The Last of Us Remastered Review

Ο φόβος επέστρεψε, γυαλισμένος και με ολοκαίνουριο “next-gen” κοστούμι στο The Last of Us Remastered. Και είναι απορίας άξιο, πώς βελτιώνεις το τέλειο;

Το παιχνίδι που κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες όπου το PlayStation 3 μπορούσε να χαρακτηριστεί μέρος της (τότε) τελευταίας γενιάς κονσολών, και απέσπασε εκατοντάδες βραβεία, επανέρχεται στον “γιο”, το PlayStation 4. Με ένα μεγάλο lifting και αρκετό extra υλικό, το The Last of Us Remastered προσφέρει το καλύτερο πακέτο και τρόπο να ζήσετε ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του gaming.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Είσαι ο Joel, ένας μεσήλικας πατέρας, που κερδίζει βραβείο ατυχίας. Στις πρώτες στιγμές του παιχνιδιού, ελέγχουμε πολύ τυπικά την 12χρονη κόρη του, την Sarah. Στα επόμενα λεπτά, η μικρή ανακαλύπτει ότι ο πανικός που μαστίζει τις Ηνωμένες Πολιτείες έφτασε και στο σπίτι τους. Ένας ιός, με το όνομα cordyceps, καταλαμβάνει ανθρώπους που εισπνέουν τους σπόρους του ή έρχονται σε επαφή με μολυσμένους, και σιγά-σιγά μεταλλάσσονται σε κάτι φρικιαστικό.

Μέσα σε όλα αυτά, ο πατέρας της έρχεται τρέχοντας στο σπίτι και πυροβολεί τους μολυσμένους γείτονες, οι οποίοι του έκαναν επίθεση. Χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις, παίρνει τον αδερφό του, τον Bill, και οι 3 τους ξεκινούν μια τρελή κούρσα να φύγουν από την πόλη. Όμως, μέσα στο χάος και την αταξία, ένας στρατιώτης που φυλάει τις καραντίνες ανοίγει πυρ ενάντια των πρωταγωνιστών μας. Τα πυρά τραυματίζουν θανάσιμα την μικρή Sarah, και κάπου εκεί ξεκινάει το έπος του The Last of Us.

Η ιστορία εκτυλίσσεται κυρίως στο 2033, 20 χρόνια μετά από αυτό το συμβάν, και μέσα σε περίοδο ενός χρόνου. Καθώς αλλάζουν οι εποχές, αλλάζουν και οι πρωταγωνιστές μας. Ο Joel που χειριζόμαστε, είχε γίνει πλέον Hunter, που σημαίνει ότι ανήκει σε μια κοινότητα με στόχο την επιβίωση με κάθε κόστος… και δεν είχε κανένα πρόβλημα να γεμίσει με μολύβι όποιον βρεθεί ανάμεσα σ’αυτά κι εκείνον. Τα χρόνια τον άλλαξαν, και ο θάνατος της κόρης του τού στοίχισε. Η μοίρα τα έφερε έτσι, όμως, που η Tess, μια πολύ καλή φίλη και συνεργάτης του, πήρε μια “δουλειά“: να μεταφέρει ένα πακέτο από το σημείο Α στο σημείο Β. Το πακέτο αυτό ήταν ένα 14χρονο κορίτσι με το όνομα Ellie, και η ανοσία της στον ιό την έκανε μήλο της Έριδος για πολλούς. Η ασφαλής μετακίνησή της ήταν κάτι που μόνο ένας τόσο σκληρός και αδίστακτος άντρας θα μπορούσε να καταφέρει.

