Μηχανικά κτίρια, συσκευές που γυρνούν το χρόνο πίσω και σκοτεινή μαγεία που μπορεί να κάνει ακόμα και τον πιο απλό άνθρωπο έναν αδίστακτο δολοφόνο και όλα αυτά για την στεγνή εκδίκηση και την απόκτηση ενός χαμένου θρόνου.
Σαν χθες θυμάμαι όταν έπεσε κατά τύχη στα χέρια μου το πρώτο Dishonored, και μάλιστα ήταν η Remastered έκδοση για το PS4. Εντυπωσιάστηκα μιας και είδα πολλές αλλαγές σε σχέση με το πρώτο που είχε κυκλοφορήσει στις προηγούμενης γενιάς κονσόλες και μου είχε κάνει εντύπωση η συνολική ελευθερία που μου παρείχε και που επέτρεπε να παίξω με τα δικά μου δεδομένα και με το δικό μου στυλ. Αυτή είναι μάλιστα και η μαγεία αυτού του παιχνιδιού, η επιλογή να παίξει κάποιος το παιχνίδι. Είτε σε Hack’ n’ Slash mode, είτε σε Stealth mode είτε και τα δύο μαζί. Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα παρόλα αυτά για το πρώτο παιχνίδι της σειράς μπορεί να ακολουθήσει τον σύνδεσμο εδώ. Μαθαίνοντας λοιπόν για την κυκλοφορία του Dishonored 2 δεν έβλεπα την ώρα να το κρατήσω στα χέρια μου και να ανακαλύψω όλα αυτά που έχει να μας προσφέρει.
Το Dishonored 2 λαμβάνει τόπο 15 χρόνια μετά τις περιπέτειες του Corvo Attano, με την Emily Kaldwin να έχει αναλάβει πλέον την θέση της αυτοκράτειρας μετά την δολοφονία της μητέρας της, στο πρώτο παιχνίδι, όταν ξαφνικά εμφανίζεται η χαμένη θεία (αδερφή της μητέρας) της Emily και με πραξικοπηματικό τρόπο “κλέβει” το θρόνο.
Η ιστορία μας από εδώ και πέρα μπορεί να λάβει διαφορετικές πλοκές μιας και πρόκειται για ένα παιχνίδι επιλογών. Η βασική που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι η επιλογή του χαρακτήρα που θα θέλαμε να παίξουμε Corvo Attano ή Emily Kaldwin; Την πρώτη φορά που ξεκίνησα το παιχνίδι επέλεξα την Emily μιας και ήθελα να δω τι διαφορετικό θα είχε στον τρόπο χειρισμού από τον Corvo, που τον είχα δει στο πρώτο παιχνίδι της σειράς. Η συνολική διάρκεια μέχρι να βρεθείτε στον τερματισμό είναι κοντά 11 ώρες αλλά παίζοντας και με τις 4 διαφορετικές ιστορίες, πάντα ανάλογα με τις επιλογές που έχετε να κάνετε, μπορούμε να πούμε ότι η διάρκειά του φτάνει έως και τις 40 ώρες.
Η επεξήγηση της ιστορίας κατά την διάρκεια του παιχνιδιού μου έκανε μεγάλη εντύπωση μιας και ακόμα και στα cutscenes έχουμε για παράδειγμα την δυνατότητα να στρέψουμε την κάμερα προς την κατεύθυνση που επιθυμούμε, αλλά αυτό που πραγματικά με κέρδισε είναι τα ταξίδια μου στον παράλληλο και σκοτεινό κόσμο απ’ όπου και αποκτά ο πρωταγωνιστής μας τις μαγικές του δυνάμεις.
Τοποθετώντας το Dishonored 2 στο tray έρχομαι αντιμέτωπος με ένα τεράστιο update κοντά στα 9GB. Αρχικά το έκανα skip μιας και επιθυμούσα διακαώς και χωρίς χρονοτριβή να έρθω σε επαφή με το παιχνίδι αλλά μάλλον είχα πάρει την λάθος απόφαση. Ξεκινώντας λοιπόν, είμαι και από τους “ψυχαναγκαστικούς” τύπους που θέλουν να χαρούν το παιχνίδι σπιθαμή προς σπιθαμή, οπότε ήρθα αντιμέτωπος με το tutorial, το οποίο είναι προαιρετικό. Περνώντας τα πρώτα 2-3 λεπτά σαν να μην μου πήγαινε κάτι καλά, μία πύλη δεν άνοιγε και ενώ έκανα ότι ζητούσε αυτή παρέμενε πεισματικά κλειστή. Κατάφερα να την ανοίξω μετά από επανεκκίνηση του παιχνιδιού μιας και επρόκειτο για κάποιου είδους bug. Συνεχίζοντας το παιχνίδι αντιμετώπισα και άλλα bugs αλλά όχι σημαντικά τα οποία σταμάτησαν όμως να υφίστανται μετά την εγκατάσταση του update.
