Dead Rising 3 Review

Φορέστε τη στολή κλόουν σας, πιάστε το αλυσοπρίονο σας, δέστε το σε μια βαριοπούλα και πάμε, το Dead Rising 3 περιμένει.

Πώς ανακοινώνεις το νέο Dead Rising μετά από την επιτυχία του δεύτερου παιχνιδιού; Το κάνεις μια αποκλειστικότητα του Xbox One και φροντίζεις να το φτιάξει ένας κατασκευαστής (Capcom Vancouver) με κανένα παιχνίδι στο όνομά του. Κάνε και μια ανακοίνωση ότι με τον νέο τίτλο κυνηγάς το κοινό του Call of Duty, κι έχεις μια συνταγή αποτυχίας θα έλεγαν αρκετοί — δικαίως με αυτά τα στοιχεία. Όμως, το Dead Rising 3 είναι κάθε άλλο.

Το σενάριο

Καλώς ήρθατε στο Los Perdidos, όπου θα αντιμετωπίσετε την αποκάλυψη μέσα από το σώμα του Nick Ramos. Μετά τις αρχικές σκηνές, όπου ακόμα μαθαίνετε τον χειρισμό, θα σας καλησπερίσει ένα τοπίο γεμάτο ζόμπι. Κι εκεί που απλώς χαζεύετε, νομίζοντας ότι είναι ακόμα ένα cutscene, ανακαλύπτετε πως έχετε τον πλήρη χειρισμό του χαρακτήρα και ότι κάθε ένα ζόμπι στο οπτικό σας πεδίο είναι πραγματικό μέρος του παιχνιδιού. Και το πάρτυ ξεκινά.

Το Dead Rising είναι γνωστό για δύο πράγματα: ένα, γιατί είναι από τα καλά παιχνίδια με ζόμπι, και δύο, γιατί είναι άκρως γελοίο. Η ιστορία του Dead Rising 3 είναι αρκετά σοβαρή σε δομή, όμως η εκτέλεση είναι κωμική. Με το να κινείται κάπου στη μέση, το παιχνίδι πάσχει από μια κρίση ταυτότητας, καθώς δεν μπορεί να αποφασίσει εάν είναι σοβαρό ή εάν δεν παίρνει τον εαυτό του καθόλου στα σοβαρά. Εξάλλου, στις περίπου 12 ώρες που διαρκεί η κύρια αποστολή, η ιστορία θα είναι το λιγότερο που σας νοιάζει. Παρόλο που ο Nick είναι πλαισιωμένος με καλούς χαρακτήρες — κάτι που έλειπε από τα προηγούμενα παιχνίδια — τα περιθώρια για μια ποιοτική ιστορία είναι πάρα πολύ στενά, κι ενώ τα θεμέλια έχουν μπει, ποτέ δεν χτίστηκε κάτι πάνω τους, με αποτέλεσμα το ταξίδι να μοιάζει περισσότερο με τρενάκι του λούνα παρκ παρά με κούρσα στον αυτοκινητόδρομο με καλό αυτοκίνητο.

Το gameplay

Κι εκεί, ευτυχώς, μπαίνει το gameplay. Με την νέα μηχανή της Capcom, το όνειρο κάθε λάτρη των παιχνιδιών ζόμπι έγινε πραγματικότητα. Πλέον, η πόλη του Los Perdidos δεν μοιάζει με “αποκάλυψη” λόγω ασθένειας που εξαπλώθηκε σε γεμάτο ταξί κι έμεινε εκεί, καθώς τα εκατοντάδες ζόμπι που μπορούν να συνυπάρχουν ανά πάσα στιγμή στην οθόνη είναι ένα τεράστιο άλμα εμπρός για το είδος. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι τρόποι που μπορείς να κατακρεουργήσεις τους κάποτε-ανθρώπους είναι δεκάδες. Οι συνδυασμοί όπλων είναι πάρα πολλοί, και πάρα πολύ τρελοί. Το ότι θα μπορούσες να συνδυάσεις μια ομπρέλα κι ένα ψεύτικο κεφάλι δράκου για να δημιουργήσεις μια στολή που σε κάνει να πετάς και να κόβεις τους ζωντανούς νεκρούς στη μέση, δε το περίμενα ποτέ στη ζωή μου. Κλασσικότεροι συνδυασμοί, όπως ρόπαλο του baseball με καρφιά, υπάρχουν ακόμα φυσικά, όμως για κάποιο λόγο, πάντα κυνηγούσα τα πιο τρελά — ίσως ευθύνεται ο μη σοβαρός τόνος του παιχνιδιού, που με προκαλούσε.