Κατά το μεγάλο ταξίδι τους και διασχίζοντας μεγάλο μέρος των Πολιτειών, το ζεύγος αρχικά δεν τα πάει πολύ καλά. Ο Joel δεν είναι ευχαριστημένος με το “βάρος” που του ανατέθηκε, ενώ η Ellie είναι εξίσου δυσαρεστημένη με την όλη διαδικασία. Ορισμένα γεγονότα κατά την πορεία τους όμως θα τους φέρουν πιο κοντά, και με τους μήνες που περνούν μαζί, η σχέση τους γίνεται πολύ δυνατή. Η ιστορία τους θα σας κρατήσει καθηλωμένους για περίπου 15 ώρες, καθώς υπάρχουν πάρα πολλά μικρά “πραγματάκια” να μαζέψετε τα οποία — πέραν της συλλεκτικής τους αξίας — σας δίνουν και μια βαθύτερη ματιά μέσα στον κατεστραμμένο κόσμο. Το πώς αντιδρούν οι πρωταγωνιστές μας σε αυτά είναι επίσης πολύ σημαντικό και φρέσκο: ο Joel, που είχε μια κανονικότατη ζωή πολύ πριν την αποκάλυψη, είναι κυνικός και δεν ενθουσιάζεται εύκολα, ενώ η Ellie που γεννήθηκε και μεγάλωσε μετά το συμβάν της μόλυνσης, εκπλήσσεται πάρα πολύ εύκολα με το παραμικρό που συναντούν, από ζώα εώς τεχνολογία.

Το σενάριο είναι τόσο καλογραμμένο, που είναι ευχάριστο το ότι επιτέλους το κύριο αντικείμενο δεν είναι οι μολυσμένοι, αλλά οι άνθρωποι. Το The Last of Us είναι, στην ουσία, ένα survival horror παιχνίδι. Αρκετά παιχνίδια του ίδιου τύπου δίνουν έμφαση στο ότι πρέπει να επιβιώσεις και να τινάξεις τα μυαλά του ζόμπι απέναντί σου, αλλά αποτυγχάνουν στο να σε κάνουν να νοιαστείς για τον επιζών που χειρίζεσαι. Εδώ, είχα δεθεί τόσο πολύ με τους δυο τους που ένιωθα άσχημα όταν πέθαιναν και ξαναξεκινούσα, ή όταν ένας δεχόταν επίθεση και έτρεχα πανικόβλητος να τον ελευθερώσω. Οι χαρακτήρες που συναντούμε κατά το ταξίδι μας είναι όλοι, απλώς, άνθρωποι. Κανείς δεν είναι τέλειος κι όλοι έχουν τα προβλήματα και τα σφάλματα τους, όπως και στη πραγματικότητα. Αν το καλοσκεφτείς, ακόμα κι ο Joel είναι ένα κτήνος που κυνηγούσε άλλους ανθρώπους, ένας άνθρωπος που “άδειασε” μετά τον θάνατο της κόρης του κι απλά υπάρχει, και το ξέρει. Όμως η ανάπτυξη της προσωπικότητας τού καθενός τους δίνει κάτι ξεχωριστό, κάτι ανθρώπινο, και σε κάνει να σκέφτεσαι για τον καθένα — καλές και κακές σκέψεις. Και τη στιγμή της κλιμάκωσης, έχουμε ένα απρόσμενο φινάλε που μας θυμίζει ένα πράγμα: κανένας άνθρωπος δεν είναι τέλειος. Χωρίς να αφήνει καθόλου το στοιχείο επιβίωσης στην άκρη, καταφέρνει να είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του είδους του.

