Ο Τόμος του Αιώνιου Σκότους μπαίνει κάτω από το μικροσκόπιό μας. To Eternal Darkness: Sanity’s Requiem τρομοκρατεί το σημερινό Busted Gems.
Eternal Darkness: Sanity’s Requiem. Τι να πρωτοπείς για αυτό το διαμάντι του horror είδους; Η ιστορία του τεράστια και πολύπλοκη, και αρκετά σημαντικά γεγονότα της βιομηχανίας “μπλέκονται” και δημιουργούν έναν ποιοτικό αλλά βασανισμένο τίτλο.
Είμαστε στο φθινόπωρο του 2002, 1η Νοέμβρη για την ακρίβεια, και βλέπουμε στα ράφια το Eternal Darkness: Sanity’s Requiem. Ωπ, τι παρατηρώ στο εξώφυλλο; Πέρα από τον μαγικό και σκοτεινό ύφος, βλέπω και το κλασσικό σηματάκι του ESRB, που ορίζει το παιχνίδι ως M for Mature. Περίεργο, γιατί εκδόθηκε από την Nintendo για την τότε-φρέσκια κονσόλα της, το GameCube.
Όντως, το Eternal Darkness ήταν ο πρώτος άνω των 18 τίτλος που εξέδωσε η Nintendo στην ιστορία της, αλλά την ανάπτυξη του ανέλαβε μια άλλη εταιρία, η οποία και “έχτισε” το όνομα της μέσα από αυτόν. Η επωνυμία αυτής, Silicon Knights. Τις πόρτες της για πρώτη φορά άνοιξε το 1992, 10 χρόνια πριν την κυκλοφορία του τίτλου που θα τους έκανε διάσημους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ήταν ο πρώτος μεγάλος τους τίτλος, καθώς το 1996 δημιούργησαν το Blood Omen: Legacy of Kain μαζί με την Crystal Dynamics.
Η ιδιαιτερότητα του Eternal Darkness είναι κι αυτό που το κάνει τόσο αξέχαστο. Ένας τίτλος με βαθιές ρίζες στον αγνό τρόμο που δημιουργείται μέσα από περιβάλλον και χαρακτήρες, με μια ιστορία που δείχνει την εμφανή έμπνευση των δημιουργών, η οποία δεν είναι άλλη από τον πασίγνωστο μύθο του Cthulhu. Η εξωκοσμική, διαπλανητική δύναμη των Αρχαίων Θεών είναι ο κινητήριος μοχλός για το ταξίδι της πρωταγωνίστριας μας, της Alex Roivas, η οποία βρίσκεται στην βίλα του παππού της, ο οποίος απεβίωσε λίγο πριν την αρχή του παιχνιδιού. Εκεί, θα έρθει αντιμέτωπη με μυστήρια που ξεδιπλώνονται ανά τους αιώνες, από εποχές προ Χριστού, ως και το σήμερα. Η αιτία του μυστηρίου είναι η ανακάλυψη του επώνυμου Τόμου του Αιώνιου Σκότους (ακούγεται πιο κουλ από “Tome of Eternal Darkness”, εντάξει;), ο οποίος “ξυπνάει” τις αναμνήσεις ανθρώπων που ήρθαν επίσης σε επαφή με το δαιμονικό βιβλίο, από την ρωμαϊκή εποχή εώς το 2000, το σήμερα της Alex.
Ο μυστικιστικός τόνος του παιχνιδιού σε καλεί να εξερευνήσεις το μυστήριο, ενώ τα άμορφα, ανατριχιαστικά πλάσματα με τις απέραντες δυνάμεις σε οδηγούν στην παράνοια. Όλος ο κόσμος του φάνηκε σαν να ξεπετάχτηκε από τις σελίδες ενός βιβλίου του Lovecraft, κρατώντας σε καθηλωμένο για όλες τις ώρες που θα χρειαστείς μέχρι να δεις το τέλος του ταξιδιού. Το γεγονός ότι κατάφερε να απομονώσει αυτά τα στοιχεία και να τα χρησιμοποιήσει σωστά είναι τεράστιο κατόρθωμα, καθώς από τη φύση τους τα δημιουργήματα του Lovecraft μπορούν να σε σκοτώσουν ή να σε τρελάνουν απλά και μόνο με την ύπαρξη τους. Μια ματιά, λένε, στα παραμορφωμένα και ακαταλαβίστικα πρόσωπά τους αρκεί για να ξεριζώσει τα μάτια του αυτός που τα αντίκρυσε. Πολλά παιχνίδια επιχείρησαν να αναπαράγουν τον τρόμο του Lovecraft, όμως η φύση αυτών των πλασμάτων είναι από μόνη της πέρα από τα όρια του ανθρώπινου νου. Το Eternal Darkness κατάφερε να κρατήσει αυτές τις λεπτομέρειες και να τις χρησιμοποιήσει προς όφελός του, με μια καταπληκτική εφεύρεση που θα δούμε παρακάτω.