To παλιό και το νέο

Οι διαφορές σε σχέση με τον προηγούμενο τίτλο είναι πάρα πολλές, και πολύ μεγάλες. Για αρχή, ο κόσμος είναι πλέον ανοιχτός, και μεγαλύτερος από τα πρώτα δύο Dead Rising μαζί. Το καλύτερο; Οι χρόνοι φόρτωσης μεταξύ περιοχών είναι μηδαμινοί, εάν υπάρχουν γενικότερα. Μέσα σ’αυτόν, μπορείτε να περιηγηθείτε πεζοί οδηγώντας οχήματα, τα οποία χειρίζονται αρκετά καλά και με ακρίβεια που δεν περίμενα. Το αίσθημα που νιώθεις όταν ζόμπι γαντζώνονται πάνω στο αυτοκίνητο και απλά κάνεις drift για να τα πετάξεις κάτω είναι το κάτι άλλο. Αλλά ακόμα καλύτερο είναι όταν ενώνεις οχήματα και δημιουργείς ακόμα πιο τρελά όπλα για να πολεμήσεις την αποκάλυψη. Αυτό είναι αποτέλεσμα των νέων επιλογών συνδυασμού αντικειμένων, ο οποίος πλέον μπορεί να πραγματοποιηθεί οπουδήποτε, εν αντιθέσει με τα παλαιότερα παιχνίδια όπου έπρεπε να βρείτε έναν πάγκο εργασίας, αρκεί να έχετε ανακαλύψει τα blueprints για το καθένα — κι αυτό, ακόμα κι αν φαίνεται μικρό, βοηθάει πάρα πολύ στην ροή του παιχνιδιού, καθώς δεν σε αποσπά από την ορθάνοιχτη πόλη. Μια πόλη στην οποία ακόμα υπάρχουν διάφορες υπο-αποστολές και συλλεκτικά αντικείμενα. Το να σώζεις έναν τυχαίο συμπολίτη σου από μια στρατιά ζόμπι και να τον κάνεις να σε ακολουθεί πιστά “δένει” πάρα πολύ ωραία με όλη τη δομή του παιχνιδιού.

Επίσης, εξίσου καλό είναι ότι όλα τα παραπάνω είναι σημαδεμένα στον πολύ καλά φτιαγμένο χάρτη, ο οποίος δεν με μπέρδεψε ούτε μια φορά. Κτίρια που μπορείς να μπεις, δρόμοι που μπορείς να διασχίσεις, αντικείμενα που μπορείς να συλλέξεις, όλα ήταν τόσο καλά τοποθετημένα και σχεδιασμένα στον χάρτη που δεν χρειαζόταν να τον ανοίγω πολλές φορές γιατί τελικά δεν βοήθησε, όπως σε πολλά παιχνίδια. Κάτι που θα κάνει να χαρούν πολύ οι λάτρεις των παλαιότερων παιχνιδιών είναι ότι για να σώσετε τη πρόοδο σας δεν χρειάζεστε τουαλέτα πλέον, καθώς γίνεται ανά πάσα στιγμή (και στις τουαλέτες, φυσικά!). Και κάτι που έκανε εμένα να χαρώ ιδιαιτέρως είναι ότι δεν υπάρχει ρολόι να μετράει αντίστροφα, και να “ρουφάει” τη διασκέδαση, πλην μερικών υπο-αποστολών. Μπορείς να τελειώσεις με τον δικό σου ρυθμό και να εξερευνήσεις όλη τη πόλη άφοβα. Και αν δε σας αρέσει; Κανένα πρόβλημα! Το Nightmare Mode “σβήνει” αρκετά από τα πράγματα που κάνουν ντεμπούτο με το Dead Rising 3, όπως π.χ. το σύστημα saving, και σας δίνει ένα πάρα πολύ καλό παιχνίδι κομμένο και ραμμένο στα old school πρότυπά σας.

Και φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα διάφορα skills. Σκοτώνοντας ζόμπι με στυλ και ανά μεγάλους αριθμούς σας επιβραβεύει με PP, τα οποία ξοδεύετε για να αγοράσετε δεξιότητες και αναβαθμίσεις. Αυτό συμβάλλει αρκετά στον τρόπο παιχνιδιού σας, καθώς ξεκλειδώνει πράγματα από μεγαλύτερη μπάρα ζωής έως περισσότερα πιθανά αποτελέσματα κατά τους συνδυασμούς όπλων και επιπλέον κινήσεις. Θα χρειαστείτε αρκετές αναβαθμίσεις, καθώς τα ζόμπι, ενώ είναι “ήρεμα” το πρωί, το βράδυ δαιμονίζονται και γίνονται πολύ πιο απειλητικά και έξυπνα. Αυτό σας κάνει να σκέφτεστε πριν εξερευνήσετε και να μετράτε τον χρόνο που έχετε διαθέσιμο.

