Πως φάνηκαν στον κριτικό ταινιών μας οι Φανταστικοί 4;
Η ταινία είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας και διασκέδασης που προκαλεί ενθουσιασμό στους ταινιόφιλους. Οι ταινίες αρχικά δεν ήταν και τόσο mainstream αλλά αντίθετα μέχρι και το 1930, υπήρχαν βουβές ταινίες κινηματογράφου, κυρίως κωμικές ( Ο Χοντρός και ο Λιγνός,Ο Σαρλό ), όμως από τον Πολίτη Κέιν του Ουέλς και έπειτα, οι ταινίες έχουν καθιερωθεί στις συνειδήσεις μας. Είτε έχοντας πάντα ένα σύμβολο του σεξ, όπως την Ρίτα Χεϊγουορθ παλιότερα και την Μέγκαν Φόξ και την Σκάρλετ Γιόχανσον τώρα, είτε μεταφέροντας μηνύματα κοινωνικού περιεχομένου, όπως τα “Μαθήματα Αμερικάνικης Ιστορίας” με τον Έντουαρντ Νόρτον, για να μας δείξουν πως τα κοινωνικά στερεότυπα επηρεάζουν τον τρόπο συμπεριφοράς μας. Το σίγουρο είναι ότι μια καλή ταινία, πλέον σου προσφέρει μια ιστορία, σου προσφέρει “τροφή για σκέψη”, σε κάνει να θέτεις στον εαυτό σου διάφορα ερωτήματα. Αυτό είναι για μένα μία ταινία.
Άλλο ένα Movie Maniac εδώ μαζί σας στο Busted.gr και σήμερα, είπα να πάω λίγο παραπέρα για τα συνηθισμένα. Εκεί, δηλαδή, όπου μίλαγα αποκλειστικά μόνο για την άποψή μου για μια ταινία παλιά, καινούργια, ή και επερχόμενη, λέγοντάς σας λίγα λόγια αποκλειστικά για την πλοκή της ταινίας και όχι για το πως νιώθεις σε αυτήν και ποια συναισθήματα σου δημιουργεί, αποφάσισα να κάνω ένα ολικό review σήμερα μιας ταινίας που παρακολούθησα πρόσφατα. Οι ταινίες με σούπερ-ήρωες πάντα είχαν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, είτε επρόκειτο για ταινίες της DC, είτε για ταινίες της Marvel, πάντα ξεχώριζαν για εμένα, γιατί μου φαινόταν απίστευτο το ότι μπορούσες να δημιουργήσεις έναν υπερ-ήρωα και έναν υπερ-κακό, οι οποίοι έχουν περάσει ο καθένας ξεχωριστά τις δικές τους προσωπικές κολάσεις και ακόμα έχουν τις δικές τους δυσκολίες, ωστόσο μπροστά στα μάτια σου φαίνονται τόσο τέλειοι, τόσο ταιριαστοί o ένας για τον άλλον και τους βλέπεις να συγκρούονται σε μια επική μονομαχία για την τελική επικράτηση. Ένα από τα αγαπημένα μου franchises είναι η ομάδα των Fantastic Four που αποτελείται από τους Dr Reed Richards, τον Ben Grimm, την Sue Storm και τον Johnny Storm. Και φυσικά, ήμουν ένας από αυτούς που ενθουσιάστηκα όταν έμαθα ότι θα έχουμε ένα rebuilding του όλου project των F4 με μια νέα ταινία, που θα έδινε μια άλλη οπτική στην ιστορία των τεσσάρων ηρώων. Και με την πρώτη ευκαιρία που βρήκα, πήγα να την δω. Παρακάτω, θα δείτε την άποψή μου για την ταινία.
