Ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός αν υπήρχε το GreedFall. Φράση με αρκετό συναίσθημα για κάποιον που το έχει παίξει. Πριν μπούμε σε αυτόν τον κόσμο, ας δούμε το GreedFall σαν παιχνίδι. Το GreedFall είναι ένα action RPG που αναπτύσσεται από το Γαλλικό studio Spiders, το οποίο μας έχει χαρίσει το Bound By Flame και το The Technomancer, RPGs παιχνίδια που δεν θέλει να θυμάται και ιδιαίτερα. Το GreedFall δεν είναι έτσι όμως, είναι ένα open world παιχνίδι που θα σβήσει το παρελθόν αυτό, μια και καλή. Αρκετές ελλείψεις πόρων και γραφικών, αλλά με πλούσια την αίσθηση αυτού που φτιάχτηκε. Το RPG και την μαγεία. Θα το σβήσει άραγε;
Φαίνεται πως οι Γάλλοι διάβασαν καλά, την BioWare, αφού το GreedFall, περιέχει πάρα πολλά στοιχεία των Mass Effect και Dragon Age, θα λέγαμε ότι αγγίζει και το Andromeda, ίσως να είναι υπερβολή. Πάμε λίγο στον κόσμο του παιχνιδιού, με την ιστορία να τοποθετεί τον παίκτη σε έναν 17ο αιώνα , πέρα για πέρα φανταστικό και αρκετά εμπνευσμένο από τα ταξίδια ανακάλυψης νέων κόσμων. Είμαστε σίγουροι ότι ακούσαμε και λίγα Βαλυριανά μέσα, αρκετά θα λέγαμε.
Εμείς σαν τολμηροί θαλασσοπόροι, αφήνουμε τα παράλια της Serene, και πάμε στην γη της νήσου Teer Fradee, έναν τόπο μαγείας, που συναντάμε χλωρίδα και πανίδα που ο κόσμος όμοιά της δεν έχει ξαναδεί. Εκεί συναντάμε και τις διάφορες native φυλές, που μέσα από πολέμους και σκληρές μάχες, έχουν διαμορφώσει το άγριο τοπίο της νέας γης που καλούμαστε να εξερευνήσουμε. Ταυτόχρονα, ο «πονοκέφαλος» του Malichor, μία θανατηφόρος πανδημία , μας στοιχειώνει σε κάθε μας βήμα. Η γη της Teer Fradee, μοιάζει παράδεισος για τους εξερευνητές της Bridge Alliance, λένε πως κρύβει την θεραπεία του Malichor, και μάλιστα μέσα στο αίμα των ανθρώπων που την κατοικούν ή των ζώων και των φυτών που βρίσκονται σε αυτή. Για όλους τους υπόλοιπους, που πιστεύουν στην μαύρη μαγεία, αυτή η γη είναι η πηγή όλων των κακών και των καταστροφών. Μάλιστα αυτό το μέρος, το ονόμασαν καταραμένο, μιας κατάρας που για να την αντιμετωπίσου, συνέταξαν την ιερά που θέλει να βάλει φωτιά, κυριολεκτικά, στην γη των κατοίκων της , αλλά αυτό «βάζει» φωτιά και στα συμφέροντά τους.
Και κάπου εδώ, ερχόμαστε εμείς, να πάρουμε αποφάσεις, που κάθε κίνηση μετράει, μετράει και με το παραπάνω, καθώς η απόφαση του να απειλήσουμε κάποιον στην Teer Fradee, ίσως μας κοστίσει μία βοήθεια στην… New Serene! Μετά από πέντε χρόνια έντονων διαμαχών και αντιπαλότητας, ξεκινά μαζί με τον κυβερνήτη ξάδερφό του, Prince Constantin d’Orsay, το μακρύ ταξίδι για την New Serene, κατά το οποίο θα προσπαθήσει να βρει ο ίδιος τη θεραπεία και να ηρεμήσει αρκετά τα πνεύματα. Δεν είναι και τόσο εύκολο.
Η ιστορία του παιχνιδιού, καταφέρνει και πλέκει εξαιρετικά το στοιχείο του φανταστικού και της μαγείας όπου η πολιτική και τα ανθρώπινα λάθη κυριαρχούν και εδώ.