Παρότι η ξανθιά νεαρή είναι ο βασικός χαρακτήρας του παιχνιδιού, το ενδιαφέρον έρχεται από τους υπόλοιπους χαρακτήρες που θα χειριστείτε για να προχωρήσετε την ιστορία παραπέρα, οι οποίοι είναι μια ντουζίνα και περιλαμβάνουν λεγεωνάριους, αρχιτέκτονες, ξιφομάχους και άλλους. Ο κάθε ένας ζει στην δική του εποχή, και σιγά σιγά προχωρούμε προς το μέλλον και βλέπουμε πώς συνδέονται, ενώ ο καθένας δίνει μια ξεχωριστή “γεύση” στο gameplay. Το παιχνίδι παίζεται από γωνία τρίτου προσώπου, και κατά κύριο λόγο είναι puzzle adventure, καθώς καλείστε να λύσετε γρίφους πολύ συχνά με διάφορα αντικείμενα που βρίσκετε στο περιβάλλον. Ο κάθε χαρακτήρας που χειρίζεστε δίνει και κάτι δικό του στον τρόπο που παίζετε, από ικανότητες ως πληροφορίες για την ιστορία. Όμως, αυτό που το ξεχώρισε από όλα τα παιχνίδια της εποχής, είναι το πώς έσπαγε τον “τέταρτο τοίχο“, με ένα concept το οποίο η Nintendo “πατεντάρισε” και κατέχει τα δικαιώματα του.
Ο λόγος για το επαναστατικό Sanity Effects system. Εκπροσωπούμενο από μια μπάρα στην οθόνη, το Sanity Meter αδειάζει καθώς ο τρόμος σε κυριεύει. Τα εξωγήινα, απάνθρωπα πλάσματα που συναντάτε στο ταξίδι σας σίγουρα θα σας μείνουν αξέχαστα. Φανταστείτε, λοιπόν, τι σημαίνει αυτό για τον εκάστοτε πρωταγωνιστή, ο οποίος τα ζει. Όταν η μπάρα φτάσει σε χαμηλά επίπεδα, διάφορα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Μπορεί το κεφάλι του χαρακτήρα να πέσει στο πάτωμα και να απαγγέλει Άμλετ, ή να αυτοπυροβολυθεί καθώς γεμίζει το όπλο του. Μπορεί οι τοίχοι να αιμορραγούν, ή μπορεί η φωνή της τηλεόρασης να χαμηλώνει σταδιακά από μόνη της. Ίσως το παιχνίδι ή η κονσόλα να έχει πρόβλημα. Αφού η τηλεόραση μου μόλις έσβησε! Ή, ξαφνικά, ένα μήνυμα στην οθόνη λέει ότι το χειριστήριο μου δεν είναι συνδεδεμένο και δε μπορώ να κουνηθώ! Όλα αυτά έφερναν πανικό, και πάντα στις πιο ακατάλληλες στιγμές. Το παιχνίδι έπαιζε με το μυαλό σου όσο κι εσύ έπαιζες με εκείνο. Είτε μόνος είτε με παρέα, στην τότε εποχή, που το ίντερνετ δεν ήταν τόσο διαδεδομένο άρα η μαγεία του μυστηρίου δεν χαλούσε, ήταν δύσκολο να μην φρικάρεις.