Η ιστορία, αρχικά μας πάει πολύ πίσω στον χρόνο. Μας οδηγεί στα παιδικά χρόνια του Reed Richards και την φιλία την οποία είχε με τον Ben Grimm, ένα αγόρι, που ζούσε σε μια μάντρα ( στην κυριολεξία) και τύχαινε σκληρής αντιμετώπισης. Ο Reed ήθελε να γίνει σπουδαίος επιστήμονας, μόνο που κανένας δεν τον πίστευε. Ωστόσο, η δουλειά του από τα παιδικά του χρόνια σε έναν μεταφορέα, προσελκύει τον επιστήμονα Franklin E.Storm, που τον παίρνει στην δούλεψή του για να συνεχίσει στο εργαστήριό του την δουλειά του. Εκεί, ο Reed καλείται για να βοηθήσει το υιοθετημένο κορίτσι του Storm, την Sue Storm και τον πανέξυπνο, αλλά απρόσεχτο και ατίθασο γιο του, τον Johnny Storm για να τελειωποιήσουν μια “πύλη” που μπορεί να σε μεταφέρει στο διάστημα, την οποία δημιούργησε ο Victor Von Doom που αρχικά αρνείται να βοηθήσει να τελειοποιηθεί το έργο του, όμως τελικά συμφωνεί λόγω των συναισθημάτων του για την Sue. Καθώς, τελειώνουν το έργο τους και πραγματοποιούν μια δοκιμή και όλα πάνε κατ’ευχήν, η αρχή του εργαστηρίου αποφασίζει να στείλει μια ομάδα από την NASA να εξερευνήσει το μέρος, όπου σε στέλνει η πύλη. Ωστόσο απογοητευμένοι, οι Johnny, Reed & Victor, μαζί με τον Ben αποφασίζουν να το κάνουν μόνοι τους και με την βοήθεια της Sue πηγαίνουν στο διάστημα. Ωστόσο, κάτι πάει στραβά, με τον Victor να μένει στο διάστημα και να χάνεται κάθε ίχνος του και τους υπόλοιπους να γυρνούν πίσω στην Γη, αλλά να αποκτούν όλοι τους, μαζί και η Sue, υπερδυνάμεις. Δεν θέλω να αποκαλύψω τίποτα παραπάνω για να μην χαλάσω την ταινία για εσάς.
Αυτό που θέλω να πω αρχικά, είναι ότι η πλοκή της ταινίας προχωράει πολύ γρήγορα. Δεν βλέπουμε πολλά πράγματα, όπως το πως για παράδειγμα ο Victor Von Doom, έχει οδηγηθεί στο να μην θέλει να βοηθήσει τον Franklin Storm, που στην ουσία αποτελεί τον μέντορά του ( αν και εξηγείται σε ένα κομμάτι της ταινίας). Όλα πάνε πολύ γρήγορα, έτσι ώστε να φτάσουμε στο κύριο σημείο της έκρηξης και της απόκτησης των δυνάμεων από τους 5 επιστήμονες. Αυτό που με εντυπωσίασε όμως, είναι ότι στην ταινία διαφαίνονται οι φιλοδοξίες και οι επιδιώξεις του κάθε επιστήμονα ( αστείο μέρος είναι ότι ο Johnny δουλεύει για τον πατέρα του προκειμένου να ξαναπάρει πίσω το αγαπημένο του αμάξι) που τους οδηγούν στην συνεργασία. Δηλαδή, αρχικά πέρα από τον Reed & τον Ben, ο οποίος μέχρι ένος ορισμένου σημείου, αφού έχουν μεγαλώσει, δεν φαίνεται πουθενά στην ταινία, δεν υπάρχουν συναισθήματα φιλίας μεταξύ τους, αλλά καθαρής δουλειάς που σταδιακά, οδηγείται σε φιλία. Επίσης, βλέπουμε το πως επιδρά το γεγονός ότι η ταινία είναι rebuilding στην πλοκή της. Μόνο ένα spoiler θα μπορέσω να κάνω. Το γεγονός ότι αφού γίνει η έκρηξη, ο Reed θα αισθανθεί υπεύθυνος για αυτό και θα φύγει από το εργατηστήριο και θα ζει ως φυγάς, προκειμένου να βρει μια θεραπεία για να απαλλάξει τον ίδιο και τους άλλους επιστήμονες ( εκτός από τον Doom, που μέχρι το τέλος της ταινίας δεν τον βλέπουμε κάπου) από τις υπερδυνάμεις τους αυτές, είναι μια αλλαγή. Επίσης τα εφηβικά χρόνια που βρίσκονται οι τέσσερίς τους δείχνει ότι πρόκειται για rebuilding.