Θετική εντύπωση μου κάνανε πάντως ακόμα και τα ειδικά εφέ που υπήρχαν στο αρχικό μενού και στις κινήσεις των καρτελών καθώς έκανα τις επιλογές και τις ρυθμίσεις. Εντός παιχνιδιού αν και επρόκειτο για τα κλασσικά γραφικά της Bethesda είναι ικανοποιητικότατα και έχουν έναν τόνο στον σχεδιασμό τους εμπνευσμένο από Βικτοριανό Λονδίνο, Ιταλία αλλά και, γιατί όχι, Ελλάδα ως προς την ενδυμασία των χαρακτήρων, τη διακόσμηση των σπιτιών, την δομή της πόλης και γενικότερα των κτιρίων. Το μόνο που με έκανε να σχολιάσω αρνητικά τον οπτικό τομέα ήταν το anti-aliasing που πολλές φορές ήταν αισθητή η απουσία του και το οποίο πρόβλημα φαινόταν ακόμα και από τις σκιάσεις των χαρακτήρων μας και πιο συγκεκριμένα στον λαιμό. Το δέχομαι ότι επειδή το έπαιξα σε κονσόλα για παράδειγμα και όχι σε ultra settings σε PC, τέτοια μικρό-προβλήματα θα υπήρχαν αλλά δεν τα περίμενα τόσο έντονα. Κατά τα άλλα όμως έχει γίνει, ακόμα και για τις κονσόλες πάρα πολύ καλή δουλειά και δεν με κούρασε καθόλου οπτικά. Οι κινήσεις, τα cutscenes και το περιβάλλον φαίνεται ότι είναι δουλεμένα και με αρκετή λεπτομέρεια μάλιστα με τα fps κλασσικά κλειδωμένα στα 30 κάνοντας το παιχνίδι πιο ομαλό.
Περνώντας στο κομμάτι gameplay οφείλω να ομολογήσω πως είναι και το αγαπημένο μου. Για όσους μπορεί να μην το γνωρίζετε το Dishonored είναι ένα first person παιχνίδι όπου στο δεξί μας χέρι έχουμε ένα σπαθί ενώ στο αριστερό μας χέρι έχουμε την επιλογή εναλλαγής μεταξύ όπλων ή μαγικών δυνάμεων που σχετίζονται με το σκοτάδι και τις σκιές. Εύκολο στην χρήση αλλά όσοι πάνε από PC σε κονσόλα θέλει μία μικρή εξοικείωση με τον χειρισμό first person διότι μερικές φορές οι αντίπαλοι εναλλάσσονται σχετικά γρήγορα μπροστά μας. Το σύστημα μάχης είναι αρκετά απλό και συνάμα ωραίο, δεν είναι δύσκολο στον χειρισμό και τα finishing moves με έχουν κερδίσει. Το κομμάτι του gameplay όμως στο σύστημα μάχης που θα εντυπωσιάσει πολλούς χρήστες είναι οι δημιουργικοί θάνατοι οι οποίοι δίνουν την δυνατότητα στον χρήστη αντί να σφάξει τους άπαντες με το σπαθί του να δημιουργήσει παγίδες είτε με βόμβες, είτε με ξόρκια είτε και με τα δύο μαζί. Δεν είναι δύσκολο, απλά δημιουργήστε ότι σας έρθει στο μυαλό, το παιχνίδι άλλωστε μας δίνει την ελευθερία άπειρων επιλογών ακόμα και στους θανάτους των αντιπάλων μας.
Οι πίστες πάντως ίσως να σας φανούν μικρές ειδικά σε όποιον ακολουθεί μόνο την ιστορία αλλά μαζί με τα side mission και τα collectables, τα οποία χρησιμοποιούνται για την ενδυνάμωση του χαρακτήρα μας, γίνονται πραγματικά αρκετά μεγάλες και ευχάριστες. Ακούγοντας τις λέξεις sides mission ίσως και εγώ να “τρόμαζα” και ίσως να βαριόμουνα λίγο αλλά στο Dishonored 2 οι έξτρα αποστολές δεν κουράζουν καθόλου αντιθέτως δίνουν μία πολύ ωραία ροή στην ιστορία μας επεξηγώντας μικρές λεπτομέρειες της ιστορίας.
Συνοψίζοντας το Dishonored 2 είναι ένα υπέροχο παιχνίδι και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους όσους είναι με την σκέψη να το αγοράσουν. Δεν θα υπάρξει στιγμή που κάποιος θα κουραστεί ή θα βαρεθεί μιας και καταφέρνει να μας κρατά σε δράση καθ’ όλη του την διάρκεια. Δύο πράγματα μόνο με χάλασαν από το παιχνίδι τα οποία δεν είναι και πολύ σημαντικά. Πρώτα απ’ όλα το anti-aliasing σε μερικά σημεία είναι αρκετά έντονη η απουσία του με αποτέλεσμα να βλέπω αιχμηρές άκρες” σε current gen παιχνίδι, το δεύτερο είναι ότι η βασική μας ιστορία είναι σχετικά απλή διότι χωρίς ιδιαίτερες ανατροπές. Το παιχνίδι στοχεύει στο ξεχωριστό του gameplay και ειλικρινά εκεί κατάφερε να το απογειώσει.
[vc_row][vc_column width=”1/2″]
Είδος Παιχνιδιού: Action-adventure, Stealth
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11/11/2016
Κυκλοφορεί για: PlayStation 4, Xbox One, PC
Εταιρεία Ανάπτυξης: Arkane Studios
Εκδότρια Εταιρεία: Bethesda Softworks
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!