Η εξαιρετική ιστορία, από άποψη σεναρίου, απόδοσης, δομής, προόδου και σκηνοθεσίας, υποστηρίζεται από εξίσου άψογο gameplay. Στην καρδιά του, για να χαρακτηριστεί απλά, είναι ένα third person shooter, με λίγα platforming στοιχεία, και όπως προείπα, έντονα survival στοιχεία. Ελέγχοντας αποκλειστικά τον Joel, και για ένα μικρό διάστημα την Ellie, στόχος είναι να συνεχίζετε στον αρκετά κλειστό δρόμο σας μέχρι τον προορισμό, μαζεύοντας προμήθειες και μένοντας ασφαλείς απέναντι στους μολυσμένους, αλλά και σε άλλους ανθρώπους που έχουν σκοπό να επιβιώσουν χρησιμοποιώντας και το τομάρι σας. Η συλλογή όπλων που θα συγκεντρώσετε είναι αρκετά βασική και περιορίζεται σε παλιά, κλασσικά όπλα όπως revolver, κυνηγετική καραμπίνα και τόξο για τους πιο αθόρυβους, μεταξύ άλλων. Το δύσκολο είναι να μπορείτε να συντηρείτε αυτά τα όπλα σε χρήσιμη κατάσταση, που σημαίνει να μην ξοδεύετε άσκοπα σφαίρες, οι οποίες είναι πολύτιμες και βρίσκονται ιδιαίτερα δύσκολα και το maximum που μπορείτε να κουβαλάτε είναι αρκετά μικρό και ρεαλιστικό. Καθώς και οι δύο κουβαλούν τσάντες πλάτης, μπορείς να πεις ότι χωράνε αρκετά πράγματα. Και να μην ξεχάσω: μεγάλο συν το ότι η Ellie, που ελέγχεται αποκλειστικά από το παιχνίδι όσο ελέγχεις τον Joel, ποτέ δεν γίνεται βάρος. Αυτό το έχω ξαναδεί μόνο στο BioShock Infinite, καθώς αρκετά παιχνίδια που δίνουν μόνιμο σύντροφο ελεγχόμενο από το ΑΙ συχνά υποφέρουν στο κομμάτι.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο stealth κομμάτι, καθώς είναι απαραίτητο αν θέλετε να προχωρήσετε στα μετέπειτα κομμάτια του παιχνιδιού. Να προχωράς σιγά-σιγά και να προσέχεις μήπως πατήσεις κάποιο κλαδί ή σπασμένα γυαλιά ή να προλαβαίνεις να σβήσεις τον φακό σου πριν ένας εχθρός δει την αντανάκλαση σε κάνει να είσαι συνέχεια σε εγρήγορση, και η εντονότητα της ιστορίας μεταφέρεται και στο gameplay. Αν δεις κάθε χώρο σαν ένα παζλ, μπορείς να προχωρήσεις πολύ πιο εύκολα. Απλά θα πρέπει να σχεδιάσεις σε ποιο σημείο θα ρίξεις ένα μπουκάλι για να κάνεις θόρυβο και να ξεγλιστρήσεις από την άλλη, ή που θα τοποθετήσεις μια βόμβα για να παγιδεύσεις όποιον περάσει.

Μέσα στα πράγματα που θα βρείτε σκόρπια στον νεκρό πολιτισμό είναι και καθημερινά προϊόντα όπως πανιά, ψαλίδια κλπ τα οποία μπορείτε να συνδυάσετε για να δημιουργήσετε εργαλεία όπως βόμβες μολότοφ, κουτιά πρώτων βοηθειών, βόμβες καπνού και άλλα. Αυτό το crafting σύστημα δεν είναι απλά κάτι που μπήκε στο παιχνίδι για να βοηθήσει να βάλουν τικ σε μια λίστα οι κατασκευαστές, καθώς δίνει αρκετή ελευθερία και ανοίγει επιπλέον ευκαιρίες τακτικής. Για παράδειγμα, έχεις μόνο 1 πανί και τα υλικά που χρειάζεσαι για να φτιάξεις μια μολότοφ ή ένα κουτί πρώτων βοηθειών, επειδή το πανί είναι κοινό συστατικό και στα δύο. Τι διαλέγεις; Τα shiv (μαχαίρια) που μπορείς να κατασκευάσεις χρησιμοποιούνται για να ανοίγεις κλειδωμένες πόρτες για δωμάτια που ίσως έχουν προμήθειες, ίσως και όχι. Όμως, επίσης χρησιμοποιούνται για να σκοτώσεις αθόρυβα έναν μολυσμένο ή να αμυνθείς στην επίθεσή του. Πώς θα τα ξοδέψεις; Αυτές οι αποφάσεις που πρέπει να λάβεις “στο πόδι” απαιτούν πολλή σκέψη, και πρέπει να συνυπολογίσεις το τί έχεις αντιμετωπίσει και τί είναι πιθανό να αντιμετωπίσεις παρακάτω.

