Fallout 4 Review

Τα μπλουζ της νέας εποχής. Το Fallout 4 έρχεται στην νέα γενιά, με τι ποσοστό επιτυχίας;

Δεν υπάρχει ουράνιο τόξο δίχως βροχή. Είναι η μόνη φράση που θα μπορούσε να περιγράψει τα αισθήματά μου για το Fallout 4. Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο έχω ήδη αφιερώσει πάνω από 70 ώρες και συνεχίζω, με αρκετά προβλήματα να παραβλέπονται από μεριάς μου για χάρη της διασκέδασης που κρύβεται κάτω από αυτά.

Το Fallout 4 είναι ένα μεταποκαλυπτικό RPG, όπου ο κόσμος όπως τον ξέραμε έχει τελειώσει εξαιτίας του πυρηνικού πολέμου που ξέσπασε το 2077. Την ιστορία της σειράς, δίχως spoilers, την καλύψαμε στα δύο μέρη του αφιερώματός μας για τα Fallout, οπότε μπορείτε άφοβα να τα διαβάσετε (μέρος Α’, μέρος Β’). Μετά τον πόλεμο λοιπόν, ο κόσμος έγινε ένα ρημαδιό όπου ο δυνατότερος ή ο εξυπνότερος επιβιώνουν ανάμεσα σε μεταλλαγμένους γίγαντες, ραδιενεργά τοπία και άγονη γη.

Οι λίγοι επιζήσαντες του νέου Ψυχρού Πολέμου έρχονταν κυρίως από τα Vaults, υπόγεια καταφύγια που φτιάχτηκαν ακριβώς γι’ αυτόν τον σκοπό — να διατηρήσουν μέρος του πολιτισμού ζωντανό στην περίπτωση του «μπαμ». Από ένα τέτοιο Vault, συγκεκριμένα το Vault 111 στην Μασαχουσέτη, ξεκινάει και ο ή ήρωας/ηρωίδα μας (για το review, «ο») με ενδιαφέρον background που τον κάνει ξεχωριστό για τη σειρά. Υπήρχε πριν τις βόμβες, και υπάρχει μετά τις βόμβες. Ο κόσμος που εξερευνά είναι ολοκαίνουριος για εκείνον όσο και για εμένα, γιατί παρά την γενική κατεύθυνση που έχει η σειρά, κάθε παιχνίδι ήταν (σχεδόν) εντελώς διαφορετικό από άποψη σκηνικού, χαρακτήρων κ.ά.

Παρά το γεγονός πως η Bethesda προσπάθησε για μια πιο ολοκληρωμένη ιστορία, ο τρόπος που τα πράγματα συμβαίνουν είναι πολύ απότομος. Η μετάβαση από παλιά σε νέα εποχή, η πρόοδος των αποστολών, είναι όλα σύντομα, σαν να προσπαθεί απεγνωσμένα να σε κάνει να εξερευνήσεις τα πάντα με το να σε στέλνει από ‘δω κι από ‘κει συνεχώς. Φυσικά, αυτό δε την κάνει αυτόματα κακή σαν πλοκή, όμως δυσνόητη και πολύ, πολύ βασική. Αν ο παίχτης αναζητήσει στοιχεία στον κόσμο θα μάθει πάρα μα πάρα πολλά, κάτι που έκανα όπως είθισται σε κάθε Fallout, και απέδωσε.

Αυτό με βοήθησε να εγκλιματιστώ ευκολότερα, όμως όχι από μόνο του. Για πρώτη φορά στην ιστορία της σειράς ο πρωταγωνιστής έχει φωνή, για καλό και για κακό, αναλόγως ποιον ρωτάς. Η προσθήκη φωνής μου αρέσει και με κάνει να στέκομαι περισσότερο στους διαλόγους όταν δεν είμαι πολύ βαθιά στον ρόλο μου, όμως από την άλλη, τα παλιότερα Fallout είχαν σιωπηλό πρωταγωνιστή ώστε στο μυαλό σου να αποτυπώνεται όπως θες. Ήταν βαθιά η φωνή του, λεπτή, βετεράνου πολέμου; Ήταν ό,τι ήθελες — όχι εδώ. Κι αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στο σύστημα διαλόγου, που είναι το κύριο πρόβλημά μου.

