“Η τύχη είναι στον ουρανό” είναι η κοντινότερη απόδοση στα ελληνικα του τι σημαίνει Nintendo. Μια εταιρεία που σχεδόν όλοι μας έχουμε συνδυάσει με τα βιντεοπαιχνίδια από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν έκανε μια τρομερή επιτυχία με την πρώτη της κονσόλα, δηλαδη το Nintendo Entairtenment System ή NES.
Μια εταιρεία κυρίαρχος τουλάχιστον έως το ’95. Μια εταιρεία που ένα μεγάλο μέρος της κοινότητας θεωρεί από τις αρχές του 21ου αιώνα, ότι θα χρεοκοπήσει και θα κλείσει και ότι θα περάσει επιτελούς στην ιστορία, αφήνοντας την κυρίαρχη μασκότ της, τον πασίγνωστο Μάριο, ορφανό.
Όμως πάρα τις δεκάδες θεωρίες και την θεωρητική της κατάρρευση της με την αναμενόμενη χρεοκοπία της, η “μαμά” Nintendo είναι μια από τις πλουσιότερες εταιρείες της Ιαπωνίας και μια από τις πιο κερδοφόρες εταιρείες στον χώρο των βιντεοπαιχνιδιών αλλά και μια από τις εταιρείες που ο ειδικός τύπος αναμένει τις επόμενες ανακοινώσεις της στις εκθέσεις που έρχονται αυτό το καλοκαίρι, όπως στην Ε3.
Παράδοξο αλλά κάτι το υπαρκτό.
Ας αφιερώσουμε ένα κομμάτι του κείμενου όμως ώστε να μάθουμε μερικά πράγματα παραπάνω για την Nintendo.
Το σημερινό σήμα της
Ιδρύθηκε το 1889 (ναι, δεν διαβάσατε λάθος) και τύπωνε μέχρι και περίπου τις αρχές του 1980, επιτραπέζια και κύριως διάφορες τράπουλες και παιχνίδια με κάρτες. Σήμερα οι δυσεύρετες τράπουλες της κοστίζουν αρκετές χιλιάδες ευρώ μιας και όταν μπήκε στον χώρο τον βιντεοπαιχνιδιών το 1970 σταμάτησε την εκτύπωση και διανομή τους.
Μερικές από τις τράπουλες της από την δεκαετία του ’60
Η παιδική Nintendo, όπως την αποκαλούν πάρα πολλοί, είχε στην ιδιοκτησία της μερικά ροζ ξενοδοχεία, αρκετά μηχανήματα από ιαπωνικά τυχερά παιχνίδια Πατσίνκο, μια θυγατρική με ραδιοταξί, ένα τηλεοπτικό δίκτυο και παρήγαγε έτοιμο φαγητό για φούρνους μικροκυμάτων.
Όλα άλλαξαν όταν άρχισε να διανέμει μια από τις πρώτες αμερικανικές παιχνιδοκονσόλες της δεκαετίας του ’70 στην Ιαπωνία. Στην συνεχεία άρχισε δειλά και πειραματικά να παράγει τις δίκες της και κατάφερε να κάνει μια μικρή επιτυχία με την σειρά Game & Watch ώστε να αποφασίσει να στραφεί σε αυτήν την καινούρια και ανεξερεύνητη αγορά αλλά και να επενδύσει τόσο ώστε να σχεδιάσει το NES (γνωστό ως Famicom στην Ασία).
Το Game & Watch για το παιχνίδι Donkey Kong
Από εκεί και μετά τα πράγματα είναι γνωστά λίγο πολύ σε όλους μας. Ας τα δούμε λίγο όμως μαζί με μερικές πληροφορίες που ίσως δεν ξέρουμε.
Το κλασσικό GameBoy
Μερικά χρόνια μετά το NES κυκλοφόρησε το φορητό GameBoy που για περίπου 15 χρόνια και μέχρι την κυκλοφορία του DS ήταν ο βασιλιάς των φορητών παιχνιδομηχανών.
Έπειτα μας έδωσε το Super NES που χαρακτήρισε την γενιά των 16bit και τα παιχνίδια του είναι ακόμα παραδείγματα προς μίμηση και αρκετές σειρές και εταιρείες είχαν κάνει την αρχή τους εκεί. Η κονσόλα με τις αρκετές επιπλέον θήρες που κανένας μας δεν ήξερε τι κάνουν.
