Destiny: The Taken King Review

Με τις εξελίξεις που φέρνει το The Taken King, το Destiny βγαίνει από την “εφηβεία” και οδεύει στην “ενηλικίωση”.

Το Destiny με έχει μπερδέψει όσο κανένα άλλο παιχνίδι των τελευταίων ετών. Διασκεδαστικό, ως ενός σημείου. Σπουδαίος χειρισμός, μικρή έκταση υλικού για να τον εφαρμόσεις. Απολαυστικό shooting, μίξη κάθετης και οριζόντιας διάστασης, αλλά βαρετά bosses. Αυτά και πολλά άλλα είναι τα διλήμματα με τα οποία ερχόμουν αντιμέτωπος όποτε έπαιζα, έστω και για μισή ώρα, όπως θα έχετε καταλάβει από τα review που έχω παραθέσει για τον τίτλο. Με το νεότερό του expansion, όμως, το Destiny ανεβαίνει ψηλότερα με αυτοπεποίθηση, εξαλείφοντας πολλά από τα διλήμματά μου· όχι όλα.

Το κυριότερο πράγμα που θα προσέξετε με την εκκίνηση είναι η προσθήκη Quests, τα οποία δεν είναι τόσο νέες αποστολές όσο καθαρότερη ανάδειξη σημαντικών αποστολών τις οποίες λαμβάνετε από NPC’s όπως η Eris Morn ή το συμβούλιο των Vanguards. Κάτι που δεν μου άρεσε στην “vanilla” έκδοση του Destiny είναι το πόσο συγκεχυμένες, εντελώς ασύνδετες μεταξύ τους ήταν οι κυριότερες των αποστολών — και στην περίπτωση που κάποιος ήθελε να αναζητήσει λεπτομέρειες γιατί “παραστράτησε” και βγήκε εκτός της σειράς, έπρεπε να κατευθυνθεί στην ιστοσελίδα της Bungie για να διαβάσει τις Grimoire κάρτες! Με την βοήθεια των Quests όμως, οι αποστολές που συνδέονταν μεταξύ τους πλέον αποτελούν σειρά ενός Quest, δίνοντας μια συνοχή που προηγουμένως ήταν ανήκουστη, βοηθώντας εξαιρετικά στην αφήγηση της ιστορίας, παρά το γεγονός ότι η τοποθεσία των Grimoire καρτών είναι μια — θεωρώ — άβολη και ανόητη ιδέα που ακόμα, δυστυχώς, υπάρχει στο παιχνίδι.

Μιας και αναφέρθηκα στην ιστορία, στην μέση της “σκηνής” είναι ο επώνυμος βασιλιάς των Taken, ο Oryx, που τυγχάνει και πατέρας του Crota — τον οποίο σίγουρα θυμάστε αν ασχοληθήκατε έστω και λίγο με το πρώτο expansion, The Dark Below. Φανερά πικραμένος από τον θάνατο του γιου του στα χέρια σας, ο Oryx δημιουργεί με μυστηριώδη τρόπο μια στρατιά μεταλλαγμένων από όλες τις φυλές, μαζικά αναφερόμενους ως Taken. Όπως είναι αναμενόμενο, οι δυνάμεις των Guardians ενώνονται για να αντιμετωπίσουν την νέα αυτή απειλή μέσα από μια σειρά αποστολών.

Ελαφριά από μεριάς δύσκολων λεπτομερειών και κατά κύριο λόγο ευθύγραμμη, η ιστορία βοηθιέται κι από δύο νέους ηθοποιούς σε βασικούς ρόλους — τον Nolan “Nathan Drake” North στον ρόλο του Ghost και τον Nathan Fillion στον ρόλο του Cayde-6. Ακριβώς λόγω της ελαφρύτερης μορφής της ιστορίας, υπάρχει άπλετος χώρος για χιούμορ και χαλαρότητα με πρωταγωνιστή τον Cayde-6, παίρνοντας μια στροφή προς το πιο ανέμελο και συγκεντρωμένο συγκριτικά με την απλή αναφορά σε αμέτρητα πράγματα, χρησιμοποιώντας ορολογία “Destiny” απλά και μόνο για να δώσει κάποιο επιφανειακό βάθος. Εν ολίγοις, λιγότερα, πιο συγκεντρωμένα πράγματα δίνουν μια ομαλότερη, διασκεδαστικότερη εμπειρία, ίσως και λίγο πιο κινηματογραφική αν αναλογιστούμε την εμφανή εξαρχής συμπερίληψη cutscenes με ουσιαστικό διάλογο και ορθολογικό, αν όχι εντυπωσιακό στήσιμο — κάτι που έλειπε σε ποσότητα στο βασικό παιχνίδι και τα δύο DLC του (ναι, ακόμα δεν τα λέω expansions, αρνούμαι).

