Life is strange indeed, όταν το χάος “καταπίνει” τα πάντα.
Το χάος δεν μπορεί να ελεγχθεί, και σαφέστατα δεν μπορεί να ξεγελαστεί από κανέναν. Το καθετί που συμβαίνει έχει επιπτώσεις, είτε άμεσα είτε σε βάθος χρόνου. Αυτό θέλει να μας ξεκαθαρίσει η Dontnod Entertainment με το τρίτο από τα πέντε επεισόδια του Life is Strange.
Ελάχιστα, γενικευμένα spoilers για τα δύο προηγούμενα επεισόδια θα συμπεριληφθούν.
Πολύ γενναιότερο σε σχέση με τα δύο προηγούμενα επεισόδια, όπου η πρωταγωνίστρια Max “έξυνε” την επιφάνεια των δυνάμεών της κι ακόμα (μας) γνώριζε τον κόσμο γύρω της, στο Chaos Theory έχουμε μια πολύ πιο συγκεντρωμένη βασική πλοκή με τις απαιτούμενες υπό-πλοκές να συνθέτουν το “ζουμί” του επεισοδίου. Το γενικό θέμα είναι “το φαινόμενο της πεταλούδας” που ανέφερε η κολλητή από τα παλιά, Chloe, στο επεισόδιο νούμερο δύο, και η νεαρή Max σπάει το κεφάλι της για να βοηθήσει να λυθεί ο “γρίφος” των οραμάτων της.
Μόλις λίγα εικοσιτετράωρα απομένουν προτού η μικρή πόλη της Arcadia Bay απορροφηθεί από τον επερχόμενο γιγαντιαίο τυφώνα που βλέπει στα οράματά της η Max, αρκετά ερωτήματα δεν έχουν ακόμα απαντηθεί. Το μυστήριο του πάρτυ από το δεύτερο επεισόδιο που είχε εξαιρετικά τραγικές συνέπειες (ασχέτως της τελευταίας, μεγάλης επιλογής σας), ο ρόλος του πατριού της Chloe, και φυσικά το ακόμα μεγαλύτερο μυστήριο με την εξαφάνιση της Rachel που ήταν κι ο κινητήριος μοχλός εξ’ αρχής. Η ζωή στο πανεπιστήμιο Blackwell έχει γίνει δυσκολότερη για (σχεδόν) όλους, όπως και στην πόλη γενικότερα, όπου ανεξήγητα βρίσκονται νεκρά δεκάδες πουλιά ίσως σαν υπενθύμιση για το ρολόι που μετράει αντίστροφα. Οι κλιματολογικές αλλαγές που συστήθηκαν σταδιακά στην διάρκεια της σειράς ως τώρα χειροτέρευσαν πολύ και απότομα· ενώ στο τέλος του επεισοδίου θα δείτε μια σκηνή που σε κάνει να αναρωτιέσαι μήπως οι δυνάμεις της Max και η συνεχής παραποίηση της ιστορίας και του χρόνου είναι η αιτία για τις συμφορές.
