Mad Max Review

Όντας περισσότερα από ένα απλό tie-in παιχνίδι για ταινία, το Mad Max προσπαθεί να φέρει νέα πράγματα στο τραπέζι.

Το Mad Max είναι το πιο πρόσφατο παιχνίδι της Avalanche Studios, της εταιρίας που μας έφερε τη χαοτική sandbox σειρά Just Cause. Ακολουθεί πολλά από τα βήματα των παιχνιδιών εκείνων σε μια προσπάθεια να αιχμαλωτίσει την αίσθηση του Mad Max, αυτού του ιστορικού franchise όπου φαντεζί μάχες με αυτοκίνητα και η αχανής έρημος είναι στο επίκεντρο. Σκοπός λοιπόν, ήταν να πάρει πράγματα που έκανε το Rage (2011) της id Software αλλά και το Just Cause, και να τα τελειοποιήσει. Εν μέρει, το Mad Max πετυχαίνει τον στόχο του.

Είστε ο επώνυμος Mad Max, ένας Αυστραλιανός επιζών στον πλανήτη Γη, όπου μια σειρά ανεξήγητων εχθροπραξιών έχουν ρημάξει τον τόπο — άγονη έρημος, άμμος και ξηρασία καλύπτουν τα πάλαι ποτέ πράσινα λιβάδια της εξοχής. Ο κόσμος έχει στερέψει από πετρέλαιο και παράλληλα είναι υπό τον έλεγχο διαφόρων συμμοριών, αυτών δηλαδή που επωφελούνται από το χάος και την έλλειψη πολιτισμού ή τάξης.

Με τα νέα δεδομένα, ο Mad Max επωφελείται της κατάστασης όντας οδηγός με εξαιρετικές ικανότητες, κάτι που έχει ζήτηση μιας και οι συμμορίες επί συμμοριών σε συνδυασμό με άναρχα γκρουπ ή και επικίνδυνες μονάδες κάνουν την κυκλοφορία οπουδήποτε εκτός των φρουρίων ένα παιχνίδι “κορώνα/γράμματα”. Επιπλέον, βασανίζεται από τις αναμνήσεις του σχετικά με την νεκρή οικογένειά του (εξ ου και το Mad!), σαν να μην έφταναν τα όσα γίνονται γύρω. Ακούγεται γνωστή υπόθεση; Αυτό συμβαίνει διότι προσπαθεί να ξεφύγει από την “κατάρα” των παιχνιδιών βασισμένων σε ταινίες, δανειζόμενο μόνο τα βασικά στοιχεία από την πηγή του και δημιουργώντας μια νέα ιστορία με αυτά, για να δώσει κάτι ολοκαίνουριο στον παίχτη αλλά και να έχει την πολυπόθητη ελευθερία δημιουργίας ως στούντιο.

Ακολουθείτε τον Max στον δρόμο του προς την λύτρωση, ο οποίος αναζητάει το μέρος Plains of Silence — το οποίο δεν είναι κάτι συγκεκριμένο ή απαραίτητα υπαρκτό, όμως είναι το μοναδικό που του έχει μείνει. Στην πορεία, έρχεται αντιμέτωπος με τον Scabrus Scrotus, έναν πολέμαρχο της ερήμου, ο οποίος τον αφήνει για νεκρό και φροντίζει να μείνει χωρίς όχημα. Μετά από αυτό το συμβάν, γνωρίζει τον Chumbucket, έναν παραμορφωμένο νέο που γεννήθηκε μετά την εποχή της μεγάλης καταστροφής, το οποίο είναι η αιτία της δυσμορφίας του. Μεγαλωμένος μέσα στην έρημο, τα “αιμοβόρα” αυτοκίνητα και τις γενικότερες κακουχίες, ο Chumbucket είναι ένας από τους πολλούς που εξυμνούν τις μηχανές και βλέπουν ως θεότητες τα αυτοκίνητα. Μαζί θα πρέπει να φτιάξουν το μυθικό αυτοκίνητο “Magnum Opus” που θα φτάσει στις άκρες της ερήμου, με κύριο συστατικό την V8 μηχανή εντός της Gastown, της μεγαλύτερης “πόλης” η οποία αυτοσυντηρείται.