Στην Ιαπωνία υπήρχε ένα υποσύστημα με την ονομασία Satellaview όπου συνδεόταν στο SNES και μπορούσε να λάβει παιχνίδια από δορυφορικό πιάτο. Αυτό είχε γίνει τα χρόνια που το Internet ακόμα ήταν ένα πείραμα στο ανολοκλήρωτο CERN και σε μια χούφτα πανεπιστήμια παγκοσμίως.
Ένα Super Nintendo (Super Famicon στην Ιαπωνία) μαζί με το Satellaview και την ειδική κασέτα για την αποθήκευση των παιχνιδιών.
Το Nintendo 64 ήταν δύστυχως ένα από τα παράξενα πειράματα της. Αρκετά πιο ισχυρό από τον ανταγωνισμό αλλά όταν η Sega και η Sony βασίστηκαν στο CD-Rom, και για την εποχή είχαν άπλετο χώρο για τα παιχνίδια τους, αυτη προσπάθησε να μείνει στα στριμωγμένα και κοστοβόρα cartridges παρέα με ένα πολύ διαφορετικό χειριστήριο από του SNES όταν όλες οι τρίτες εταιρίες το αντέγραφαν έως το βέλτιστο.
Αν και έβγαλε αρκετά παιχνίδια σταθμούς για το gaming σε αυτήν την κονσόλα δεν κατάφερε να σταθεί όπως έπρεπε στην αγορά.
Σχεδόν την ίδια εποχή, το VirtualBoy ήταν ένα ακόμα πιο παράξενο πείραμα της που δύστυχως ήταν μια κίνηση πολλά χρονιά μπροστά. Δεν υπήρχε πουθενά ακόμα η βάση και η τεχνογνωσία γι αυτήν την τεχνολογία. Ήταν ένα πολύ ανίσχυρο Oculus Rift το οποίο τα έδειχνε όλα σε αποχρώσεις του κόκκινου. Μια από τις ελάχιστες αποτυχίες της άλλα μια από τις πιο σημαντικές της.
Το αφόρητο Virtual Boy. Προσέξτε την ομοιότητα του χειριστηρίου του με του GameCube.
Αυτές οι δυο κινήσεις της την έπληξαν αρκετά άλλα κατάφερε και αναβάθμισε το GameBoy σε Advance, έφερε στην αγορά την πασίγνωστη σειρά Pokemon, όπου έχει την αποκλειστικότητα σε όλους τους τίτλους και έκανε μια εσωτερική ανακατάταξη για να προχωρήσει στην επόμενη γενιά κονσολών.
Τότε έβγαλε στην αγορά το GameCube το ποιο είχε αντιπάλους το PlayStation 2 και το αρχικό Xbox. Δεν κατάφερε πότε να ανακτήσει το χαμένο έδαφος στην αγορά, αλλά είχε κάνει πάρα πολλές καλές συμφωνίες και είχε αρκετά αξιόλογα παιχνίδια αποκλειστικά για το σύστημα της.
Το GameCube είχε και αυτό μερικές παράξενες κρυμμένες θήρες στα σπλάχνα του. Το μόνο περιφερειακό που τελικά τις εκμεταλλεύτηκε ήταν το Game Boy Player το οποίο σου έδινε την δυνατότητα να παίξεις παιχνίδια του απλού GameBoy και του Advance στην τηλεόραση σου.
Ανάμεσα στα πειραματικά περιφερειακά που δεν βγήκαν ποτέ για αυτό το σύστημα της Nintendo ήταν και μια 3D οθόνη πιθανότατα από την Panasonic. Ο ίδιος ο Miyamoto έχει πει ότι δεν προχώρησαν στην μαζική κατασκευή της διότι η οθόνη θα κόστιζε όσο πέντε συμβατικές οθόνες τις εποχής και δεν είχαν αυτόν τον σκοπό στο μυαλό τους. Το μόνο παιχνίδι που είχε υποστήριξη γι αυτήν την οθόνη ήταν ένα από τα αρχικά παιχνίδια του συστήματος, το Luigi’s Mansion. Μέσα στον κώδικα του παιχνιδιού έχει βρεθεί από hacker ότι το παιχνίδι όντως μπορεί να παιχτεί σε μια μορφή 3D απεικόνισης.
Το GameCube. Η τελευταία συμβατική κονσόλα της εταιρείας.
Το επόμενο βήμα της ήταν το DS, που ανεπίσημα αποκαλείτε Dual System, το οποίο αντλεί μερικές ιδέες από τα πρώτα συστήματα της Nintendo, τα Game & Watch, και μας έδωσε τις δυο οθόνες, με την μια μόνο να είναι αφής, τουλάχιστον στο αρχικό μοντέλο.