Και ας μιλήσουμε και λίγο για τους μισητούς infected, μιας και θα είναι ο κύριος λόγος που θα πετάξετε το χειριστήριο στο πάτωμα και θα τρέξετε να κρυφτείτε. Μετά την εξάπλωση του ιού cordyceps, που προήλθε από φυτά, αμέτρητοι άνθρωποι αμέσως μετατράπηκαν σε άμυαλα, επιθετικά όντα με αποθαρρυντική όψη. Στα πρώτα στάδια του ιού, ο οργανισμός που “φιλοξενεί” το παράσιτο αρχίζει να χάνει τα λογικά του και τον έλεγχο των πράξεων του — στην ουσία, είναι ζωντανός με νοημοσύνη, αλλά χωρίς την δυνατότητα να ελέγχει το τί κάνει. Μετά από μήνες, μεταλλάσσεται σε τρομακτικό Clicker, ένα ψευδώνυμο που ταιριάζει απόλυτα. Με φυτά να έχουν φυτρώσει από και έξω από το κεφάλι του, ο οργανισμός πλέον δεν έχει καν μάτια, παρά μόνο ακοή και το στόμα του, το οποίο χρησιμοποιεί είτε για να κάνει κομμάτια ζωντανούς ανθρώπους, είτε για να παράγει ήχους και να συνεννοείται με το σινάφι του — οι οποίοι ήχοι είναι ένα σταθερό κλικ, κλικ, κλικ. Φυσικά, υπάρχουν και άλλες μεταλλάξεις, τις οποίες δεν θα παραθέσω για να μην χαλάσουν εκπλήξεις. Το περίεργο της υπόθεσης cordyceps είναι πως δεν μπορεί να μολύνει ζώα, παρά μόνο ανθρώπους. Θεία δίκη, σκέφτηκα, και νομίζω αρκετοί. Βλάστηση καλύπτει τα πάντα, ενώ αηδιαστικά μανιταρο-ειδή φυτά που αναπνέουν και εκκρίνουν σπόρους υπάρχουν παντού και “κοιτούν” απειλητικά. Ανάμεσα τους και μερικά ανθρώπινα κορμιά, τα οποία έγιναν κάτι λιγότερο από δέντρο, με όλο τους το σώμα να καλύπτεται από τα φυτά. Το πώς ο πολιτισμός μας κατέρρευσε μέσα σε λίγα χρόνια εξαιτίας του ιού και το πώς μετατράπηκαν οι άνθρωποι σε αιμοβόρους, άψυχους κυνηγούς είναι εκπληκτικό και λέει πολλά. Δείχνει πως οι άνθρωποι δεν χρειάζονται κανέναν ιό για να γίνουν επιθετικά, κακόβουλα, άμυαλα όντα.

Στην Remastered έκδοση περιλαμβάνεται και το Left Behind, ένα DLC πακέτο που κυκλοφόρησε πριν αρκετούς μήνες στην έκδοση του PlayStation 3 και περιστρέφεται γύρω από την Ellie και μια πολύ καλή της φίλη, την Riley. Χωρίς να χαλάσω την έκπληξη για κανέναν, μπορώ να πω ότι σημαντικά γεγονότα λαμβάνουν μέρος κατά τη διάρκεια του, ενώ τοποθετείται έξυπνα πριν και κατά την κύρια ιστορία, οπότε δεν χαλάει και την ροή. Παρά την σχετικά μικρή του διάρκεια (περίπου 2-2.5 ώρες), η αξία του ως προσθήκη στην ιστορία είναι τεράστια, καθώς ο χαρακτήρας της Ellie έχει πάρα πολλά να προσφέρει, και οποιοδήποτε παραπάνω υλικό είναι καλοδεχούμενο.