Παλιότερα, υπήρχαν πολλές, μερικές φορές πάρα πολλές επιλογές απαντήσεων σε κάθε πιθανό διάλογο. Εδώ, όσοι έχετε ασχοληθεί με Mass Effect θα αναγνωρίσετε μια παραλλαγή του Dialogue Wheel, ένα σύστημα που προσφέρει τέσσερεις απαντήσεις κάθε στιγμή. Το μεγάλο κακό είναι πως αυτό πολύ, πολύ συχνά συμπυκνώνει τις επιλογές σου σε άρνηση, κατάφαση, ερώτηση πληροφοριών ή σαρκαστική απάντηση (χωρίς ξεκάθαρη φύση πριν την διαλέξεις). Με άλλα λόγια, το στοιχείο του να φτιάχνεις έναν ολοδικό σου χαρακτήρα δεν υφίσταται, παρά η επιλογή να φτιάχνεις μια παραλλαγή στο γενικό πλαίσιο που έχει ορίσει ο κατασκευαστής. Πολύ φτωχή επιλογή για την κληρονομιά της σειράς.

Με τη σειρά του, αυτό επηρεάζει και την βασική ιστορία, η οποία είναι πιο προσωπική από προηγούμενες φορές, όμως ακόμα δεν είναι τόσο ο κύριος άξονας στον οποίο στηρίζεται η εμπειρία παρά ένα κομμάτι του. Είναι σχετικά σύντομη και, δυστυχώς, δεν περιλαμβάνει ποικιλία στόχων στις αποστολές, οι οποίες στροβιλίζονται γύρω από το «σκότωσε Χ τάδε» παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Σπάνια βρέθηκα να κάνω χρήση του Speech μου για να ξεμπερδέψω από κάποια σοβαρή κατάσταση, το οποίο αποτελεί σημάδι των αλλαγών που υπέστη το Fallout 4.

Για άλλη μια φορά σε ρόλο διάσωσης είναι τα side-quests, τα οποία ποικίλλουν και προσφέρουν εμπειρίες για κάθε γούστο. Χαρακτήρες κάθε κάστας, μεταλλαγμένοι, βίλλες και παράγκες, όλα είναι μέσα στο παιχνίδι και έτοιμα να προσφέρουν άπλετο χώρο για εξερεύνηση και γνωριμία με τον κόσμο… ή τον υπόκοσμο. Factions όπως η Brotherhood of Steel και η Railroad επιστρέφουν μαζί με νέες, προσφέροντας ολοκαίνουριες ιστορίες και προσθέτοντας νέα κομμάτια στο γενικότερο παζλ που λέγεται Fallout.

Όσον αφορά το κομμάτι του χτισίματος χαρακτήρα, κι εδώ οι βετεράνοι θα παρατηρήσουν μεγάλες αλλαγές. Η πιο εμφανής είναι η συγχώνευση των Perks και των Skills, δύο κατηγοριών που παλιότερα προσέφεραν διαφορετικά πράγματα. Τα Skills ήταν κυρίως δυνατότητες όπως καλύτερη χρήση πιστολιού ή πειθούς, ενώ τα Perks ήταν bonus πόντοι για τα Skills ή αυτόνομα modifiers όπως 5% bonus ζημιά σε Super Mutants. Πλέον, έχουν συγχωνευθεί και ονομάζονται απλώς Perks, τα οποία πάλι λειτουργούν κάτω από το σύστημα S.P.E.C.I.A.L. (Strength, Perception, Endurance, Charisma, Intelligence, Agility, Luck), ένα γενικό σετ κανόνων που δίνει ζωή στα συστήματα του Fallout, με τα προαναφερθέντα 7 στατιστικά να είναι η απόλυτη βάση.

Ξεκινώντας τον χαρακτήρα σας, θα πρέπει να μοιράσετε πόντους στις 7 κατηγορίες του S.P.E.C.I.A.L. για αρχή, όμως με κάθε level μετέπειτα θα μπορείτε ξανά να προσθέσετε πόντους με «ταβάνι» τους 10 για το καθένα. Όσο πιο μεγάλος ο αριθμός ενός στατιστικού εξ αυτών, τόσα περισσότερα Perks θα ξεκλειδώνετε τα οποία αποκτάτε με πόντους από levelling (1 πόντο γενικώς ανά level) ή διαβάζοντας σκόρπια περιοδικά στον κόσμο που ανεβάζουν αυτόματα ένα συγκεκριμένο στατιστικό. Είναι ένα σύστημα πολύ πιο απλοποιημένο σχετικά με παλαιότερα παιχνίδια, το οποίο όμως κινείται προς την κατεύθυνση της μάχης περισσότερο από ότι στους διαλόγους (όπως παλιά), κάτι που ξανά εμποδίζει αυτούς που θέλουν να βυθιστούν στον ρόλο του χαρακτήρα που οι ίδιοι δημιούργησαν· αντικρίζουν «τοίχους» που χτίστηκαν από τον κατασκευαστή.

