Μα καλά πείτε μου την αλήθεια; Και ποιος δεν έχει ζήσει σε εποχές, όπου το hype για κάτι συγκεκριμένο είναι πραγματικά τεράστιο. Είτε πρόκειται για ένα κινητό, είτε πρόκειται για μια κινηματογραφική ταινία ή μια τηλεοπτική σειρά, είτε πρόκειται ακόμη και για ένα βιντεοπαιχνίδι. Όλοι μας έχουμε περάσει την δική μας “φάση” περιμένοντας χειρότερα και από παιδιά που περιμένουν το παγωτό της algida με γεύση σοκολάτα και τελικά τις περισσότερες φορές καταλήγουμε να απογοητευόμαστε, όπως ακριβώς και τα παιδιά που αντί για το συγκεκριμένο παγωτό, απλά παίρνουν ένα γιαούρτι με γεύση σοκολάτα, ονόματι Σικάγο (τι θυμήθηκα ρε;). Εγώ σήμερα σε αυτό το άρθρο, θα ήθελα να εκδηλώσω τους προβληματισμούς μου για το hype στο gaming. Να δούμε ρε παιδάκι μου, τι πάει στραβά και γιατί τις περισσότερες φορές ένα παιχνίδι που έχει “φάει” τρελή προώθηση, καταλήγει στον κάλαθο των αχρήστων, όχι επειδή είναι κακό (τις περισσότερες φορές τουλάχιστον, υπάρχουν και περιπτώσεις που το παιχνίδι είναι απλά κάκιστο), απλά επειδή είναι κατώτερο της περίστασης.
Καταρχάς, να πω λίγα λόγια για το hype. To hype στην ουσία είναι ένας αγγλικός όρος, που υποδηλώνει την προώθηση, το “πλασάρισμα” θα μπορούσαμε να πούμε ενός πράγματος. Γενικά, όλες οι εταιρείες προωθούν τα δημιουργήματά τους, αλλά κάποιες μπορεί να το παρακάνουν, με αποτέλεσμα έτσι, επειδή δείχνει κάτι τόσο όμορφο, εμείς, σαν χαζοχαρούμενοι, να δεχόμαστε αυτές τις καραμέλες και να το θεωρούμε ως κάτι το τέλειο. Στο gaming, βλέπουμε πολλά trailers, gameplay videos και walkthroughs και πραγματικά λέμε ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε, ότι είναι το πιο τέλειο βιντεοπαιχνίδι από όλα και περιμένω πως και πως να το πιάσω στα χέρια μου, κλπ, κλπ, κλπ. Ασυναρτησίες. Υπήρξα θύμα του hype και μπορώ να πω ότι η άποψή μου έχει αλλάξει ριζικά για αυτό τον “καρκίνο”, κατ’εμε στο gaming.
Καταρχάς, πολλές φορές το hype, σε οδηγεί στο να σπαταλάς λεφτά τζάμπα ή έστω, να σπαταλάς τα λεφτά σου σε κάτι το ανούσιο παρά σε κάτι που έχει μια ουσία, θα σε κάνει να περάσεις καλά. Αυτό το παράδειγμα που θα σας αναφέρω είναι εμπερικό, μου έχει γίνει καραμέλα, το λέω συνεχώς σε όλους, έχω σπάσει τα νεύρα πολλών. Αλλά δεν μπορώ ρε φίλε, αυτό με πονάει πραγματικά κάθε φορά που το σκέφτομαι. Εποχές PS3/XBOX 360, το 2011 σκεφτόμουν τι να αγοράσω από τις καλοκαιρινές κυκλοφορίες. Έχω τελειώσει από τις εξετάσεις του Γυμνασίου, λέω “Γιωργάκη, βρες κάτι που θα σε κάνει να περάσεις υπέροχες καλοκαιρινές νύχτες.”