Πολύ πρόσφατα συζητούσα με φίλους, οι οποίοι δηλώνουν φανατικοί gamers, για το ποιο είναι τελικά το παιχνίδι της χρονιάς για το 2016. Η συζήτηση κατέληξε σε μονομαχία. Βγήκαν ξίφη, μαχαίρια και κάθε λογής όπλα. Ακούστηκαν και απειλές. Δεν λέω, συμμετείχα ενεργά στη συζήτηση αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι για το πόσα games αγόρασα φέτος, πόσα εξ αυτών έπαιξα τελικά και πόσα απ΄ αυτά κατάφερα να ολοκληρώσω.
Δεν λέω, έχω κι εγώ τις δικαιολογίες μου. Παιδιά, δουλειά και υποχρεώσεις καταναλώνουν τον περισσότερο χρόνο μου μέσα στην ημέρα αλλά ακόμη κι έτσι δεν παύω να έχω κι εγώ τις τύψεις μου.
Τελικά, πόσο καιρό μετά την αγορά κάποιου game μπορεί κάποιος να το ξεκινήσει ή να επιστρέψει σε αυτό για να το ολοκληρώσει; Αγόρασα το Gears of War 4 την ημέρα κυκλοφορίας του. Τρελά γούστα! Day One και τέτοια!
Θα το παραδεχτώ! Δεν το έχω κάνει καν install !
Μπορεί να φοβάμαι ότι αν το ξεκινήσω δεν θα το τελειώσω ποτέ γιατί δεν έχω το χρόνο. Δεν παύω ωστόσο να έχω τις τύψεις μου. Έτσι λοιπόν σκέφτηκα να κάτσω να δω πόσα και ποια games αγόρασα τα τελευταία χρόνια και δεν κατάφερα να τερματίσω.
Ακολουθεί λοιπόν η δική μου “Λίστα της Ντροπής” (τυχαία σειρά)
- Witcher 3 – Wild Hunt
- No Man’s Sky (εδώ έχω και μία δικαιολογία ε;)
- Gears of War 4
- Bloodborne
- Dying Light
Γνωρίζω πως στο No Man’s Sky δεν πρόκειται να επιστρέψω ακόμη και μετά από τις υποσχέσεις του Sean Murray για updates και DLC. Στo Witcher 3 φοβάμαι να επιστρέψω. Ίσως είναι το μέγεθος του κόσμου του, ίσως να μην με άγγιξε. Ίσως φοβάμαι ότι αν ασχοληθώ πλήρως με το Witcher 3, να χάσω κάποιο άλλο game στην πορεία.
Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είμαι μόνος εκεί έξω (3/10 που έπαιξαν το Uncharted 4 φέτος δεν το έχουν ολοκληρώσει) αλλά γιατί να έχω τόσες τύψεις;
Σαν μικρό παιδί και μη έχοντας αρκετό χαρτζιλίκι για να πάρω το νέο παιχνίδι στο SNES ή στο MegaDrive έπρεπε να διαλέξω τέσσερα, το πολύ πέντε, νέα games. Παιχνίδια τα οποία έπαιζα μέχρι τελικής πτώσεως καθώς άλλα δεν υπήρχαν. Σήμερα συμβαίνει το αντίθετο. Μπορώ να αγοράσω τα παιχνίδια που βγαίνουν αλλά είτε ο περιορισμένος χρόνος είτε το τρομακτικό μέγεθος κάποιων games με οδήγησε στη λίστα της ντροπής.
Εννοείται πως στην πραγματικότητα η λίστα είναι πολύ μεγαλύτερη αλλά υπάρχουν και games που δεν τελείωσα για λόγους ποιότητας (Optimus ακούς;) ή απλά με έκαναν επικίνδυνο για τους οικείους μου (The Witness)
Αρκετά όμως για εμένα. Ποια είναι η δική σας “ Λίστα της Ντροπής “ ;
Πιστεύετε ότι μπορεί κάποιος να γυρίσει εύκολα σε ένα game που παράτησε; Περιμένω τα σχόλια σας.
Μείνετε συντονισμένοι για περισσότερα νέα.