Συνεχίζοντας με το βαρύ κλίμα που έκλεισε το δεύτερο επεισόδιο, μια σειρά από ανακαλύψεις σχετικά με την Rachel φέρνουν τις δύο πρωταγωνίστριές μας σε ένα άσχημο αποτέλεσμα από όπου πρέπει να συνεχίσουν με καθαρό μυαλό, ενώ παράλληλα και μέσα από την ίδια υπό-πλοκή ανακαλύπτουμε κρυφές πτυχές στον χαρακτήρα του Frank που εμφανίστηκε σχετικά αργά στο “Out of Time”. Για να φτάσετε σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να κάνετε έναν διάλογο με τον “τραμπούκο” και πιθανότατα ψυχικά διαταραγμένο Nathan Prescott, το πλουσιόπαιδο της πόλης που έκανε την Max διάσημη μέσα στο πανεπιστήμιό τους, καλώς και κακώς. Ο κόσμος λοιπόν είναι κι αυτός ένας χαρακτήρας, με τα διάφορα αντικείμενα και τα όσα συμβαίνουν γύρω να συνδέονται για να ολοκληρωθεί ένα τεράστιο παζλ ή να χρησιμεύουν ως κομμάτια που συμπληρώνουν τις προσωπικότητες και πράξεις των ανθρώπων γύρω. Από το πρώτο επεισόδιο ως τώρα υπάρχουν αμέτρητα μικρά κομματάκια ιστορίας διάσπαρτα, κι αν δεν έχετε μπει στον κόπο να μαζέψετε έστω μερικά από αυτά συνιστώ να το κάνετε — όχι διότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πλοκής όμως γιατί κάνουν το ήδη ανθρώπινο και προσγειωμένο σενάριο που μας παρουσιάζει η Dontnod αρκετά πιο πιστευτό, “ζεστό”. Εύχομαι μόνο μερικά στραβοπατήματα του gameplay, όπως τα κλασικά μεν, βαρετά δε “μάζεψε 3 από το Χ αντικείμενο” να εξαλείφονταν μιας και σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις στην διάρκεια του επεισοδίου κατάφεραν να ρίξουν τον σταθερό ανεβασμένο ρυθμό, όντας εκεί απλώς για να μας δείξουν πως ακόμα παίζουμε ένα παιχνίδι και να μεγαλώσουν ελάχιστα τον συνολικό του χρόνο, ο οποίος ανέρχεται σε περίπου 2.5 ώρες με μερική εξερεύνηση από μέρους μου. Ατυχές γεγονός αν αναλογιστεί κανείς πως τα δύο πρώτα επεισόδια έτρεξαν για λίγο λιγότερο χρόνο δίχως να “κουράσουν” έστω μια φορά.
Η Chloe αρχίζει να βρίσκεται ακόμα πιο κοντά στην Max με το δίδυμο να είναι το επίκεντρο του επεισοδίου — ευτυχώς, μπορώ να προσθέσω, αφού η πιο συγκεντρωμένη ιστορία με τις μικρές παρακάμψεις στην διαδρομή της έδωσε μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη σχέσεων και προσωπικοτήτων. Η σχετική ωρίμανση των δύο έχει άμεσο αντίκτυπο και στο gameplay πλέον με την Max να κάνει ορθότερη και πιο συγκροτημένη χρήση της δύναμής της να γυρίζει πίσω τον χρόνο, δίνοντάς μας επιτέλους την αντίληψη πως δεν είναι απλώς ένα “φανταχτερό” εργαλείο του gameplay αλλά ένα βασικό του γρανάζι. Από μανούβρες αποφυγής ως τραμπουκισμό στους τραμπούκους ή στην λύση puzzles, πλέον το θέμα δεν είναι το αν θα εντυπωσιαστεί η Chloe από την φίλη της όμως πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου. Αυτό δεν σημαίνει πως μικρές πινελιές όπως η αλλαγή βαθμών σε γραπτά ή η επιλογή να κλέψεις λεφτά — μην ξεχνάμε πως οι πρωταγωνίστριες είναι με το ζόρι άνω των 18 ετών κι ακόμη ζουν στην σχετική ανεμελιά και μεταβατική περίοδο μεταξύ παιδιού κι ενήλικα με ευθύνες και συνείδηση των γύρω του.
