Αναγνώστη μου να σε χαιρετίσω και να σου ευχηθώ καθυστερημένα, σαν και τα reviews μου ένα πράμα (εδώ κάπου ακούμε τον Δημήτρη aka «το αφεντικό» να οπλίζει το ΑΚ πίσω ακριβώς από το κεφάλι μου και η κάννη να δροσίζει όμορφα το σβέρκο μου ενώ λέει «ΤΕΛΕΙΩΝΕ». Πλάκα κάνω, πιστόλι σκέτο έχει! :-Ρ) και να ευχηθώ τα εξής: Προς πιστούς Χριστός Ανέστη και καλή χώνεψη και προς όχι και τόσο θρήσκους καλή χώνεψη απλά. Και αφού φύγαν τα εθιμοτυπικά από τη μέση, τι σου έχω εγώ; Review για το νέο Fast and Furious σου έχει ο θείος Γιώργος. Ναι ναι είναι αλήθεια. Η ιερότερη των αγελάδων σε θέματα άκαυτης βενζίνης και spoiler είναι ΠΑΛΙ πίσω για 8η φορά, με μια ταινία που… ΘΑ ΣΤΑ ΠΩ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, ΜΗ ΒΙΑΖΕΣΑΙ!! Τι έγινε αναγνώστη μου, πάθαμε Toretto και δεν κρατιόμαστε;;
Πριν ξεκινήσω, θα ήθελα να κάνω μια μικρή αναφορά στο franchise. Είναι ίσως φαινόμενο για τις ταινίες της σειράς να έχουν ένα τόσο φανατικό κοινό και να προσθέτουν επιπλέον κάθε φορά που βγαίνουν. Οι αριθμοί πίσω από τις ταινίες αποκαλύπτουν πως μάλλον κάτι κάνουν καλά όλοι όσοι έχουν μπλεχτεί. Βέβαια αν είμαστε αντικειμενικοί, η ίδια η φιλοσοφία των ταινιών έχει αλλάξει. Πλέον δεν είναι ποιος θα έχει το καλύτερο πρόγραμμα κάτω από το καπό αλλά εκείνος με τα όπλα και τα μπλιμπλίκια… Νομίζω είναι και λογικό μιας και κακά τα ψέματα, όσες περίεργες λέξεις και να πετάς με βάση τις μετατροπές, άντε το 10% βαριά να καταλάβουν πως είναι περί αμαξιών. Οι πιο πολλοί από μας θα έχουμε λούπα στο κεφάλι μας το όλο «μιλάς με γρίφους μάγε» από το γνωστό ανέκδοτο! (ναι αγαπητέ μου «κάγκουρα» σε σένα μιλάω, μιας και έχω περάσει τη φάση σου. Το να έχεις λιώσει με το Need For Speed και να έχεις μάθει 3 μάρκες ελαστικών, δε σε κάνει και έτοιμο να κατέβεις στα Λιμανάκια το βράδυ. Ούτε τα neon φώτα στους υαλοκαθαριστήρες!). Η σειρές των ταινιών μάλλον το κατάλαβαν αυτό και ενώ η δράση είχε μικρότερη κάπως συνεισφορά, μετά το Tokyo Drift νομίζω έδωσαν αυτό που ανέκαθεν ίσως ήταν και το ζητούμενο: Τεστοστερόνη (καλά καλά και οιστρογόνα, μη μας πούνε και φαλλοκράτες), ιδρώτα και πολλά μα πάρα πολλά booooom. Μετά λοιπόν το μουσικό διάλειμμα, πάμε στην ταινία. Ήταν καλή; Ήταν πρόστυχη; Ήταν ο λόγος να τη δεις εκδικητής σε 4εις τροχούς; Θα στα πω όλα. Φώτα, κάμερα, μετρητής turbo… ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ!
