Ξημερώματα Σαββάτου και κοιτώ με απορία τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Παρίσι της Γαλλίας. Με την ίδια απορία φυσικά και τα γεγονότα που είχαν ξεσπάσει εδώ και καιρό στην Συρία και φυσικά και στο παρελθόν και σε άλλες χώρες. Όπως είπε και ο Αλέξανδρος Tσίπηρας συνάδελφος εδώ στο busted ότι ο κόσμος πλέον έχει αλλάξει. Θα συμφωνήσω και θα προσθέσω ότι θα αλλάζει συνεχώς. Και όλα αυτά διότι ζούμε σε μια εποχή ενός κοινωνικού-οικονομικού συστήματος το οποίο με τoν έναν ή με τον άλλο τρόπο θέλει να επιβληθεί παγκοσμίως ενός καπιταλιστικού συστήματος το οποίο πολλές φορές χρησιμοποιεί ως εργαλείο τον πόλεμο. Ίσως σας φαίνεται περίεργο αυτό που λέω αλλά σκεφτείτε, συνδέστε τα γεγονότα και κάντε μια έρευνα στο διαδίκτυο και θα καταλάβετε.
Θα μου πείτε τώρα οι φίλοι αναγνώστες, που στο καλό κολλάνε όλα αυτά που ανέφερα στην πρώτη παράγραφο. Θα λύσουμε από εδώ το μέσο-ανατολικό; Όχι φυσικά. Θα λύσουμε το κυπριακό ζήτημα; Ούτε και αυτό. Απλά σήμερα θα προβληματιστούμε για το πόσο κακό κάνει ίσως ο καπιταλισμός στο gaming.
Σήμερα όπως ξέρουμε όλοι ζούμε σε μια ελεύθερη αγορά όπου επικρατεί το ρητό ότι όποιος έχει μια καλή ιδέα πρωτότυπη ξεχωριστή, τα παραδείγματα εκεί έξω είναι χιλιάδες, και μπορέσει την υλοποιήσει ίσως του αποφέρει πολύ μεγάλα κέρδη και έτσι μπορεί να δημιουργήσει μια τεράστια επιχείρηση χωρίς να είμαστε υπερβολικοί. Από την άλλη βέβαια μπορεί να αποτύχει παταγωδώς, όλα είναι μέσα στο παιχνίδι.
Θυμηθείτε πως ξεκίνησαν οι εταιρείες gaming, πόσα χρήματα είχαν στην διάθεση τους, πόσο χρόνο ανάπτυξης ενός τίτλου κ.λ.π. και το πως είναι σήμερα που πλέον μιλάμε για εταιρείες πολυεθνικές κολοσσούς με τεράστια κέρδη και με τον κλάδο του gaming να έχει γίνει πλέον βιομηχανία.
Πλέον οι εταιρείες έχουν πολύ μεγάλα αρχικά budget με ένα αυστηρά ορισμένο χρονικό διάστημα και φυσικά στις πολλές των περιπτώσεων να έχουν ιλιγγιώδη κέρδη που ζηλεύει ακόμη και το Hollywood.
Όμως εδώ γεννιέται ένας βασικός προβληματισμός. Σκεφτείτε πλέον πόσες ετήσιες κυκλοφορίες έχουμε που κακά τα ψέματα οι αλλαγές που προσφέρουν είναι ελάχιστες, οι βελτιώσεις ελάχιστες και στην ουσία η εξέλιξη είναι μηδενική. Το σενάριο σχεδόν πάντα το ίδιο, ανάλογα τον τίτλο βέβαια. Οι πωλήσεις από την άλλη, παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα με τα κέρδη τεράστια αλλά η ουσία που είναι η εξέλιξη του gaming μηδενική.
Άλλος ένας προβληματισμός που πολλές φορές το έχουμε αναλύσει και το έχουμε επισημάνει ως αρνητικό είναι τα DLC επί πληρωμής. Δεν θυμώνουμε πολλές φορές που πρέπει να πληρώσουμε και πάλι για να δούμε είτε την συνέχεια ή κάτι άλλο που κατά την προσωπική μου άποψη θα μπορούσε να υπάρχει στο δισκάκι το οποίο αγοράσαμε μια φορά και αφού ολοκληρώσαμε όλο το story να ξεκλείδωσαν τα αντίστοιχα DLC. Πάρο όλα αυτά επιμένουμε στο να τα αγοράζουμε συνεχώς.
Άλλο σημείο προβληματισμού, τα micrοtransaction που στην ουσία εκμεταλλεύονται τον gamer επειδή έτυχε να του αρέσει και να ενασχολείται περισσότερο με ένα τίτλο και αναγκάζεται να μπαίνει στην διαδικασία αυτή. Καταντάει και “ναρκωτικό” εδώ που τα λέμε τελικά.
Άλλο ένα μελανό σημείο για μένα και θα το έχετε παρατηρήσει είναι ότι σιγά σιγά εξαλείφονται τα demos και οι εταιρείες στηρίζουν όλες τις προσπάθειες στο marketing και στην προώθηση με αποτέλεσμα ο gamer να αγοράζει πολλές φορές στα τυφλά, να μη μένει ευχαριστημένος αλλά η εταιρεία να έχει ήδη τεράστιες απολαβές και κέρδη.
Έχει μεγάλη διαφορά αυτό που είναι καλύτερο από αυτό που πουλάει καλύτερα. Πολλοί τίτλοι σήμερα εκμεταλλευόμενοι την ιστορία κάποιων franchise και που στο παρελθόν όντως προσέφεραν ωραία παιχνίδια πατάνε πάνω σε αυτό και μας παρουσιάζουν έναν τίτλο μέτριο αλλά λόγου ονόματος πουλάνε τρελά νούμερα με τον gamer να ελπίζει ότι θα υπάρχουν βελτιώσεις ενώ στη ουσία κινείται στην μετριότητα.
Ο Lorne Lanning δημιουργός του Οddworld σε συνέντευξή του είχε πει ότι ο καπιταλισμός στραγγαλίζει το gaming.
Προσωπικά για μένα άλλο ένα τρανό παράδειγμα του καπιταλισμού είναι η αποχώρηση του Hideo Kojima από την ΚΟΝΑΜΙ που μόλις είδε ότι στα οικονομικά της δεν τα πηγαίνει καλά απέλυσε έναν άνθρωπο οραματιστή κορυφαία προσωπικότητα του gaming. Άραγε μήπως οι οραματιστές δεν έχουν θέση και ψάχνουμε κάτι γρήγορο ευκαιριακό πιασιάρικο και ταυτόχρονα επικερδής;
Νομίζω ότι όλα αυτά είναι σημάδια το ότι ο καπιταλισμός έχει εισχωρήσει και θα εισχωρεί στη gaming βιομηχανία. Εμείς όλοι, βάζω και τον εαυτό μου μέσα πολλές φορές είμαστε θύματα που το ίδιο το σύστημα μας εκμεταλλεύεται και βλέποντας ότι δεν αντιδρούμε συνεχίζει ακάθεκτο πασάροντας αυτό που θέλει.
Κάποιοι θα πείτε ότι εσύ βρε φίλε που τα γράφεις είσαι αναρχικός; Κομμουνιστής; Βασιλικός; ή κάτι άλλο τέλος πάντων; Όχι απλά παρατηρώ τα πράγματα με μια άλλη λογική που ίσως στην τελική να είναι και λάθος.
Απλά θέλω να σας μεταδώσω το “μικρόβιο” του προβληματισμού.
