Η έκπληξη των Dontnod/Square-Enix έκανε δυναμικό ντεμπούτο. Life is Strange, indeed.
Όταν η Square-Enix ανακοίνωσε το Life is Strange, πολλοί έμειναν έκπληκτοι από τις λεπτομέρειες. Ερχόμενο από τα μυαλά της Dontnod, της εταιρίας με το cult παιχνίδι Remember Me, και την επεισοδιακή δομή που εφαρμόζει η Telltale Games (The Walking Dead, The Wolf Among Us, Game of Thrones, Tales from the Borderlands) το Life is Strange είχε το αβαντάζ της έκπληξης.
Για τις ανάγκες του τίτλου, μπαίνουμε στο κορμί της Max, μιας νεαρής φοιτήτριας στο καλύτερο πανεπιστήμιο της πόλης του Blackwell. Το πάθος της με τη φωτογραφία την έφερε στη σχολή, όπως κι ο ταλαντούχος διδάκτωρ Mr. Jefferson. Παρότι παλιά έμενε εκεί, μετακόμισε στο Seattle και γύρισε έπειτα από 5 χρόνια για τις σπουδές της και μάλλον ήταν μοιραίο. Στην πρώτη σκηνή του παιχνιδιού η Max ξυπνάει σε ένα σκοτεινό δάσος εν μέσω βροχής και θύελλας, πριν καταφέρει να σκαρφαλώσει στην κορυφή και να βρει τον φάρο για καταφύγιο… όμως ο τυφώνας που πλησιάζει το Blackwell της τραβάει την προσοχή.
Έκπληκτη, ξύπνησε μέσα στην τάξη της κι ένιωθε πως κάτι πάει λάθος. Αφού κοιτάξουμε γύρω τις διαθέσιμες επιλογές μας, παίζοντας με την κάμερά της τραβάμε την προσοχή του Jefferson και καλούμαστε να απαντήσουμε μια ερώτηση ιστορίας. Πιστό στο είδος που δημιούργησε ο David Cage (Fahrenheit, Heavy Rain, Beyond: Two Souls) έχουμε τον πλήρη έλεγχο της Max όσον αφορά την κίνηση και πρέπει να εξερευνούμε το περιβάλλον για αντικείμενα ή άτομα που μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε με ποικιλία τρόπων. Η σειρά που κάνουμε τις πράξεις μας επηρεάζει πολλά κι όχι απαραίτητα άμεσα, όπως μας δείχνει ένα σύμβολο στην κορυφή της οθόνης και το κείμενο “your action will have consequences”. Φυσικά, οι επιλογές μας στο πρώτο επεισόδιο θα μεταφερθούν στο δεύτερο και πάει λέγοντας. Οι καθημερινές επιλογές που ίσως φαίνονται μικρές με μια πρώτη ματιά φέρουν βάρος που φαίνεται είτε άμεσα είτε στην πορεία, και ευτυχώς δεν πάσχουν από το σύνδρομο της βαρεμάρας. Ήταν αρκετά διασκεδαστικό το να μπαίνω στον ρόλο της Max και να ξαναζώ εκείνα τα χρόνια, οπότε ταυτίστηκα αμέσως και το ταξίδι έγινε πολύ πιο χαλαρό.
Μετά το μάθημα, ένα ανεξέλεγκτο σκηνικό θα λάβει μέρος στις τουαλέτες και η Max ανακαλύπτει την δύναμή της: μπορεί να γυρίσει πίσω τον χρόνο κατά βούληση (με την χρήση ενός πλήκτρου, μη αυτοματοποιημένα). Αφού περάσει την πρώτη φρίκη, προσπαθεί να κατανοήσει το χάρισμά της και προσπαθεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα, κάνοντας ό,τι έκανε επακριβώς για να φτάσει ξανά στις τουαλέτες όπου όντως αλλάζει την πραγματικότητα. Αυτή της η δύναμη παίζει μεγάλο ρόλο στο gameplay όσο και στην ιστορία, αφού πλέον έχοντας γνώση του μέλλοντος μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν: να δώσουμε διαφορετικές απαντήσεις, να πειράξουμε αντικείμενα ή ακόμα και να πάρουμε το ρίσκο για μια κατάσταση και να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο αν δεν είμαστε ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα.
