Dark Below, κανένα φως Above.
Το The Dark Below είναι το πρώτο DLC του υβριδίου ονόματι Destiny, κι έχει κυκλοφορήσει εδώ κι αρκετό καιρό (9 Δεκέμβρη). Λόγω του ανεβασμένου level cap και του περιεχομένου γενικότερα, το review μας άργησε, όμως ήρθε ολοκληρωμένο.
Ας ξεκινήσουμε από τα πολύ βασικά. Για 20€ παίρνετε τρεις αποστολές ιστορίας, ένα νέο Strike (δύο αν παίζετε σε PlayStation), ένα Raid και τρεις χάρτες Crucible, μαζί με μερικά νέα κομμάτια πανοπλίας και όπλων. Μιλάμε για το ένα τρίτο της τιμής, κι αν είμαστε κυνικοί, για το μισό παιχνίδι, αφού όπως αναλύσαμε στο review μας το Destiny βασίζεται πολύ στην επανάληψη και λίγο στην πραγματική πρόοδο.
Χωρίς να ξεφεύγει από τα δεδομένα, το The Dark Below δεν προσφέρει πολλά νέα πράγματα, ακόμα και σε αυτά τα λίγα που προσφέρει γενικώς. Οι τρεις νέες αποστολές ιστορίας μας βλέπουν να εξερευνούμε την ιστορία του παντοδύναμου θεού των Hive, Crota, μέσα από την Eris, έναν καινούριο χαρακτήρα που θα μπορούσε να μην υπάρχει καν κι ακόμα να έχουμε το ίδιο αντίκτυπο από τις αποστολές, οι οποίες μας πηγαίνουν σε γνώριμες τοποθεσίες με ανακυκλωμένους εχθρούς — με αλλαγμένα ονόματα. Μπορώ να πω πως η τελική μάχη ήταν διασκεδαστική, όμως ήταν το μοναδικό highlight σε μια πολυδιαφημισμένη, ανούσια αλυσίδα αποστολών, που δεν κατάφεραν ακόμα να προχωρήσουν παραπέρα την μπερδεμένη και φτωχά αποδομένη ιστορία του Destiny. Η έμφαση στους Hive και στο Φεγγάρι ήταν τεράστια, όμως οι νέες πτυχές ή λεπτομέρειες της ιστορίας που παρουσιάστηκαν ήταν ελάχιστες. Τουλάχιστον, οι αποστολές περιέχουν νέα και πολύπλοκα Bounties για να φέρετε εις πέρας και νέο εξοπλισμό για απόκτηση μέσα από αυτά. Κι αφού ολοκληρωθούν οι πρώτες αποστολές, μας “δένουν” την ιστορία με το Strike.
Το Strike που περιλαμβάνεται για όλους είναι ξανά τοποθεσίες που έχουμε δει, κι έχουμε δει αρκετά, σε σημείο που η περιέργεια “σβήνει” με το που πατήσουμε το πόδι μας στην αρχή. Για όσους έχουν παίξει πολύ Destiny, το παραπάνω grind για επιπλέον εξοπλισμό δεν είναι κάτι καινούριο, όμως η αλλαγή σκηνικών θα ήταν παραπάνω από ευπρόσδεκτη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, από την αρχή ως το τέλος του δεν πρόκειται για κάτι που δεν μπορεί να εκτελεστεί σόλο από κάποιον συνειδητοποιημένο παίχτη — μια χαμένη ευκαιρία, μιας και το μοναδικό Raid του βασικού παιχνιδιού, Vault of Glass, είχε μεγάλη έμφαση στην ομαδικότητα. Θα ήθελα η Bungie να εφαρμόσει τέτοιο σχεδιασμό και σε άλλο υλικό.
Όπως στο άψογο Crota’s End, το νέο Raid είναι ασταμάτητο και δυνατό. Σε αντίθεση με το Vault of Glass και τους πιο ήσυχους τόνους του, εδώ έχουμε ξέφρενη δράση και αντί για στιγμές χαλάρωσης, άφθονους Hive που τρέχουν καταπάνω μας. Αν το Vault of Glass σας δυσκόλεψε, καλύτερα να ανεβάσετε όσο περισσότερο αντέχετε τον εξοπλισμό σας, γιατί το Crota’s End είναι ανελέητο αν κι όχι τόσο περίπλοκο. Ο συγχρονισμός απαιτείται, όμως η πρόοδος είναι πιο γραμμική και ευνόητη, ίσως για να ισορροπιστεί η μεγάλη δυσκολία του στις μάχες.