Μιας κι αναφέρθηκε, η μάχη ξανά αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα. Η εναλλαγή, από το Fallout 3 κι έπειτα, σε 3D περιβάλλον και τρόπο παιχνιδιού έφερε την ικανότητα real-time μάχης με όπλα, βόμβες, λοστούς και ό,τι άλλο μπορείς να σκεφτείς. Είτε από πρώτο είτε από τρίτο πρόσωπο, το να στοχεύεις ένα όπλο είναι τζόγος. Άπειρες φορές μου έτυχε να σημαδεύω ακριβώς επάνω στον αντίπαλο και οι σφαίρες μου να καταλήγουν αλλού, ανεξήγητα, πράγμα που φυσικά με βάζει σε μειονεκτική θέση γιατί ως διά μαγείας οι εχθροί ποτέ δεν αστοχούν! Χώρια, δηλαδή, από τις πολύτιμες σφαίρες που μόλις ξόδεψα για το τίποτα, είμαι εύκολη λεία για εχθρούς που έχουν την ικανότητα να κολλάνε σε τοίχους για κάλυψη ενώ εγώ πρέπει να είμαι εκτεθειμένος αν δοκιμάσω να βγω από γωνία για να πυροβολήσω.

Υπάρχουν διάφοροι σύντροφοι που μπορείς να πάρεις μαζί στο ταξίδι σου, από τον πιστό σκύλο Dogmeat ως Paladin της Brotherhood of Steel ή έναν ρομποτικό ντετέκτιβ (που συμπάθησα αφάνταστα). Είναι απέθαντοι και μπορούν να βγουν εκτός μάχης, πράγμα που σημαίνει ότι δεν χρειάζεσαι quickload αν κάποιος φιλήσει το χώμα. Χρησιμοποιούν δικά τους αντικείμενα ή ότι τους δώσεις εσύ (και είναι συμβατό), και κατά κύριο λόγο κάνουν τη δουλειά τους, όμως όχι πάντα. Ένα ακόμη σημαντικό πρόβλημα είναι το ΑΙ, φιλικό και μη, που κάνει τους πάντες να συμπεριφέρονται εντελώς ηλίθια αρκετές φορές, αγνοώντας σίγουρο θάνατο ή ακόμα και το να πέσουν από μια ταράτσα.

Όταν όλα αποτύχουν, κάπως επιχειρεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα το παραδοσιακό Vault-Tec Assisted Targeting System, ή αλλιώς V.A.T.S. από τα παλιά, το οποίο χρησιμοποιεί Action Points για να σε αφήσει να στοχεύσεις σε αργή κίνηση κάποιο συγκεκριμένο άκρο του εχθρού για τακτική ζημιά ή μεγαλύτερη ζημιά γενικότερα — για παράδειγμα, το τσιπ στόχευσης ενός turret ή το πόδι ενός ταχύτατου ανθρώπου. Τα Action Points είναι συγκεκριμένου μεγέθους και κάθε πράξη χρησιμοποιεί άλλο αριθμό, κι επίσης αναπληρώνονται μόνα τους με τον χρόνο. Όλα αυτά μπορούν να αναβαθμιστούν μέσω S.P.E.C.I.A.L. και Perks ή Legendary εξοπλισμού. Παρά την ευκολία του V.A.T.S., δεν είναι μια σταθερή λύση λόγω της πιθανότητας πολλών εχθρών και το μεγάλο ποσοστό αστοχίας που ακόμη κι εδώ υπάρχει. Εν ολίγοις, η μάχη είναι μεν αναβαθμισμένη σε σχέση με του Fallout 3, αλλά αυτό δεν την κάνει άξια να βασιστείς πάνω της στην κρίσιμη στιγμή.

