Το πρώτο παιχνίδι του Hideo Kojima, από τη στιγμή της ανεξαρτητοποίησής του από την Konami και την ίδρυση της Kojima Productions, είναι γεγονός. Πλέον, κάτω από την «προστατευτική» και «απλόχερη», προς το πρόσωπο του, ομπρέλα της Sony και έπειτα από την αρχική ανακοίνωση του 2016, το Death Stranding είναι στα χέρια μας και επιτέλους θα μάθετε, μέσα από την εμπειρία που έζησα, περί τίνος πρόκειται και αν ορθώς το τραίνο του hype ταξιδεύει πλήρως φορτωμένο και με την ταχύτητα του φωτός. Δεν θέλω να σας κουράσω με γενικότητες και κριτική για τον τρόπο που επικοινώνησε ο Kojima το Death Stranding στον κόσμο, ο οποίος καραδοκούσε για μία φωτογραφία, μια φράση, μια στιγμή για να αναπτύξει διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. Υπερβολές κατά τη γνώμη μου αλλά ο Kojima είχε δώσει «δικαιώματά» στο παρελθόν. Πάμε λοιπόν κατευθείαν στο Death Stranding.
Από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία, αποτελεί η ιστορία που «ντύνει» τον τίτλο και το πως παρουσιάζεται στα μάτια μας και επεξεργάζεται στο μυαλό μας. Υπάρχει βάθος, υπάρχει πρωτοτυπία, υπάρχει ανάπτυξη χαρακτήρων, υπάρχουν όλα και είναι «ψαγμένα». Μην ανησυχείτε όμως δεν θα σας αφήσω στο σκοτάδι σεβόμενος πάντα την πολιτική αποφυγής spoilers που εφαρμόζουμε από πάντα. Στη βάση της λοιπόν, δεν είναι τόσο «πολύπλοκη» όσο οι συνωμοσιολόγοι θέλανε να διαδώσουν. Σε ένα σύμπαν που μία έκρηξη δημιούργησε τον πλανήτη μας, μία δεύτερη δημιούργησε τη ζωή πάνω σε αυτόν και μία τρίτη (σ.σ. Death Stranding) ήρθε να την αφανίσει. Οι επιζώντες ζούνε πλέον σε καταφύγια, κρυμμένοι και αποκομμένοι εντελώς μεταξύ τους. Σε ένα τέτοιο σκηνικό οι μεταφορικές εταιρείες, Bridges και Fragile Express, ευδοκιμούν καθώς επιτελούν ζωτικής σημασίας έργο και κάπου εκεί αναλαμβάνουμε τον ρόλο του Sam Porter Bridges (Norman Reedus), της μεταφορικής Bridges. Τι είναι ο Sam; Ο κούριερ του μέλλοντος, θα μπορούσε να πει κάποιος σαν και του λόγου μου. Όμως η Bridges, έχει ένα όραμα, να συνδέσει τις πρώην United States, νυν United Cities of America σε ένα κοινό δίκτυο. Η πρώτη αποστολή, υπό την ηγεσία της διαδόχου προέδρου των UCA και οικεία του Sam, Amelie, πήγε κατά διαόλου με την ίδια να βρίσκεται «σχεδόν» παγιδευμένη στην άλλη άκρη της Αμερικής. Το αφεντικό της Bridges, Die-Hardman (Tommie Earl Jenkins) μαζί με τον απολαυστικό Deadman (Guillermo del Toro) αποφασίζουν να στείλουν τον Sam σε μία αποστολή με σκοπό να συνδέσει όλες τις περιοχές σε ένα κοινό χειρικό δίκτυο και να ανακτήσει την Amelie.