Δεν είναι σίγουρο ότι το παιχνίδι άρχισε έτσι, όμως. Το Eternal Darkness είδε πρώτη φορά το φως του ήλιου μας το 1999, στην πασίγνωστη-πλέον Ε3. Αρχικά, ήταν ένας τίτλος που θα έκανε το ντεμπούτο του στο Nintendo 64, όμως κατά την ανάπτυξη, αυτό άλλαξε στην νέα κονσόλα της Nintendo, το GameCube. Όντας κλασσική Nintendo, ό,τι έχει να κάνει με τον τίτλο της ανήκει, αλλά ως αντάλλαγμα χρηματοδότησε ολόκληρη την ανάπτυξη του τίτλου, από την δημιουργία του ως και την έκδοση του. Αυτό πρόλαβε την Silicon Knights από το να παράγει ένα sequel στη σειρά, η οποία όμως, βάσει πηγών του Kotaku, και πάλι το επιχείρησε παρά τα νομικά προβλήματα που θα αντιμετώπιζε στην πορεία. Με αφορμή να βρει άλλον έναν συνεργάτη σαν την Nintendo, πάνω από την μισή ομάδα που δούλευε στο X-Men: Destiny αποσπάστηκε και άρχισε να δουλεύει σε ένα demo του Eternal Darkness 2, το οποίο θα επιδείκνυαν σε εκδότες. Στο μεταξύ, η Activision πλήρωνε για το X-Men: Destiny, αλλά μόνο αποτελέσματα δεν έβλεπε, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της ομάδας δούλευε στο άλλο project.
Κι όλα αυτά υπό την καθοδήγηση του Denis Dyack, ενός ανθρώπου με αρκετά άσχημη φήμη στην βιομηχανία. Τα “κατορθώματα” του περιλαμβάνουν το να γίνεται μέλος σε φόρουμ και να βρίζει θαυμαστές που κατέκριναν παιχνίδι της εταιρίας του, να αναγκάζει υπαλλήλους να δουλεύουν 6 μέρες τη βδομάδα απλήρωτη υπερωρία, κι αν κάποιος έφευγε, το όνομα του σβηνόταν από τα credits του παιχνιδιού, μεταξύ άλλων. Ας μην ξεχνάμε και την μάχη που δόθηκε στα δικαστήρια ενάντια στην Epic Games, δημιουργό τίτλων όπως το Gears of War, Unreal Tournament και της περίφημης Unreal Engine. Αφορμή ήταν η χρήση της μηχανής γραφικών χωρίς δίπλωμα, καθώς ο Dyack ισχυριζόταν ότι την άλλαξαν τόσο πολύ στις ρίζες της που πλέον τους ανήκει. Εννοείται πως η μάχη του χάθηκε. Η πιο πρόσφατη προσπάθεια της Silicon Knights λεγόταν Shadow of the Eternals και ανέβηκε ως project στο Kickstarter. Τα απομεινάρια της ομάδας, πλέον ως Precursor Games, έταξαν έναν τίτλο που θα φιλοξενεί το πνεύμα του Eternal Darkness, όμως για προφανείς λόγους, οπουδήποτε εμφανίζεται το όνομα του Dyack, το αποτέλεσμα δε θα είναι καλό. Και πράγματι, απέτυχαν δύο φορές στο να πιάσουν τον στόχο τους, με το Shadow of the Eternals να σβήνει όπως η υποσχέσεις για την τριλογία του Too Human, το οποίο έμεινε τελικά ορφανό με μόνο ένα τίτλο.
Άλλη μια αποτυχία από την Silicon Knights, με το όνομα Too Human, το οποίο αρχικά αποκαλύφθηκε το 1999 ως παιχνίδι για το PlayStation 1, πριν αλλαχτεί σε τίτλο για το GameCube, ενώ τελικά ήρθε στο Xbox 360 το 2005 με χρηματοδότηση από την Microsoft. Πηγές αναφέρουν πως ο τίτλος ήταν μεταξύ ζωντανού και νεκρού για 10 χρόνια περίπου, ενώ το budget του εκτιμάται στα 60-100$ εκατομμύρια. Και αν ήταν ένα καλό παιχνίδι, πολλοί δεν θα νοιάζονταν, όμως το τελικό αποτέλεσμα απογοήτευσε. Βλέπετε ένα μοτίβο στις τελευταίες 3 παραγράφους;
Η αλήθεια είναι πως το Eternal Darkness κέρδισε αμέτρητα βραβεία, κυρίως για την ποιότητα του ήχου του, ενώ αρκετοί σημείωναν πως εξίσου δυνατό στοιχείο ήταν και η δυνατότητα να κρατάει συγκεντρωμένη την πλοκή εν μέσω δεκατριών χαρακτηρών από πολύ διαφορετικές εποχές, και με πολύ διαφορετικές προσωπικότητες. Πολλοί, όμως, πιστεύουν ότι αυτό ήταν απλά αποτέλεσμα της καθοδήγησης της Nintendo, μιας εταιρίας που κάνει το παν ώστε οι τίτλοι που εκδίδει να μην “πατώσουν”. Όλοι ξέρουμε ότι η “Ninteno Seal of Quality” πάντα ήταν τόσο “βαριά” όσο ονόματα όπως Super Mario και The Legend of Zelda. Πόνταρε στο ότι αυτός ο τίτλος θα πουλήσει αρκετά ώστε να βοηθήσει το GameCube, που περνούσε δύσκολες μέρες, αλλά και ταυτόχρονα θα τραβήξει καινούριο κοινό στην πλατφόρμα της, και θα βγάλει την “ρετσινιά” του εντελώς family-friendly κατασκευαστή.