Όλα αυτά παίρνουν κάθισμα στην δεύτερη σειρά όμως, καθώς η πρώτη σειρά είναι “κλεισμένη” από το φανταστικό τέλος του επεισοδίου. Χρησιμοποιώντας μια ολοκαίνουρια μορφή της δύναμής της, η Max καταφέρνει να ταξιδέψει στο μακρινό παρελθόν, σε ένα γεγονός που δεν θα “μαρτυρήσω” αλλά θα πω πως έπαιξε μέγα ρόλο στην ανάπτυξη του χαρακτήρα της Chloe. Άραγε, αν πειράξουμε πολύ το παρελθόν, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον; Ο χρόνος ρέει ασταμάτητα κι ανεξέλεγκτα, όπως μας θυμίζουν τα τελευταία δευτερόλεπτα με μερικές σκληρές εικόνες που ανεβάζουν τον δείκτη της αγωνίας μας. Μήπως η Rachel δεν είναι αυτή που νομίζουμε; Μήπως ο Nathan δεν είναι αυτός που θα έπρεπε να μας τραβάει τα βλέμματα, όμως κάποιος κοντινός του; Κι ο διαγωνισμός φωτογραφίας του καθηγητή κου. Jefferson ακόμα “τρέχει”, όμως με αξιοκρατικά κριτήρια; Τι συμβαίνει με τον αδιάφορο διευθυντή της σχολής; Για κάθε απάντηση που μας δίνεται σε κάποιο παλαιότερο ερώτημα, γεννιούνται άλλα τόσα και ανοίγουν πολύ ενδιαφέροντες δρόμους για το μέλλον των δύο επόμενων επεισοδίων. Ακόμα κι αν αγνοηθούν οι ιστορίες που συνεχίζονται ή προχωρούν, η νέα δύναμη της Max σίγουρα ανοίγει νέους ορίζοντες και αμέτρητα πιθανά σενάρια για το μεγάλο φινάλε.
Μέσα από την εστίαση σε λίγους αλλά βαρυσήμαντους χαρακτήρες το επεισόδιο καταφέρνει να “ωριμάσει” αρκετά το βασικό του καστ. Παρότι ακόμα επικεντρώνεται σε νεαρές μαθήτριες κατά κύριο λόγο, δεν υπάρχει μια στιγμή που το παιχνίδι μοιάζει περισσότερο με σαπουνόπερα από ότι με μια ποιοτική ταινία, ή ακόμα καλύτερα, ένα από τα αριστουργήματα αφήγησης σαν το Heavy Rain. Η “ανθρωπιά” του Life is Strange συνεχίζει να ζει μέσα από τις μικρές στιγμές όπου η Chloe θα προσκαλέσει την Max για μια βουτιά μέσα στην πισίνα ή στον θυμό της Chloe όταν νιώθει πως όλοι την έχουν παρατήσει. Οι επιλογές μας μάς κάνουν αυτό που είμαστε και μετά χαράς μου μπορώ να πω ότι οι Max, Chloe, David, Joyce, Nathan, Frank, Kate, Victoria, Jefferson και ακόμη περισσότεροι χαρακτήρες είναι όντως χαρακτήρες κι όχι άψυχα, προγραμματισμένα αντικείμενα που απλώς γεμίζουν τον χώρο του παιχνιδιού. Η Chloe ίσως να έχει άδικο σε μερικά θέματα, όμως δεν θα ήταν η Chloe χωρίς την “επαναστάτρια” μέσα της. Η Max τρομοκρατημένη λούζεται με κρύο ιδρώτα στα τελευταία δευτερόλεπτα, γιατί οι επιλογές της και η συνεχής επιθυμία της για το καλό όλων μπορούν να επιφέρουν τραγικά αποτελέσματα στους ίδιους ανθρώπους — όμως θα ήταν η Max αν δεν προσπαθούσε πάντα για αυτό; Όταν οι συντελεστές του παιχνιδιού φανούν στο τέλος του επεισοδίου, αναρωτιόμουν μήπως η Max κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Αυτός ο προβληματισμός μεταφέρεται στον παίχτη τόσο όσο και στην ίδια, μιας και σε μόλις μία ημέρα εξέλιξε την δύναμή της και αντιμετωπίζει καταστάσεις βαρύτερες από όσα μπορεί να αντέξει.
