Παρασκευή βράδυ λοιπόν και ο μπατίρης πλην τίμιος συντάκτης πήγε ένα σινεμαδάκι μιας και άκουσε πως κάτι φύλακες ενός γαλαξία θέλανε και δεύτερη ταινία… μιλάμε σοβαρά τώρα;! Το περίμενα χειρότερα απ’ ότι ο Gollum το δαχτυλίδι! Μια μέρα λοιπόν μετά από την επίσημη κυκλοφορία της ταινίας στη χώρα μας, αρπάζω το αμόρε (που για την καλύτερη των τυχών είναι το ίδιο nerd με μένα) και βουρ στον πατσά από την Τρούμπα! Η νέα ταινία της Marvel είναι εδώ, την είδαμε και στο Busted θα στα πούμε όλα…
«Σε έναν γαλαξία πολύ πολύ πολύ πολύ μακριά…». Εντάξει δεν είμαι καλός με τη Φυσική για να ξέρω πώς να κάνω σωστά χρήση τα έτη φωτός οπότε bite me! Αναγνώστη μου μη ψαρώνεις, δε βγήκε το Last Jedi ακόμα, απλά έπρεπε να τραβήξω λίγο την προσοχή σου, μιας και άμα δοκίμαζα striptease, θα σε έχανα με το που θα έβγαινα στην σκηνή, οπότε μην το διακινδυνεύσω. Το Guardians of the Galaxy ήταν μια τόσο μεγάλη επιτυχία που προφανώς οι ιθύνοντες μύρισαν το αίμα του αγνού πωρωμένου στον ωκεανό και κατάδηλα είπαν «θα του τα πάρουμε και δεύτερη φορά». Ας παραδεχτούμε πως οι ταινίες της Disney στον τομέα υπερήρωας μας έχει δημιουργήσει μια σχέση υπό την επήρεια του Συνδρόμου της Στοκχόλμης. Άσχετα αν είναι καλή μια ταινία ή όχι, εμείς θα πάμε, θα μείνουμε να τη δούμε, θα μείνουμε μέχρι τέλους για όλες τις σκηνές και γενικά ο ψυχαναγκασμός μας έχει γίνει έμπνευση για memes άπειρες φορές (μιας και δεν είσαι μερακλής άμα δεν κάτσεις μέχρι να δεις και το τελευταίο γράμμα από τους τίτλους τέλους πριν σε πετάξουν έξω με τις κλοτσιές). Αλλά εδώ γεννιέται το ερώτημα. Ήταν καλή ταινία; Ήταν ένας άξιος συνεχιστής του σπόρου που έβαλε η προηγουμένη; Τι γίνεται με τη συνέχεια του Game of Thrones;;; ΕΕΕΕ σόρυ αυτό είναι για αλλού… ( έλα έλα σιωπή, ένα λάθος κάναμε :-Ρ). Σςςςςς τώρα, γιατί ο θείος Γιώργος θα σου πει για μια ιστορία!
