Αναγνώστη μου να σε χαιρετήσω. Τι κάνεις; Όλα καλά και ανθηρά; Καλά δε με νοιάζει, απλά είπα να κάνω ένα άνοιγμα από το όλο «έχω γίνει αντικοινωνικός και μισάνθρωπος». Πλάκα κάνω. Έτσι κι αλλιώς οι άλλοι δε μου μιλάνε όπως και να έχει. Αλλά μη ξεφεύγουμε. Τι άλλα; Καμιά ταινία είδαμε; Α! Σόρρυ. Είπαμε να μιλήσουμε για το Logan. Δε μου πες όμως, τι άλλα; Καλά νίκησες! Όπως καταλαβαίνεις θεατή του ονείρου, είπα να αποφύγω να μιλήσω, όπως ο Keanu Reeves τις σφαίρες στο Matrix. Γιατί όμως θα με ρωτήσεις φίλτατε ή φίλτατη. Είναι επειδή δεν έχω καταλήξει ακόμα σε ποιο κοινό αναφερόταν η ταινία, αλλά θα στα πω παρακάτω. Πάμε να δούμε τι έκανε η 20th Century Fox και πως για σπαστικά ΑΚΟΜΑ μια φορά, ήθελε να πάει από την εντελώς αντίθετη πλευρά από το μέχρι τώρα super-hero genre, που όμως το γύρισε στην ακόμα περισσότερο σπαστικότερη «κουλτούρα». Όταν λοιπόν ο Αγγελόπουλος και ο Κουροσάβα συνάντησαν τον Stan Lee και είπανε «οκ ας παίξουμε». Θα καταλάβεις σε λιγάκι… Πάμε όμως για τα πρώτα πιάτα. Το menu παρακαλώ.
Η ταινία ξεκινάει με τον Wolverine (Hugh Jackman, αλλά οκ αν κάποιος έχει καταφέρει να τον μάθουν και οι πέτρες για αυτό, είναι ο κύριος) σε προχωρημένη ηλικία. Πρώτη σκηνή και με το όλο «καλημέρα, τι να κεράσω» έχουμε τον μπάρμπα-Logan να ξεκοιλιάζει άτυχο κόσμο, που βρέθηκε στο πολύ λάθος μέρος την υπερβολικά πολύ λάθος στιγμή, αλλά γενικά μην περιμένεις και τις τρελές action scenes στο πόνημα. Όχι πως δεν έχει, μην είμαι και οι 2 οι γέροι στο Muppet Show πάλι, απλά φαντάσου πως είναι σαν τα σφηνάκια. Στα δίνει αυτός ή αυτή που σε γουστάρει, λίγα όμως, αλλά φροντίζει μέσα να έχει βάλει κηροζίνη, για να σε ζαλίσει πιο πολύ και να σου μείνει για ώρα μετά η ζάλη. Γενικά, η ταινία πραγματεύεται το μετά της χρυσής εποχής των μεταλλαγμένων, που πλέον δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα. Βέβαια μην περιμένετε να βγάλετε άκρη με το continuity, γιατί μυρίζομαι σαν λαγωνικό στο αεροδρόμιο για ντρόγκια, πως ούτε οι ίδιοι οι δημιουργοί δε την πήρανε υπόψιν. Έτσι λοιπόν βρίσκεσαι σε μια κατάσταση που ο Logan είναι η “αποκλειστική” ενός υπερήλικα Professor Xavier (Sir Patrick Stewart και ναι το Sir δεν το έβαλε ο δαίμονας από τυπογραφικό, Ο ΤΥΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΙΠΠΟΤΗΣ ΑΣΧΕΤΟΙ!), που τα ‘χει από ελαφρώς έως και βαρέων βαρών χαμένα, να σιχτιρίζει, να μην έχει την τόσο κραταιά και σίγουρη σκέψη, κάτι σαν εκείνα τα γερόντια που οκ τα αγαπάς όπως και να έχει ένα πράμα. Επίσης μέσα στην ταινία βλέπουμε και την εμφάνιση της X-23 (Dafne Keen και όχι δε θέλει να κάνει καριέρα ράπερ, νομίζω δηλαδή), που οι πιο μερακλήδες των comic ξέρουν πως με τον Wolverine μοιράζονται πιο πολλά κοινά από απλά σκηνές μαζί στην ταινία (αν και οκ αυτό, τα τσακάλια που τα λέμε εδώ θα το είχανε πάρει smell από τα trailer). Α! Να μη ξεχάσω βέβαια και τον Caliban (κατά κόσμο και ντουνιά Stephen Merchant, που ενώ τον έχουμε συνηθίσει κυρίως σε κωμωδίες και λοιπά, έστω εγώ τουλάχιστον, ξαφνικά τον βλέπεις σε αποκάλυψη κόντρα ρόλο). Και κάπου εδώ τελειώνει το αξιομνημόνευτο cast των ηθοποιών. Καλό σας βράδυ και… Τι; Θέλετε κι άλλους χαρακτήρες που να έχουν λόγο ύπαρξης; Να πάτε στη διπλανή αίθουσα κυρία μου και κύριε.