Αυτό που μας άρεσε στο GreedFall, είναι ότι μας αφήνει να πάρουμε τον δικό μας δρόμο όπου λίγο ή πολύ θα είναι και αυτός που μας αντιπροσωπεύει περισσότερο. Αν δηλαδή έχουμε πάθος για εξουσία, θα θυσιάσουμε τα πιστεύω μας, αν είμαστε ιδεαλιστές, θα προστατεύσουμε τις ανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά, πραγματικά το GreedFall, αργά ή γρήγορα, θα μας βγάλει τον πραγματικό μας εαυτό. Για να καταλάβει κάποιος ακόμα καλύτερα την παρομοίωση αυτή, τα NPCs που έχουμε μαζί μας και συναντάμε στο παιχνίδι προσπάθησαν πολλές φορές να βγάλουν από το μονοπάτι της ηθικής, απλά και μόνο γιατί έτσι έπαιζα το παιχνίδι από την αρχή.
Η διπλωματία είναι το Α και το Ω μέσα στο GreedFall, καλό θα ήταν να την ανεβάσετε από το skills tree που σας ανοίγει από την αρχή του game, για να μην κάνετε άσκοπα ταξίδια και στο τέλος κάποιος βρεθεί απέναντί σας, απλά επειδή δεν “προφέρατε” καλά κάποιες κουβέντες, και μάλιστα η συγκεκριμένη αρετή, έχει δέουσα σημασία, καθώς πάνω σε αυτό χτίστηκε ο κόσμος. Αν λοιπόν, καταφέρετε να ενώσετε ,διαφορετικές αντιλήψεις, ιδεολογίες, ανθρώπους και να αποτρέψετε συγκρούσεις, παιχνίδια εξουσίας, και πονηρές συμμαχίες, μέσα στο πολύ καλά δουλεμένο RPG στοιχείο, τότε το reputation σας θα σας ανταμείψει, όπως και θα σταματήστε να είστε suspicious στο NPC που έχετε μαζί σας και το GreedFall θα σας διασκεδάσει, χωρίς να μπείτε σε…περιπέτειες. Η διαύγεια και η στρατηγική, είναι κολλητοί σας φίλοι.
Αναφέραμε νωρίτερα την ύπαρξη NPCs, συντρόφων στο ταξίδι μας, ο καθένας έχεις δικούς του στόχους και ιδεολογίες, ανήκει σε ξεχωριστή φατρία από την δική μας και το μόνο που έχουμε να κάνουμε καλά, είναι να τους δίνουμε την δέουσα σημασία, να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους, απλά μιλώντας μαζί τους. Αν θυμάστε στο Dragon Age, συνέβαινε το ίδιο ακριβώς πράγμα. Φυσικά, η Spiders φρόντισε να υποστηρίξει τόσο πολύ το συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού, όπου κάθε φορά που θα κληθούμε να πάρουμε αποφάσεις για αυτούς ή να μην τους “ακούσουμε”, το παιχνίδι μας τιμωρεί με αρνητικούς πόντους και το main story γίνεται ακόμα πιο δύσκολο… Άσε που μπορείτε να κερδίστε και κάτι…παραπάνω αν τα πάτε καλά με αυτούς.. 😉 To παραπάνω στοιχείο, θα το βάζαμε στα αρνητικά, καθώς δίνει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα στο background από το απλό RPG στοιχείο και ίσως το καταστήσει κουραστικό.
Σαν σύνολο βέβαια, το GreedFall, δεν μας αφήνει αδιάφορους, καθώς το σενάριο, ο κόσμος και οι χαρακτήρες, είναι πολύ καλά φτιαγμένα, δεν θα λέγαμε το ίδιο και για τα γραφικά, αλλά μετά από δύο τρία updates, έγιναν πιο..εύπεπτα. Σαν lore, κάτι θα μας θυμίσει, δεν είναι τίποτα καινούριο, απλά αυτό που σου μένει από το oldskool RPG , είναι οι χαρακτήρες , ειδικά αυτοί που είναι στον ίδιο αγώνα μαζί σου. Είπαμε πιο πάνω ότι δίνει πολύ μεγάλη σημασία στο background τους, αλλά ταυτόχρονα σε δένει και συναισθηματικά, μαζί με τα loyalty missions σου αλλάζουν τελείως τον τρόπο με τον οποίο σε καθηλώνει μπροστά στην οθόνη.