Σαν σενάριο, τουλάχιστον στο χαρτί, δεν είναι καθόλου άσχημο. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ταινίες βασίζονται σε έναν ομαλό, σταθερό ρυθμό προόδου με μπόλικες μάχες μεταξύ οχημάτων ή έστω σκηνές που ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη, μειώνοντας τον “νεκρό” χρόνο που περιλαμβάνει αμέτρητους διαλόγους ή ανούσιες πράξεις στο ελάχιστο· μιλούν οι εικόνες από μόνες τους. Εδώ, δυστυχώς, δεν συμβαίνει αυτό. Τα σκαμπανεβάσματα είναι αμέτρητα, και είναι περισσότερο εμφανή όταν συμβαίνουν αμέσως μετά από κάποιο “εκρηκτικό” γεγονός που σε προετοιμάζει για μεγάλα πράγματα… αλλά όχι τώρα. Υπάρχει μια ανεξήγητη έμφαση σε μικροπράγματα που σου ζητούν οι διάφοροι NPC’s και σε ανούσιες δραστηριότητες που σε αποσπούν από αυτό που κάνει την σειρά Mad Max τόσο ελκυστική: η συνεχόμενη, ανεξήγητη, θεότρελη δράση, κάτι στο οποίο θα αναφερθώ εκτενέστερα σε λίγο.

Όλο αυτό συμβαίνει μέσα σε έναν ανοιχτό κόσμο που εξερευνείτε ελεύθερα, οδηγώντας το Magnum Opus και πάντοτε με την παρουσία του Chumbucket που λειτουργεί ως μηχανικός κι επισκευάζει το όχημά σας, ή απλώς βοηθάει σε απλές ενέργειες, όπως το να οδηγάει το αυτοκίνητο αν εσείς θέλετε να χειριστείτε την καραμπίνα στο πίσω μέρος αυτού. Παρότι ο κόσμος είναι ανοιχτός, η ελευθερία σας είναι “ελεγχόμενη” καθώς διάφοροι κανόνες επιβίωσης εφαρμόζονται. Ο Max πρέπει να διατηρεί το ντεπόζιτο αν θέλει να έχει καύσιμα για κίνηση, όπως πρέπει και να γεμίζει το φλασκί του με νερό για να πίνει όταν το HP του μειώνεται, και τέλος να συλλέγει scrap — την μεταποκαλυπτική έκδοση των χρημάτων, θα τα έλεγα.

Ευχή και κατάρα οι συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες, αφού ο τίτλος λάμπει περισσότερο όσο ο Max βρίσκεται στο τιμόνι, μιας και ο Max είναι είτε οδηγός είτε πεζός. Όταν αποβιβάζεστε από το Magnum Opus και περιφέρεστε με τα πόδια, πρέπει να περισυλλέξετε τα προαναφερθέντα αντικείμενα ειδάλλως οι πιθανότητες επιβίωσής σας είναι ελάχιστες. Συνεχώς, αρμάδες ή μονάδες από War Boys (κάτι σαν “φυλή”, ας το πούμε, αποτελούμενη από μεταλλαγμένους όπως ο Chumbucket) και άλλα γκρουπ είναι σε επιφυλακή για να επιτεθούν σε κάθε ανυποψίαστο περαστικό είτε με το όχημά τους είτε χωρίς. Όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι και συγκρούεστε με εκείνους, η μάχη χέρι-με-χέρι είναι κάτι που έχετε σίγουρα ξαναζήσει, μιας και δανείζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου τη βάση της από τη σειρά Batman Arkham, το Shadow of Mordor ή και το Sleeping Dogs. Με ένα πλήκτρο δίνετε γροθιές (αν το κρατήσετε πατημένο, κάνει δυνατότερη επίθεση), με ένα πλήκτρο αποφεύγετε και με ένα ακόμα αντεπιτίθεστε αν το πατήσετε την κατάλληλη στιγμή κι εφόσον ο τύπος του εχθρού το επιτρέπει. Αυτό διότι ορισμένοι εχθροί είναι πολύ γρήγοροι ή πολύ καλά προστατευμένοι, αναγκάζοντάς σας σε ένα παιχνίδι «σκακιού» όπου οι σωστές κινήσεις επιφέρουν επιθυμητά αποτελέσματα.