Η ταινία μας ξεκινάει κάπως ήρεμα, με το αναμενόμενο story του πως και πότε γνωρίστηκαν οι γονείς του Star Lord (Chris Pratt) κάτι που θα αποτελέσει και το κυρίως ζουμί της γεροκότας για όλη την υπόλοιπη ταινία. Μιας και μας εξηγείται (όπως άλλωστε είχαμε το hint από την προηγούμενη) του πως στο καλό ένας human όπως ο Star Lord μπόρεσε να κρατήσει ένα infinity gem, έτσι γιατί μπορούσε. Διαπλανητικό ερώτημα (όσοι δείτε την ταινία θα πιάσετε το αστειάκι εδώ, μιας και αυτό δε θέλω να σας το χαλάσω). Ενώ λοιπόν είσαι χαλαρός και ήρεμος και λες “οκ πάμε να φύγουμε” από τη βαρεμάρα, μέσα σε λίγα δεύτερα έχεις μπει πάλι στην αίθουσα και γίνεσαι θύμα ενός καταιγισμού από εικόνες, σαν ένα επιτυχημένο c-c-c-c-c-οmbo στο Mortal Kombat ε και λες οκ δαγκώνω τη γλώσσα μου. Οι περιπέτειες λοιπόν ξεκινάνε με την παρέα του Star Lord, της Gamora (Zoe Saldana), Drax (Dave Bautista), Baby Groot (Vin Diesel, αν και μεταξύ μας δε θα χαρείτε αυτό το μπάσο της φωνής μιας και για να σας το χαλάσω, μέσα είναι μόνο στο μέγεθος μινιατούρα) και Rocket (Bradley Cooper), να δίνουν από την αρχή το πόσο αρρωστημένα τρελή θα είναι η ταινία! Έχουμε φυσικά και την επιστροφή του Yondu (Michael Rooker) που πιστέψτε με ίσως ήταν ο καλύτερος από τους δευτερεύοντες χαρακτήρες της ταινίας και εδώ απλά να αναφέρω πως η συμβολή του στην περιπέτεια θα σας χαρίσει ένα εύρος από γέλια μέχρι συγκίνηση. Δε λέω παραπάνω γιατί θα σας το χαλάσω, αλλά πραγματικά ίσως ήταν ο πλέον καλογραμμένος χαρακτήρας της ταινίας. Έχουμε επίσης την επιστροφή της Nebula (Karen Gillan) που αυτό το καραφλό κορίτσι, έχοντας χειρότερα daddy issues και από τον Loki (βλέπε Thanos για το daddy), μας χαρίζει μερικές κόντρα ρόλο σκηνές μέσα στο πόνημα (απ’ ότι την είχαμε συνηθίσει) και δείχνει την όλη αλλαγή στη Light Side (όπως καταλαβαίνετε το πόσο περιμένω το Last Jedi είναι εμφανές). Τέλος, έκπληξη είναι η παρουσία της Mantis (Pom Klementieff, που πρέπει να μας μισεί όσους γράφουμε άρθρα για να κράτησε το όνομα της έτσι. Στραβώθηκα για να το γράψω σωστά :-Ρ) που οκ ενώ είναι ένας καθαρά comic relief χαρακτήρας μέσα (ναι οκ ενώ όλοι οι άλλοι είναι ας πούμε ο ορισμός της βαριάς κουλτούρας, αλλά οκ φανταστείτε για να το λέω), είναι πραγματικά απολαυστικότατη και οι διάλογοι με τον Drax είναι τα αγνότερα των κρυσταλοποιημένων ανθράκων (διαμάντια για τους άσχετους, εδώ έχουμε επίπεδο, αμ πως!). Δε θα αναφέρω την παρουσία του Ego (ο πολλά βαρύς χωρίς ζάχαρη Kurt Russell και μπαμπάς Star Lord) μιας και θα χαλάσω πολύ από την πλοκή της ταινίας, αν και τα πωρωμένα girls and boys θα έπιασαν με τη μια το… μέγεθος του χαρακτήρα (μην είστε εγωιστές, θα το χαλάσουμε για τους άσχετους και πρέπει να δούμε την έκφραση τους όταν μαθαίνουν τι είναι ο έτσι). Γενικά η ταινία αν και είναι γύρω από το όλο από πού κρατάει ο Star Lord, δεν παίρνει και το βραβείο πρωτοτυπίας στην πλοκή. Εδώ ας πω για το πρώτο μελανό σημείο, πως παρά το όλο υπερβολικά καλό σύνολο, δε σου προωθεί καθόλου το όλο infinity wars theme. Ξέρω πολλοί θα ξενερώσετε αλλά τονίζω πως σε καμιά περίπτωση δε θα κάνει κακή την ταινία.
Εδώ λοιπόν αναγνώστη μου, σαν γνήσιος ακαδημαϊκός που είμαι πανάθεμα με, θα χωρίσω την ταινία σε δυο μέρη: το σκηνοθετικό/οπτικό και το τεχνικό/ηχητικό κομμάτι. Γιατί κυρίες και κύριοι εδώ συμβάλουμε στο πνεύμα και τη διανόηση, όχι αστεία (όποιος με ξέρει προσωπικά και κάνει το αστείο να γελάσει εδώ, θα φάει αθλητικό νούμερο βάρκα στο κούτελο και τονίζω έχω καλό σημάδι.)