Εν μέρει, αυτό χαλάει λίγο την μαγεία του “τρόμου”, του να μην ξέρεις τι θα συμβεί με κάθε πράξη σου, όμως αρκετές φορές βρέθηκα να κάνω μπρος-πίσω τον χρόνο αναποφάσιστος και με το τέλος του επεισοδίου βρέθηκα μετανιωμένος — οπότε ο στόχος του τουλάχιστον ενός ακόμα playthrough επιτεύχθηκε όπως θα ήθελε και η Dontnod. Αυτό επίσης δημιουργεί διάφορα παζλ, όπου μέσα από τις αποτυχίες σου πρέπει να ανακαλύψεις πώς θα κάνεις τι ώστε να καταφέρεις να προχωρήσεις παρακάτω. Οι επιλογές είναι αμέτρητες και τα αποτελέσματα μερικές φορές εντελώς απρόοπτα και σε αυτό συμβάλλει το πολύ συμπαθητικό καστ χαρακτήρων.
Πέρα της νεαρής και μπερδεμένης, φοβισμένης Max, υπάρχουν χαρακτήρες-κλειδιά όπως η πλούσια “σκύλα” Victoria που μπορεί να δείξει και μια ευαίσθητη πλευρά ενός ανασφαλούς κοριτσιού, η “κλειστή” Kate που ανέχεται τα πάντα, η παιδική φίλη της Max με το έντονο μπλε μαλλί, Chloe, κι ο αδυσώπητος φύλακας της σχολής που κρύβει ένα σκοτεινό παρελθόν και συνήθειες — μεταξύ πολλών άλλων χαρακτήρων. Μια απ’ αυτούς είναι και η εξαφανισμένη Rachel που αναζητείται εδώ και μήνες, η οποία αποκτά ακόμη μεγαλύτερο βάρος ως χαρακτήρας προς το τέλος του επεισοδίου, και νιώθω πως θα είναι μια κεντρική ιστορία της σειράς.
Κι όσο περισσότερο ψάχνετε τον κόσμο, τόσο περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε οι οποίες ζωγραφίζουν την εικόνα μιας σχολής με περισσότερα προβλήματα από όσα δείχνει η τέλεια βιτρίνα, που πηγάζουν από στελέχη ως μαθητές. Από όταν βυθιστείτε στον κόσμο του Life is Strange, μετά δεν έχει γυρισμό, λόγω της διαρκούς έντασης, μυστηρίου και έμφασης στην λεπτομέρεια που δίνει η Dontnod — το κινητό της Max δέχεται μηνύματα από πολλούς δείχνοντας πως μιλάμε για μια ρεαλιστική απεικόνιση ενός καθημερινού ανθρώπου, κι όχι για έναν ξεχασμένο πρωταγωνιστή που μπορεί να περιφέρεται όλη μέρα και κανείς να μη τον ψάξει. Εδώ να σημειωθεί πως μου φάνηκε χαμένη ευκαιρία το ότι δεν διαλέγουμε τις απαντήσεις στα SMS όπως σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι και μάλλον αυτό θα παραμείνει ως το τέλος της σειράς. Μικρά κομματάκια gameplay όπως το να τραβάς ορισμένες φωτογραφίες που μπαίνουν στο άλμπουμ της Max, να διαβάζεις το ημερολόγιό της ή να ψάχνεις τα πάντα σε κάθε χώρο αποκαλύπτουν πολλά και ουσιαστικά πράγματα, βοηθώντας σε ακόμα περισσότερο να δεθείς με την ηρωίδα και τους γύρω.
Η ιστορία δεν θα ήταν τόσο βαρυσήμαντη και πιστευτή αν δεν μεταφερόταν σωστά στον παίχτη, και εδώ βοηθούν πολύ οι ταλαντούχοι ηθοποιοί που δανείζουν τις φωνές στους χαρακτήρες καθώς και το λιτό αλλά κατανοητό γράψιμο αυτής. Τι τρέχει με την Chloe; Τι δύναμη έχει η οικογένεια του πλουσιόπαιδου Nathan; Τι συνέβη στην Rachel; Τι σημαίνουν τα οράματα με τον τυφώνα; Ευτυχώς η Dontnod δημιούργησε τόσα ερωτήματα όσα μπορεί να απαντήσει αν κρίνω από το πρώτο επεισόδιο που διήρκησε περίπου 2.5-3 ώρες αν συμπεριληφθούν λάθη, πισωγυρίσματα κλπ. Το γεγονός ότι επίσης προσπαθεί να φέρει στην επιφάνεια σοβαρά ζητήματα όπως ενδοοικογενειακή βία, ναρκωτικά κ.ά. χωρίς να γίνεται δασκαλίστικο, να ξεφεύγει από τις “ράγες” του ή το κεντρικό θέμα της ιστορίας είναι αξιοθαύμαστο, όπως και το γεγονός ότι μιλάμε για ένα κυρίως θηλυκό καστ το οποίο δεν έχουμε συνηθίσει. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα φωνάζει να έχουμε γυναίκες σε κάθε video game, όμως είμαι αυτός που θα φωνάζει να έχουμε καλογραμμένες γυναίκες με λόγο ύπαρξης πέρα από το μάρκετινγκ.