Κάτι ακόμα που μας άρεσε και που η Spiders πρέπει να δεχτεί τα συγχαρητήριά μας, είναι ότι δεν πέφτει στην παγίδα όλων εκείνων πραγμάτων που κάνουν τα 3Α open world παιχνίδια, ειδικά στο main story, όπου για να γίνεις “δυνατός” πρέπει να μπλέξεις με χαζά fetch quests. Αντίθετα στο GreedFall, δεν χρειάζεται να πηδάς από την μία ταράτσα στην άλλη, να περνάς μέσα από στεφάνια φωτιάς ή να καταστρέφεις αχυρώνες, αντίθετα όμως, όλες οι secondary missions συμβαδίζουν παράλληλα με την κύρια ιστορία. Αν κάνουμε κάτι σε… fetch quest, που μόνο fetch δεν είναι, θα το δούμε ότι συνεχίζεται μαζί με την κύρια ιστορία. Μέσα σε όλο αυτό, το lore που είναι απίστευτα καλογραμμένο, βάζει το GreedFall, στις πρώτες θέσεις για το ιδανικότερο RPG παιχνίδι.
Το open world, μας περιορίζει σχετικά, καθώς μέσα στον χάρτη, θα συναντήσουμε ερωτηματικά, που περισσότερο έχουν να κάνουν με μάχες ανάμεσα σε εχθρούς μας για να μας δώσουν skills και όχι τόσο της εξερεύνησης, αλλά προτιμώ αυτό το είδος, λαμβάνοντας υπόψιν ότι αυτό το μικρό στούντιο το έκανε πολύ καλά και με προστάτευσε από το να… καβαλήσω ένα άλογο και να κάνω άσκοπες βόλτες και grinding για να ανέβω απλά lvl.
Μάχες. Ένα πολύ λεπτό σημείο για κάποιον φίλο των original RPG, δεν θα πούμε ότι ήταν το δυνατό σημείο του παιχνιδιού, αλλά δεν ήταν και δευτερεύουσας σημασίας. Ναι, το Witcher σε αυτό το σημείο είχε τις ιδανικότερες, αλλά οι επιλογές ανάμεσα σε συνδυασμούς με γκάνια, μαχαίρια, τσεκούρια, μαγικά δαχτυλίδια και όλα αυτά στην άμεση διάθεσή μας, ήταν όμορφο. Αρχικά, πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα σε τρεις χαρακτήρες, του mage, του rogue ή του warrior, κάθε μία έχει και διαφορετικά skills, moves, όπλα και armor. Άσχετα στον ποιον θα διαλέξουμε, το πως θα ξοδέψουμε τα points μας και το πως θα συνδυάσουμε τις δυνάμεις μας, δεν μας επηρεάζει. Γιατί; Γιατί πχ εγώ που ξεκίνησα το παιχνίδι με τον warrior, ανέβασα όλα τα abilities του, αλλά το NPC που είχα δίπλα μου, μπόρεσε και ξεκλείδωσε για εμένα εκείνο το σεντούκι που απαιτούσε lockpick lvl 3 , ναι απαιτούσε skill, καθώς και διαπραγματεύτηκε καλύτερα κάποιες υποθέσεις, χωρίς να με βάζει να σπαταλάω τα attributes και τα talents άσκοπα. Θα επιστρέψουμε βέβαια ξανά στο παραπάνω. Ακόμα λοιπόν και να μην μπορείτε να κάνετε κάτι εκείνη την ώρα που σας το ζητάει, υπάρχει ο τρόπος.