Η ταινία μας ξεκινάει στην Κούβα, με τον Dom (Vin Diesel) και την Letty (Michelle Rodriguez) να χαίρονται τον ερωτά τους, να τρέχει ο Dom σε τοπικούς αγώνες με οχήματα που παίζει να τα πατάνε εκείνα στη σειρά των Flintstones και να τα ανατινάζουν, έτσι από άποψη… Κι εκεί που όλα είναι καλά και ρόδινα με βενζίνη και ρούμι, ωωωωωωωπ να σου και η Cipher (Charlize Theron) να βρίσκει τον Dom και να του λέει έλα να με βοηθήσεις, αλλιώς κάποιος την έβαψε… Δε δείχνει ποτέ ποιος (ή ποιοι είναι αυτοί) και όλοι λέμε «μα καλά, πως ένα τόσο σκληρό κ….αλό παιδί (αυτόματη λογοκρισία, μη μας πάνε από τώρα μέσα) έπεσε σε μερικά δεύτερα…;». Εδώ λοιπόν είναι το ζουμί αναγνώστη μου, με τον Dom να στρέφεται εναντίον της φαμίλιας (έλα παράτα με, λες και δεν το είχες δει στο trailer) και η φαμίλια να προσπαθεί να βρει άκρη και να τους σταματήσει… Στο σύνολο το story είναι μερικές μαζεμένες κλισεδιές με το plot twist του γιατί η βασική κακιά κρατάει τον 2ο υπερμούσκουλα των 5 ηπείρων (ο πρώτος ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο HOBBS (Dwayne Johnson) μέσα) να δίνει έναν ευχάριστο τόνο στη εξιστόρηση και υπάρχει για να αιτιολογεί του γιατί πρέπει να καταστρέψουμε πολλά εκατομμύρια σε εφέ και συμβόλαια. Εν’ ολίγοις, μια δοκιμασμένη συνταγή που κάθε φορά βρίσκει και μερικά νέα υλικά για να πετύχει ακόμα καλύτερα. Υποσημείωση εδώ. Μέσα στην ταινία απλοϊκά και λακωνικά θα έλεγα, πασάρουν την απουσία του θανούντα Paul Walker και τους το δίνω πως το κάναν έξυπνα και χωρίς υπερβολές. Οκ λες τώρα εσύ «καλά ρε φίτσουλες, τόσο τον είχατε στα προηγούμενα και τώρα απλά no?» αλλά ας παραδεχτούμε πως αν τον είχανε πάλι ντουμπλαρισμενο και λοιπά, θα ήταν ο ορισμός του πάω να το τραβήξω από περούκες, οπότε τίμιο να μην τον έχουν, ούτε καν σε πλάνο και καλά από μακριά. Δε λέω για άλλους χαρακτήρες της ταινίας, γιατί ακριβώς εκεί ήταν και ίσως το μεγαλύτερο ψεγάδι της ταινίας κατά την ταπεινή γνώμη των ματιών και των αυτιών μου.
Σε επίπεδο ερμηνείας και πραγματικά μου κάνει εντύπωση τα τελευταία χρόνια, κάποιες ταινίες δράσης έχουν ανέβει ελαφρώς έως και βαρέως σε μερικές περιπτώσεις (όπως εδώ δηλαδή) σε υποκριτική. Ενώ κάποιος θα περίμενε πως οκ πιστολίδι και καυτό μολύβι θα είναι μέσα οι κύριοι πρωταγωνιστές, η ταινία σου λέει «όχι αγάπη μου, δε θα με κάνεις εμένα όμοια σαν όλες τις άλλες που ξέρεις» και σου δίνει την αίσθηση πως οι ηθοποιοί πραγματικά το γουστάρανε. Εδώ λοιπόν έρχεται και το ψεγάδι που σου έλεγα (πως τα φέρνω ο Πούλιτζερ ο ίδιος). Ενώ η ταινία έχει καλό cast, έχει ατάκες που σκοτώνουν (κυριολεκτικά