Σε αυτό το κομμάτι υπήρξε μια μεγάλη έμμεση προσθήκη, η δυνατότητα αναβάθμισης και προσαρμογής ή δημιουργίας όπλων και πανοπλίας. Σε ειδικά Workbench, μπορείς να κάνεις τροποποιήσεις όπως μια πανοπλία να κρατά περισσότερο βάρος (άρα να κουβαλάς περισσότερα πράγματα), ή να βάλεις σιγαστήρα σε ένα όπλο, μέχρι και να του αλλάξεις την κάννη για να λειτουργεί διαφορετικά. Όλα τα όπλα, είτε πυροβόλα είτε laser είτε ακόμη και melee, μπορούν να τροποποιηθούν, και το ίδιο ισχύει για την πλειοψηφία των armor. Είναι κάτι ευχάριστο που σε κάνει να σκέφτεσαι τακτικά, διότι δεν μπορείς να κουβαλάς τα πάντα μαζί σου, οπότε το να προσαρμόζεις συγκεκριμένους τύπους εξοπλισμού στις ανάγκες σου είναι μεγάλο συν. Για παράδειγμα, όταν ξέρω πως δεν θα εμπλακώ σε μεγάλες μάχες, κυκλοφορώ με πανοπλία με bonus βάρος για το inventory, ενώ αν ετοιμάζω επίθεση σε κάποιο οχυρό παίρνω λίγα αλλά «βαρβάτα» αντικείμενα στην εκστρατεία μου. Επίσης, υπάρχουν πάγκοι εργασίας για χημικά και βόμβες, που λειτουργούν ξανά με τον ίδιο τρόπο, είτε δημιουργικά είτε συνδυαστικά μεταξύ τους.

Τα άνωθεν λειτουργούν με «καύσιμο» διάφορα υλικά, όπως αλουμίνιο, κόλλα κλπ τα οποία προμηθεύεστε είτε αγοραστά (δεν συμφέρει) είτε, πιο εύκολα, από το οτιδήποτε στον κόσμο. Ένα έξυπνο σύστημα λοιπόν είναι αυτό που επιτρέπει στα Junk αντικείμενα, δηλαδή αυτά που δεν έχουν άμεση χρησιμότητα, να λειτουργούν ως καταλύτες στην δημιουργία ή αναβάθμιση χρήσιμων αντικειμένων, δίνοντας στους ψυχαναγκαστικούς παίχτες σαν κι εμένα ένα ακόμη πρόβλημα στο κεφάλι τους: μαζεύω όλα τα σκουπίδια του κόσμου και σκέφτομαι τι με συμφέρει να πουλήσω και τι να «σπάσω» για υλικά.

Βέβαια, η μεγαλύτερη προσθήκη στον τίτλο γενικά είναι τα Settlements. Ελευθερώνοντας κάποιες συνοικίες, ας το πω, από το εκάστοτε πρόβλημα που αντιμετωπίζουν (κυρίως, τι έκπληξη, να σκοτώσεις κάτι) ο παίχτης μπορεί μετά να χτίσει επί αυτής όπως ακριβώς θα έκανε και στο The Sims. Κομμάτι-κομμάτι, με απόλυτη ελευθερία, εντός ενός συγκεκριμένου χώρου βέβαια και όσο τα υλικά σου επιτρέπουν. Οι επιλογές ποικίλουν όχι μόνο στους τύπους πατωμάτων, οροφών ή τοίχων αλλά και στα εσωτερικά τους, δηλαδή έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές κ.ά. Για να είναι υγιής μια κοινότητα, πρέπει να παρέχεις τροφή, νερό και ασφάλεια, δηλαδή με φυτά που μαζεύεις και φυτεύεις για να αποδώσουν καρπούς, τρόμπες νερού ή (μετέπειτα) υδραγωγείο επί λίμνης που προσφέρει καθαρό νερό (το οποίο κι εσύ μπορείς να χρησιμοποιήσεις) και τέλος, παρατηρητήρια, παγίδες ή αυτοματοποιημένα turrets για άμυνα.