Δυστυχώς για όλους, το παιχνίδι δεν κατάφερε να πουλήσει πάνω από 500.000 αντίτυπα, καθώς η εγκατεστημένη βάση GameCube τότε ανερχόταν σε μόλις ελάχιστα εκατομμύρια παγκοσμίως. Η Nintendo έβαλε τα δυνατά της, και η Silicon Knights σαφώς ήταν στα καλύτερα της τότε, όμως απλά δεν ήταν αρκετά. Το GameCube και το Dreamcast υπέφεραν απέναντι στον τιτάνα που λεγόταν PlayStation 2, την κονσόλα με τις περισσότερες πωλήσεις στην ιστορία. Παρόλα αυτά, το Eternal Darkness αγαπήθηκε όσο ελάχιστα παιχνίδια της χρονιάς του, παρά το γεγονός ότι κυκλοφόρησαν βαρύγδουποι τίτλοι όπως Resident Evil 4, Star Fox Assault, Splinter Cell: Chaos Theory, Mario Party 7 και άλλα. Παρά το “cult status” του και τα αμέτρητα βραβεία, το Eternal Darkness έμεινε στο 2002, καθώς ποτέ δεν επανακυκλοφόρησε σε άλλη πλατφόρμα της Nintendo. Το 2011 φήμες ήθελαν την Ιαπωνική εταιρία να δουλεύει με την Silicon Knights σε ένα sequel, που ίσως εμφανιζόταν και σαν launch τίτλος για το Wii U, που θα κυκλοφορούσε το 2012. Όμως, τα δικαστήρια με την Epic Games και τα υπέρογκα πρόστιμα ανάγκασαν την Nintendo να απομακρυνθεί από έναν τόσο προβληματισμένο κατασκευαστή. Το όνειρο για την Silicon Knights εξανεμίστηκε επίσημα το 2013, όπου και κύρηξε πτώχευση και πούλησε όλα τα υπάρχοντα της, συμπεριλαμβανομένων και των γραφείων της στον Καναδά.
Για πολλούς, το Eternal Darkness ήταν ένα hit-and-run παιχνίδι, που ήρθε, εντυπωσίασε αλλά έφυγε με τον χρόνο. Το φταίξιμο κυρίως ρίχνεται — ορθώς, για εμένα — στην Silicon Knights και τους απίστευτα άσχημους χειρισμούς της, ενώ αρκετοί ακόμα πιστεύουν ότι αν δεν ήταν η Nintendo στην εξίσωση, το αποτέλεσμα θα ήταν πάλι πολύ άσχημο, όπως μας είχε συνηθίσει η εταιρία του Dyack.
Όπως και να έχει, ο τίτλος αποτελεί ένα από τα κορυφαία διαμάντια του gaming και δη των horror τίτλων, που στις μέρες μας σπανίζουν. Η Nintendo δείχνει διάθεση να πειραματιστεί στο Wii U, με τίτλους όπως Hyrule Warriors αλλά και κλασσικό horror, όπως Fatal Frame 3 που ήδη αναπτύσσεται. Και τι καλύτερος τρόπος να κλείσεις το άρθρο από ένα απόλυτα ταιριαστό στίχο από τα βιβλία του Lovecraft;
“Δεν είναι νεκρό, αυτό που αιώνια κείται
Κι ίσως έρθουν παράξενες εποχές, όταν ακόμη και ο θάνατος πεθάνει”
– Howard Phillips Lovecraft, “The Call of Cthulhu”
Μην μένεις σιωπηλός, σχολίασε και πες την άποψή σου ακριβώς παρακάτω!