Μέρος του πακέτου είναι και το Factions mode, το multiplayer κομμάτι του τίτλου. Εκεί, δύο ομάδες, οι Fireflies και οι Hunters, έρχονται αντιμέτωποι με στόχο την συλλογή προμηθειών για τις κοινότητές τους. Έξυπνα δεμένο με το Facebook, ο αριθμός των κατοίκων της κοινότητας του κάθε παίχτη επηρεάζεται άμεσα από την υπηρεσία μέσω του αριθμού φίλων που έχει. Και αν στα ματς δεν τα πηγαίνεις καλά και δεν καταφέρνεις να εξασφαλίσεις προμήθειες, ίσως δεις έναν καλό σου φίλο από την πραγματική ζωή να εμφανίζεται ως μολυσμένος στον πίνακα του παιχνιδιού. Μεγάλο ρόλο παίζει και το ποια ομάδα θα διαλέξεις, καθώς για 12 εβδομάδες θα παραμείνεις “δεμένος” σε αυτή, και μαζί με τους υπόλοιπους που την διάλεξαν, θα πρέπει να ο συγκεντρωτικός αριθμός προμηθειών να υπερβαίνει ένα όριο, αλλιώς ο “γύρος” ανήκει στην ομάδα με τον μεγαλύτερο αριθμό.

Τρία modes προσφέρονται: Supply Raid, Survivor και Interrogation. Στο πρώτο η κάθε ομάδα ξεκινάει με 20 “ενισχύσεις”, που σημαίνει 20 respawns και νικήτρια η ομάδα που θα εξαντλήσει τα respawns του αντιπάλου. Στο δεύτερο οι ομάδες δεν έχουν respawns, κι αντίθετα ο νικητής κρίνεται από γύρους, κι όχι από ένα ματς. Στο τρίτο πρέπει να βρεθεί ένα σεντούκι με πολύτιμα πράγματα, και ο τρόπος είναι να ανακρίνετε 5 φορές αντιπάλους και να σας δώσουν τη τοποθεσία. Μέσα σε όλα αυτά, έχετε τη δυνατότητα δημιουργίας κλάσεων, με διαφορετικά όπλα και skills που αλλάζουν πολύ τον τρόπο παιχνιδιού, καθώς και αυτούσιο το σύστημα crafting από την ιστορία του Joel και της Ellie. Μπορείτε επίσης να “παίξετε” με την εμφάνιση του χαρακτήρα σας και να του δώσετε ξεχωριστή όψη. Όπως και με το Uncharted 2 και 3, η Naughty Dog κατάφερε να πάρει ένα τρομερό single-player παιχνίδι και να του δώσει αξιόλογο, ουσιαστικό multiplayer μέρος.

Και πιάνουμε το κομμάτι των γραφικών. Ερχόμενο τον Ιούνιο του 2013 για το PlayStation 3, ήταν ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει κονσόλα εώς σήμερα. Από φωτισμό, ποιότητα textures, μοντέλων και απόδοση στα 30fps, το επίτευγμα της Naughty Dog ήταν εκ των κορυφαίων. Στην ανανεωμένη Remastered έκδοση, έχουμε όλα αυτά, σε ακόμη καλύτερη μορφή, μέσα από την αύξηση της ανάλυσης σε 1080p και άλλων αλλαγών που το κάνουν να μοιάζει με ένα αξιοπρεπέστατο παιχνίδι του PlayStation 4, κι όχι σαν τίτλο που άνηκε στο PlayStation 3.Τα καρέ ανά λεπτό διπλασιάστηκαν, και το παιχνίδι τρέχει σταθερά στα 60fps, ενώ υπάρχει επιλογή για κλείδωμα στα 30, για αυτούς που προτιμούν ένα πιο αργό, κινηματογραφικό παιχνίδι. Τα διαλυμένα περιβάλλοντα και η άγρια ομορφιά ενός τοπίου όπου η βλάστηση “καταπίνει” το μπετό αποδίδονται με πολύ μεγαλύτερη ευκρίνεια, και αν έχετε ήδη παίξει την προηγούμενη έκδοση, η διαφορά θα είναι αισθητή.

Το ακουστικό κομμάτι ξεχωρίζει σε πολλά πράγματα. Καταρχάς, η μουσική φέρει την υπογραφή του Gustavo Santaolalla, του Αργεντινού συνθέτη που έχει κερδίσει δύο Academy Award για την μουσική επένδυση του Brokeback Mountain και Babel. Το τραγούδι-ταυτότητα του τίτλου χαράζεται εύκολα στο μυαλό σας, ενώ αρκετές φορές οι χαρακτήρες δεν χρειάζεται καν να πουν οτιδήποτε σε αρκετές σκηνές, καθώς η μουσική εκφράζει περισσότερα από όσα μπορούν τα λόγια. Επίσης, το τμήμα των ηχητικών εφέ έκανε εξαιρετική δουλειά, καθώς τα πάντα μπορούν να ξεχωριστούν εύκολα χωρίς να σε “πνίγουν“, ενώ η ποιότητα του ήχου είναι κορυφαία. Ακόμα και το πάτημα σε ένα μικρό κλαδάκι ακούγεται τόσο φυσικά που ζεις τη σκηνή.