Αργότερα, όταν δημιουργήσεις πολλές κοινότητες (είναι κάμποσες!) έχεις την επιλογή να στήσεις καραβάνια μεταξύ αυτών, που θα ανταλλάζουν προϊόντα και αγαθά. Ουσιαστικά, είναι ένα strategy στοιχείο στο παιχνίδι που δεν περίμενα να λειτουργήσει τόσο καλά, και μου έχει φάει αρκετές ώρες απλώς να χαζεύω, να συνδέω καλώδια για τηλεοράσεις ή να αλλάζω τη διαρρύθμιση του χώρου! Όταν είχα αρκετά άτομα να αναθέσω δουλειές όπως η φύλαξη του χώρου και το μάζεμα των καρπών, άνοιξα και καταστήματα που βοηθούσαν εμένα πέραν της κοινότητας, όπως το ιατρείο που μπορεί να δώσει λύση για εθισμούς σε χημικά ή αλκοόλ. Τα σχετικά μου παράπονα είναι ότι οι επιθέσεις που γίνονται κατά καιρούς (και μπορείς να αμυνθείς αν φτάσεις εγκαίρως) παύουν όταν έχεις αρκετή άμυνα, κάτι που απογοητεύει καθώς ποτέ δεν θα αφήσεις αφύλαχτη μια κοινότητα. Επίσης, το ότι δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος κάνει τι, οπότε μπορεί να πάρεις έναν πολίτη για κάποια δουλειά δίχως να ξέρεις ότι κάνει κάποια άλλη, δημιουργώντας μπλέξιμο σε μεγάλες πόλεις με δεκάδες άτομα.

Εδώ θα θέσω ένα εξίσου τεράστιο πρόβλημα, που είναι η διαχείριση του Inventory. Μέσα από τη συσκευή Pip-Boy 3000 που φορά στο χέρι του, ο παίχτης μου μπορεί να δει τα quests του, να ακούσει κασέτες, να δει τον χάρτη, να δει ζημιά που έχει σε μέλη του σώματος ή το ποσοστό ραδιενέργειας, καθώς και να δει όλα τα όπλα, ρούχα, φάρμακα, πυρομαχικά και σκουπίδια. Τα Junk (σκουπίδια), για κάποιο ανεξήγητο λόγο, έχουν κανονικό βάρος και μερικές φορές υπερβολικό, πράγμα που σημαίνει ότι αν θες να φτιάξεις μια σεβαστή κοινότητα που σε βοηθάει, πρέπει να κυκλοφορείς σχεδόν… γυμνός για να έχεις χώρο για όλα τα σκουπίδια! Διαφορετικά, μπορείς να είσαι σχεδόν άχρηστος στη μάχη (σε συνδυασμό με το απογοητευτικό σύστημα μάχης) για τα πρώτα levels και να αφιερώσεις τους πόντους σου σε Perks που δίνουν επιπλέον βάρος στο inventory σου, το οποίο όμως μπορεί να μην ταιριάζει καν με το αρχέτυπο χαρακτήρα που έχεις στο μυαλό σου. Εγώ, όμως, ρωτάω: εφόσον τα σκουπίδια δεν κάνουν κάτι άλλο από το να είναι σκουπίδια για χτίσιμο, για ποιο λόγο να έχουν βάρος;

Συν τοις άλλοις, όταν φτάσεις στο σημείο που γεμίζεις, πρέπει να πετάξεις κάτι αλλιώς προχωράς με ρυθμό βαδίσματος και απενεργοποιείται το Fast Travel σε ανακαλυμμένα σημεία. Εκεί, ένας ακόμη εφιάλτης που κάνει το σερί για τρία παιχνίδια (Fallout 3, Fallout: New Vegas, Fallout 4) είναι το inventory management, όπου τα φίλτρα είναι πολύ βασικά ως άχρηστα και όλα είναι κατηγοριοποιημένα σε μια άβολη, μακριά κάθετη λίστα. Αναζητάς κάτι συγκεκριμένο μέσα στον χαμό; Αν δεν το θυμάσαι επακριβώς, καλή τύχη στο ψάξιμο. Όταν τα νέα στοιχεία (crafting, settlements) βασίζονται στο αρχαϊκό αυτό σύστημα διαχείρισης, τότε μένεις με ένα πρόβλημα που μπορεί να πεταχτεί και να σου χαλάσει (στην καλύτερη, να μειώσει) τη διασκέδαση ανά πάσα στιγμή.