αν το καλοσκεφτείς, μιας και μέσα τα νεκροτομία θα είχαν ταμπελάκια no vacancy απ’ έξω από την πόρτα), δεν είχε κάτι βασικό για μένα, που υπήρχε στις προηγούμενες ταινίες: η αίσθηση της ομάδας. Δυστυχώς, ενώ στις προηγούμενες ταινίες είχες ρε παιδί μου το όλο σύνολο πως ο καθένας μέσα είχε έναν ρόλο, ακόμα και ο Roman (Tyrese Gibson) ή αλλιώς ο πιο πολυλογάς κομπάρσος στην ιστορία, η ταινία δε σου έδινε την αίσθηση πως όλοι είχαν έναν λόγο ύπαρξης στην πλοκή και έδιναν λύσεις όποτε έπρεπε. Το επίκεντρο ήταν κυρίως τα πιο «μεγάλα ονόματα», βλέπε Deckard (Jason Statham) που ειδικά σε κάτι σκηνές, είναι μόνος του ο λόγος να δεις την ταινία. (ΕΙΝΑΙ Ο STATHAM ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ! Σε δοκίμαζα αναγνώστη μου.) Αλλά πέρα από την πλάκα, ακόμα και ο Roman είχε μια σκηνή που «έλαμψε» αλλά στο σύνολο πραγματικά, όλοι είχαν πολύ δευτερεύοντα ρόλο και εκεί κάπως με έχασε η ταινία. Ένα ακόμα παράδειγμα. Ας πούμε μέσα έχεις τον Rhodes (Kristofer Hivju), που παίζει τον Giantsbane στο Game of Thrones και ενώ είναι πολύ καλός ηθοποιός και έχει και καλό ρόλο στην ταινία, απλά τον έχουν σαν ένα ακόμα σκληρό αγόρι μέσα. Θέλω να τονίσω πως σε καμιά περίπτωση δεν την έκανε κακή ταινία, αλλά ρε φίλε είναι αυτό που ενώ έχεις δει πόσο γ…. εμάτοι είναι οι χαρακτήρες στις προηγούμενες (όχι δε θα κάνω R-rated το άρθρο) εδώ τους βλέπεις υπερβολικά κομπάρσους. Γενικά ήταν πάντως καλογραμμένο, με μερικές πολύ καλές πινελιές χιούμορ και ανατροπών, που απλά αν έδιναν βάση λιγάκι παραπάνω στους υπάρχοντες χαρακτήρες πέρα των «γνωστών» ονομάτων, θα είχες όντως ταινία φαινόμενο.
Πάμε τώρα στο οπτικοακουστικό κομμάτι της ταινίας και παίζει να σκουπίζω τα σάλια ακόμα… Αν κάτι δεν έχει απογοητεύσει το franchise είναι το πόσο «μερακλήδες» μπορούν να γίνουν με πρακτικά και CGI εφεδόνια. Ίσως κάνω μικρό spoil σε σκηνή, αλλά ειλικρινά με έκανε να φτάσει το σαγόνι μου στην Κίνα. Σε μια σκηνή, πέφτει η ατάκα «άσε το να βρέξει» σε μετάφραση (εντάξει θα στο έλεγα αγγλικά, αλλά δεν είναι όλοι της Οξφόρδης εξυπνάκια αναγνώστη) και ξεκίνησε ΟΝΤΩΣ να βρέχει ΑΜΑΞΙΑ!! Παίζει να ήταν μια από τις πιο άρρωστα έξυπνες σκηνές που έχω δει σε τέτοιες ταινίες. Τον λόγο ύπαρξης της θα τον δείτε μέσα, μιας και… ΣΤΗΡIΞΤΕ ΜΕ ΕΝΑ ΕΙΣΗΤΗΡΙΟ, ΑΛΛΙΩΣ ΔΕ ΘΑ ΒΛΕΠΕΤΕ STATHAM!! (έπρεπε να είχα γίνει CEO της εταιρείας προώθησης. Παιδιά αν το διαβάσετε από εκεί, να ξέρετε είμαι υπερβολικά διαθέσιμος). Το παραπάνω ήταν εμφατικό για να τονίσω πως η ταινία ήταν χάρμα οφθαλμών. Πρακτικά εφέ σε συνδυασμό με τα ψηφιακά, έδιναν την