Έχω δει αρκετές ταινίες οι οποίες βασίζονται σε κάποιο παιχνίδι και για να μην φανώ αυστηρή, 9 στις 10 ήταν αποτυχία. Με μεγάλη απογοήτευση σας ανακοινώνω πως το Uncharted βρίσκεται μέσα σε αυτές τις «αποτυχίες», καθώς σε πολλά σημεία της ταινίας με έπιασα να λέω “αυτό δεν ήταν έτσι” , “τί φάση;” , “γιατί;!”. Εντάξει, ίσως είμαι λίγο αυστηρή, οπότε θα πω πως είναι μία μέτρια ταινία σε γενικές γραμμές. Κάπου εδώ να πω πως δεν είμαι κριτικός ταινιών, αλλά ο Ατζαράκης σταμάτησε τα Cineλθετε και το βρήκα σαν μία πολύ καλή ευκαιρία να γίνω μία (Ατζαράκη κάνε Cineλθετε!).
Προσπάθησα να πάω στο σινεμά με όσο το δυνατόν υψηλότερες προσδοκίες γινόταν, μιας και έχω μεγάλη αγάπη στην σειρά παιχνιδιών Uncharted και στον Tom Holland, αλλά δεν είναι και η καταλληλότερη στιγμή να κάνω fangirling. Όσοι έχετε παίξει τα παιχνίδια, μόνο στο άκουσμα του πρωταγωνιστή, οι προσδοκίες έχουν ήδη αρχίσει να εγκαταλείπουν. Η ιστορία βασίζεται σε γεγονότα των παιχνιδιών Uncharted 3: Drake’s Deception και το A Thief’s End. Θα δούμε πως ο Nathan Drake (Tom Holland) , ένας μικροκλέφτης που έκλεβε τους πελάτες του στο μπαρ όπου δούλευε, γνωρίζει τον Victor “Sully” Sullivan (Mark Wahlberg) και μαζί θα ξεκινήσουν την αναζήτηση του κρυμμένου θησαυρού του Μαγγελάνου, αλλά και να ξαναβρεί ο Nathan τον αδερφό του Sam, τον οποίο έχει να δει τα τελευταία 15 χρόνια. Στο ταξίδι τους αυτό θα τους ακολουθήσει και η Chloe Frazer (Sophia Ali), όμως δεν θα είναι μόνοι καθώς θα έρθουν αντιμέτωποι με τον Santiago Moncada (Antonio Banderas), έναν εναλλακτικό Rafe Adler τον οποίο συναντάμε στο A Thief’s End και την βοηθό του Braddock (Tati Gabrielle) που ίσως την θυμάστε ως Nadine Ross. Τα πολλά λόγια όμως είναι spoilers, οπότε αν έχετε περιέργεια να μάθετε τι συμβαίνει στην ταινία, τώρα έχετε τι να κάνετε Παρασκευή βράδυ. Ναι, ακόμα και εσείς που έχετε παίξει τα παιχνίδια.
Δυστυχώς όμως η παραγωγή δεν έβαλε γερά θεμέλια και φυσικά αναφέρομαι στο casting. Ο Tom Holland όσο απολαυστικός ήταν στα Spider-Man, άλλο τόσο αταίριαστος ήταν για τον ρόλο του Nathan τόσο στην εμφάνιση, όσο και στον χαρακτήρα. Παρόλο που με την απαιτούμενη προπόνηση κατάφερε να αποκτήσει τον σωματότυπο που χρειαζόταν, το baby-face του Tom ήταν εκεί και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν ο Peter Parker, καθώς έβγαζε την αθωότητα, την αφέλεια και την αδεξιότητα του Peter και όχι τον πονηρό και ετοιμόλογο Nathan των παιχνιδιών. Αν θα μπορούσα να αλλάξω ποιος θα υποδυόταν τον Nathan Drake, θα άλλαζα τον ρόλο του Wahlberg, ή θα επέλεγα έναν από τους παρακάτω: Jensen Ackles, Ryan Reynolds ή Robbie Amell, έναν ηθοποιό που αν μου έλεγαν πως σχεδίασαν τον Nathan Drake βάσει του Robbie, θα το πίστευα. Αντίστοιχα στην περίπτωση του Sully θα διάλεγα κάποιον όπως ο: Liam Neeson, Mel Gibson ή Jeff Bridges, καθώς θεωρώ τον Wahlberg αρκετά νέο γι’ αυτόν τον ρόλο, μιας και μέσα στην ταινία υπήρχαν ατάκες αναφερόμενες σε “προβλήματα υγείας” που αντιμετωπίζει κάποιος σε μεγάλη ηλικία. Το πιο πετυχημένο casting ήταν αυτό της Sophia Ali, η οποία ακολούθησε πιστά τον ρόλο τόσο στην εμφάνιση, όσο και στον χαρακτήρα.