Αυτή η φορητή κονσόλα αντικατέστησε επάξια το GameBoy και το GameBoy Advance ενώ ταυτοχρόνως είχε και την πρώτη επίσημη οπισθόδρομη συμβατότητα με τους προκάτοχους της που ήταν ενσωματωμένη στο σύστημα και δεν χρειαζόταν κάποιο πρόσθετο περιφερειακό. Μια τακτική που κράτησε τα παιχνίδια των προκατόχων της για πολύ καιρό ακόμα στην αγορά και αύξησε την άξια του συστήματος.
Με αυτό το χαρακτηριστικό, μαζί με τους πολύ κάλους και διαφορετικούς αποκλειστικούς τίτλους, το DS κατάφερε να πουλήσει ισάξια με το PSP της Sony και μαζί να είναι τα κυρίαρχα φορητά συστήματα τα οποία ήταν και τα δυο πολύ ποιοτικά και ταυτόχρονα πολύ διαφορετικά.
Η εταιρεία κατάφερε να ανακάμψει με τις πωλήσεις του DS σε ικανοποιητικό επίπεδο.
Το αρχικό “παχύ” DS
Ακολούθησε το αλλόκοτο για πολλούς Wii με το ακόμα πιο παράξενο χειριστήριο. Μια κονσόλα που δεν είχε ούτε το 1/4 των επιδόσεων των αντιπάλων του στην αγορά αλλά κατάφερε να πουλήσει περίπου εκατό εκατομμύρια συστήματα παγκόσμιος. Για αρκετούς ήταν μια αποτυχημένη κονσόλα όμως εξερεύνησε έναν τομέα των βιντεοπαιχνιδιών που δεν είχε αλλάξει από όταν η ίδια η Nintendo είχε βγάλει στην αγορά το χειριστήριο του Super NES.
Δυστυχώς αν και πούλησε τόσα συστήματα, τα παιχνίδια που βγήκαν σε αυτό ήταν κατά πλειοψηφία κυριολεκτικά σκουπίδια, δηλαδή Shovelware. Από τους εκατοντάδες τίτλους του αξίζει να έχει κάποιος στην συλλογή του όχι παραπάνω από πενήντα και από αυτούς λιγότεροι από τους μισούς έχουν καταφέρει να αξιοποιήσουν και εκμεταλλεύονται το εναλλακτικό χειριστήριο του συστήματος, με τους πιο πολλούς από αυτούς να είναι από την ίδια την Nintendo.
Μια από τις σωτήριες λεπτομέρειες του συστήματος ήταν ότι μπορούσε να παίξει όλα τα παιχνίδια του GameCube, έχοντας θύρες για τα κλασικά χειριστήρια και τις κάρτες μνήμης του προκάτοχου του. Άλλη μια επιτυχημένη προσθήκη μιας οπισθόδρομης συμβατότητας παρέα με μια απλοϊκή προσπάθεια για αγορά κλασσικών παιχνιδιών από ειδικό κατάστημα μεσώ internet, με κυριότερους τίτλους από όλες τις παλιότερες κονσόλες της ίδιας και όχι μόνο από την ίδια την Nintendo άλλα και από τα συστήματα της Sega, το Neo Geo και το άγνωστο -τουλάχιστον για εμάς την δεκαετία τους 90- TurboGrafx-16.
Βεβαία αυτός ο πειραματισμός της πέτυχε, κόντρα στις θεωρίες δεκάδων που ότι με αυτήν την κίνηση της έφτασε στο τέλος της. Κάλυψε και το οικονομικό έδαφος που είχε χάσει από την εποχή του Nintendo 64. Ταυτόχρονα η Sony και η Microsoft επένδυσαν σε δίκες τους εκδοχές του χειριστηρίου έως πρόσθετου περιφερειακού στα συστήματα τους.
Το λατρεμένο από πολλούς Wii με το πολύ διαφορετικό χειριστήριο του.
Το 3DS ήταν το επόμενο της βήμα με μια απλοϊκή αλλά αρκετά εντυπωσιακή προσπάθεια για 3D απεικόνιση χωρίς ειδικά γυαλιά. Αρχικά δεν πούλησε το αναμενόμενο αλλά με μια πτώση τιμής και αρκετές πρόσφορες κατάφερε να επισκιάσει το πολύ πιο ισχυρό PSVita. Η Nintendo επεκτείνει τις αγορές μεσώ internet αρχικά σε μια πολύ καλύτερη και πλουσιότερη πλατφόρμα, πιο κοντά σε αυτά που είχαν θέσει η Sony και η Microsoft στα δικά τους συστήματα.