Το περιστατικό του Death Stranding όμως δημιούργησε ένα «ρήγμα» ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών με αποτέλεσμα να εμφανιστούν τα ΞΕ (BT). Σε στιγμές που υπάρχει χρονική βροχή (time rain) ή αντίστοιχο χιόνι και τα επίπεδα χειραλίου (chiralium) είναι ανεβασμένα υπάρχει πιθανότητα εμφάνισης των ΞΕ. Πλάσματα από την «άλλη πλευρά» που αντιλαμβάνονται χώρο και αντικείμενα μέσω ακοής, αν μας αντιληφθούν «τελειώσαμε», σχεδόν. Γιατί μέσα σε όλα, ο Sam είναι αφηφοβικός, επαναπατρισμένος και έχει και DOOMS. Τι είναι τα DOOMS; Φανταστείτε κάτι σαν μία πάθηση, που εμφανίστηκε μετά το περιστατικό και προκαλεί σαν σύμπτωμα, μεταξύ άλλων, τα δάκρυα που όλοι αναρωτιόμασταν μέχρι τώρα, όταν τα επίπεδα χεραλίου αυξάνονται. Όσον αφορά το μωρό που κουβαλάμε στη ειδική κάψουλα, είναι τα λεγόμενα BB (Bridge Babies) τα οποία έχουν αφαιρεθεί από την μήτρα κλινικά νεκρών εγκύων και μας βοηθούν να αισθανόμαστε αλλά και να βλέπουμε όταν μένουμε ακίνητοι τα ΞΕ. Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό συνδέεται και o Cliff (Mads Mikkelsen) αλλά και ο «αρχικακός» Higgs (Troy Baker) με τους τρομοκράτες του και η Fragile (Léa Seydoux), την οποία συναντούμε και στις πρώτες σκηνές του παιχνιδιού. Για τα υπόλοιπα καλύτερα να παίξετε το Death Stranding γιατί πιστέψτε με είναι προτιμότερο να τα ανακαλύψετε μόνοι σας.
Εξίσου σημαντικό αποτελεί και το gameplay του τίτλου και εδώ είναι που θα διχάσει, θεωρώ, αρκετό κόσμο. Αρχικά να ξεκαθαρίσω πως ότι έχει να κάνει με τον τεχνικό τομέα, βρίσκεται στο ανώτερο επίπεδο που θα μπορούσε να παρουσιαστεί σε αυτή τη γενιά. Από εκεί και πέρα στη βάση του είναι σε γενικές γραμμές συγκεκριμένο. Σε ένα περιβάλλον ανοιχτού κόσμου αναλαμβάνουμε παραδόσεις από το ένα σημείο στο άλλο λαμβάνοντας υπόψη πάντα το βάρος των αντικειμένων που καλούμαστε να μεταφέρουμε καθώς και τον τρόπο που θα φτάσουμε στο σημείο παράδοσης. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα χρειαστεί να φορτωθούμε σαν το «γαϊδούρι», με αποτέλεσμα η κίνησή μας να είναι ιδιαίτερα απαιτητική για το πως θα τη χειριστούμε καθώς θα απαιτεί ισορροπία και περιορισμένη ταχύτητα. Το πως θα φτάσουμε στον προορισμό μας ποικίλει ενώ με την πάροδο των ωρών και των παραδόσεων, μας ανοίγονται νέοι τρόποι και νέα εργαλεία. Το θέμα είναι ότι τις πρώτες δέκα με δεκαπέντε ώρες θα κινείστε κατά βάση με τα πόδια και πιστέψτε με υπήρχαν στιγμές που αυτή η διαδικασία κατέληγε κουραστική. Μετά από αυτό το σημείο και με τη χρήση του πρώτου οχήματος που μας γίνεται διαθέσιμο, η κατάσταση