Το Life is Strange, παρότι συνεχίζει να προσφέρει πληθώρα επιλογών εντός κι εκτός επεισοδίου οι οποίες επηρεάζουν την γενικότερη πλοκή και λεπτομέρειες αυτής, παραμένει πιστό στην δική του ταυτότητα κι όχι σε αυτήν που θέλει να του δώσει ο παίχτης — εν ολίγοις, η Max είναι η Max κι όχι η προβολή του παίχτη. Όταν έφτασα στο τέλος κατάλαβα πως το μόνο που καταφέρνω είναι να οδηγήσω την Max στο ίδιο ή παραπλήσιο αποτέλεσμα μέσω πολλών, πολύ διαφορετικών μονοπατιών, κι αυτή η έλλειψη πλήρους κι απόλυτης ελευθερίας είναι που το κάνει να ξεχωρίζει στο είδος του. H Dontnod αποδεικνύει πως δεν φοβάται να ασχοληθεί με λεπτά θέματα για άλλη μια φορά, δίνοντας αρκετή “τροφή” σε όλους μας για να ξεκινήσουν νέες συζητήσεις και θεωρίες που ίσως αποδειχτούν και τρομερά λανθασμένες, όμως αυτή είναι η μαγεία της ιστορίας του Life is Strange: δεν γνωρίζεις τίποτα μέχρι να συμβεί, κι όταν συμβεί δεν είσαι σίγουρος για το αν θα μείνει έτσι.
Για τον τεχνικό τομέα δεν θα μιλήσω πολύ διότι αναλύθηκε στο πρώτο επεισόδιο και δεν αλλάζει κάτι. Οι ιδιαιτερότητες εδώ είναι ένα game-breaking glitch που συνέβη μια φορά στα δύο playthrough μου, από το οποίο η Max έμενε σε πλήρη αδράνεια και δεν υπήρχε κανένας μα κανένας τρόπος επαναφοράς της πλην του να φορτώσω ένα προηγούμενο checkpoint. Κατά τ’ άλλα, το παιχνιδιάρικο ύφος των γραφικών της Unreal Engine 3, το indie soundtrack και η φανταστική απόδοση των φωνών συνδυάζονται άψογα και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας που δημιούργησε η Dontnod.
Το τρίτο επεισόδιο λοιπόν, έφερε στο τραπέζι ώριμες αλλά και ακραίες συμπεριφορές, μεγάλες ανακαλύψεις κι ανέβασε τον πήχη τόσο που το εν μέρει ανέμελο νεανικό ύφος του πρώτου επεισοδίου έχει μετατραπεί σε ένα βλοσυρό, σκοτεινό βλέμμα. Η ιστορία μπαίνει στην τελική ευθεία και οι “μηχανές” ουρλιάζουν· θα μπορέσει η Dontnod να γράψει ένα ικανοποιητικό τέλος όχι μόνο για την Max και την Chloe, αλλά και για το ευρύτερο σύνολο χαρακτήρων με τους οποίους άνοιξε ενδιαφέροντες δρόμους; Δύο επεισόδια ακόμα απομένουν πριν μάθουμε την απάντηση. Το τέταρτο επεισόδιο, “Dark Room” (τίτλος που σχετίζεται άμεσα με μερικές σοκαριστικές ανακαλύψεις από το τρίτο επεισόδιο) θα κυκλοφορήσει ως τις 15 Ιουλίου αν δεν αλλάξει κάτι στο πρόγραμμα της εταιρίας, και το φινάλε αναμένεται στα τέλη Αυγούστου.
Διαβάστε τα review των επεισοδίων νούμερο ένα και δύο.
Όταν ολοκληρωθεί η σειρά, τα review μας θα ενωθούν και συμπτυχθούν ώστε να παρέχεται η γνώμη μας ευκολότερα μέσα από ένα κείμενο αντί για πέντε διαφορετικά.
[wp-review]
Πλατφόρμα που χρησιμοποιήθηκε για review: Xbox One
Είδος: Cinematic, Episodic Adventure
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 19/05/2015 (Digital Only)
Κυκλοφορεί για: PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox 360, Xbox One, PC
Εκδότρια Εταιρεία: Square-Enix
Εταιρεία Ανάπτυξης: Dontnod Entertainment
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