Η εντυπωσιακή προσπάθεια για 3D απεικόνιση χωρίς ειδικά γυαλιά
Το πιο πρόσφατο δημιούργημα της είναι το Wii U το οποίο, όπως και ο προκάτοχος του, είναι λιγότερο ισχυρό από το PS4 και το Xbox One. Το ειδικό χαρακτηριστικό του είναι ότι έχει μια οθόνη αφής στο χειριστήριο του προσπαθώντας να μεταφέρει την δυναμική του DS στο σαλόνι, κρατώντας όμως και το χειριστήριο κίνησης και την υποστήριξη των παιχνιδιών του Wii έως δεύτερη επιλογή.
To πιο πρόσφατο δημιούργημα της Nintendo, το Wii U.
Αυτό που βλέπουμε από την ιστορία της (και να ξέρετε ότι έγραψα πάρα πολύ λίγα για να μην είναι πολύ μεγάλο το κείμενο) είναι ότι είναι μια εταιρεία που δεν έχει πρόβλημα να πειραματιστεί και να πάρει ρίσκα. Είναι μια εταιρεία που όμως αυτήν την στιγμή η κοινότητα την έχει σε δεύτερη μοίρα λόγο του ότι δεν έχει την πληθώρα πολυδιαφημισμένων τίτλων των τελευταίων χρόνων και δεν μοιάζει να κυνηγά συμφωνίες ώστε και αυτές οι εταιρείες να βγάλουν τουλάχιστον spin off τίτλους για τα συστήματα της.
Παράδοξως, η εταιρεία έχει αξία περίπου οκτώμισι δισεκατομμυρίων (ναι, καλά διαβάσατε) και είναι πολύ πιο πλούσια και επικερδής από την Ubisoft,την Blizzard και την Square Enix μαζί.
Αυτήν την στιγμή αναμένουμε όλοι τις επόμενες της ανακοινώσεις στις επερχόμενες εκθέσεις. Υπάρχουν φήμες για συνεργασίες και συναντήσεις με διάφορες εταιρίες όπως η OnLive και η πιθανή ανάπτυξη μια δικτυακής πλατφόρμας στα πρότυπα του Steam μόνο με τα παιχνίδια της Nintendo, με το κωδικό όνομα NX, και τέλος βλέπουμε ότι έχει γίνει αγορά ποσοστών από εταιρίες τεχνολογίας που δεν έχουν όμως άμεση σχέση με τα βιντεοπαιχνίδια.
Αναμένονται ανακοινώσεις για δεκάδες παιχνίδια όπως το Splatoon και φυσικά το επόμενο Zelda και ίσως Metroid και ποιος ξέρει ποιος άλλος κλασσικός τίτλος της μπορεί να ανακοινωθεί.
Η Nintendo μοιάζει να ακολουθεί την ονομασία της κατά γραμμα και να αφήνει την τύχη της στον ουρανό και όμως, όλες οι κινήσεις της έως τώρα ήταν για το κάλο και την εξέλιξη του χόμπι και της τεχνολογίας αυτού, χωρίς όμως να κυνηγά την κυριαρχία και την πρώτη θέση.
Δεν μοιάζει να θέλει να περάσει σύντομα στην ιστορία ή έστω να αλλάξει την προσέγγιση της και να ακολουθήσει αυτό που κάνουν όλοι οι άλλοι στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών. Κάποιες κινήσεις της αρκετές φόρες δεν μπορούν να τις καταλάβουν ούτε οι φανατικοί που την ακολουθούν από τα παιδικά τους χρονιά.
Όσα και να πούμε και να γράψουμε όμως για την Nintendo αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι και για τα επόμενα χρονιά θα είναι μια σημαντική παρουσία στο χόμπι μας και ότι όσο και να την κακολογούν ή να αναμένουν αρκετοί να εξαφανιστεί, αυτή μάλλον θα μας εκπλήσσει και θα κάνει τις δίκες της μοναδικές κινήσεις.
Το σήμα της εταιρείας το 1889.
Εσείς τι άποψη έχετε για την “μαμά” Nintendo και τι αναμένετε από αυτήν στην επερχόμενη E3;