Παιδιά ναι και χωρίς καμία όρεξη πλάκας (δεν έχω πιει ακόμα αρκετό καφέ για να μπορώ να κάνω άλλωστε), Η ΤΑΙΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΔΙΑΦΟΡΗ. Θα σου πω πιο μετά για τη τεχνοτροπία που ήταν διακριτή, αλλά στο γενικό πλάνο η ταινία αργούσε πολύ να εξηγήσει μερικά πράγματα έστω για τους χαρακτήρες. Τα backstories στο πως έφτασαν εδώ, δεν ήταν σχεδόν πουθενά διακριτά, παρά μόνο με κάποιες λεκτικές αναφορές, που δε σου έδιναν ένα ας πούμε κρεσέντο και το όλο «Wow! Κοίτα τι έγινε ρε» και όσες γνώσεις και να είχες από comic, δεν μπορούσες να βγάλεις και τόσο άνετα άκρη. Θα μου πεις «εντάξει ρε χοντρέ, να μην είσαι βλάκας και να κάτσεις να ξεστραβωθείς να διαβάσεις» και θα σου απαντήσω αναγνώστη μου: Άλλο να έχεις μια γενική μυρωδιά και άλλο να μη σε κάνει η ταινία καν να πάρεις τη μυρωδιά. Θα σου εξηγήσω κάτωθι τι εννοώ ο ποιητής χωρίς το Νόμπελ λογοτεχνίας. Κλείνοντας το κομμάτι με το όλο υποκριτικό, δεν μπορώ να πω πως δεν είχες καλές ερμηνείες μέσα, από τους βασικούς χαρακτήρες τουλάχιστον. Μπορούσες να δεις τον πόνο και τον καημό του Βασιλάκη Καΐλα και του Ξανθόπουλου (ναι δεν είναι τυχαίες η αναφορές, ήταν ώρες-ώρες τόσο τραβηγμένο) αλλά οκ σε έπειθε ένα πράμα. Αλλά πραγματικά, δε ξέρω αν αυτό φτάνει για να ανεβάσει τόσο πολύ μια ταινία. Εδώ λοιπόν έρχεται το επόμενο σκέλος που θέλω να σταθώ.