Τι θα ήταν όμως μια καλή ιστορία δίχως την ανάλογη υποστήριξη; Ο αιμοδιψής Oryx ορθώνεται σαν γίγαντας πάνω από τον χαρακτήρα σας και όταν φτάνει η στιγμή της τελευταίας μάχης μαζί του θα φύγετε από την κονσόλα σας με ζωντανές τις στιγμές από αυτή στο μυαλό σας. Είναι μια φαντασμαγορική αναμέτρηση η οποία πιστεύω πως λάμπει περισσότερο σε solo προσπάθεια, απαιτώντας την προσοχή του παίχτη λόγω της συνεχής κίνησης του Oryx αλλά και των εναλλασσόμενων επιθέσεών του. Αντίθετα, τα γενικότερα bosses που συναντάτε ως εκεί παραμένουν στο template του “σφουγγαριού”, απορροφώντας σφαίρες αδιάκοπα χωρίς να σας πιέζουν στην γωνία με κάτι άλλο πέρα από ωμή δύναμη.

Πριν και μετά την εξόντωση τού Oryx, στα πόδια σας θα μπλεχτούν οι Taken, οι μισό-νέοι εχθροί του The Taken King. Δανειζόμενοι μοντέλα, κινήσεις και συμπεριφορές από όλες τις φυλές του Destiny, φέρουν έναν απόκοσμο χρωματικό συνδυασμό μαζί με νέες ικανότητες όπως η τηλεμεταφορά, η εκτόξευση ενέργειας κ.ά. όπως και νέα animations κίνησης. Αν δεν σας φτάνει η παρουσία τους στην νέα περιοχή του Dreadnaught (θα επεκταθώ σε λιγάκι), τότε ετοιμαστείτε να τους συναντάτε παντού ανά διαστήματα είτε μέσω world events είτε αποστολών. Η φύση τους, δηλαδή το limbo μεταξύ ύπαρξης κι ανυπαρξίας, τους κάνει ιδανικούς για να εμφανίζονται παντού, όμως παρά την άμεση σύνδεση τής ιστορίας με τη φύση των Taken, νομίζω πως η Bungie άλλη μια φορά “τεμπέλιασε” και παρέδωσε designs που έχουμε ξαναδεί, με ένα φρέσκο χέρι μπογιάς και μερικές ικανότητες παραπάνω. Σημεία όπως αυτά με κάνουν να θέλω να δώσω τον υπότιτλο “Destiny: Χαμένη Ευκαιρία” στην σειρά γενικώς, παρά τα σωστά βήματα του expansion. Τουλάχιστον, στις υψηλότερες δυσκολίες προσφέρουν θέαμα και σας κρατούν σε εγρήγορση, όμως από τις πρώτες μου μονομαχίες δεν ένιωσα αβοήθητος όπως με την πρώτη εμφάνιση των Hive ή τρομοκρατημένος από την οργάνωση των Fallen.

Φτάνουμε και στο κομμάτι Dreadnaught, μια ολοκαίνουρια ζώνη εξερεύνησης η οποία δεν είναι άλλη από το σκάφος του Oryx. Μάλιστα, είναι τόσο γιγαντιαίο (όχι μεγαλύτερη από το Φεγγάρι και τις ζώνες του) που μπορεί να λειτουργήσει ως χώρος για περιπολίες, world events και αποστολές χωρίς να κουράζει — παρότι αρχικά ξίνιζα στην ιδέα ότι θα περιφέρομαι σε ένα αστρόπλοιο, η έκτασή του σε συνδυασμό με τα αμέτρητα μικρά και μυστικά μονοπάτια που οδηγούν αλλού με έκαναν να εκτιμήσω την προσθήκη. Φυσικά, η Bungie φρόντισε να μην το βαρεθούμε γρήγορα, κι έτσι μεγάλο μέρος του κυρίως Quest του The Taken King δεν λαμβάνει χώρα πάνω στο Dreadnaught αλλά σε διάφορες άλλες τοποθεσίες που έχουμε δει ή και όχι.