Μελανό σημείο, το looting, μπορεί στην ομαδάρα μας, το Greek Busted Gamers να τα πάμε περίφημα με αυτό, αλλά το GreedFall, θα φροντίσει να σου δώσει κάτι τόσο αταίριαστο, ακόμα και αν ψάξεις μέχρι τα πέρατα της Serene. Από την αρχή μέχρι το τέλος, ο χαρακτήρας μου μαζί με τα NPCs μου, φορούσαμε ακριβώς το ίδιο armor, που άσχετα αν το “πέθανα” στο forge, θα θέλαμε σίγουρα ένα διαφορετικό σύστημα αναβάθμισης, να νιώσεις λίγο ντούκι βρε παιδί μου. Αφού κάναμε την αρχή με τα μελανά σημεία, ένα τέτοιο ήταν και το γεγονός ΄τι δεν μπορούσες σε καμία μα καμία απολύτως στιγμή, να ελέγξεις το companion σου. Πέρα από το ότι το έντυνες και του άλλαζες τα όπλα, δεν μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο. Ελεύθερη βούληση εναντίων όλων, ευτυχώς η AI κρατούσε τουλάχιστον το stealth στοιχείο, αλλά ακόμα πονάω από τα κέρατα ενός μαγεμένου βουβαλιού που ξεκίνησε το battle επειδή η.. .Khaleesi που είχαμε δίπλα μας, δεν μπορούσε να ελέγξει τα νεύρα της. Στην μάχη δεν μπορείς να τους δώσεις καμία εντολή, άντε πες ότι δεν μας κόστισε, φταίνε και τα πολλά καλά που είχε μέσα το παιχνίδι, πλούσιοι διάλογοι κλπ, αλλά αλλά ανησυχούσες πολύ για την επόμενη μάχη που θα έπρεπε να χωθείς αναγκαστικά.
Φτάνοντας σιγά σιγά στο τέλος, πάμε να δούμε και το παιχνίδι σε σχέση με τα γραφικά του, που ναι μεν, μετά από κάνα δυο polishing updates επανήλθαν, αν μου έλεγε κάποιος ότι παίζω ένα previous gen παιχνίδι, θα τον πίστευα. Ξύλινες εκφράσεις, animation που κούραζε και lip sync σαν να βλέπουμε την… Μαρία της γειτονιάς, είναι κάποια οπτικά που δεν θα ήθελα να θυμάμαι, ειδικά για ένα game στο 2019. Από την άλλη, σαν περιβάλλον, ήταν πλούσιο, όμορφο, με μεγάλη ποικιλία και λεπτομέρειες αλλά δεν σταμάτησα να βγάλω selfie σε κανένα από τα λιβάδια. Τόσο κακό, όχι, απλά λεπτομερές και όχι τόσο breathtaking. Ο φωτισμός είναι εκείνος που μου τράβηξε την προσοχή, καθώς με τις απότομες αλλαγές από μέρα-νύχτα ή κάποιο σκοτεινό δωμάτιο που παίρνει φως από δάδες, έκαναν τον αλγόριθμο του HDR να δουλέψει σε πολύ καλό βαθμό. Σε γενικές γραμμές, στο τεχνικό κομμάτι, πάσχει. Ειδικά αν θυμηθώ μερικά glitches που άφηναν τα NPCs να είναι μέσα στους βράχους και εγώ να χτυπάω τους… βράχους. Τουλάχιστον το reload το διόρθωνε. Χωρίς τεχνικά θέματα, ήταν ο ήχος και η μουσική, δεν θα σας μείνει κάτι από το παιχνίδι που θα το ψάξετε με το Shazam, αλλά το κομμάτι αυτό είναι άρτιο.
Παρά τα τεχνικά μειονεκτήματά του, μπορώ να δώσω άφεση αμαρτιών, γιατί ένα μικρό στούντιο, κατάφερε να μου χαρίσει σχεδόν 60 ώρες όμορφου παιχνιδιού, πλούσιου lore, σοβαρού RPG στοιχείου και όλα αυτά με περιορισμένο budget, ειδικά αν σκεφτούμε πως στούντιο τύπου Bethesda, κατάφεραν και κάνανε ολόκληρο Fallout 76 unplayable.
Το κλείσιμο, μας αφήνει με την αναμονή για κάτι αισιόδοξο από την Spiders, και το GreedFalll πάει την ίδια βήματα μπροστά, δίνοντάς μας, ένα παιχνίδι που δεν είναι σίγουρα ΑΑΑ, αλλά με όλες τις δυσκολίες, την πολύ καλή μελέτη που έκανε στα παιχνίδια της BioWare, σε συνδυασμό με την αποφυγή των τα τυποποιημένων παιχνιδιών που μας βάζουν άνοστα fetch quests που μαστίζουν την αγορά, και τους ενδιαφέροντες χαρακτήρες, με το καλογραμμένο σενάριο, το καθιστούν ένα καλό RPG, που παρά τα τεχνικά του προβλήματα, αξίζει την προσοχή μας και θα μας κάνει να επενδύσουμε κάπου πολύ καλά τον χρόνο μας.
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