Ένα ακόμη σημαντικό κομμάτι είναι τα Power Armors, όπως αυτή που κοσμεί το εξώφυλλο. Πιστό στο γενικό πνεύμα της προσαρμογής, μπορείς να αλλάξεις κομμάτια πανοπλίας, χρώμα και ιδιότητες στα 6 μέρη της πανοπλίας (κεφάλι, κορμός, χέρια, πόδια) και να δημιουργήσεις κάτι εντελώς δικό σου. Είναι μια καλή προσθήκη, γιατί επιτρέπει χρήση πανοπλιών πέρα των κλασικών Brotherhood of Steel ή Enclave από παλιότερα παιχνίδια, όμως ξανά η Bethesda στραβοπατά. Οι πανοπλίες αυτές είναι διαθέσιμες από (ίσως και) την πρώτη ώρα του παιχνιδιού και αργότερα βρίσκεις πάρα μα πάρα πολλές σκόρπιες στον κόσμο. Δεν απαιτείται κάποιο Perk για τη χρήση της, παρά την τεράστια δύναμή της, την άμυνα και την αντίσταση σε ραδιενέργεια, οπότε θεωρητικά από την πρώτη ώρα είσαι παραπάνω από μάχιμος.

Το μεγάλο «φάουλ» για εμένα, το κάνει στον τρόπο λειτουργίας: απαιτεί Fusion Core, κάτι που λειτουργεί ως καύσιμο και εξαντλείται με τη χρήση (διαρκεί περίπου 30-40 λεπτά το πολύ), ακόμα και το περπάτημα. Τα Fusion Cores είναι λίγα και, αν αγοράσεις, πανάκριβα, πράγμα που κάνει τις Power Armors μια λύση έκτακτης ανάγκης. Τόσο έκτακτης, που η απαίτηση Fusion Core με απέτρεπε από το να τη χρησιμοποιώ, από φόβο μήπως δεν έχω καύσιμο τη στιγμή που θα τη χρειαστώ πραγματικά, κι έτσι για μεγάλο μέρος του playthrough δεν έμπαινα στη στολή!

Χώρια των καθαρά τεχνικών θεμάτων που έχω με τη στολή, η διαρκής παρουσία Power Armor αριστερά και δεξιά, ακόμα και σε Raiders, είναι κάτι πρωτόγνωρο και το εξέλαβα ως αρνητικό. Παλαιότερα, ξεκινούσες και ζήλευες όποιον φορούσε Power Armor. Αν ήθελες να τη χρησιμοποιήσεις, έπρεπε να λάβεις εκπαίδευση από την Brotherhood of Steel (τους μοναδικούς που την χρησιμοποιούν μαζικά) ή να κάνεις κάποια δύσκολη αποστολή, συνήθως προς το τέλος του παιχνιδιού. Κοσμούσε το εξώφυλλο, δίνοντας την αίσθηση ότι πρόκειται για κάτι εντελώς ξεχωριστό. Εδώ; Ακόμα και τυχαίοι ληστές μπορεί να φορούν παραλλαγές της Power Armor. Από άποψη lore, έχει χάσει την αίγλη της.

Πάμε και στα τεχνικά ζητήματα. Από άποψης γραφικών, τρέχει σε 1080p30 στις κονσόλες, με ιδιαίτερα συχνά θέματα στο framerate του — όχι τόσο μεγάλα που θα το κάνουν slideshow, αλλά αρκετά για να τα παρατηρήσεις. Η γερασμένη Creation Engine ήταν η μηχανή γραφικών που έδωσε ζωή στο The Elder Scrolls V: Skyrim το 2011, και κάπου εκεί ξεκίνησε η ανάπτυξη του Fallout 4. Κατ’ επέκταση, πολλά animations που θυμάστε από το Skyrim θα τα ξαναβρείτε εδώ, καθώς και πολλά προβλήματα. Είτε μιλάμε για NPC’s που δεν ανταποκρίνονται, είτε για εχθρούς που εκτινάσσονται στον αέρα όταν πεθαίνουν, τα τεχνικά προβλήματα είναι αμέτρητα και απαράδεκτα για ένα παιχνίδι που φτιάχνεται τόσα χρόνια από τόσο μεγάλη κι έμπειρη ομάδα, για την οποία η δικαιολογία του “μεγάλου παιχνιδιού” είναι κάτι σαν συγχωροχάρτι για τα τεχνικά θέματα.

Πέραν αυτών, υπάρχει αρκετή προσοχή στην δημιουργία των σκηνικών τα οποία αφήνουν την ιστορία να ειπωθεί δίχως λόγια. Κατεστραμμένα αυτοκίνητα και λεωφορεία στην μέση του δρόμου ή ένα σκελετωμένο ζευγάρι που κρατιέται χέρι-χέρι στον καναπέ μπροστά από την τηλεόραση, μαρτυρούν τον αναπάντεχο πόλεμο που έφερε την Γη στα γόνατά της περίπου 200 χρόνια πριν. Αισθητικά, η αντίθεση του Fallout κάνει ξανά το θαύμα της, παραθέτοντας μελλοντική τεχνολογία δίπλα-δίπλα με αρχιτεκτονική από την δεκαετία του ’50. Αυτό επιτρέπει θεάματα όπως ψευδο-καουμπόικες στολές και προπολεμικά όπλα να συνυπάρχουν με καραμπίνες laser και γιγαντιαίες πανοπλίες.