βελτιώνεται αλλά και πάλι η ανώμαλη μορφολογία του εδάφους δεν βοηθούσε ιδιαίτερα. Το σκηνικό βέβαια μπορεί να αλλάξει αν συλλέξετε αρκετούς πόρους και χτίσετε για παράδειγμα ένα οδικό δίκτυο σε μία περιοχή. Έργο όχι εύκολο γιατί οι πόροι που απαιτούνται συνήθως είναι πολλοί και μην ξεχνάτε αυτό που ανέφερα για το βάρος που μπορείτε να μεταφέρετε κάθε φορά. Όπως καταλαβαίνετε, ότι αποφασίσετε να πράξετε συνήθως απαιτεί πολύ χρόνο και αρκετές φορές υπομονή από μεριάς σας. Επιπλέον, στη πορεία είναι πιθανό να συναντήσετε χρονική βροχή και την εμφάνιση των ΞΕ που εκεί πρέπει να κινηθείτε stealth και ενώ τις πρώτες είκοσι ώρες η συχνή εμφάνισή τους με είχε κουράσει ξανά, από εκείνο το σημείο και έπειτα και με τον αντίστοιχο νέο εξοπλισμό, τα πράγματα βελτιώθηκαν αισθητά. Εκτός από τα ΞΕ, διάσπαρτοι υπάρχουν και τα «Μουλάρια», τύποι οι οποίοι δεν θα διστάσουν να μας επιτεθούν προκειμένου να κλέψουν το φορτίο που κουβαλάμε, ενώ αν καταφέρουμε να τους βγάλουμε εκτός μάχης τότε μπορούμε να πάρουμε το δικό τους. Γενικά για τον τρόπο που μπορείτε να βελτιώσετε τον τρόπο των παραδόσεων, την αναβάθμιση της στολής, την χρήση συγκεκριμένων εργαλείων θα μπορούσα να σας μιλάω για ώρες καθώς κάθε τόσο μία νέα επιλογή γινόταν διαθέσιμη, ειδικά μετά τη μέση, αλλά δεν είμαι εδώ για να σας πω πως να παίξετε το παιχνίδι αλλά για το τι να περιμένετε αν αποφασίσετε να επενδύσετε χρόνο και χρήμα σε αυτό.
Ένα άλλο στοιχείο που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είχε αναφερθεί συχνά ο Kojima σε αυτό είναι η αλληλεπίδραση μεταξύ των παικτών διαδικτυακά. Όχι, δεν συναντούμε άλλους παίκτες στο διάβα μας πέρα από τα ολογράμματά τους αλλά συναντούμε τα κτίσματά τους, τις γέφυρες που έχουν κατασκευάσει, τα σκοινιά που έχουν αφήσει σε απόκρημνες κορυφές, διάφορες πινακίδες , οχήματα και πολλά ακόμα. Ακούγεται σαν κάτι έξτρα αλλά δεν είναι και προς ευχάριστη έκπληξή μου δουλεύει και δουλεύει καλά αυτό το σύστημα. Υπήρχαν στιγμές που γέφυρες, σκάλες ή ιδιωτικά δωμάτια χτισμένα σε συγκεκριμένα σημεία μου φάνηκαν χρήσιμα σε ευεργετικό βαθμό. Όπως και ένας δρόμος που έχτισα εγώ και πολλοί άλλοι χρήστες χρησιμοποιούσαν. Θεωρώ ότι όταν κυκλοφορήσει ο τίτλος και μπούνε χιλιάδες κόσμου γιατί τώρα ήμασταν μόνο όσοι είχαμε νωρίτερα το παιχνίδι και δεν έχουν διάθεση τρολαρίσματος θα λειτουργήσει ακόμα καλύτερα. Οτιδήποτε από τα παραπάνω μας βοηθά να συγκεντρώνουμε likes όπως και η βαθμολογία μας από τις παραδόσεις, μας ανταμείβει με likes με αποτέλεσμα να ανεβαίνουμε επίπεδο και να βελτιώνουμε τα στατιστικά μας.