Λοιπόν παιδούλες και παίδες Ελλήνων και λοιπών εθνικοτήτων, πραγματικά σε θέμα χαρακτήρων και δεσίματος επί της οθόνης, είναι ίσως μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει. Ειλικρινά το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση, είναι πως είναι μια ταινία comic Κ-Υ-Ρ-Ι-Ο-Λ-Ε-Κ-Τ-Ι-Κ-Α Θα πω ο χοντρός τι εννοώ αμέσως. Όλοι μας που έχουμε λίγο ή πολύ ασχοληθεί με το άθλημα, έχουμε διαβάσει πολύ όμορφες σελίδες για ιστορίες υπερηρώων που ακριβώς λόγω της υπερβολής των δυνάμεων και μαραφετιών που είχαν, μπορούσαν να κάνουν αυτά τα απίστευτα πράγματα που έχουμε λατρέψει. Θα μου πεις «καλά ρε βλαμμένε τύπε, οι προηγούμενες που βλέπαμε τι ήταν δηλαδή;» οπότε να εξηγήσω αμέσως. Θεωρώ πως μέχρι και τώρα, ενώ οι ταινίες της Disney (όπως και από τα άλλα στούντιο) είχαν μια αρκετά καλή απόδοση, για τα κινηματογραφικά πάντα δεδομένα, δε σου έβγαζαν ρε παιδί μου αυτό το «τρελιάρικο» και υπερβολικό του πιεστηρίου. Με λίγα λόγια πήγαιναν μέχρι ένα σημείο και άφηναν κάπως απ’ έξω το όλο αίσθημα «ναι φίλε αυτό είναι φαντασία». Από τους διαλόγους μέχρι και την οπτική, πάντα είχες μια σκέψη πίσω στις σκοτεινές πλευρές του μυαλού σου (σαν την λιγούρα που σε πιάνει ενώ κάνεις δίαιτα) πως κάτι λείπει… Ε λοιπόν αυτή η ταινία, πραγματικά το πήγε αλλού. Μέσα έβλεπες αυτήν ακριβώς την τρέλα και υπερβολή των comic στο 101%!!! Απίστευτοι διάλογοι, εναλλαγές σε σκηνές και συναισθήματα σε ρυθμό πολυβόλου, σου άφηνε την αίσθηση πως πραγματικά διάβαζες το επόμενο τεύχος της σειράς! Απίστευτο χιούμορ, καλογραμμένοι ΟΛΟΙ οι χαρακτήρες ακόμα και οι «κομπάρσοι», είχαν όλοι και όλα πραγματικά μια χημεία μεταξύ τους, που ίσως είναι η πρώτη φορά που έχω τόσο έντονο αυτό το συναίσθημα. Οι ερμηνείες ήταν πραγματικά απολαυστικές, έβλεπες αρκετές διαφορετικές πλευρές των χαρακτήρων και πραγματικά αυτό που σου έμενε ήταν η αίσθηση που έχεις με τον κολλητό σου: μπορεί να θέλετε να παίξετε μπουκέτα ανά καιρούς, αλλά ξέρεις god damn it πως είναι εκεί πάντα για σένα! Μάθαινες για όλους τους χαρακτήρες, σε ένοιαζε πραγματικά για εκείνους, εξηγούσε μάλιστα και backstories που δεν είχες ιδέα πριν και πάει λέγοντας.