Ένα κακό, το οποίο, είδα στην ταινία, είναι ότι δεν υπήρχε καθόλου συναίσθημα και προσωπικότητα από τους ηθοποιούς. Δηλαδή, πέρα από τον Doom, ο οποίος είχε κάποιες καλές ατάκες, φαινόταν υπερκακός και δεν εμφανίστηκε ξαναλέω στην ταινία ως το τέλος, οι Fantastic Four δεν έμοιαζαν σαν Fantastic Four. Στις προηγούμενες ταινίες για παράδειγμα, βλέπαμε τον Ben Grimm ως μια έντονη προσωπικότητα, η οποία είχε δυσανασχετήσει αρχικά με τον τρόπο που έμοιαζε ( σαν βράχος δηλαδή) και ποτέ δεν μπόρεσε να το δεχτεί αυτό, παρα μόνο όταν χρειαζόταν να σώσει τους φίλους του. Αντιθέτως εδώ, βλέπουμε τον Jamie Bell, τον ηθοποιό που τον υποδύεται, να είναι ένα ήρεμο και καλό παιδί, που θέλει να σώζει τους φίλους του, αλλά από την άλλη δεν τον βλέπουμε και πουθένα καθαρά να δυσανασχετεί για την εμφάνισή του, πέρα από μια σκηνή με τον Reed. Μάλιστα, όχι μόνο αυτό, αλλά τον βλέπουμε να δέχεται κιόλας να γίνει πειραματόζωο και υπηρέτης της κυβέρνησης. Το μόνο στο οποίο θα τους παραδεχτώ είναι το πως άφησαν ίδιο τον χαρακτήρα του Johnny Storm, ο οποίος από την πρώτη στιγμή είναι εντάξει με τις δυνάμεις του δεν έχει κάποιο πρόβλημα και μάλιστα θέλει να γίνει διάσημος με αυτές. Αλλά από την άλλη, Michael B. Jordan, Chris Evans δεν γίνεσαι εύκολα. H Sue, για μένα, απλά υπάρχει στην ταινία να αποτελεί το ρομαντικό ενδιαφέρον των Richards & Doom. Α και κάτι άλλο πριν συνεχίσω παρακάτω. Άλλο Kate Mara και άλλο Jessica Alba. Εντάξει; Και τώρα φτάνω στον Doom. Ο ηθοποιός που τον υποδύθηκε ( ο Toby Keibell) για όσο έπαιξε ήταν εξαιρετικός. Είχε καλές ατάκες και πραγματικά τις στιγμές που τον έβλεπες στο τέλος, σου φαινόταν πραγματική απειλή. Ωστόσο, πάλι θα επαναλάβω αυτό που έλεγα και πριν. Από την στιγμή που χάθηκε στο διάστημα, ο Doom δεν κάνει καμία εμφάνιση μέχρι τα τελευταία 20-25 λεπτά της ταινίας. Δυσανασχέτησα, γιατί ενώ έχεις έναν άνθρωπο, που κάνει έναν τρομερό κακό και θα μπορούσες εξαρχής να τον έχεις εμφανίσει και να τον αφήνεις να οργιάζει, η σκηνοθεσία και η παραγωγή δεν το εκμεταλλεύτηκε αυτό. Πραγματικά πολύ κρίμα για ένα από τα μεγάλα “σύν” της ταινίας, κατά την άποψή μου.
Η ταινία σίγουρα δεν είναι εντελώς κακή. Αλλά για εμένα δεν αντιπροσωπεύει ούτε μια ταινία πάνω στην οποία θα έπρεπε να στηριχτεί η Marvel, ούτε αντιπροσωπεύει το ταλέντο των ηθοποιών που την απαρτίζουν. Εκεί που η ταινία στην αρχή έχει μια τάση προς το μυστικισμό και την επιστημονική φαντασία και μάλιστα το καταφέρνει πολύ καλά, ξαφνικά περνάει τα γεγονότα πολύ γρήγορα, αφήνοντας ορισμένα πράγματα ανεξήγητα και εμάς με μια γεύση πίκρας. Η ταινία αφού περάσει το πρώτο μισάωρο αρχίζει να γίνεται μονότονη και μουντή, χωρις να εστιάζει στο τι έγινε τον πρώτο χρόνο αφού οι Τέσσερις Φανταστικοί ( δικό μου ονοματάκι για το team) απέκτησαν αυτές τις δυνάμεις, δεν εστίασε στο πως επηρεάστηκαν οι σχέσεις φιλίας που είχαν αναπτυχθεί μεταξύ τους. Απλά μας έδωσε μια μικρή γεύση από όλα τα παραπάνω, προσπαθόντας ( αποτυχημένα) να έχει ένα μέτρο σε όλα. Η δράση περιορίζεται στα τελευταία 10-15 λεπτά της ταινίας και προσωπικά εμένα με κούρασε, χωρίς πλάκα. Για εμένα προσωπικά μια καλή ταινία δράσης θα πρέπει να συνδυάζει λίγο από όλα. Όχι συνεχόμενα λεπτά δράσης, με λίγη δόση συναισθήματος και πάθους.
Εν κατακλείδι: Άμα είστε φανατικοί του franchise, τότε το Fantastic Four είναι μια ταινία που σίγουρα θα θέλετε να δείτε και να κρίνετε και εσείς για το πως σας φάνηκε. Αν δεν έχετε δει το franchise και δεν ξέρετε την μακρά ιστορία που έχει, θα σας πρότεινα να την δείτε, αλλά να είστε επιφυλακτικοί, σε περίπτωση που υπάρχει κάποια άλλη καλύτερη ταινία από αυτήν.
Μείνετε συντονισμένοι στο Busted.gr για περισσότερα νέα και για περισσότερο φυσικά Movie Maniac. Σας άρεσε το σημερινό άρθρο της στήλης μας; Πείτε μας την άποψή σας στα σχόλια από κάτω και να μας ακολουθήσετε στα social media