Οι δημιουργοί πήραν 2 διαφορετικά timelines και δημιούργησαν ένα δικό τους “χώνοντας” μέσα και σκηνές από τα παιχνίδια με έναν πολύ «ατσούμπαλο» τρόπο, κάνοντας έτσι όσους έχουν παίξει τα παιχνίδια να μπερδεύονται, να προσπαθούν να βγάλουν άκρη και να αναρωτιούνται “γιατί να το βάλεις αυτό εδώ;“
Παρόλα αυτά υπήρξαν μερικά τοπία και σκηνές (και μερικά easter-eggs), τα οποία τα θεώρησα πανέμορφα, καλογυρισμένα και θύμιζαν τα παιχνίδια. Υπήρξαν στιγμές που κάποιες ατάκες με έκαναν να γελάσω, αλλά όχι όπως θα γελούσα με τις ατάκες που άκουγα στα παιχνίδια. Τα plot twists δεν είναι ιδιαίτερα, ούτε πολλά, όμως υπάρχουν και αυτό είναι πάντα καλό. Γενικά μπορεί να μην είμαι σύμφωνη με το casting, όμως δεν παύει να παίζουν καλοί ηθοποιοί με ένα καλό portfolio να τους ακολουθεί.
Καταλήγοντας, το Uncharted είναι μία ταινία που δεν κατάφερε να φτάσει το έργο της Naughty Dog (και για να είμαι ειλικρινής ο Ruben Fleischer έχει δρόμο ακόμα για να το καταφέρει αυτό) και προσπάθησε πολύ ώστε να ενσωματώσει στοιχεία από τα παιχνίδια, με αποτέλεσμα να μπερδέψει και το σενάριο αλλά και το κοινό. Είναι μία μέτρια ταινία δράσης με αξιόλογους ηθοποιούς, η οποία μόλις την δεις θα σε κάνει να θες να παίξεις τα παιχνίδια ή στην περίπτωση μου να τα ξαναπαίξεις (γυρίζοντας σπίτι μπορεί και να έβαλα να παίξω το A Thief’s End). Και ίσως να ήταν αυτός ο στόχος της Sony Pictures, να κάνει promotion έναν από τους καλύτερους τίτλους της σε όσους δεν έχουν παίξει τα παιχνίδια.
Στα θετικά έχουμε λοιπόν καλούς ηθοποιούς, μία καλογυρισμένη ταινία και τοπία που θυμίζουν το παιχνίδι ενώ τα αρνητικά συμπληρώνουν το άστοχο casting, τις μέτριες ατάκες και το μπάχαλο που δημιουργείται μερικές φορές από την προσπάθεια ακριβής μεταφοράς των παιχνιδιών. Αν το βαθμολογούσα νομίζω πως ένα 6,5 θα ήταν ταιριαστό αλλά γιατί στο Busted δεν έχουμε μισά θα το άφηνα 6.
Disclaimer: Όσοι πάτε να την δείτε, βγάλτε τον Marvel Fan από μέσα σας και περιμένετε μέχρι τα mid-credits scene.
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