Όσο για το τεχνικό και ηχητικό κομμάτι, πραγματικά τα λόγια είναι περιττά. Έχοντας το όλο concept που σου είπα πριν, πως μια ταινία βγήκε από σελίδες comic απευθείας, το επιτελείο έδωσε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Ένας καμβάς από όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου (ποιητής όχι αστεία), τα μοντέλα των ψηφιακών χαρακτήρων και η λεπτομέρεια τους καθώς και ο συνδυασμός με τα ταπεινά «γήινα» μέσα/εφέ, πραγματικά είχαν σε μόνιμη γυμναστική το μάτι σου! Και δεν είναι πως σε κούραζαν, όπως στην περίπτωση των Power Rangers (να διαβάσεις και εκεί τι λέω, δεν τα γράφω για μένα ξέρεις :-Ρ). Είχαν την τέλεια ισορροπία να προσέχεις τι βλέπεις, να το κατανοείς ακόμα και στιγμιαία που θα πέρναγε από την οθόνη, ενώ δε σου τραβούσαν καθόλου την προσοχή από τη ροή της ταινίας. Μάλιστα μου έκανε επίσης εντύπωση, πως σε πολλές στιγμές, η εικόνα που έβλεπα μπροστά μου ήταν σχεδόν ίδια με ό,τι μπορεί να είχα δει στις σελίδες των comics! Κρατήστε απλά πως ειδικά σε κάτι που έχει σχέση με τον Ego και το ποιος είναι, το παντελόνι μου στένεψε ελαφρώς…
Όσο για το ηχητικό, οκ δεν μπορείς παρά να δώσεις χέρι στους δημιουργούς. Κομματάρες από κλασσικές πενιές έπαιζαν μέσα, που ειδικά τους μουσικόφιλους nerds θα τους αρέσκει ταμάλα έχω την υποψία. Γενικά το soundtrack, μιας και είναι κομμάτι του όλου concept έχει δεσπόσουζα θέση (σημαίνει πολύ πολύ ψηλά για τους άσχετους :-Ρ. όχι τίποτα άλλο, το γράφω επειδή πλέον έχω ξεχάσει να μιλάω τη μητρική μου. Άτιμες σχολές.) ενώ το πίου πίου και boooooom από τις σκηνές είναι απλά ίσως η πιο ευχάριστη μελωδία μετά το Hail Mary του συχωρεμένου 2pac (ναι ρε hip-hop ακούω, τι θέμα έχεις;) και πραγματικά δένει απίστευτα με τις σκηνές.
Λοιπόν για να κάνουμε ταμείο και να δούμε εν τέλει τι παίζει με την ταινία; Ήταν μια καλή ταινία; Ε κοίτα… Αν πεις πως… καλά σοβαρά μιλάς; Η ταινία έσκισε! Μπορεί να ξενέρωσα προσωπικά λίγο που την πάσαραν κάπως stand-alone, από την άποψη, δεν είχες κάτι που να προωθεί το όλο γενικό plot στο phase που είμαστε τώρα στο Marvel Cinematic Universe και παρά πως οκ ήταν σχετικά απλοϊκό σενάριο, πραγματικά ήταν τόσο καλογραμμένη ταινία και με τόσο χιούμορ (ακόμα και εκεί που φαινομενικά δε θα έπρεπε… θα δείτε) που ειλικρινά με έκανε να θέλω να σηκωθώ να χειροκροτήσω! Η ταινία τα είχε όλα: γέλιο, δράμα, αμηχανία, κάαααπως μυστήριο και πάει λέγοντας. Είναι ίσως η απόδειξη πως το να κάνεις μια ταινία comic δε χρειάζεται σώνει και καλά να ταυτίσεις τον θεατή μέσω ενός realistic approach με τους χαρακτήρες και με το στανιό να τους κάνεις να φαίνονται πιο «ανθρώπινοι». Για μένα δε χρειάζεται. Γιατί ακριβώς πας να δεις Superhero Movie! Σέβομαι το όλο «διαφορετικό» της σκηνοθεσίας και της απόδοσης μιας άλλης οπτικής, αλλά δε ξέρω αν κολλάει παντού, όπως το έχουνε πασάρει τα τελευταία χρόνια. Για μένα είναι καλό να ονειρεύεσαι και να θεωρείς κάτι εξωπραγματικό. Δίνει ίσως στη φαντασία σου τα φτερά που τόσο έχει ανάγκη στις μέρες μας… Εντάξει μιας και πολύ το βάρυνα, εν κατακλείδι: Η ταινία παίρνει χαλαρά και όλα τα ζευγάρια των τσαρουχιών επάξια το «θείος Γιώργος ISO» και πήγες χθες να τη δεις…!!! Ραντεβού κάπου εκεί έξω ή όποιος θέλει με ψάχνει σε φατσοβιβλία και λοιπά για να συζητήσουμε επί του θέματος… Γιώργος over and out!
[review]Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