Η σκηνοθεσία της ταινίας ακολουθούσε το μοτίβο του graphic novel Old Man Logan. Εντάξει, δεν είμαι και σχεδιαστής comic (ευτυχώς για εσάς πιστέψτε με) αλλά σε γενικό πλάνο, έχει μείνει στην καθομιλουμένη να αναφερόμαστε κυρίως σε comic που έχουν έναν πιο έντονο και ρεαλιστικό χαρακτήρα. Φαντάσου λοιπόν μια ταινία που είναι ακριβώς αυτό. Οι σκηνές μέσα, η ενήλικη γλώσσα, η γραφικότητα, από την άποψη της ενήλικης μυθοπλασίας (η ταινία να θυμίσω είναι R-rated και όλοι είχαμε βρέξει το παντελόνι μας με αυτό), η απόδοση της ιστορίας και πολλά ακόμα στοιχεία της ταινίας, ήθελαν να κάνουν πάσα για το γκολ αυτό ακριβώς. Η ταινία ήταν μια comic movie, απλά από μια πολύ διαφορετική σκοπιά από αυτή που έχει επικρατήσει. Το όλο «ανθρώπινος και ευάλωτος» παράγοντας στην εξιστόρηση ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά. Σε μια προσπάθεια να αποδώσουν τα στοιχεία της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, οι χαρακτήρες περνούσαν από τα εξής στάδια: ύβρις, άτη, νέμεσις και εν τέλει τίσις (ρε δώστε μου εκεί το πτυχίο στη σχολή, αν και χαραμίζομαι, θεατρικός συγγραφέας έπρεπε να γίνω. Α ρε μάνα! Επίσης ανοίξτε και κάνα βιβλίο να δείτε τι είναι όλα αυτά, ΓΚΑΣΜΑΔΕΣ!). Αυτό που παρατήρησα και ίσως είναι το δίκοπο μαχαίρι στην ταινία, είναι πως οκ είπε μια ιστορία βασισμένη από comic, αλλά αντί να το ντύσει με τον μανδύα του εντυπωσιακού, το απέδωσε ακριβώς όπως θα έπρεπε ρεαλιστικά να είναι. Θα σου πω μετά την υποκειμενική μου άποψη στο τέλος.
Πάντως σίγουρα από θέμα σκηνοθεσίας και φωτογραφίας, η ταινία ήταν καταπληκτική. Έξυπνα πλάνα υπό σωστές γωνίες, που σε έκαναν να επικεντρώνεσαι εκεί που θέλει ο σκηνοθέτης. Βέβαια το να φορτώνεις την ταινία με τόσα κοντινά, πιο πολλά κι από ταινίες της Βουγιουκλάκη, από ένα σημείο και μετά κουράζει και τον πιο φανατικό θεατή. Γενικά το όλο dark ύφος, για κάποιον που δεν είναι φανατικός της άνωθεν λογικής graphic novel/comic (όπως σωστά καταλάβετε, ο γραφών του άρθρου), νομίζω πως θα κουράσει εκείνους που θέλουν το πιο βαρύ τζέρτζελο μέσα. Εδώ να δώσω κάτι στο πόνημα. Αν είσαι φανατικός του splatter, η ταινία θα σε ανταμείβει σε όλες τις ανάλογες σκηνές. Κομμένα χέρια, πόδια, κεφάλια, και ό,τι άλλο σε άκρο φαντάζεσαι, απλά πετάνε στον αέρα συνέχεια. Τονίζω για πολλοστή φορά, ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΡΑΣΗ! Που πραγματικά είναι λίγες και νομίζω πως μπήκαν κυρίως για να αιτιολογήσουν το όλο «ακατάλληλο για ανηλίκους».
Ακόμα και οι διακριτικές πινελιές χιούμορ που είχε μέσα (που εντάξει δεν είπαμε να είναι και stand-up comedy, αλλά ρε 20th Century Fox, κάνε λίγο χαβαλέ, why so serious?), δεν κατάφεραν να ελαφρύνουν κάπως τη μαυρίλα. Επειδή ακριβώς προσπαθεί να αποδώσει ρεαλιστικά τα πάντα, η πολύ ώρα που θέλει να κάνει την εξιστόρηση της «ευάλωτης» πλευράς των χαρακτήρων, σε κάνει να ξεχνάς πως βλέπεις super-hero movie. Τώρα αυτό δε ξέρω πόσο καλό μπορεί να είναι… Θα στα πω στο τέλος μαζεμένα. Φαντάσου πάντως πως δώσανε τόσο πολύ βάση σε αυτόν τον ρεαλισμό, που η κλιμάκωση με τις ας πούμε «αποκαλύψεις» για την πλοκή στο τέλος, ήταν υπόθεση μερικών σκηνών και πέρασε πιο αδιάφορα και από αμάξι με ηχοσύστημα στο Μπουρνάζι. ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ.
Στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της ταινίας, όπως ήχος, “εφεδόνια” και λοιπά δε θα σταθώ, κυρίως επειδή δεν ήταν κάτι το τόσο τρομερό και απλά υπήρχαν για να ενισχύουν την εξιστόρηση. Είπαμε, οι υπεύθυνοι πάθανε Αγγελόπουλο.