Όταν τα κοιτάξουμε όλα αυτά από λίγο πιο κοντά, θα δούμε ανάμεικτα πράγματα. Textures που εντυπωσιάζουν, κυρίως σε στολές και όπλα, μαζί με άλλα που απλώς δεν ανήκουν σε αυτή τη γενιά. Ο φωτισμός είναι αρκετά εντυπωσιακός, ειδικά όταν είσαι μάρτυρας ηλιοβασιλέματος σε κάποιο σημείο μακριά από πόλη, όμως ξανά δεν έχει την απαιτούμενη προσοχή και πολλές φορές φωτισμός από όπλα που εκπυρσοκροτούν περνάει μέσα από πατώματα και τοίχους, όπως συμβαίνει και με μέλη σώματος. Γενικότερα, είναι κάτι που υπάρχει στο κενό μεταξύ περασμένης και τρέχουσας γενιάς, και για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι απαράδεκτο να μην κρατά σταθερή απόδοση αλλά και να υποφέρει από bugs.

Ηχητικά, θα βρείτε το soundtrack πολύ κολακευτικό και να συμπληρώνει ταιριαστά το σκηνικό της Βοστόνης και των περίχωρων, αλλά οτιδήποτε άλλο πέραν τούτου είναι ξανά, ανάμεικτο. Voice acting, είναι εντάξει. Ήχοι περιβάλλοντος, είναι εντάξει. Γενικότερα, είναι απλώς εντάξει, κι όχι απόδειξη ενός ΑΑΑ τίτλου που πάει «τρένο» και δεν κολλάει πουθενά. Ειδικότερα σε ένα τόσο ιστορικό RPG, περίμενα καλύτερα πράγματα στον τομέα ώστε να απορροφηθεί ο κόσμος από τον παίχτη με μεγαλύτερη ευκολία.

Φτάσαμε στην σύνοψη. Το Fallout 4 είναι ένα αχανές RPG με πολλά πράγματα να ασχοληθείς, όπως η δημιουργία settlements που είναι ευχάριστη έκπληξη. Δεν φτάνει ψηλά στο κομμάτι του role-playing για τους πολύ σκληροπυρηνικούς, όμως με μερικές υποχωρήσεις από πλευράς παίχτη, είναι μια άφοβη πρόταση για αυτόν που θέλει να βυθιστεί σε κάτι ενδιαφέρον για καιρό δίχως να βαρεθεί. Αν δεν σας απομακρύνουν κάποια bugs ή μερικές σχεδιαστικές επιλογές, ο χρόνος σας στην έρημο της Αμερικής θα περάσει ευχάριστα και δημιουργικά.

Bonus Round: Pip-Boy Edition

Η μεγάλη συλλεκτική έκδοση του παιχνιδιού φέρνει την αποκάλυψη στο σπίτι σας με ένα πλήρους μεγέθους Pip-Boy 3000! Είναι συμβατό με συσκευές Samsung Galaxy S και iPhone, ενώ τα σφουγγαράκια που έχει για σταθεροποίηση μπορούν να στεγάσουν κι άλλες συσκευές όμως θέλει προσοχή. Ο λόγος είναι ότι η συσκευή θα πρέπει να έχει την δωρεάν Pip-Boy εφαρμογή, η οποία συνδέεται με το παιχνίδι και σας επιτρέπει να δουλεύετε το Pip-Boy πλήρως, το οποίο είναι το όνειρο κάθε Fallout geek και όχι μόνο. Ποιοτικά, είναι γυαλιστερό πλαστικό και αρκετά εύθραυστο, κι είναι επίσης δύσκολο να μπει μέσα το κινητό. Επίσης, περιέχει το παιχνίδι σε αποκλειστικό steelbook, ένα πόστερ με τα Perks και όλα αυτά σε ρέπλικα κουτί RobCo (εταιρία που φτιάχνει τα Pip-Boy στο παιχνίδι) και μαζί stand για το γάντι.

[wp-review]

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!