. Βλέπω λοιπόν ότι είναι διαθέσιμο το Duke Nukem: Forever. Όντας παιδί που ο πατέρας του τον εισήγαγε στο gaming και έχοντας παίξει το Duke Nukem 3D μου άρεσε να γίνω ένας bad-ass ήρωας, με ατάκες τύπου ” Θα σου χ***ω πατόκορφα” και με πολλές, μα πολλές γυναίκες. Είχα δει κιόλας και πολλά trailer του παιχνιδιού και gameplay και ήμουν ενθουσιασμένος. Κάποιοι κάνανε ήδη λόγο για ένα από τα χειρότερα παιχνίδια που έχουν παίξει, ωστόσο εγώ δεν το πίστευα. Duke Nukem είναι, έχει δείξει ΤΑ gameplay και ΤΑ trailers, θα αξίζει. Αμ δε! Το αγόρασα για την τιμή των 60 ευρώ. Πήγα σπίτι, το έβαλα στο XBOX 360 μου, έπαιξα δύο ώρες και άρχισα να κλαίω. Ήμουν απογοητευμένος, όταν κατάλαβα ότι με 60 ευρώ θα μπορούσα να είχα αγοράσει τα Alan Wake & Forza Motorsport 3, τα οποία βρισκόταν σε καλοκαιρινή έκπτωση, που σίγουρα ήταν πιο παλιά παιχνίδια, αλλά τουλάχιστον άξιζαν. Κατάλαβα το λάθος που είχα κάνει και απλά σκέφτηκα ότι ίσως αυτό ήταν μόνο μια περίπτωση. Και όμως, ο πόνος του μικρού Γιωργάκη συνεχίστηκε και μπορείς να με πεις και “Βασιλάκη Καϊλα” του gaming.
2013. Εκείνη την χρονιά θυμάμαι, είχα ενθουσιαστεί με το Aliens: Colonial Marines. To Alien, όντας ένα από τα αγαπημένα μου movie franchises, θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει, σκέφτηκα, ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια. Και τα πρώτα ( πολλά) δείγματα του παιχνιδιού έδειχναν ότι όντως, πρόκειται για κάτι ωραίο. Βέβαια είχα τις φοβίες μου, διότι το ανέπτυσσε η Gearbox, που είχε αναπτύξει και το Duke Nukem: Forever, αλλά μετά σκέφτηκα ότι υπήρχαν παιχνίδια, σαν το Borderlands, που ήταν απλά τέλεια. Έτσι αποφάσισα να το αγοράσω, κλασσικά γύρω στα 55-60 ευρώ. Πήγα σπίτι, έπαιξα και έκλαψα σαν μικρό μωρό που ήθελε να φάει. Σκέφτηκα να γράψω ένα rant στην Gearbox στα Ελληνικά, για να μην καταλαβαίνουν τι λέω από τις βρισιές που θα το γέμιζα, αλλά μετά το φιλοσόφησα και είπα: “To hype φταίει για όλα.”
Δεν ανέφερα αυτά τα δύο παραδείγματα, ούτε για να σας πω τον πόνο μου, ούτε για να γεμίσω αυτό το άρθρο. Το έκανα για να σας εξηγήσω τι μπορεί να πάθει κανείς από το hype. Δεν είπα ότι είναι κακό να “προμοτάρει” κανείς τα παιχνίδια που δημιουργεί, αλλά τουλάχιστον να μην κοροϊδεύει την νοημοσύνη μας και να μην μας υποτιμάει. Αλλά βέβαια, όλα γίνονται για χάρη του κέρδους. Στο gaming, το κακό έχει αρχίσει και παραγίνεται. Οι υλιστικές αξίες (χρήμα) υπερέχουν της απλής διασκέδασης του gamer, του καταναλωτή στην τελική. Όλα έχουν ως στόχο το κέρδος και τις πωλήσεις. Και στο Duke Nukem: Forever και στο Aliens: Colonial Marines, ανεξαρτήτως των μετέπειτα κριτικών, η Gearbox βγήκε κερδισμένη, αφού και τα δύο παιχνίδια της βρέθηκαν στην κορυφή των charts που καταγράφουν τις πωλήσεις για αρκετό καιρό και το χρήμα της το έλαβε. Εμείς αυτό που πήραμε ως αντίκρυσμα για τα λεφτά μας ήταν ώρες ανίας και απογοήτευσης. Είναι πραγματικά απογοητευτικό, που βλέπει κανείς αυτό το φαινόμενο να συνεχίζεται. Και δεν μιλάω για παιχνίδια, που φαίνεται ότι αξίζουν, όπως το Uncharted 4 και τα προηγούμενα Uncharted ή God of War, αλλά για παιχνίδια για τα οποία καλό είναι να κρατάμε μια “πισινή”, αλλά πάντα καταλήγουμε να τα αγοράζουμε, γιατί απλά τα έχουν “υπέρ-προωθήσει” ως ποιοτικά games.