Στην μάχη μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε και την κοντόκαννη καραμπίνα του Max, όμως δεν θα το κάνετε συχνά λόγω της έλλειψης πυρομαχικών, άλλο ένα προϊόν του αποκαλυπτικού κόσμου. Αυτό που μπορείτε όμως να κάνετε είναι να αναβαθμίσετε διάφορα εξαρτήματα που χρησιμοποιεί ο Max ή ακόμα και τις δυνατότητές του στη μάχη. Με scrap που μαζεύετε έχετε την δυνατότητα να αυξήσετε το όριο πυρομαχικών που κρατά επάνω του, να του πάρετε ένα δυνατότερο γιλέκο που απορροφά περισσότερη ζημιά, να του φορέσετε δυνατότερα γάντια ώστε να χτυπά δυνατότερα κ.ά. Μέγα κρίμα είναι που για να αποκτήσετε πρόσβαση στα περισσότερα από αυτά θα πρέπει να ανεβάσετε το Legend status σας, δηλαδή μια κλίμακα «φήμης» που αυξάνεται όσο εξουδετερώνετε αντίπαλους αρχηγούς, convoy, κατακτάτε φρούρια κ.ο.κ.

Μακάρι όλα τα παραπάνω και μερικά περισσότερα πράγματα να είχαν λιγότερο χρόνο στην επιφάνεια, ώστε το πραγματικά όμορφο κομμάτι του παιχνιδιού να λάμψει, το οποίο επίσης τυγχάνει να είναι κι αυτό που το δένει περισσότερο με τη σειρά. Μιλώ φυσικά για τις μάχες με τα αυτοκίνητα οι οποίες αποτελούν σήμα κατατεθέν του franchise, κάνοντάς με ιδιαίτερα χαρούμενο που εκτελούνται τόσο απλά αλλά αποτελεσματικά εδώ. Το Magnum Opus είναι, αν θέλετε, το βασικό στοιχείο αλλά όχι το καθοριστικό όσον αφορά την κούρσα του Max. Έχετε την δυνατότητα να αναβαθμίσετε τόσα πολλά πράγματα επάνω του τα οποία του δίνουν ταυτότητα, καθώς υπάρχει μια λίστα στατιστικών όπως επιτάχυνση ή βάρος τα οποία επηρεάζουν τη συμπεριφορά του και συνεπώς την απόδοσή του με εσάς στο τιμόνι. Αυτά ξεκλειδώνονται εφόσον ανεβείτε κατηγορία στην κλίμακα φήμης κάνοντας αποστολές, και όταν ξεκλειδωθούν είναι διαθέσιμα για αγορά με scrap. Η ποικιλία περιλαμβάνει καρφιά στο εξωτερικό του αμαξιού που αποτρέπει εχθρούς από το να σκαρφαλώνουν επάνω του ως έναν γάντζο που αρπάζει οχήματα, κτίσματα ή και ανθρώπους. Με λίγα λόγια, υπάρχουν αρκετά για να δώσετε δική σας ταυτότητα στο όχημα, κι αν αυτό δεν σας φτάνει, υπάρχουν έτοιμα θρυλικά οχήματα ονόματι Archangels τα οποία μοιάζουν σε κάτι που μπορείτε να φτιάξετε αλλά παραδίδεται έτοιμο εφόσον εκπληρώσετε ορισμένες συνθήκες, πιθανότατα δίνοντάς σας προβάδισμα έναντι ενός χειροποίητου αυτοκινήτου λόγω εξελιγμένων upgrades.

Όσο για τις αναμετρήσεις καθαυτές, είναι αυτό που θα περίμενε ένας λάτρης της σειράς. Με το πάτημα ενός πλήκτρου μπορείτε να ενεργοποιήσετε ένα δυνατό boost που σας ωθεί εμπρός, ενώ με ένα άλλο πλήκτρο μπορείτε να κάνετε τινάγματα προς μια πλαϊνή μεριά για να κάνετε ζημιά σε κάποιον διπλανό, ειδικότερα αν έχετε και αναβαθμισμένες ζάντες που προκαλούν ζημιά στην επαφή. Ομολογώ πως «χάθηκα» μέσα σε αγωνιώδεις μονομαχίες με οχήματα πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε, συχνά ξεκινώντας για κάποιο συγκεκριμένο στόχο αλλά το δέλεαρ ενός ογκώδους οχήματος μεταφοράς καυσίμων μου τραβούσε το ενδιαφέρον και η ματιά μου στρεφόταν αποκλειστικά σε αυτό και την καταστροφή του. Όταν, δε, έβλεπα την χαρακτηριστική κάπνα που βγάζει ένα μεγάλο convoy, μπορούσα να αφιερώσω και μισή ώρα στο κυνήγι του μέχρι να δω τον οδηγό νεκρό και να «ντύσω» το Magnum Opus με το διακοσμητικό που είχε ο οδηγός στο δικό του όχημα.