Αλλά αρκετά σε κούρασα αναγνώστη μου, μη σε χάσω από τώρα. Λοιπόν προσωπικά και ειλικρινά, η ταινία με κούρασε. Κυρίως επειδή οκ, από το trailer ήξερα τι θα δω στο περίπου, αλλά σίγουρα κάτι μέσα μου είχε την ελπίδα πως θα είναι κάπως πιο εντυπωσιακό σαν σύνολο. ΟΧΙ! μου φώναξε η ταινία, σαν τελεσίγραφο της 28ης Οκτωβρίου και μου έκλεισε στη μούρη την πόρτα. Εδώ λοιπόν το κοινό μάλλον μπορεί να χωριστεί σε 2 κατηγορίες, τους μερακλήδες και ψαγμένους σε comic και ταινίες και τους πιο main stream και απλούς. Οι πρώτοι παίζει να φύγουν ερεθισμένοι από την αίθουσα ενώ οι δεύτεροι (όπως η αφεντιά μου) να είναι κάπως στο meehhh! και αδιάφορα να κοιτάνε το κινητό τους περιμένοντας την επόμενη super hero movie. Η ταινία με κούρασε, κυρίως επειδή αργούσε υπερβολικά πολύ στη ροή της. Δε με έκανε να πω «τι λες τώρα ρε» από κάποια ενδιάμεση αποκάλυψη, κάποιο plot twist και πόσες ακόμα ψαρωτικές λέξεις στη σειρά. Η ταινία το έχασε σε ένα σοβαρό σημείο: ήταν προβλέψιμη. Και άσχετα από απόδοση, σκηνοθεσία, ερμηνείες και γενικό concept, προσωπικά θεωρώ πως αν μια τέτοιου είδους ταινία, που θέλει να έχει ακόμα και αυτόν τον πιο βαρύ χαρακτήρα, δεν έχει να σε κρατήσει με κάτι δυνατό, τότε σε χάνει. Θα μου πεις «εντάξει ρε χοντρέ, graphic novel concept είναι, τι ήθελες». Θα σου φέρω, άπιστε Θωμά, το παράδειγμα Watchmen. Και εκεί δεν είχες κάτι που έγινε τόσο πετυχημένο, αλλά όμως η απόδοση της υπεράνθρωπης φύσης με την ταυτόχρονη αδυναμία της ανθρώπινης φύσης, θεωρώ πως ήταν πιο καλά πλασαρισμένη. Εδώ, επειδή ακριβώς ήθελαν να αποδώσουν το όλο ρεαλιστικό, αν δεν είχε κάποιες σκηνές που σπάγανε τη μονοτονία, πραγματικά ήταν εν κατακλείδι ένα road trip με κλάμα και πόνο για να σπάει η μονοτονία, χωρίς να πιάνεις ακριβώς το γιατί, μέχρι και το τέλος περίπου. Όχι πως δεν είχε και σενάριο είπαμε, απλά ήταν όπως ανέφερα πριν, προβλέψιμο. Ήλπιζες σε κάτι που θα άλλαζε την πλοκή, αλλά δεν… Για μένα, δεν μπορείς να στηρίζεις μια ταινία μόνο σε ερμηνείες. Δεν είναι όλες οι ταινίες “ο Ναυαγός”. Φαντάσου πως ακόμα και το τέλος, που ήταν ομολογουμένως ο ορισμός της έννοιας «κορύφωση» και είχε ένα ενδιαφέρον (να πέσει κομήτης να με κάψει αν πω το αντίθετο), δεν κατάφερε να με κάνει να δώσω άφεση στην υπόλοιπη ταινία. Τώρα μπορούν να ξεκινήσουν οι εξεγέρσεις στο πανελλήνιο, εγώ το χρέος μου το έκανα.
Υ.Γ. Παιδιά, επειδή μου είπατε και για teaser Deadpool και επειδή είμαι Marvel μερακλής, έκατσα μέχρι τέλος αλλά δεν είχε τίποτα! Τώρα αν μου το κάναν επειδή ξέρουν πως θα “έθαβα” την ταινία, δε ξέρω…
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