Φυσικά, οι χαρακτήρες δείχνουν τη προσωπικότητά τους και μέσα από διαλόγους και μονολόγους, και ευτυχώς η ποιότητα είναι κορυφαία και εδώ. Αστέρια του voice acting όπως Troy Baker, Ashley Johnson, Robin Atkin Downes και ο πανταχού παρών Nolan North δανείζουν τη φωνή τους στους χαρακτήρες τους, αλλά μαζί μ’αυτό τους δίνουν και ψυχή. Είναι δύσκολο να μην νοιαστείς για τον αγώνα του Joel όταν ο Baker κάνει τόσο καλή δουλειά με αυτήν την τραγική φιγούρα, ενώ η δυνατή Ellie που έχει όρεξη για διάλογο χρειάζεται μια εξίσου δυνατή απόδοση από την Johnson, που δεν απογοητεύει.

Για όσους δεν είχαν αγοράσει την προηγούμενη έκδοση, τώρα είναι η καλύτερη στιγμή. Τα περιεχόμενα του Remastered περιλαμβάνουν όλα τα DLC, που σημαίνει πάνω από 20€ αξία μέσα στην τιμή των 45€, το οποίο μεταφράζεται σε 8 νέους χάρτες για το multiplayer, ένα καινούριο επίπεδο δυσκολίας και το ποιοτικό Left Behind, καθώς και σκηνές από τα παρασκήνια με τους κατασκευαστές να μας δίνουν πληροφορίες για την ανάπτυξη και άλλα. Η δυνατότητα Remote Play δίνει την ευκαιρία σε κατόχους PlayStation Vita να παίζουν το παιχνίδι “στο πόδι”, και η ποιότητα εικόνας δεν υποφέρει σχεδόν καθόλου, ανάλογα τη σύνδεση σας. Κάτι που αρκετοί θα λατρέψουν είναι το Photo Mode, το οποίο προστέθηκε στο Remastered και δίνει την δυνατότητα να “παίξεις” κάθε στιγμή του παιχνιδιού σαν να είσαι φωτογράφος. Με απόλυτο έλεγχο της κάμερας και των οπτικών εφέ, μπορείς να παγώσεις το παιχνίδι οποιαδήποτε στιγμή και να δημιουργήσεις αξιομνημόνευτες εικόνες, που μπορείς εύκολα να μοιραστείς σε Facebook, Twitter και PSN μέσω της λειτουργίας Share που παρέχει η κονσόλα.

Και ας συνοψίσουμε: το The Last of Us Remastered προσφέρει μια απαράμιλλη εμπειρία και αποτελεί ένα κατόρθωμα και παράδειγμα προς μίμηση. Ιστορία που κάνει αμέτρητες επιτυχίες του Hollywood να ντρέπονται, βαθύ gameplay που δεν αφήνει περιθώριο για λάθη αλλά χωρίς να γίνεται άδικο, απολαυστική απόδοση ηθοποιών, soundtrack που στοιχειώνει και απίστευτα γραφικά έρχονται να συνδυαστούν για να δημιουργήσουν ίσως το καλύτερο παιχνίδι της περασμένης γενιάς, και οι ουσιαστικές αλλαγές του Remastered το κάνουν πανάξια αγορά για κατόχους PlayStation 4. Η τελειότητα μόλις αναβαθμίστηκε.

Και πιστέψτε με όταν λέω, δεν θέλετε να το χάσετε. Το The Last of Us θα σας ταξιδέψει όπως ελάχιστα παιχνίδια κατάφεραν τα τελευταία χρόνια. Όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι, ποιος είναι το πραγματικό τέρας;

[wp-review]

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!