Εδώ είναι που θα σημειώσω το μεγαλύτερο μου παράπονο, το οποίο δεν είναι άλλο από το κρούσμα “Ubiworld”, ενός κόσμου δηλαδή γεμάτου filler που δεν προσφέρει κάτι διασκεδαστικό παρά στοχεύει στην τεχνητή, εξαναγκασμένη αύξηση διάρκειας αντί να ποντάρει στο ότι είναι τόσο ελκυστικός που ο παίχτης θα επιλέξει να μη φύγει από αυτόν. Ένας λόγος που ασχολούμουν τόσο με τα πλανόδια οχήματα είναι γιατί οι τόσες υπό-αποστολές έγιναν βαρετές τόσο γρήγορα. Για να αποκαλύψεις νέα κομμάτια του χάρτη και σημαντικά σημεία σε μια περιοχή, πρέπει να βρεις ένα σημείο όπου είναι «παρκαρισμένο» ένα αερόστατο ώστε να ανέβεις ψηλά και να δεις γύρω, αφού όμως το γεμίσεις βενζίνη κι αφού κρατάς πατημένο το κουμπί που υψώνει το αερόστατο και… ναι, βαρέθηκα ήδη. Σε μια προσπάθεια ίσως να δώσει περισσότερο χαρακτήρα στους εχθρούς και να κάνει τον κόσμο περισσότερο αρμονικό μεταξύ των κομματιών του, τα Top Dogs, ας πούμε υψηλόβαθμοι στην παράταξή τους, είναι δύσκολοι εχθροί μιας χρήσης που εδρεύουν εντός φρουρίων. Για να μπείτε σε αυτά τα φρούρια, θα πρέπει να κάνετε μια βόλτα στον περίγυρο για να αποδυναμώσετε τις άμυνές του, ώστε να μπείτε μέσα για να παίξετε μπουνιές ως τον θάνατο. Ωραίο concept αρχικά, όμως ξανά, χάνει σύντομα την αίγλη του.

Θέλετε να μαζέψετε scrap γιατί είναι τόσο πολύτιμο; Σύμφωνοι! Αν αντέξετε να σταματάτε σε κάθε πιθανό σημείο ώστε να αποβιβάζεστε από το αυτοκίνητο για να πάτε να συλλέξετε το scrap και να επιστρέψετε, ή να κάνετε το ίδιο μετά από κάθε κερδισμένη μονομαχία, τότε θα έχετε ένα σεβαστό ποσό. Ακόμα κι όταν ξεκλειδώσετε τα Scrap Crews, ομάδες με οχήματα που περισυλλέγουν τα scrap για εσάς, πάλι θα χρειάζεται να κάνετε τα παραπάνω λόγω των «τσουχτερών» τιμών στα μεγαλύτερα upgrades. Δεν σας φτάνουν αυτά; Μπορείτε να αναβαθμίζετε το εσωτερικό διαφόρων φρουρίων που ζουν οι σύμμαχοί σας για να προσφέρει π.χ. άφθονη βενζίνη ή νερό για το φλασκί, ξανά μέσω scrap. Τουλάχιστον, μέσα από τυχαίες αμμοθύελλες έχετε την ευκαιρία να αποσπάσετε μεγάλες ποσότητες scrap και εξαρτημάτων μέσα από διάφορα κουτιά που «ξεβράζουν» οι στρόβιλοι – αν δεν είστε άτυχοι και σας σκοτώσει κάποιο ιπτάμενο σίδερο που δεν γινόταν να δείτε χωρίς προειδοποίηση. Το γεγονός πως όλες οι παραπάνω δραστηριότητες είναι «δεμένες» με την γραμμική πρόοδο – την φήμη που έλεγα προηγουμένως – σημαίνει πως πρέπει έστω να ασχοληθείτε λίγο με αυτά πέρα από την κεντρική ιστορία και αποστολές, πράγμα θετικό αφού δεν σε πιέζει προς τα εκεί. Από την άλλη, η λογική λέει πως αυτά υπάρχουν για να ξεκουράζεσαι λίγο από τις βασικές αποστολές και να κοιτάς κάτι νέο – πώς θα γίνει αυτό αν το «νέο» είναι βαρετό κι επαναλαμβανόμενο, ρουτίνα, μόλις λίγες ώρες μετά την έναρξη;

Σε όλα τα παραπάνω έρχεται να προστεθεί κι ένα ανούσια πολύπλοκο σύστημα χειρισμού, όπου το τρέξιμο είναι στην δεξιά σκανδάλη και το άλμα στην αριστερή, ενώ τις περισσότερες πράξεις τις πραγματοποιείτε με το ίδιο πλήκτρο – Y ή τρίγωνο, ανάλογα την πλατφόρμα. Είναι απλώς τόσα πολλά πράγματα σε ένα πλήκτρο κι άλλα τόσα διάσπαρτα σε πλήκτρα που δεν ακολουθούν την λογική, ή έστω την βολικότητα αν θέλετε, που έχουν θέσει τα πιο πρόσφατα και δημοφιλή παιχνίδια του open world είδους. Μια πραγματικά παράξενη επιλογή.

