Η ταινία είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας και διασκέδασης που προκαλεί ενθουσιασμό στους ταινιόφιλους. Οι ταινίες αρχικά δεν ήταν και τόσο mainstream αλλά αντίθετα μέχρι και το 1930, υπήρχαν βουβές ταινίες κινηματογράφου, κυρίως κωμικές ( Ο Χοντρός και ο Λιγνός, Ο Σαρλό ), όμως από τον Πολίτη Κέιν του Ουέλς και έπειτα, οι ταινίες έχουν καθιερωθεί στις συνειδήσεις μας. Είτε έχοντας πάντα ένα σύμβολο του σεξ, όπως την Ρίτα Χεϊγουορθ παλιότερα και την Μέγκαν Φόξ και την Σκάρλετ Γιόχανσον τώρα, είτε μεταφέροντας μηνύματα κοινωνικού περιεχομένου, όπως τα “Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας” με τον Έντουαρντ Νόρτον, για να μας δείξουν πως τα κοινωνικά στερεότυπα επηρεάζουν τον τρόπο συμπεριφοράς μας. Το σίγουρο είναι ότι μια καλή ταινία, πλέον σου προσφέρει μια ιστορία, σου προσφέρει “τροφή για σκέψη”, σε κάνει να θέτεις στον εαυτό σου διάφορα ερωτήματα. Αυτό είναι για μένα μία ταινία.
Επιτέλους ρε φίλε, μετά από τόσο καιρό απραξίας και ψάξιμου κατάλληλης ταινίας, το Movie Maniac είναι εδώ για πέμπτη φορά για να σας δείξει μια ταινία που ίσως δεν έχετε προσέξει από όλο αυτόν τον σαματά που γίνεται από ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, είτε για να πάει πίσω στον χρόνο και να θυμηθούμε μια ταινία, η οποία είχε την ανάλογη επιτυχία ή ήταν απλώς μια “φούσκα”. Πριν ξεκινήσω, με την σημερινή ταινία θα ήθελα να σχολιάσω λίγο τον χαμό που γίνεται με τις ταινίες που καταλήγουν και στην “μικρή οθόνη”. Το Limitless έγινε σειρά και μάλιστα ο Bradley Cooper έχει γίνει και executive producer και ήδη έχει παίξει σε ένα επεισόδιο και προγραμματίζεται να εμφανιστεί σε άλλο ένα. O κόσμος του Gotham έγινε σειρά και ήδη έχει αρχίσει μια πετυχημένη δεύτερη σεζόν ( με λάθος αποφάσεις ωστόσο). To Scream έγινε τηλεοπτική σειρά με αρκετά μεγάλη ( κατά την άποψή μου) επιτυχία. Το Taken πρόκειται να γίνει και αυτό τηλεοπτική σειρά. Βλέπεις ότι σιγά σιγά, ο όρος “τηλεοπτική σειρά” και η μετατροπή μιας ταινίας σε σειρά έχουν αρχίσει να γίνονται mainstream στις μέρες μας. Είναι καλό να βλέπουμε τόσες πολλές σειρές που να μην ξέρεις ποια να πρωτοδιαλέξεις να δεις αλλά είναι πραγματικά αμαρτία από τον Θεό να γεμίσουμε σειρές, με αποτέλεσμα έτσι σειρές όπως το Hannibal & το Constantine να ακυρώνονται στο έλεος άλλων projects, τα οποία στην τελική να μην έχουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αυτά είχα να πω, πάμε στην ταινία μας.