Και η λέξη “αντέχετε” δεν ήταν τυχαία. Για τρεις μήνες, οι παίχτες του Destiny τρώγαμε τον χρόνο μας για να τερματίζουμε το Raid κι άλλες αποστολές ώστε να αποκτήσουμε νέο, δυνατό, γυαλιστερό gear το οποίο δυστυχώς μετατράπηκε σε ένα κάρο σκουπίδια με την άφιξη του The Dark Below. Ένα μεγάλο μέρος αυτού μπορεί να αγοραστεί πλέον, ενώ το ανεβασμένο στα 32 level cap δεν βοηθάει την κατάσταση, κι όχι μόνο — νέος εξοπλισμός που μπορεί να αγοραστεί είναι δυνατότερος από τον high-level Raid εξοπλισμό που υπήρχε, είτε σε βασικά στατιστικά είτε σε upgraded στατιστικά. Μια περίεργη απόφαση για ένα τόσο σημαντικό κομμάτι από την Bungie, που ξανά δυσαρέστησε τον κόσμο.
Τουλάχιστον, οι τρεις χάρτες του Crucible είναι φοβεροί σχεδιαστικά, και μου έχει μείνει στο μυαλό o Pantheon που λαμβάνει χώρα στον απειλητικά σκοτεινό Black Garden. Παρά τον πολύ καλό σχεδιασμό τους, η ευκαιρία για νέα μέρη χαραμίστηκε ξανά, και φαντάζομαι η Bungie τα κρατάει για το The House of Wolves — όμως αν το όνομα προδίδει την φυλή που θα επικεντρωθούμε, δεν το πιστεύω και πολύ.
Κάτι που με ενόχλησε ιδιαίτερα ήταν ότι οι παίχτες δεν είχαν πλέον πρόσβαση στις Weekly αποστολές αν δεν είχαν το DLC! Με αρκετά υψηλή τιμή — θυμίζω, σχεδόν το ένα τρίτο του παιχνιδιού — ήταν φυσικό πως δεν γίνεται όλοι να το έχουν, ή τουλάχιστον από την πρώτη μέρα. Έτσι, σημαντικό υλικό κλειδώθηκε πίσω από ένα μεγάλο φράγμα χρημάτων για ένα μικρής διάρκειας και μικρότερης έκτασης DLC — ναι, αρνούμαι να το λέω expansion, γιατί γελάνε πραγματικά expansions όπως το Burning Crusade, Artorias of the Abyss, Warlords of Draenor, Lord of Destruction, Undead Nightmare ή Shivering Isles. Συν τοις άλλοις, οι κάτοχοι του παιχνιδιού στο Xbox 360 ή Xbox One δεν αποκτούν πρόσβαση στο δεύτερο Strike ως τα τέλη του 2015 που λήγει η αποκλειστικότητα, κι όμως πληρώνουν ακριβώς το ίδιο αντίτιμο με τους PlayStation παίχτες. Άδικο, θα έλεγα — ας είχε τουλάχιστον μια τυπική, μικρή έκπτωση.
Εν ολίγοις, έχουμε (ψηφιακά) στα χέρια μας ένα φτωχό DLC, που προσφέρει λίγες φωτεινές στιγμές και πολλές περισσότερες σκοτεινές. Η ιστορία δεν προχώρησε βήμα, η πρόοδος πήγε αρκετά βήματα πίσω για πολλούς, και μερικές καλές στιγμές δεν δικαιολογούν την εξαιρετικά υψηλή τιμή συγκριτικά με το περιεχόμενο που παρέχει.
[wp-review]
Ταυτότητα παιχνιδιού
Πλατφόρμα που χρησιμοποιήθηκε για review: PlayStation 4
Είδος: First-person Shooter
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 9/12/2014 (Digital Only)
Κυκλοφορεί για: PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox 360, Xbox One
Εκδότρια Εταιρεία: Activision
Εταιρεία Ανάπτυξης: Bungie
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