Στην τελική, αυτό το φαινόμενο δεν επαναλαμβάνεται μόνο στις κανονικές εκδόσεις των παιχνιδιών, αλλά και στις συλλεκτικές εκδόσεις. Δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ; Τσεκάρετε εδώ το vlog του Δημήτρη (Adminαρος!!!!!!), ο οποίος μας παρουσιάζει τις χειρότερες συλλεκτικές εκδόσεις που έχει αγοράσει ποτέ ο ίδιος, που συνδέονται άμεσα με το θέμα του hype και της προώθησης. Επίσης, το φαινόμενο του hype, μπορεί να μας οδηγήσει να αγοράσουμε παιχνίδια ημιτελή. Ο Χρήστος του Busted.gr πρόσφατα αγόρασε το Street Fighter V, αναμφίβολα, ένα από τα πιο αναμενόμενα παιχνίδια της γενιάς μας και απλά απογοητεύτηκε (κατά κύριο λόγο, εξαιτίας του “μισού” roster) και οδηγήθηκε σε έντονους προβληματισμούς σχετικά με το αν αγοράζουμε καθαρά προϊόντα ή απλά υπηρεσίες, με στόχο το κέρδος. Και εγώ πραγματικά αυτό αναρωτιέμαι. Έχουμε γίνει ο μοχλός του κέρδους για τις εταιρείες. Έχουμε δαπανήσει λεφτά, τα οποία μαζέψαμε με αρκετό κόπο, για να αγοράσουμε κάτι το οποίο “απλά θα το έχουμε στην συλλογή μας” και θα λέμε ότι “το είχα αγοράσει αυτό”. Καθαρά διακοσμητική χρήση. Και μην μου πει κανένας ότι δεν έχει πάθει κάτι ανάλογο, να έχει, δηλαδή, απλά ένα παιχνίδι και να το κρατάει για διακοσμητική χρήση στην συλλογή του, επειδή είναι τόσο κακό, ώστε να το παίξει. Γιατί να συνεχίζουμε να τα αγοράζουμε; Γιατί να μην μπορούμε να αντιληφθούμε τα “κόλπα” των εταιρειών. Τόσο μεγάλος είναι πλέον ο ενθουσιασμός, ώστε να μπορεί να μας αποκρύπτει την αλήθεια;
Θα σταματήσει το φαινόμενο του hype; Φυσικά και όχι. Πλέον, έχουμε εισέλθει σε μια κοινωνία, όπου οι γρήγοροι ρυθμοί της έχουν επιβάλλει τον ανταγωνισμό σε κάθε λογής τομέα, συμπεριλαμβανομένου και του gaming. Οι κονσόλες έχουν αρχίσει και σταδιακά μετατρέπονται σε υπηρεσίες, όπου οι εταιρείες βασίζονται. Θα χρησιμοποιήσω μια μεταφορά για να σας πω τι πιστεύω. Όλες οι εταιρείες (μαζί και οι third-party developers) βρίσκονται σε ένα τραπέζι. Υπάρχει στο τραπέζι μια πίτα. Όλοι θέλουν να πάρουν ένα κομμάτι από την πίτα και για αυτό χρησιμοποιούν ότι μέσο έχουν για να πετύχουν τον σκοπό τους. Αυτό συμβαίνει σε κάθε κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Το άσχημο γεγονός, όσο αφορά το gaming και για να κλείσω εδώ το άρθρο μου, είναι ότι εμείς αποτελούμε τα εξιλαστήρια θύματα αυτού του κέρδους και εξαιτίας του ενθουσιασμού μας και της προώθησης, αγοράζουμε πράγματα που δεν αξίζουν, με λεφτά, που θα μπορούσαμε να τα αξιοποιήσουμε αλλού, όπως στην αγορά ενός παλτού, τροφίμων, ή έστω ενός άλλου παιχνιδιού που θα μας έκανε να χαρούμε. Στην αγορά ενός χρήσιμου προϊόντος.
Περιμένω με ενδιαφέρον τις απόψεις σας σχετικά με το Hype και Gaming στα σχόλια παρακάτω.