αίσθηση πως το πλάνο σχεδίασης έγινε από μάστορες στο άθλημα ένα πράμα και τα λεφτά πήγαν στην καλύτερη μεριά όπως και δήποτε. Εντάξει, όπως έχεις καταλάβει άλλωστε και από άλλες ταινίες της σειράς, οι νόμοι της φυσικής απλά υπάρχουν για να τους δείχνουν το μεσαίο δάχτυλο, αλλά είναι τόσο ωραία δεμένο μέσα που πραγματικά βγάζεις μια μπλούζα «I hate Newton» και ζεις όμορφα τη ζωή σου. Όσο για τον ήχο, είχε δεσπόζουσα θέση στο σύνολο, μιας και μου έκανε εντύπωση πως είχαν προσέξει πολύ λεπτομέρειες κάπως ψυχαναγκαστικές (μιας και δε ξέρω πόσο νορμάλ είναι να έχεις τόσο πολύ λεπτομέρεια). Τέλος, το soundtrack της ταινίας ήταν το κλασσικό της σειράς με κομμάτια «μπηστάω» ενίοτε, αλλά οκ δεν είχε και τα «ορόσημα» κομμάτια που έχουν αφήσει μια κάπως εποχή όπως στις προηγούμενες συνέχειες. (έλα πες την αλήθεια, έπαιζες κι εσύ Need For Speed χωρίς ήχο και με Act a Fool να παίζει στο player… ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΝΕΣ ΤΟΤΕ, ΜΗΝ ΚΟΙΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ!).
Για να κάνουμε ταμείο λοιπόν. Ήταν καλή ταινία; Κατηγορηματικά θα πω ΝΑΙ. Ήταν μια καλή Fast and Furious ταινία; Βαρύ αυτό που θα πω, αλλά με γνώμονα την «αλλαγή» των ταινιών σε πιο action genre ΠΑΙΖΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ. Παρά το ψεγάδι με το κομπαρσιλίκι των χαρακτήρων μέσα, η ταινία πραγματικά δεν έκανε κοιλιά σχεδόν πουθενά, σε δικαίωνε ακόμα και μέχρι το τέλος και σίγουρα δε σε άφηνε να φύγεις και να λες «που είναι το ταμείο για να πάρω τα λεφτά μου». Είχε ροή, είχε χαβαλέ, είχε πολλά μα πάααααααρα πολλά boooooom, είχε λόγους να σου κάνει μήνυση η Παγκόσμια Ένωση Φυσικών (αν δεν υπάρχει, θα γίνει μόνο και μόνο για να κάνουν αυτή τη μήνυση στο franchise) αλλά εν τέλει δε σε νοιάζει, μη λέμε και βλακείες. Αν ήταν να πας με τους Φυσικούς, θα είχες διαβάσει στο σχολείο. Η άγνοια είναι ευλογία καμιά φορά. Οπότε για να το κλείνω, η ταινία πήρε το «Θείος Γιώργος ISO» με χαρές και πανηγύρια και σου συνιστώ χωρίς κανέναν δισταγμό να πας να τη δεις. Απλά μετά, άμα μου βγεις κάπως ερεθισμένος και θες να ξεκινήσεις ξερόγκαζα και λοιπά, να ξέρεις που έχει μπλόκα… Εγώ απλά προειδοποιώ. Ήμουν ο Γιώργος και αυτό ήταν το Review για το Fast and Furious 8 – The Fate of the Furious. Τώρα δε ξέρω πότε θα τα ξαναπούμε, αλλά μέχρι τότε εδώ είμαστε να συζητάμε ό,τι σε απασχολεί. Έχω μεγάλο εύρος θεματολογίας :-Ρ Τα σέβη μου εκεί έξω.
[vc_row][vc_column width=”1/2″]
[/vc_column][vc_column width=”1/2″]
[/vc_column][/vc_row]
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