Τεχνικά όπως σας ανέφερα και πριν από λίγο, το Death Stranding διεκδικεί τον τίτλο ενός από τα αρτιότερα παιχνίδια της γενιάς. Η μηχανή γραφικών Decima, που δωρίστηκε στον Kojima από την Guerilla Games δείχνει τον καλύτερο της εαυτό και αυτός φρόντισε με διάφορα easter eggs να την ευχαριστήσει. Το motion capture με ηθοποιούς πρώτης γραμμής βρίσκεται επίσης στα καλύτερα του ενώ μέχρι στιγμής δεν έχω ακούσει καλύτερα ηχητικά εφέ να βγαίνουν από την ηχόμπαρά μου. Ο τίτλος διαθέτει επίσης πολλά και όμορφα μουσικά κομματιά, που θεωρώ ότι στις επιλογές είχε τον πρώτο λόγο ο Kojima και που θα μας συνοδεύουν ενίοτε στις μακρινές μας διαδρομές.
Πάμε λοιπόν να φτάσουμε σιγά σιγά σε ένα συμπέρασμα για το Death Stranding. Κατά την πορεία μου στο παιχνίδι υπήρχαν στιγμές που εντυπωσιάστηκα, που βυθίστηκα στον κόσμο του, που αδημονούσα να δω τι κρύβει η συνέχεια αλλά και στιγμές που κουράστηκα. Για παράδειγμα, το βρήκα τουλάχιστον οξύμωρο να αναλαμβάνω, όχι ακριβώς κεντρική αποστολή αλλά από το ίδιο μενού επιλογών, την παράδοση πίτσας εντός τριάντα λεπτών για να μην κρυώσει. Γνωρίζω το χιούμορ του Kojima αλλά δεν κρύβω ότι είχα την έκφραση απορίας και μηδενικό ψυχικό σθένος να κάνω τη διαδρομή μέσα στα κατσάβραχα. Την έκανα αλλά η πίτσα κρύωσε και με βαθμολόγησαν με C. Θεωρώ πως αν ο ρυθμός του παιχνιδιού, συμπεριλαμβανομένων των εξαιρετικών κινηματογραφικών cut-scenes, ήταν πιο άμεσος και δεν υπήρχαν αυτά τα «νεκρά» διαστήματα, ιδίως στο πρώτο μισό, ασχέτως αν και πάλι απαιτούνταν πενήντα με εξήντα ώρες με ένα μεικτό είδος παιξίματος για να φτάσεις στο τέλος, θα μιλούσαμε για ένα από τα κορυφαία παιχνίδια της γενιάς. Τώρα θα μπούνε ερωτηματικά σε σημεία και κατά τη γνώμη μου απόλυτα δικαιολογημένα. Όπως και σε κάποια αχρείαστα μερικές φορές back tracking που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Από εκεί και πέρα αρκετές αποστολές παράδοσης κρύβουν ευχάριστες εκπλήξεις με ανάλογες ανταμοιβές. Όσον αφορά τα Boss Fights δεν ήταν τόσο συχνή η εμφάνισή τους και η αντιμετώπισή τους ήταν γενικά μία διαφορετική νότα στη συνολική εμπειρία έως εκείνη τη στιγμή. Τέλος, γιατί πολύ αναριωτόσασταν για τη δράση που εμπεριέχει το Death Stranding θεωρώ ότι αντιληφθήκατε από τα προηγούμενα ότι δεν είναι στο βαθμό που ίσως περιμέναμε, χωρίς να θεωρείται απαραίτητα αρνητικό, αν και μεταξύ μας τη σήκωνε παραπάνω. Να σημειώσω ακόμη ότι ο τίτλος στην Ελλάδα συνοδεύεται από ελληνική μεταγλώττιση και μετάφραση αλλά όταν έχεις στο cast, τους Norman Reedus, Mads Mikkelsen, Troy Baker και τόσους άλλους πρωτοκλασσάτους ηθοποιούς δεν γίνεται να τους προσπεράσεις ακόμα και ηχητικά.
Ευχαριστούμε θερμά τη Sony Hellas για την έγκαιρη παραχώρηση του παιχνιδιού για τις ανάγκες του Review.
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
