κακό”. Το Automata μάλιστα διαθέτει και τρόπαιο(!) αν κοιτάξεις κάτω από τη φούστα της 2B δέκα φορές για να καταφέρεις να “θαυμάσεις” την περιοχή ανάμεσα στους μηρούς της και το εσώρουχο τύπου στριγνκ. Θα μου πείτε όπου και να κοιτάξουμε πλέον πισινούς βλέπουμε, αυτό σε πείραξε; Αλλά δεν είναι το θέμα αν με πείραξε ή όχι, αλλά η υπερβολή που σε κάποιο σημείο καταντά αχρείαστη. (Και ναι το τρόπαιο το πήρα!)
Παρόλα αυτά, με τον πισινό της 2B στο ξέφωτο ή όχι, το NieR: Automata αποτελεί ακόμη ένα παίχνίδι για το οποίο η Platinum Games μπορεί να νιώθει περήφανη αλλά και για τον τρόπο που κερδίζει ακόμη περισσότερο την εκτίμησή μας. Καταφέρνει μάλιστα να διατηρήσει με πολύ επιτυχημένο τρόπο και κατά τη γνώμη μου πρωτότυπο, ισορροπία ανάμεσα στην action και την rpg φύση του. Το NieR: Automata δεν είναι σχεδιασμένο για νσ τερματιστεί μία φορά κάνοντας τα main quests και έπειτα να μπει στην άκρη. Είναι σχεδιασμένο για να επαναληφθεί ξανά και ξανά. Ακόμα και το δεύτερο playthrough είναι πολύ διαφορετικό από το πρώτο. Αυτό σημαίνει βέβαια πως το παιχνίδι δεν απευθύνεται, ή καλύτερα, δεν είναι για όλους. Όσοι όμως το εκτιμήσουν να γνωρίζουν ότι θα δικαιωθούν για την επιλογή τους.
[vc_row][vc_column width=”1/2″]
[/vc_column][vc_column width=”1/2″]Πλατφόρμα που χρησιμοποιήθηκε για Review: PS4
Είδος Παιχνιδιού: Action RPG
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 10/03/2017
Κυκλοφορεί για: PlayStation 4, PC
Διάθεση για την Ελλάδα: CD Media
Εταιρεία Ανάπτυξης: Platinum Games
Εκδότρια Εταιρεία: Square Enix
[/vc_column][/vc_row]
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