Στα τρία νέα (τέσσερα αν παίζετε σε PlayStation) Strikes, έχουμε την επιμέρους λύση του προβλήματος “bosses”. Είτε πρόκειται για ολοκαίνουριες αναμετρήσεις, είτε για παλαιότερες ανασχεδιασμένες για να φιλοξενήσουν τους Taken, είναι σίγουρο πως οι μάχες πλέον θυμίζουν περισσότερο ένα παζλ που πρέπει να ενώσετε παρά μια χρονοβόρα διαδικασία. Οι “αρένες” που σας φιλοξενούν, όπως και τους εχθρούς σας, είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να εκτελούνται διάφορες πράξεις κατά τη μάχη με σκοπό να μην μένει σε ησυχία ο παίχτης (ή οι παίχτες). Δηλαδή, ξεχάστε τακτικές που περιμένατε σε μια γωνία και, ουσιαστικά, παίρνατε “χαρισμένες” βολές προς το boss. Οι τεμπέληδες τιμωρούνται, τα τακτικά μυαλά επιβραβεύονται. Το ίδιο ισχύει και στο νέο Raid που πρωταγωνιστεί ο Oryx, το οποίο γυρνάει στο παλαιότερο design του Vault of Glass — δηλαδή στα ακροβατικά και την απόλυτη, αρμονική συνεργασία — και φεύγει μακριά από αυτό του Crota’s End, των απλουστευμένων μαχών διάρκειας, δηλαδή.

Σύμμαχός σας σε όλες αυτές τις μάχες είναι ο εξοπλισμός σας, φυσικά φυσικά, ο οποίος έχει δεχτεί πολλές, ουσιαστικές αλλαγές. Όλα τα αντικείμενα, από όπλα ως πανοπλίες, που υπήρχαν στο “Year One” (δηλαδή πριν το The Taken King) έχουν υποβαθμιστεί ώστε να κάνουν χώρο για τα καινούρια. Μαζί με αυτό ήρθε και το σύστημα Infusion, το οποίο προτρέπει τους παίχτες να μην αποχωρίζονται εύκολα τα παλιά τους αντικείμενα αλλά και να πειραματίζονται με αυτά. Πως; Θυσιάζοντας εξοπλισμό Legendary ή Exotic κατηγορίας με καλύτερα στατιστικά από αυτού που φοράτε, μπορείτε να του ανεβάσετε τα στατιστικά. Αυτό βοηθάει κυρίως στο ότι δεν θα φοράμε όλοι τα ίδια στο end-game κομμάτι, δηλαδή τα Raid gear που είναι και τα δυνατότερα· αντίθετα, θα μπορεί ο καθένας να δουλέψει προς ένα look που θέλει συνδυάζοντας και τα στατιστικά πέραν της εμφάνισης, κάνοντας πιθανώς χρήση κάποιας ικανότητας ενός κομματιού gear χαμηλότερης δυναμικότητας, κάτι που πολλοί ποτέ δεν θα σκέφτονταν ούτε για αστείο προηγουμένως.

Για να μαζέψεις αυτά τα αντικείμενα όμως, θες χρόνο και υλικό. Το The Taken King προσφέρει μπόλικα πράγματα πέρα από την ιστορία για να ασχοληθείτε, και το κάνει με τρόπο που θα ανανεώσει το ενδιαφέρον σας (μας!). Θυμάστε το σύστημα Light levelling; Ξεχάστε το, γιατί ξαναγυρνάμε στο παραδοσιακό σύστημα levelling όπου ανεβαίνετε ανάλογα με τους πόντους εμπειρίας που αποκτάτε, με “ταβάνι” τα 40 levels. Αυτό δεν σημαίνει πως το Light υποχώρησε εντελώς όμως, αφού το Light level πλέον καθορίζεται από τις τιμές που έχουν όλα τα αντικείμενα που φοράτε — μερικά αντικείμενα για πρώτη φορά προσφέρουν κάτι, όπως νέα skins για το Ghost ή Class Items — και επηρεάζει τις τιμές επίθεσης και άμυνας τού χαρακτήρα. Επομένως, ακόμα κι αν φτάσετε το “ταβάνι”, έχετε έναν ουσιαστικό λόγο να αναζητάτε ισχυρότερο gear και να μπείτε στην λούπα τού loot.