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι love-or-hate. Όλα τα textures είναι ζωγραφισμένα στο χέρι για να δώσουν μια πιο παιχνιδιάρικη διάθεση που να ταιριάζει με τον τόνο που απαιτεί η ηλικία των πρωταγωνιστριών, και το πετυχαίνει μέχρι ενός σημείου. Εκεί που απογοητεύτηκα ήταν όταν μια κοντινή ματιά στα ρούχα του διευθυντή, για παράδειγμα, μου έδειξε έναν γιακά ο οποίος ήταν σαν να είχε ζωγραφιστεί πάνω στο 3D μοντέλο χωρίς να προσδίδει κανένα βάθος, σαν να ήταν όλα κολλημένα πάνω. Φυσικά και λόγω του στυλ δεν μπορείς να έχεις τεράστια λεπτομέρεια όμως και πάλι κάτι φαινόταν πως έλειπε. Τουλάχιστον δεν αντιμετώπισα απολύτως κανένα πρόβλημα με bugs, οπτικά και μη.
Όπως προαναφέρθηκε, οι ηθοποιοί κάνουν εξαιρετική δουλειά με τους διαλόγους και το ανάλογο ύφος, βάζοντάς σε στο κλίμα εύκολα — σαν να βλέπεις (παίζεις;) μια καλή τηλεοπτική σειρά. Το soundtrack είναι μια επίσης έξυπνη επιλογή, καθώς απαρτίζεται από original, indie κομμάτια που ηχογραφήθηκαν αποκλειστικά για το παιχνίδι και υπάρχοντα τραγούδια που αποκτήθηκαν για χρήση. Ο indie/folk τύπος τους ταιριάζει με την μεταβατική περίοδο των χρόνων αυτών, την γαλήνη και την ξεγνοιασιά που χαρακτηρίζουν τις ηλικίες αυτές, το τελευταίο βήμα πριν την ζωή ενός εργαζόμενου ενήλικα με υποχρεώσεις.
Τέλος, το Life is Strange διατίθεται σε τρεις μορφές: ξεχωριστά το κάθε επεισόδιο στα 4.99€, Season Pass (επεισόδια 2-5) στα 16.99€ ή Complete Season στα 19.99€. Η Telltale ποτέ δεν έδινε την επιλογή για τις τρεις αυτές μορφές (εξαιρούσε την μεσαία) και είναι κάτι έξυπνο και βολικό. Οι χρήστες μπορούν να αγοράσουν ένα επεισόδιο κι αν τους αρέσει να αναβαθμίσουν για τα υπόλοιπα κερδίζοντας χρήματα, αντί να αγοράσουν είτε το ένα είτε όλα μαζί στα τυφλά.
Κλείνοντας, λοιπόν: το Life is Strange είναι μια ευχάριστη έκπληξη που κάνει καλό ντεμπούτο και ανεβάζει το ενδιαφέρον για το επόμενο επεισόδιο. Οι σουρεάλ μηχανισμοί, οι σχέσεις μεταξύ χαρακτήρων, το βάθος αυτών, τα τοπία, το soundtrack και οι πιθανότητες (και οι επιπτώσεις) δημιουργούν μια πολύ θετική πρώτη εντύπωση, και τα 4.99€ του πρώτου τουλάχιστον επεισοδίου τα θεωρώ καλή επένδυση, προσωπικά. Φυσικά, θα επιστρέψουμε για review σε κάθε επεισόδιο και για το κλείσιμο της σεζόν.
[wp-review]
Ταυτότητα παιχνιδιού
Πλατφόρμα που χρησιμοποιήθηκε για review: Xbox One
Είδος: Cinematic, Episodic Adventure
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 30/01/2015 (Digital Only)
Κυκλοφορεί για: PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox 360, Xbox One, PC
Εκδότρια Εταιρεία: Square-Enix
Εταιρεία Ανάπτυξης: Dontnod Entertainment
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