Μεταξύ άλλων, επιστρέφει και το online παιχνίδι, όπου επιτρέπει σε έναν ακόμα επιζήσαντα να συμμετάσχει στο παιχνίδι σας και να σας βοηθήσει να προχωρήσετε — ή απλά να σκοτώσετε τα πάντα παρέα. Διαλέγοντας μέσα από κατηγορίες όπως “hardcore” ή “speedrun“, έχετε το πλεονέκτημα να συνδεθείτε με χρήστη ίδιων ενδιαφερόντων και τρόπου παιχνιδιού, κάτι που κρατάει τους “μπαχαλάκηδες” έξω από το παιχνίδι σας μέχρι ενός βαθμού. Το μεγαλύτερο καλό στο online co-op, πάντως, είναι ότι ο συνεργάτης σας (που ονομάζεται Dick…) έχει πλήρη πρόσβαση στα skills και blueprints που έχει ξεκλειδώσει.

Για το Kinect, δεν έχουμε πολλά να πούμε. Μπορείς να περιηγηθείς στα μενού ευκολότερα, ενώ μπορείς να φωνάζεις στους βοηθούς σου (που ελέγχει το μηχάνημα) και να τους κατευθύνεις, αλλά ως εκεί. Αυτό που χρησιμοποίησα περισσότερο ήταν μια λειτουργία που σε άφηνε να φωνάζεις και να τραβάς τα ζόμπι πάνω σου, κάτι που χρησίμευσε ιδιαίτερα σε πάρα πολλές στιγμές.

Τα γραφικά

Όσον αφορά τα γραφικά και τον τεχνικό τομέα, το παιχνίδι τρέχει σταθερά με 30fps, ακόμα κι όταν τεράστιες σφαγές λαμβάνουν μέρος στην οθόνη. Αρκετές φορές πάτησα τουλάχιστον 50 ζόμπι μαζί με το φορτηγό-καταστροφέα μου, τα οποία ακρωτηριάστηκαν και έπεφταν αριστερά και δεξιά, ενώ η απόδοση δεν μειώθηκε στο ελάχιστο. Τα μοντέλα δείχνουν καλά, όμως γενικά δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό, ειδικά όταν μαζί του κυκλοφόρησε το Ryse: Son of Rome. Κάτι που ίσως δεν “κάτσει” καλά στους παλαιότερους παίχτες της σειράς είναι ότι, ενώ ακόμα έχει την κωμική τάση του, τα χρώματα είναι πολύ ξεπλυμένα, μουντά και σκούρα, ενώ οι προηγούμενοι τίτλοι ήταν γεμάτοι ζωντάνια και ζωηρά χρώματα. Προσωπικά, εκτιμώ όταν παιχνίδια μπλέκουν λίγο χρώμα , ειδικά όταν είναι τόσο χιουμοριστικά, και σίγουρα ένιωσα πως κάτι έλειπε από το πακέτο.

Αυτό το κάτι, σκέφτηκα μετά, ίσως ήταν τα 13GB που κατέβασα σαν day one update. Ναι. 13GB update στη πρώτη μέρα κυκλοφορίας του παιχνιδιού. Ανεπίτρεπτο, όχι απλώς για το συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά γενικά. Η νέα γενιά κονσολών κυκλοφόρησε με 500GB σκληρό δίσκο, κι ο μόνος τρόπος για κάτι μεγαλύτερο είναι είτε αλλαγή (PS4) είτε εξωτερικός (One). Αρνούμαι όμως να δεσμεύσω μόνιμα μια USB θύρα για έναν σκληρό, ειδικά όταν η αιτία που γεμίζει γρήγορα είναι τέτοια εξωφρενικά updates.

Ο επίλογος

Κλείνοντας, να ανακεφαλαιώσουμε: σε γενικές γραμμές, είναι κάτι πάρα πολύ διαφορετικό και συνάμα κάτι που ξέρουμε πώς να το χειριστούμε. Η νέα τεχνολογία φαίνεται, και πάει το παιχνίδι αρκετά μπροστά, δείχνοντας ποιά είναι η δύναμη που μπορούν να αποκτήσουν τα παιχνίδια από τη νέα γενιά. Αν ψάχνετε για κάτι να συνοδεύσει το Xbox One σας, και είστε διατεθειμένοι να ξοδέψετε πολύ χρόνο αλλά να χαρείτε πραγματικά, μην ψάξετε πέρα από το Dead Rising 3.

[wp-review]

 

Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!