Ως επιπλέον στόχος στην πορεία σας είναι και οι τρεις νέες sub-classes (μια για κάθε αρχική Class): Nightstalker για Hunter, Stormcaller για Warlock και Sunbreaker για Titan. Ο Nightstalker έχει ως Ultimate επίθεση την δημιουργία ενός φωτεινού τόξου από το πουθενά, το οποίο μπορεί να σπείρει την καταστροφή ή να κάνει δυσκολότερη τη ζωή των αντιπάλων με διάφορες ενέργειες. Ο Stormcaller επικαλείται τη δύναμη των κεραυνών και εκτοξεύει κεραυνούς από τα δάχτυλά του καθώς αιωρείται με ταχύτητα. Τέλος, ο Sunbreaker (η προσωπική μου επιλογή) τυλίγεται στις φλόγες και εκσφενδονίζει το εξίσου φλεγόμενο σφυρί του προς πάσα κατεύθυνση, λαμβάνοντας έναν πιο area-of-effect ρόλο από ότι πριν. Οι τρεις subclasses προσφέρουν, εν τέλει, πολύ διαφορετικό χειρισμό κι εμπειρία για τους χρήστες, ακόμα κι αυτούς που έχουν δοκιμάσει πολλά με τις δύο αρχικές.

Ως μέρος του The Taken King αλλά διαθέσιμο δωρεάν για όλους ήρθε και το Update 2.0, το οποίο προσέφερε αλλαγές στα μενού και σε μηχανισμούς (Quests, Levelling κ.ά.) όμως και αφαίρεσε πολλά. Ναι, οι περισσότερες αλλαγές που έφερε είναι καλές και βοηθούν το πάλαι ποτέ βαρετό και μη εντυπωσιακό Destiny. Για όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να διαθέσουν τα 40€ που ζητά το The Taken King, υπάρχουν κλειδώματα σε Weekly/Daily activities και PvP playlists, δηλαδή δύο εκ των κυριότερων πηγών προμηθειών και πόντων εμπειρίας! Επιπλέον, λόγω του Update και του νέου συστήματος loot, όλος ο εξοπλισμός των παλαιότερων εποχών είναι υποβαθμισμένος με καμιά προοπτική αναβάθμισης. Αν υπάρχει ένα ένας τρόπος να χωρίσεις την κοινότητά σου στα δυο στο άψε-σβήσε, είναι αυτός.

Οπότε, που χωλαίνει το The Taken King; Είναι μια φρέσκια προσέγγιση στην φόρμουλα του Destiny που διορθώνει μεγάλο μέρος των προβλημάτων του, ακόμα κι αν σε σημεία φαίνεται πως κάνει δυο βήματα εμπρός κι ένα πίσω. Είναι σίγουρα στον σωστό δρόμο όσον αφορά loot, levelling και end-game, αλλά παράλληλα φαίνεται να “τιμωρεί” βάναυσα όσους δεν αγοράσουν το expansion και μείνουν στα προηγούμενα. Μπαίνοντας στον δεύτερο χρόνο του Destiny έχουμε ένα ασταθές ξεκίνημα, αλλά τουλάχιστον προχωρά προς την σωστή κατεύθυνση.

Bonus Round: Η Collector’s Edition του τίτλου περιέχει μια ρέπλικα του σημειωματάριου που κρατά ο Cayde-6 με χρήσιμες πληροφορίες από τον κόσμο του παιχνιδιού, καθώς και ένα υψηλής ποιότητας Strange Coin! Σε λιγότερο σημαντικά πράγματα, δίνει επίσης μερικά skins, emotes και early access αντικείμενα για το παιχνίδι μαζί με μερικά πάνινα πατσάκια για ρούχα κλπ, και τέλος ένα steelbook με ελάχιστες διαφορές συγκριτικά με της Ghost Edition — όλα σε ένα μικρό κουτί. Για τα 100€ που ζητά η Activision, είναι εξαιρετικά λίγα πράγματα, ειδικά για όσους έχουν ήδη το παιχνίδι και τα δύο πρώτα DLC (περιλαμβάνονται εντός).

[wp-review]

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!