Στο οπτικό κομμάτι, έχουμε 30fps σε κάθε πλατφόρμα και σχετικά ομαλή ροή παρά τα όσα εκρηκτικά γίνονται στην οθόνη. Σε βαθύτερη ανάλυση, τα μοντέλα των χαρακτήρων και τα textures δεν εντυπωσιάζουν, όμως από μακριά όλα έρχονται και «κλειδώνουν» όπως πρέπει. Η άμμος που σηκώνεται από τα λάστιχα ή οι σπίθες που παράγονται από τις τριβές μετάλλου με μέταλλο δίνουν το γνήσιο συναίσθημα Mad Max που περίμενα, αποτρέποντάς με από το να το χαρακτηρίσω ποτέ ένα άσχημο αισθητικά παιχνίδι. Για να αναδειχτεί αυτή η ομορφιά, η Avalanche πρόσθεσε ένα βαθύ Photo Mode που περιέχει διάφορα φίλτρα, λογότυπα και άλλα για να επεξεργαστείτε την κάθε στιγμή που αποτυπώνετε, έξυπνα αφιερώνοντας τον συνδυασμό των πλήκτρων στους μοχλούς στην ενεργοποίηση του Photo Mode. Είναι κάτι που χρησιμοποίησα πάρα πολύ, όπως μπορείτε να δείτε και στα screenshots καθ’ όλη τη διάρκεια του review.

Από το «μέτωπο» του ήχου, υπάρχουν ανάμεικτα συναισθήματα, κυρίως όσον αφορά τους χαρακτήρες. Η Αυστραλιανή προφορά είναι πολύ συχνά 50-50, ειδικά για τον Max, ο οποίος άλλες φορές ακούγεται αρκετά πειστικός κι άλλες φαίνεται το πόσο προσποιείται. Αυτό δεν συμβαίνει πολύ με τους υπόλοιπους, αν και προφανώς τον περισσότερο χρόνο τον έχει ο Max με τον Chumbucket. Στο κομμάτι των εφέ όμως, δεν υπάρχει κανένα παράπονο. Η ωμή δύναμη που παράγουν οι κινητήρες είναι απόλαυση για τα αυτιά, όπως και όλοι οι θόρυβοι που παράγονται στη διάρκεια μιας μάχης αυτοκινήτων – είναι όλα σχεδιασμένα για να σου ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη, ακριβώς όπως στις ταινίες. Η ίδια σημασία δόθηκε και στην μάχη σώμα με σώμα, με κάθε γροθιά του Max να έχει το απαραίτητο βάρος και να συνοδεύεται από την ανάλογη ηχητική επένδυση.

Συνοψίζοντας, τι υπάρχει στο πακέτο του Mad Max; Μια διασκεδαστική περιπέτεια πολλών οκτανίων με δυνατότερα σημεία της ό,τι έχει να κάνει με τα τετράτροχα. Όταν η προσοχή μας αποσπάται από αυτά και επικεντρώνεται στην επιβίωση και το «κάρο» δραστηριοτήτων που γεμίζουν τον χάρτη, η μαγεία χάνεται κι αντικαθίσταται από ρουτίνα και βαρεμάρα, τα οποία δεν έχουν θέση σε ένα παιχνίδι που ονομάζεται Mad Max. Οι λάτρεις θα περάσουν πολύ όμορφα, οι gamers που απέχουν από την σειρά θα βρουν αρκετά καλά στοιχεία, κι αντικειμενικά είναι περισσότερο από ένα συμπληρωματικό προϊόν για μια δημοφιλή ταινία· όμως συνολικά μπορούσε να καταφέρει ακόμα περισσότερα.

Ευχαριστούμε θερμά την εταιρία Enarxis που μας προσέφερε το παιχνίδι για τις ανάγκες του review. Δεδομένων των προβλημάτων που αντιμετώπισε η κυκλοφορία τού παιχνιδιού, η Enarxis κατάφερε να εισάγει αντίτυπα στην χώρα μας τα οποία εμπορεύτηκε σε διάφορα καταστήματα της Ελλάδας.

[wp-review]

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!