Η ταινία που θα σχολιάσουμε σήμερα είναι το The Revenant, ένα αρκετά ενδιαφέρον και φιλόδοξο project, το οποίο περιλαμβάνει καταξιωμένους ηθοποιούς και έναν σπουδαίο σκηνοθέτη. Ο Alejandro Gonzalez Inarritu, γνωστός από την εξαιρετική δουλειά που έκανε στις ταινίες Babel (2007) και Birdman (2014), αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει ένα biographical western thriller, βασισμένο στην νουβέλα του Michael Punke, The Revenant, που κυκλοφόρησε το μακρινό 2002. Το film θα μας εξιστορήσει την περιπέτεια του Hugo Glass, υπαρκτού προσώπου πίσω στον 19ο αιώνα. Ο Glass ήταν ένας εξερευνητής, ο οποίος παγίδευε ζώα προκειμένου να βγάζει από αυτά τις γούνες τους και να τις ανταλλάσσει καθώς τότε στην Αμερική, αυτός ήταν ο κύριος τρόπος με τον οποίο γίνονταν το εμπόριο εκείνη την εποχή στην Δύση. Ο Leonardo DiCaprio αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο, ο οποίος ελπίζει να τον καταξιώσει, δεδομένου του ότι άλλοι σπουδαίοι ρόλοι, όπως στο The Wolf of Wall Street και στο The Great Gatsby δεν του έχουν δώσει ακόμα το πολυπόθητο Όσκαρ για το βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου. Ο Glass λοιπόν, κατασπαράζεται από μία αρκούδα κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού που έκανε με τους συντρόφους του. Εκείνοι τον αφήνουν να πεθάνει, θάβοντας τον ζωντανό και κλέβοντας τον, ενώ αυτό που είναι εξοργιστικό για τον ίδιο είναι ότι σκοτώνουν και τον γιο του, ο οποίος είναι και μισός Ινδιάνος.
Εξαγριωμένος και γεμάτος οργή, ο Glass θα θελήσει να πάρει την εκδίκησή του και να βρεί τον Fitzgerald ( αν γράφω σωστά το επίθετο), τον άνθρωπο που θεωρούσε φίλο και σκότωσε τον γιο του, τον οποίο υποδύεται ο “ειδικός” πλέον των action movies, Tom Hardy, ο οποίος από την συμμετοχή του στο The Dark Knight Rises, έχει αυξήσει σημαντικά τις μετοχές του, με ταινίες όπως το Mad Max & το Legend, στο οποίο μάλιστα παίζει δύο δίδυμα αδέρφια. Αυτό που θα ήθελα να παρατηρήσω είναι το πόσο απίστευτος είναι ο Hardy σε κάθε πράγμα, το οποίο κάνει, αφού σε όλες τις ταινίες που έχει παίξει, κανείς δεν έχει χαρακτηρίσει την υποκριτική του Άγγλου ηθοποιού με κακά λόγια, ανεξαρτήτως του πως είναι το τελικό αποτέλεσμα της ταινίας.
Αυτά που μέχρι στιγμής έχω ξεχωρίσει από την ταινία και θα ήθελα να τα αναφέρω είναι λίγα πράγματα και καλά, αφού δεν έχουμε δει και πολλά δείγματά της μέχρι στιγμής. Πρώτον, τα τοπία είναι πανέμορφα και θεωρώ ότι ο Inarritu θα “παίξει” με την κάμερα προς αυτά τα μέρη, όποτε έχουμε “νεκρά σημεία” ( χωρίς διάλογο). Δεύτερον, ελπίζω να μας δείξει περισσότερα από όσα προανέφερα παραπάνω από την πλοκή, αφού έτσι δεν θα είχαμε μια σωστή κατανόηση του περιεχομένου της ταινίας. Τρίτον και κυριότερο, θα παρακαλούσα τον Inarritu να μην κάνει το ίδιο λάθος με το Child 44 και χρησιμοποιεί παντού αυτήν την Τεξανική προφορά, διότι μετά “την κάτσαμε την βάρκα”. Το The Renevant προσωπικά με έχει ενθουσιάσει, αφού είναι μια αρκετά φιλόδοξη προσπάθεια από γνωστούς ηθοποιούς και με έναν καταξιωμένο σκηνοθέτη και θα πρότεινα σε εσάς σίγουρα να την έχετε στα υπόψη.
Παρακάτω θα δείτε το trailer της ταινίας, η οποία έρχεται στους κινηματογράφους στις 8 Ιανουαρίου του 2016.
