Τι γίνεται όταν αρχίζουμε να διατυπώνουμε εκφράσεις όπως “Βαρέθηκα πια, παρατάω το Gaming!”. Ποιες είναι οι αιτίες και πως το αντιμετωπίζουμε;
Μία πρόταση που τελευταία την έχω ακούσει και διαβάσει πάνω από τρεις φορές. Στην τέταρτη δεν άντεξα, προβληματίστικα και αποφάσισα να γράψω κάποιες γραμμές σχετικά.
Η αλήθεια είναι πως όσο γερνάει ένας άνθρωπος γίνεται και πιο παράξενος. Μην παίρνετε τοις μετρητοίς το “γερνάει”. Το ότι μεγαλώνει κάποιος δεν σημαίνει ότι έχει εισέλθει στην τρίτη ηλικία. Απλά αν αναλογιστούμε μία ηλικία των 13ων και μια ηλικία των 30, υπάρχει μία διαφορά 17 χρόνων, ένα ολόκληρο χάσμα γενεών.
Δεν χρησιμοποίησα τυχαία τις παραπάνω ηλικίες. Απ’ όσους άκουσα να λένε είτε σοβαρά είτε μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι δεν πάει άλλο και θα παρατήσουν το gaming είναι εκεί κοντά στα 30+. Προσπερνάμε τάχιστα αιτιολογίες του τύπου, κοινωνικού χλευασμού: “Είσαι μεγάλος για παιχνίδια!“, γυναίκες: “Δημήτρη, η σχέση μας περνάει κρίση και συ παίζεις Crysis!“, παιδιά: “Μπαμπά μπαμπά δεν θέλω να πάω σχολείο, θέλω μαμ, κακά και τα σχετικά“, σκυλιά: “γαβ“, γατιά “νιάου” κ.λ.π.
Πάμε στην φάση που κάποιος άνθρωπος έχει παίξει για πάνω από μία δεκαετία ότι έχει κυκλοφορήσει, έχει επιλέξει το είδος παιχνιδιού που τον διασκεδάζει και πλέον το 2015, με τα PS4 και Xbox One εκεί έξω δεν βρίσκει ο δύσμοιρος κάποιο παιχνίδι να τον γεμίσει. Κάποιο παιχνίδι που θα τον πάρει από το χεράκι και θα τον βγάλει εκτός της καθημερινής πίεσης, σε μονοπάτια που γνώρισε όταν ήταν μικρότερος.
Κάπου εδώ κολλάει ακριβώς και αυτό που ανέφερα λίγο παραπάνω. Τα παιχνίδια μπορεί να είναι πάνω κάτω τα ίδια με τότε. Όχι στα γραφικά και στο gameplay αλλά όσον αφορά τα προτερήματα και τα ελαττώματα που τα χαρακτηρίζουν. Με λίγα λόγια, τα παιχνίδια έμειναν ίδια αυτό που αλλάζει είναι ο άνθρωπος. Στάματησε να αγαπά το gaming; Κάθε άλλο, τώρα μάλιστα που μεγάλωσε έχει και παραπάνω χρήματα να πάρει ότι χρήσιμο και άχρηστο περιφερειακό κυκλοφορεί ακόμη και αν δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί μαζί του. Απλά έγινε πιο επιλεκτικός. Το ότι ένα παιχνίδι θα χάσει σεναριακά την σπιρτάδα του ή θα κολλήσει στο match making του multiplayer λίγο παραπάνω από το φυσιολογικό είναι κάποια πράγματα που θα τον αγανακτήσουν.
Μιας και ξεκίνησα τα συμπτώματα που οδηγούν στην επίμαχη φράση του τίτλου τότε να σας αποκαλύψω κάποια βασικά επιπλέον. Εάν λοιπόν έχετε ένα δυωράκι το απόγευμα ή ένα Σαββατόβραδο που η γυναίκα σας ή η φιλενάδα σας έχει πάει στη μάνα της και έχετε το σπίτι ελεύθερο τότε αναλογιστείτε αυτά που ακολουθούν. Σε περίπτωση λοιπόν που γεμάτος χαρά ανοίξετε το συρτάρι με τα παιχνίδια σας και κάνετε μια ώρα να επιλέξετε ποιο παιχνίδι θα παίξετε ή αφού βάλετε το παιχνίδι στην κονσόλα σας μετά από τα πρώτα δευτερόλεπτα πατάτε skip στα cinematics τότε η αλήθεια είναι ότι πρέπει να το κοιτάξετε. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να απελπιστείτε γιατί σας έχω έτοιμες λύσεις.
Εφόσον πληρείτε τις προϋποθέσεις και σιγουρευτείτε ότι “πάσχετε” από τη συγκεκριμένο “παρατάω το gaming, ά στα διάλα” νόσο πρέπει να ακουλουθήσετε δύο δρόμους. Ο πρώτος είναι να δώσετε στον εαυτό σας μία γενναία δόση άδειας και αποχής από τη συγκεκριμένη ασχολία. Ξεκινήστε να διαβάζετε ένα βιβλίο, δείτε σε επανάληψη το Game of Thrones και όλη τη σειρά Star Wars, βγάλτε το μωρό σας μια βόλτα γιατί αν συνεχίσετε έτσι το μόνο που θα βγάζετε βόλτα είναι το σκυλί σας. Έπειτα από ένα εύλογο διάστημα αναζητήστε ένα casual παιχνιδάκι στο κινητό σας για να σκοτώσετε την ώρα σας στημένοι μέσα στο αυτοκινήτο απέναντι από τα Hondos Center καθώς περιμένετε το μωρό σας να επιλέξει make-up στην απόχρωση της Nicki Minaj. Μετά από αυτό το τολμηρό βήμα ξεκινήστε να ασχολείστε με το χειριστήριο, δοκιμάστε πάλι να ξεκινήσετε απλά και ομαλά, με κάνα ματσάκι Fifa ή Pro και στη συνεχεία δώστε στο εαυτό σας κάτι πιο εθιστικό και με βάθος.
Εάν η προσωρινή αποχή και η σταδιακή προσαρμογή δεν δουλέψει για εσάς τότε περνάμε αυτομάτως στον δεύτερο δρόμο που ακούει στο όνομα ebay, αγγελίες κ.λ.π. Δυστυχώς η όρεξη σας για το gaming αποτελεί ότι και η οικονομική ανάπτυξη για τη χώρα μας, δηλαδή μία μακρινή ανάμνηση. Γι’ αυτό ξεκινήστε να δωρίζετε ή να πουλάτε μέρος της συλλογής σας μήπως και κάποιος συνάνθρωπος που ακόμα γοητεύεται από το gaming επωφεληθεί απο τη δική σας εγκατάλειψη.
Ολοκληρώνοντας, αυτό που θέλω να κρατήσετε από το κείμενο είναι ότι οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν αλλάζουν. Διαφοροποιούνται τόσο οι υποχρεώσεις μας όσο και τα γούστα μας, οπότε είναι άδικο να ρίχνουμε το φταίξιμο πρωτίστως σε κάτι διαφορετικό πέρα από τους εαυτούς μας. Το gaming, που σε κάποιες εποχές δίναμε και το δεξί μας νεφρό για να αγοράσουμε το νέο Metal Gear, έχει σε μερικές περιπτώσεις ημερομηνία λήξης. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να δώσουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία που μας αξίζει αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να βρούμε κάτι το οποίο θα μας ολοκληρώνει και θα μας γεμίζει ευχαρίστηση, ακόμα και αν αυτό δεν είναι το gaming.
Μην ξεχάσετε να μας ακολουθήσετε στα παρακάτω Social Media. Busted είστε!
